ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 61

ทันทีที่เห็นไซม่อนออกไป ชารอนก็ตรงไปโรงพยาบาล

เธอขอหมายเลขห้องของแซลลี่จากนางพยาบาลและวิ่งตามหา

ชารอนผลักประตูห้องออกทันที ทว่า ไม่มีใครอยู่ในห้องเลยยกเว้นแซลลี่ที่กำลังนอนอยู่บนเตียง

สีหน้าของแซลลี่พลันเปลี่ยนไปทันทีที่เห็นชารอน ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยความระแวง เธอดูโทรมและอ่อนแอไม่น้อย แต่ถึงกระนั้น เธอก็ยังคงเผยท่าทีร้ายกาจออกมาอยู่ “แกมาทำอะไรที่นี่กัน? มาดูสภาพปางตายของฉันหรือยังไง? หรืออยากจะผลักฉันอีกครั้งล่ะ?”

ชารอนยืนอยู่ที่ปลายเตียง เธอมองไปยังแซลลี่อย่างสงบ “ผมแค่มาเยี่ยมน่ะ”

“มาเยี่ยมฉันเหรอ? หือ? เลิกเล่นละครน้ำเน่าได้แล้วล่ะมั้ง! ออกไปให้พ้น! ฉันไม่อยากเห็นหน้าคนอย่างแก” แซลลี่รู้สึกกระวนกระวายใจ หลังจากพูดเพียงประโยคเดียว แซลลี่ก็หายใจอย่างหนักหน่วง เธอเริ่มรู้สึกถึงความเจ็บปวดจากบาดแผลที่ได้รับ แต่ทว่า แซลลี่เองก็ยังคงจ้องมองไปยังชารอนด้วยสายตาอันดุร้าย

ทั้งนี้ ชารอนสังเกตเห็นว่าหน้าผากของแซลลี่เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ชารอนรับรู้ได้ทันทีว่าเธอกำลังเจ็บปวด ถึงแม้ว่าเธอจะยังดุดันอยู่ก็เถอะ ทันทีที่เห็นเช่นนั้น ชารอนก็ตระหนักได้ถึงคำพูดที่โฮเวิร์ดกล่าวเอาไว้ก่อนหน้า

โฮเวิร์ดบอกว่าชารอนเป็นคนฆ่าลูกของพวกเขา แถมชารอนยังทำให้แซลลี่ไม่สามารถตั้งครรภ์อีกได้ตลอดชีวิต

ถึงกระนั้น ชารอนก็คิดว่าแซลลี่สมควรโดนอะไรแบบนี้แล้ว

ชารอนยังไม่จากไปไหน เธอเพียงแค่ยืนมองแซลลี่อย่างสงบ ไม่นานนัก ชารอนก็ถามขึ้น “เธอเสียใจบ้างไหม?”

อันที่จริง ชารอนอยากรู้ว่าแซลลี่รู้สึกเสียใจกับการแกล้งตกบันไดของตัวเองหรือเปล่า เธอฆ่าเด็กในครรภ์อย่างไร้ความปรานี นอกจากนี้ แซลลี่ยังสูญเสียโอกาสที่จะกลายเป็นแม่คนไปตลอดกาลอีกด้วย

แซลลี่กำผ้าห่มแน่นและจ้องไปที่ชารอน เธอกัดฟัน “เสียใจสิ อันที่จริง ฉันเสียใจจริง ๆ ที่ตอนนั้นไม่ได้ลากคอแกลงมาด้วย! ไม่งั้นแกคงมีสภาพไม่ต่างกับฉันแล้ว!"

แซลลี่ได้ข่าวมาจากโฮเวิร์ดว่าชารอนถูกไล่ออกจากคฤหาสน์ของตระกูลแซคคารี่ไปแล้ว แต่ถึงอย่างไร เนื่องจากไซม่อนยังอยู่ในคฤหาสน์หลังนั้น ชารอนจึงยังไม่ถูกไล่ออกไป!