ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 82

เมื่อเห็นหน้าเซบาสเตียนเต็มไปด้วยน้ำตา ดักลาสก็แทบอยากจะเช็ดออกแทน ดักลาสรักหลานชายคนนี้มาก บางที ดักลาสอาจเป็นคนเดียวที่สามารถลงโทษแซลลี่ได้ในเวลานี้

เมื่อดักลาสได้ยินคำพูดของเซบาสเตียน เขาขมวดคิ้วอย่างลึกล้ำ ดวงตาที่แก่ชราแต่สง่างามหันไปหาแซลลี่ น้ำเสียงของเขาล่ำลึกราวกับระฆังโบราณ “เธอทำร้ายเซบาสเตียนหรือเปล่า?”

วันนี้ดักลาสรู้สึกไม่สบาย ดังนั้น เขาจึงพักผ่อนอยู่ในห้องโดยไม่ได้เล่นกับเซบาสเตียนเลย ถ้าแม่บ้านไม่วิ่งมาบอกเขาว่าหลานชายของเขาถูกน้ำร้อนลวก เขาก็คงไม่รู้เรื่องนี้

แซลลี่รู้สึกอึดอัดอย่างมากทันทีที่ถูกดักลาสจ้องมอง ณ จุดนี้ เธอจะทำอะไรได้อีกล่ะ?

แซลลี่กัดฟันและสบตากับดักลาส เธอทำท่าทางเศร้าโศก “คุณปู่คะ หนูไม่ทำนะคะ หนูเพิ่งจะสูญเสียลูกไป หนูไม่รู้สึกอะไรเลยนอกจากความรักที่มีให้เด็กน้อยในตอนนี้ หนูจะทำร้ายเซบาสเตียนได้ยังไงกันล่ะคะ?”

โฮเวิร์ดรู้สึกหายใจไม่ค่อยออก ทุกคนกำลังรังแกภรรยาของเขาอย่างโจ่งแจ้ง พวกเขาปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็นแค่อากาศเท่านั้น?

“คุณปู่ครับ แซลลี่บอกผมแล้ว นี่เป็นความเข้าใจผิด เธอแค่อยากจะดื่มน้ำ จึงเทน้ำร้อนลงในแก้วบนโต๊ะเด็กคนนี้กลับเล่นซนและทำน้ำหกใส่ตัวเอง มันจะเป็นความผิดของแซลลี่ได้ยังไงล่ะครับ?”

คำพูดของโฮเวิร์ดกระตุ้นชารอนให้พูดขึ้น แต่ทว่า ไซม่อนซึ่งยืนอยู่ข้างเธอหยุดเธอเอาไว้ก่อน

ชารอนหันไปสบตากับไซม่อน ทั้งสองสบตากันเพียงชั่วครู่ หลังจากนั้น เธอก็เข้าใจทันที

ชารอนกำหมัดแน่นและกลั้นใจเอาไว้ เธอรู้ว่าไซม่อนต้องมีแผนอะไรแน่ เธอยังไม่อยากหักหน้าโฮเวิร์ดอย่างรีบร้อน

โฮเวิร์ดพูดแทนแซลลี่ เธอเอาตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของเขาและร้องไห้ออกมา

ดักลาสขมวดคิ้ว เขาไม่สามารถแยกแยะความจริงอะไรได้เลย เมื่อนึกถึงการแท้งลูกของแซลลี่ ดักลาสพลันรู้สึกว่าเขาไม่สามารถทำอะไรรุนแรงกับเธอได้เลย

ถึงอย่างไร เขายังคงรู้สึกสงสารหลานชายของตัวเองจริง ๆ...

หลายสิ่งเริ่มเข้าสู่ภาวะเงียบงันและไม่มีใครพบวิธีแก้ปัญหา

แซลลี่มุดหน้าเข้าไปในอ้อมแขนของโฮเวิร์ด ไม่มีใครเห็นท่าทีของเธอเลย คนอื่นได้ยินเพียงแค่เธอร้องไห้ออกมาเท่านั้น พวกเขาไม่เห็นรอยยิ้มมุมปากเธอเลยด้วยซ้ำ

ไซม่อนเหลือบมองแซลลี่ ดวงตาของเขาสั่นไหวเล็กน้อย ทันใดนั้น ไซม่อนก็พูดขึ้น “พ่อครับ เดี๋ยวเราได้รู้แน่ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมจะตรวจดูกล้องวงจรปิดในบ้าน”

คำพูดของไซม่อนทำให้แซลลี่เงยหน้าขึ้นมองด้วยความตกใจ

ชารอนเองก็ตกใจเช่นกัน มีกล้องวงจรปิดงั้นหรือ?

เมื่อต้องเผชิญกับความสงสัย ไซม่อนพูดต่อ “สำหรับเหตุการณ์ร้ายแรงครั้งล่าสุดที่เกิดขึ้นที่บ้านของเรา ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะไม่มีการเฝ้าระวังอะไรหรือไม่มีกล้องวงจรปิดติดอยู่ที่บ้านเลย นั่นเป็นเหตุผลที่ผมสั่งให้แม่บ้านติดตั้งจอมอนิเตอร์ไว้ทุกมุมของบ้านหลังจากนั้นน่ะครับ กล้องพวกนั้นซ่อนอยู่ในมุม ไม่มีใครเห็นหรอกครับ เว้นแต่พวกเขาจะตั้งใจมองหาจริง ๆ”

ไซม่อนกำลังพูดถึงเหตุการณ์ที่แซลลี่กลิ้งลงบันได ไซม่อนบอกว่าเขาต้องการสอบสวน แต่มันก็ยังไม่มีความคืบหน้าอะไรเลย นั่นคือเหตุผลที่เขาติดตั้งระบบเฝ้าระวังและกล้องวงจรปิดเอาไว้

เมื่อพูดจบ ไม่นานนัก ดักลาสก็ดูเหมือนจะจำอะไรได้บ้าง แต่ทว่า เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก

“ก็ดี งั้นกลับไปดูกล้องวงจรปิดกันเถอะ” ดักลาสกล่าว

“ไม่จำเป็นครับ ผมโทรไปที่บ้านแล้วให้แม่บ้านส่งคลิปมาให้ได้” ไซม่อนกล่าว

ชารอนมองไปที่ชายผู้อดทนคนนั้น ในที่สุด เธอก็เข้าใจว่าทำไมเขาถึงสงบเยือกเย็นเช่นนี้ ปรากฎว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของไซม่อนตลอดเวลา

“ทำไมไม่รีบโทรไปเลยล่ะ?” ดักลาสกังวลใจ เขาอยากเห็นคลิป แซลลี่ทำร้ายหลานชายของเขาจริงหรือ?

เซบาสเตียนมองดูดักลาสอย่างสะอื้น “คุณปู่ครับ คุณปู่ต้องล้างแค้นให้ผมนะครับ!” เด็กน้อยแสดงทั้งความรักและความเกลียดชังออกมา