ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 82

เมื่อเห็นหน้าเซบาสเตียนเต็มไปด้วยน้ำตา ดักลาสก็แทบอยากจะเช็ดออกแทน ดักลาสรักหลานชายคนนี้มาก บางที ดักลาสอาจเป็นคนเดียวที่สามารถลงโทษแซลลี่ได้ในเวลานี้

เมื่อดักลาสได้ยินคำพูดของเซบาสเตียน เขาขมวดคิ้วอย่างลึกล้ำ ดวงตาที่แก่ชราแต่สง่างามหันไปหาแซลลี่ น้ำเสียงของเขาล่ำลึกราวกับระฆังโบราณ “เธอทำร้ายเซบาสเตียนหรือเปล่า?”

วันนี้ดักลาสรู้สึกไม่สบาย ดังนั้น เขาจึงพักผ่อนอยู่ในห้องโดยไม่ได้เล่นกับเซบาสเตียนเลย ถ้าแม่บ้านไม่วิ่งมาบอกเขาว่าหลานชายของเขาถูกน้ำร้อนลวก เขาก็คงไม่รู้เรื่องนี้

แซลลี่รู้สึกอึดอัดอย่างมากทันทีที่ถูกดักลาสจ้องมอง ณ จุดนี้ เธอจะทำอะไรได้อีกล่ะ?

แซลลี่กัดฟันและสบตากับดักลาส เธอทำท่าทางเศร้าโศก “คุณปู่คะ หนูไม่ทำนะคะ หนูเพิ่งจะสูญเสียลูกไป หนูไม่รู้สึกอะไรเลยนอกจากความรักที่มีให้เด็กน้อยในตอนนี้ หนูจะทำร้ายเซบาสเตียนได้ยังไงกันล่ะคะ?”

โฮเวิร์ดรู้สึกหายใจไม่ค่อยออก ทุกคนกำลังรังแกภรรยาของเขาอย่างโจ่งแจ้ง พวกเขาปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็นแค่อากาศเท่านั้น?

“คุณปู่ครับ แซลลี่บอกผมแล้ว นี่เป็นความเข้าใจผิด เธอแค่อยากจะดื่มน้ำ จึงเทน้ำร้อนลงในแก้วบนโต๊ะเด็กคนนี้กลับเล่นซนและทำน้ำหกใส่ตัวเอง มันจะเป็นความผิดของแซลลี่ได้ยังไงล่ะครับ?”

คำพูดของโฮเวิร์ดกระตุ้นชารอนให้พูดขึ้น แต่ทว่า ไซม่อนซึ่งยืนอยู่ข้างเธอหยุดเธอเอาไว้ก่อน

ชารอนหันไปสบตากับไซม่อน ทั้งสองสบตากันเพียงชั่วครู่ หลังจากนั้น เธอก็เข้าใจทันที

ชารอนกำหมัดแน่นและกลั้นใจเอาไว้ เธอรู้ว่าไซม่อนต้องมีแผนอะไรแน่ เธอยังไม่อยากหักหน้าโฮเวิร์ดอย่างรีบร้อน

โฮเวิร์ดพูดแทนแซลลี่ เธอเอาตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของเขาและร้องไห้ออกมา

ดักลาสขมวดคิ้ว เขาไม่สามารถแยกแยะความจริงอะไรได้เลย เมื่อนึกถึงการแท้งลูกของแซลลี่ ดักลาสพลันรู้สึกว่าเขาไม่สามารถทำอะไรรุนแรงกับเธอได้เลย

ถึงอย่างไร เขายังคงรู้สึกสงสารหลานชายของตัวเองจริง ๆ...