ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 57

ปากของโฮเวิร์ดเต็มไปด้วยรสชาติของเลือด เขาเช็ดเลือดที่มุมปากและเงยหน้าขึ้นมองไปที่ไซม่อนอย่างด้วยความโมโห ในตอนนั้น เขาเสียสติไปแล้ว แถมเขาไม่สนใจแล้วด้วยว่าชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าจะเป็นลุงของตัวเองหรือเปล่า

“ผมอยากฆ่าเธอ! เธอเป็นคนที่ฆ่าลูกของผม!” เสียงของโฮเวิร์ดแหบแห้ง ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยแรงอาฆาต

“ฉันไม่ได้...” ชารอนรู้สึกแสบร้อนในลำคอหลังจากถูกบีบรัดเอาไว้แน่น ระหว่างที่เธอกำลังพูดออกมา น้ำเสียงกลับดูเปลี่ยนไป

“เธอมันฆาตกร เธอกล้าปฏิเสธออกมาแบบนั้นได้ยังไงกัน?!” ทุกคำที่โฮเวิร์ดโพล่งออกมาไม่ต่างอะไรกับดาบอันแหลมคมที่คอยสับเธอเป็นชิ้น ๆ

ทว่า ทุกครั้งที่ชารอนเอ่ยคำพูด เธอมักจะรู้สึกเจ็บปวดบริเวณรอบคออยู่เสมอ แต่ถึงกระนั้น ชารอนเองก็ยังยืนกรานที่จะพูดต่อ “ฉันไม่ได้ผลักเธอ เธอตั้งใจทำแบบนั้นเอง เธอเป็นคนฆ่าลูกของตัวเองอย่างไร้ความปราณีต่างหากล่ะ!”

“หือ? เธอยังจะตีหน้าซื่อไม่เลิกอีกเหรอ? ทำไมแซลลี่ถึงต้องการฆ่าลูกของตัวเองด้วยล่ะ? ถ้าอยากจะโกหกมากนัก ก็ช่วยหาข้อแก้ตัวที่มันดีกว่านี้หน่อยเถอะ!”

ชารอนรู้ดีว่าคำพูดของเธอนั้นยากที่จะเชื่อ เพราะชารอนเองก็ไม่มีหลักฐานที่จะสามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองได้แม้แต่ชิ้นเดียว นอกจากนี้ แซลลี่ที่เพิ่งสูญเสียลูกในท้องไปยังตกเป็นเหยื่ออีกด้วย ด้วยเหตุนั้น ทุกคนจึงสงสารแซลลี่และเชื่อในทุกคำพูดจอมเจ้าเล่ห์ของเธอ

เนื่องจากหลายสิ่งหลายอย่างมาถึงขั้นนี้แล้ว ชารอนจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องชี้แจงให้กระจ่าง “นั่นเป็นเพราะว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของคุณยังไงล่ะ! เธอกลัวว่าฉันจะเอาความลับเรื่องนี้มาเปิดโปงกับคุณ นั่นแหละเป็นสาเหตุที่แซลลี่ฆ่าลูกในท้องเพื่อใส่ร้ายป้ายสีฉัน!”

ไซม่อนขมวดคิ้ว ในตอนแรก เขาต้องการเข้าไปห้ามไม่ให้ชารอนพูดอะไรแบบนั้นออกมา แต่ว่า ดูเหมือนว่ายังมีเรื่องที่เขาไม่รู้อยู่อีก

อันที่จริง โฮเวิร์ดไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ชารอนพูดออกมาเลยด้วยซ้ำ แต่ทว่า เขาตอบกลับอย่างเย็นชา “มันต้องเป็นฝีมือเธอนั้นแหละ โกหกให้มันเนียนกว่านี้หน่อยเถอะ!” สายตาของโฮเวิร์ดจับจ้องมาที่ชารอน “คุณบอกว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของผม งั้นเด็กคนนั้นเป็นลูกใครกันล่ะ? คุณกำลังพยายามจะบอกผมว่าแซลลี่นอกใจฉันผมงั้นเหรอ? คุณคิดว่าผู้หญิงทุกคนจะแพศยาเหมือนตัวเองหมดเลยหรือยังไงกัน?”

ชารอนรู้สึกแย่ไม่น้อย แต่เธอในตอนนี้ไม่หายใจหอบอีกต่อไปแล้ว เธอกล่าวคำพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งแทน “คุณจะเชื่อหรือไม่ มันก็ขึ้นอยู่กับคุณ แต่เด็กในท้องเป็นลูกของศัลยแพทย์คนหนึ่งที่ชื่อว่าคุณหมอเวย์น จอห์น คุณลองไปถามเขาเองก็แล้วกัน!”

โฮเวิร์ดเงียบไปสองสามวินาทีก่อนจะกล่าวคำพูดออกมา แต่ทว่า ในตอนนั้นเอง ไซม่อนก็พลันตะโกนแทรกขึ้นมา “พอได้แล้ว!” เขาตะโกนออกมาอย่างเย็นชาในระหว่างที่ทั้งร่างกายของไซม่อนเผยให้เห็นถึงออร่าอันแข็งแกร่ง ดวงตาของไซม่อนเป็นประกายในระหว่างที่กำลังกล่าวคำพูด “โฮเวิร์ด นายควรตรวจสอบเรื่องนี้ก่อนที่จะพูดอะไรออกมานะ ตอนนี้ฉันว่านายควรกลับไปก่อน แล้วถ้านายยังกล้าเข้ามายุ่งกับชารอนอีก ถ้าหาว่าฉันไม่เตือนก็แล้วกัน"