ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 73

ชารอนขมวดคิ้ว 'แต่ถ้าพวกเขาแค่มาทานอาหารค่ำ ทำไมถึงต้องเอากระเป๋าเดินทางมาด้วยล่ะ?'

ทันใดนั้น ชารอนก็นึกออก 'พวกเขาจะย้ายมาอยู่ที่นี่งั้นเหรอ? แซลลี่จะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี้?'

ความคิดนั้นทำให้ชารอนหวาดกลัว เธอคงยอมรับความจริงไม่ได้แน่ถ้าต้องอาศัยอยู่ร่วมกับแซลลี่และโฮเวิร์ด!

“แม่ครับ คุณลุงนิสัยไม่ดีคนนั้นเป็นคนบีบคอแม่ใช่ไหม?” เซบาสเตียนเห็นโฮเวิร์ด เด็กน้อยทั้งเกร็งและดูโกรธไม่น้อย

“เอ่อ...” ก่อนที่ชารอนจะพูดจบ เด็กน้อยก็โยนลูกบอลในมือทิ้งด้วยความโกรธและวิ่งเข้าไปหาโฮเวิร์ด “แม่ครับ ผมจะล้างแค้นให้แม่เอง!”

ชารอนตกใจไม่น้อย เธอจึงรีบวิ่งเข้าไปตามลูกชาย “เซบาสเตียน...”

ในชั่วพริบตา เซบาสเตียนก็วิ่งไปอยู่ตรงหน้าของโฮเวิร์ด เด็กน้อยจ้องมองโฮเวิร์ดด้วยความโกรธและถามขึ้น “คุณลุงนิสัยไม่ดี คุณลุงเป็นคนบีบคอและทำร้ายแม่ผมใช่ไหม?”

โฮเวิร์ดหรี่ตาและเหลือบมองเด็กน้อยที่ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าด้วยความสงสัย เขาแสยะยิ้ม “ใช่ แล้วไงล่ะ?”

เมื่อมองดูหน้าเด็กน้อยที่เหมือนกับลุงไซม่อนของเขา มันทำให้โฮเวิร์ดนึกถึงลูกที่เพิ่งเสียไปไม่น้อย เขารู้สึกโกรธ แต่ถึงอย่างไร เด็กน้อยก็ยังมีความกล้าที่จะทำให้โฮเวิร์ดขุ่นเคืองได้

“คุณทำร้ายแม่ผม ผมจะสั่งสอนบทเรียนให้กับคุณเอง!” เซบาสเตียนวิ่งเข้าไปเตะและต่อยโฮเวิร์ดราวกับลูกสิงโตขี้โมโห

แต่ทว่า ความแข็งแกร่งของทั้งแขนและขาเล็ก ๆ ของเซบาสเตียนไม่ได้ทำให้โฮเวิร์ดเจ็บเลย

ชารอนวิ่งเข้ามา เธอดูประหม่า เธอตะโกนออกมาทันทีที่เห็นลูกชายกำลังทุบตีโฮเวิร์ด"กลับมานี่นะ เซบาสเตียน!"

แววตาของแซลลี่เป็นประกายด้วยความเกลียดชังทันทีที่เห็นชารอนวิ่งเข้ามาคว้าเซบาสเตียนเอาไว้ 'นางชารอนตัวแสบ เธอยังกล้าอยู่ในบ้านหลังนี้ได้ยังไงกัน?!'

อันที่จริง มันถือเป็นเรื่องที่โชคร้ายไม่น้อยที่แซลลี่ต้องเสียลูกไป แต่ถึงกระนั้น เธอก็ไม่สามารถขับไล่ชารอนออกจากบ้านหลังนี้ได้เลย ถึงแม้ว่าตนจะไม่สามารถตั้งครรภ์ได้อีกตลอดชีวิต แซลลี่รู้ดีว่าโฮเวิร์ดยังคงเสียใจอยู่ และเมื่อเวลาผ่านไป เมื่อวันนั้นมาถึง โฮเวิร์ดก็จะดูถูกดูแคลนแซลลี่เพราะเธอไม่สามารถตั้งครรภ์ได้

ความคิดเช่นนั้นทำให้แซลลี่โกรธและหงุดหงิดไม่น้อย!

เมื่อเห็นว่าชารอนกำลังจะเข้ามาดึงเซบาสเตียน แซลลี่ก็เผยยิ้มอย่างเย็นชา เธอจงใจเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าโฮเวิร์ด “โฮเวิร์ด ระวัง... อ๊าย!”

แซลลี่แสร้งทำเป็นว่าถูกเซบาสเตียนกระแทกจนล้มลงกับพื้น เธอเผยใบหน้าสุดเจ็บปวด “เจ็บจังเลยค่ะ โฮเวิร์ด...” เธอจับที่ท้องแล้วกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด แซลลี่แสร้งทำเป็นว่าเธอรู้สึกเจ็บปวดรอบบาดแผล

สีหน้าของโฮเวิร์ดเปลี่ยนไปทันทีที่เห็นเช่นนั้น ด้วยกำลังทั้งหมด เขาผลักเซบาสเตียนออกไปพร้อมกับนั่งยองเพื่อพยุงแซลลี่ขึ้นมา เขาขมวดคิ้วและถามขึ้น “เด็กคนนี้ทำคุณบาดเจ็บหรือเปล่า?”

ทว่า เซบาสเตียนไม่ได้ตั้งรับเลย เขาถูกโฮเวิร์ดผลักอย่างแรงจนล้มลงกับพื้น

ชารอนตกใจและรีบวิ่งไปยังด้านข้างของลูกชาย “เซบาสเตียน! ลูกเป็นยังไงบ้าง?”

โฮเวิร์ดหันกลับมามองชารอนที่กำลังกระวนกระวาย เธอกำลังตรวจดูเซบาสเตียนเพื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร เขามองตรงมา 'เจ้าเด็กซื่อบื้อคนนี้ผลักแซลลี่ เราจะต้องสั่งสอนบทเรียนให้มันหน่อยแล้ว!'

โฮเวิร์ดเต็มไปด้วยความโกรธ 'เจ้าเด็กตัวดีนี่ กล้าทำกันขนาดนี้เลยงั้นรึ?!'

โฮเวิร์ดพุ่งเข้าไปคว้าคอของเซบาสเตียนอย่างดุดันและยกขึ้นมา “เด็กยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมแบบแกกล้าดียังไง? ดูเหมือนวันนี้แกจะต้องเรียนรู้เรื่องกฎเกณฑ์และมารยาทหน่อยแล้ว!”

ชารอนรู้สึกหวาดกลัวและรีบลุกขึ้นทันที เธอจ้องที่เซบาสเตียนอย่างกังวลและตะโกน "ปล่อยเขาเดี๋ยวนี้เลยนะ โฮเวิร์ด!" ชารอนไม่กล้าเข้าใกล้โฮเวิร์ดเลย ชารอนกลัวว่าเขาจะทำร้ายเด็กถ้าเธอทำให้เขาอารมณ์เสียไปมากกว่านี้

โฮเวิร์ดจับเซบาสเตียนเอาไว้และปล่อยให้เขาดิ้นรนทุกวิถีทางในระหว่างที่กำลังแกว่งแขนขาไปมา ในตอนนี้ เซบาสเตียนเริ่มหายใจไม่ค่อยออกเพราะถูกคว้าคอเสื้อเอาไว้ แต่ทว่า โฮเวิร์ดก็ยังไม่ยอมปล่อยเขาเลย