ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 75

ไซม่อนเผยสีหน้าไร้อารมณ์และกล่าวคำพูดออกมาอย่างเย็นชา “หากนายกล้าแตะต้องเด็กคนนี้อีก อย่าหาว่าฉันไม่เตือนก็แล้วกัน” ทันทีที่พูดจบ ไซม่อนก็ปล่อยมือ

โฮเวิร์ดเดินโซเซไปสองก้าวก่อนที่จะทรงตัวได้ เขารู้สึกชาทั้งแขน พร้อมกับปล่อยให้แขนข้างนั้นห้อยต่องแต่งอย่างควบคุมไม่ได้ แขนเขายังสั่นอยู่เลยด้วยซ้ำ โฮเวิร์ดไม่คิดเลยว่าลุงไซม่อนจะทำเช่นนี้กับหลายแท้ ๆ ของตัวเองเพราะสงสารชารอนและเซบาสเตียน

แซลลี่ลุกขึ้นและช่วยโฮเวิร์ดทันที เธอรู้สึกแย่ไม่น้อย “โฮเวิร์ด คุณเป็นอะไรมากไหมคะ?”

ทว่า เปลวไฟแห่งความโกรธพลันลุกไหม้อยู่ในอกของโฮเวิร์ด เขาจ้องไปที่ชารอนและกล่าวคำพูดกับแซลลี่ "เราไปกันเถอะ"

แซลลี่รู้สึกไม่พอใจ แต่เนื่องจากไซม่อนกลับมาแล้ว เธอจึงทำอะไรชารอนไม่ได้มาก แซลลี่พลันกัดฟันและเดินเข้าไปในบ้านกับโฮเวิร์ด

“พ่อครับ ผมไม่ได้ผลักป้าคนนั้นนะครับ ผมแค่จะสั่งสอนคนที่มารังแกแม่ของผม” เซบาสเตียนอธิบายให้ไซม่อนฟังอีกครั้งด้วยท่าทางจริงจัง

ไซม่อนดูสงบ “พ่อเชื่อลูกนะ แต่ต่อจากนี้ไป อย่าทำตัวนักเลงอีกล่ะ”

“ผมก็แค่พยายามปกป้องแม่เอง ผมไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายแม่แน่!” เด็กน้อยทำหน้าจริงจัง

“ถูกแล้วที่ลูกอยากปกป้องแม่ นั่นแหละเรียกว่าสุภาพบุรุษ แต่ยังไงเสีย ลูกก็ต้องรู้จักป้องกันตัวเองด้วย” ในระหว่างที่ไซม่อนยอมรับการกระทำของเซบาสเตียน เขาก็ไม่ลืมที่จะสอนลูกชายเช่นกัน

ชารอนพลันกล่าวเสริม “พ่อพูดถูกนะลูก ถ้าลูกรู้ว่าป้องกันตัวเองไม่ได้ ก็อย่าทำแบบนั้นอีก มิฉะนั้น ลูกจะทำให้แม่เป็นห่วงนะจ้ะ”

ก่อนหน้านี้ ถ้าไม่ใช่เพราะไซม่อน เด็กน้อยคงโดนโฮเวิร์ตบหน้าไปแล้ว

เซบาสเตียนเข้าใจแล้ว เขาจับมือแม่และกล่าวขอโทษ “แม่ครับ ผมขอโทษที่ทำให้แม่เป็นห่วง แม่อย่าโกรธผมเลยนะ”

ชารอนแตะศีรษะลูกชาย “ตราบใดที่ลูกไม่เป็นอะไร แม่ก็ไม่โกรธหรอกจ้ะ แต่จำที่พ่อสอนเอาไว้ด้วยล่ะ เข้าใจไหม? ”