ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 76
สีหน้าของแซลลี่เปลี่ยนไปทันที ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความขุ่นเคือง เธอกำลังเผชิญหน้ากับชารอน “ชารอน เธอรู้ไหมล่ะว่าทำไมฉันถึงย้ายมาที่นี่? เพราะฉันจะทำให้แกถูกไล่ออกจากบ้านหลังนี้ไปอีกครั้งยังไงล่ะ คอยดูก็แล้วกัน!”
ชารอนมองจ้องเข้าไปยังสายตาอันอาฆาตแค้นของแซลลี่ ชารอนบอกได้เลยว่าแซลลี่ในตอนนี้กำลังไม่พอใจและโกรธแค้นอยู่ แซลลี่ต้องการให้ชารอนออกไปจากบ้านหลังนี้ หรือถ้าทำได้ แซลลี่ก็อยากทำให้ชารอนหายไปจากโลกนี้เลยด้วยซ้ำ
ชารอนรู้สึกว่ามันตลกไม่น้อย “นี่แซลลี่ เมื่อห้าปีที่แล้ว เธอทำลายงานแต่งของฉันแถมขโมยสามีของฉันไปอีก ตอนนี้เธอคิดจะทำลายครอยครัวของฉันอีกงั้นเหรอ? เธอจะอะไรกับฉันนักหนา? ทนเห็นคนอื่นมีชีวิตที่ดี ๆ ไม่ได้เลยหรือยังไงกัน? "
แซลลี่ก้าวเข้าสู่เส้นทางแห่งชั่วร้ายมาตั้งนานแล้ว อันที่จริง สามัญสำนึกเรื่องผิดชอบชั่วดีของเธอมีเพียงน้อยนิดเท่านั้น ไม่นานนัก แซลลี่ก็เผยยิ้มและตอบกลับ “ก็จริงของแก ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้แกมีชีวิตดีกว่าฉันแน่นอน หัดใช้สมองของตัวเองคิดบ้างนะ ออกจากบ้านหลังนี้ไปซะ เหมือนกับสิ่งที่แกทำไปเมื่อห้าปีก่อนไง นั่นแหละเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว กลับมาที่นี่ทำไมอีกล่ะ?”
“เธอไม่รู้ว่าฉันกลับมาทำไม?” ชารอนตอบแทบจะในทันที เธอจ้องมองแซลลี่อย่างเย็นชา “เพราะเธอยังไงล่ะ! เธอพรากทุกอย่างไปจากฉัน เธอคิดว่าฉันจะปล่อยคนอย่างเธอไปง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ?”
ชารอนรู้ว่าแซลลี่จะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อขับไล่เธอออกไปจากที่นี่ แต่ถึงกระนั้น สิ่งที่แซลลี่ทำไปก็เพราะโฮเวิร์ด แซลลี่กลัวว่าชารอนจะกลับมาพรากโฮเวิร์ดไปจากอีก นั่นเป็นเหตุผลที่แซลลี่กล้าพูดเรื่องเหล่านี้ออกมาได้อย่างได้เปิดเผย
สีหน้าของแซลลี่ดูเปลี่ยนไปทันที “ฉันรู้หรอกน่า! แกยังอาลัยอาวรณ์โฮเวิร์ดอยู่!”
“ใช่สิ แถมเขายังเป็นคนทำให้พ่อฉันตายทั้ง ๆ ที่กำลังรักษาตัวอยู่ด้วย! ทั้งเธอแล้วก็โฮเวิร์ด ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้พวกเธอสองคนหลุดมือไปแน่” ในตอนนั้นเอง ชารอนเผยท่าทีปกติ มีเพียงความโกรธเกรี้ยวเท่านั้นที่ก่อตัวขึ้นในดวงตาของเธอ
แซลลี่ถึงกับตกตะลึงในคำพูดของชารอน หลังจากนั้น เธอก็ขมวดคิ้ว 'พ่อของเธอ...'
ชารอนรีบสงบสติอารมณ์และยิ้มเยาะให้แซลลี่ “ใช่แล้ว ในเมื่อเธอจะอยู่ที่นี่ เธอก็ควรรู้กฎเกณฑ์ของที่นี่เสียก่อนนะ จากนี้ไป ฉันเป็นป้าของเธอและนะ!”
ทันทีที่พูดจบ ชารอนก็เดินผ่านแซลลี่ไปโดยไม่เหลียวหลังมองอีกเลย
เมื่อแซลลี่กลับมารู้สึกตัว ชารอนก็เดินห่างจากไปพอสมควรแล้ว เธอกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ “นางชารอน!”
'จะบ้ารึไง! นางนั่นให้เราเรียกมันว่าป้างั้นเหรอ? มันคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?'
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO