ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 81

โฮเวิร์ดเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้น “ได้สิ”

ชารอนเข้าไปในห้องด้วยความกระวนกระวายใจ เธอเห็นลูกชายของเธอนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล มือที่ถูกลวกของเด็กน้อยถูกพันด้วยผ้าพันแผล เธอไม่สามารถบอกได้เลยว่าลูกชายเจ็บปวดขนาดไหน

“คุณหมอคะ ลูกชายฉัน...” ทันทีที่ชารอนอ้าปาก แพทย์ก็พูดขึ้นทันที “อาการบาดเจ็บของเด็กน้อยร้ายแรงไม่น้อย ถ้ามาถึงโรงพยาบาลช้ากว่านี้ เขาคงจะสูญเสียมือไปแล้วล่ะครับ”

ชารอนไม่ได้คิดเลยว่าอาการบาดเจ็บของลูกชายจะรุนแรงถึงขนาดนี้ เธอแทบเสียการทรงตัว ร่างกายของชารอนสั่นเล็กน้อย แต่ไซม่อนก็กางแขนออกเพื่อรับเธอเอาไว้

ถึงอย่างไร มีเพียงผู้เป็นแม่เท่านั้นที่เข้าใจความเจ็บปวดของเด็กน้อยในตอนนี้!

ชารอนอดไม่ได้ที่จะจ้องมองแซลลี่ ดวงตาของเธอเดือดพล่านไปด้วยความโกรธ

คุณหมอกล่าวต่อ “แต่ตอนนี้แผลได้รับการรักษาแล้ว เขาควรอยู่ในโรงพยาบาลเพื่อสังเกตอาการสักพัก ตราบใดที่เราดูแลเขาอย่างระมัดระวัง อาการบาดเจ็บก็จะหายเป็นปกติได้ครับ”

“ขอบคุณนะคะ คุณหมอ” ชารอนคว้าแขนของไซม่อนไว้แน่น ตอนนี้เธอรู้สึกอ่อนแอจริง ๆ

หลังจากนั้น คุณหมอได้อธิบายในสิ่งที่พวกเขาควรระวังก่อนเดินออกไปกับพยาบาล คุณหมอต้องการสมาชิกในครอบครัวได้พูดคุยกับเด็กน้อย

ชารอนนั่งบนเก้าอี้ข้างเตียงในโรงพยาบาลและมองดูมือที่พันผ้าของลูกชาย หัวใจของเธอเจ็บปวดราวกับเลือดกำลังไหล “เซบาสเตียน บอกแม่สิว่าลูกเจ็บขนาดไหน?”

เซบาสเตียนหยุดร้องไห้ไปนานแล้ว ตอนนี้เขาได้เจอกับแม่ของเขาแล้ว เขาถึงกับน้ำตาไหลริน เซบาสเตียนชี้ไปที่แซลลี่และร้องไห้ “เป็นฝีมือของป้านิสัยไม่ดีคนนั้นครับ พี่เขาเทน้ำร้อนใส่มือผม”

แซลลี่ส่ายหัวด้วยความตื่นตระหนกทันที “เซบาสเตียน เธอโกหกไม่ได้และโยนความผิดให้ฉันแบบนี้ไม่ได้นะ เพียงเพราะไม่มีใครเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น มันไม่ได้หมายความว่าเธอจะสามารถพูดเรื่องไร้สาระพวกนั้นออกมาได้นะ”

"ป้านั้นแหละ! ป้าเทน้ำใส่มือผม!” เซบาสเตียนโกรธจัด

ไซม่อนไม่ได้พูดอะไร ดูเหมือนเขาจะคิดได้ว่าเกิดอะไรขึ้น แซลลี่แน่ใจมากว่าไม่มีพยานเห็นเหตุการณ์ ดังนั้น แซลลี่จึงยืนยันว่าเธอไม่ได้ทำร้ายเซบาสเตียน

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เพราะไม่มีหลักฐานที่ชัดเจน จึงไม่มีใครสามารถทำอะไรกับแซลลี่ได้เลย

“เซบาสเตียน หลานชายที่รัก เป็นยังไงบ้าง?” ดักลาสทนอยู่บ้านไม่ไหวอีกต่อไป อาการบาดเจ็บของเซบาสเตียนอยู่ในใจเขาตลอดเวลา ท้ายที่สุด เขาก็รีบไปโรงพยาบาลเช่นกัน

เมื่อดักลาสปรากฏตัว บรรยากาศภายในห้องก็เปลี่ยนไป โดยเฉพาะแซลลี่ ก่อนหน้านี้ เธอไม่ได้แสดงความกลัวออกมาเลย แต่ตอนนี้ เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหม่าเล็กน้อย

ถึงกระนั้น หลังจากครุ่นคิด เธอก็รู้สึกมั่นใจ 'แล้วถ้าดักลาสมาล่ะ?'

ไม่มีใครเห็นเธอทำร้ายเซบาสเตียน ตราบใดที่เธอปฏิเสธที่จะยอมรับความผิด แม้แต่ดักลาสก็ไม่สามารถทำอะไรกับเธอได้

ชารอนก้าวออกไปเพื่อหลบดักลาสตามสัญชาตญาณ เขานั่งข้างเตียงของโรงพยาบาลและเห็นว่ามือของเซบาสเตียนถูกพันด้วยผ้ากอซสีขาว เขารู้สึกเป็นทุกข์ไม่น้อย “เซบาสเตียน หลานเจ็บมือมากหรือเปล่า?”

ด้วยน้ำตาบนใบหน้า เซบาสเตียนยังคงร้องไห้และคร่ำครวญ “เจ็บมากเลยครับคุณปู่ หมอบอกว่าผมจะใช้มือไม่ได้ด้วย ฮือ...”

"ว่ายังไงนะ? หมอพูดเรื่องไร้สาระแบบนั้นออกมาได้ยังไงกัน?! เขายังมีคุณสมบัติคู่ควรที่จะรักษาผู้ป่วยได้อยู่ใช่ไหม?” ดักลาสคำราม เขาหันไปมองไซม่อนและพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “หาหมอที่ดีที่สุดในโรงพยาบาลมาให้พ่อเดี๋ยวนี้!”

“พ่อครับ เราหาหมอที่เก่งที่สุดมารักษาเซบาสเตียนแล้วครับ คุณหมอบอกว่าเซบาสเตียนอาจสูญเสียมือหากมาถึงโรงพยาบาลไม่ทันเวลา แต่ตอนนี้ เขาปลอดภัยดีแล้วครับ” ไซม่อนอธิบายสถานการณ์ให้ชายชราฟังอย่างชัดเจน ดูเหมือนว่าเซบาสเตียนจะสนุกไม่น้อยกับการทำให้ผู้สูงอายุตกใจแบบนี้

ดักลาสถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เขาหันไปหาเซบาสเตียนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “หลานกำลังพยายามทำให้ปู่หัวใจวายหรือยังไงกัน?”

เซบาสเตียนหน้ามุ่ย ดวงตาสีเข้มของเขากระพริบทั้งน้ำตา ทุกคนจะรู้สึกทุกข์ที่เห็นอะไรเช่นนั้น เขากระแอมและพูดขึ้น “คุณปู่ครับ ตอนแรก มือของผมเกือบใช้ไม่ได้แล้ว มันเป็นฝีมือป้าคนนั้นครับ พี่เขาต้องการทำให้ผมเป็นเด็กพิการ”