“อย่ากังวลไปเลย ถ้ามีปู่อยู่ใกล้ ๆ หลานจะได้รับความยุติธรรมแน่นอน” ดักลาสตบไหล่เซบาสเตียน
ไซม่อนกดหมายเลขบนโทรศัพท์
แซลลี่ตัวสั่นไม่หยุดเลย ใบหน้าแซลลี่แดงจนทำให้ผิวของเธอซีดเผือด เธอรู้สึกกลัวและวิตกกังวล เธอถึงกับต้องคิดแล้วคิดอีกว่าช่วงเวลานั้นมีใครอยู่ห้องนั่งเล่นหรือเปล่า เธอทำร้ายเซบาสเตียนอย่างหน้าไม่อาย แต่เธอไม่ได้คาดคิดเลยว่า...
โฮเวิร์ดสัมผัสได้ถึงความกลัวและความสงสัยในตัวแซลลี่ มันเป็นฝีมือของเธองั้นเหรอ?
ความคิดหลายอย่างแวบเข้ามาในหัวของโฮเวิร์ดก่อนจะตัดสินใจ ไม่ว่าเธอจะทำมันจริงหรือไม่ โฮเวิร์ดก็จะต้องปกป้องเธอ เพราะถ้าเธอต้องพบเจอกับปัญหาร้ายแรง เขาก็จะถูกลากเข้าไปด้วยอยู่แล้ว
“แซลลี่ เป็นอะไรไปล่ะ? ไม่สบายเหรอ? ให้ผมพาคุณกลับบ้านก่อนดีไหม” โฮเวิร์ดต้องการพาเธอกลับบ้าน
ดักลาสตะโกรทันที “หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ! ไม่มีใครออกไปไหนทั้งนั้นจนกว่าเรื่องทั้งหมดจะกระจ่าง!”
“คุณปู่ครับ แซลลี่ยังไม่หายดีเลยนะครับ” โฮเวิร์ดพยายามจะหนี
ดักลาสขัดจังหวะขึ้นมา “แค่ครู่เดียวเองแหละน่า พ่อใช้เวลาไม่มากหรอก สุขภาพของแซลลี่คงไม่แย่ขนาดนั้นหรอกใช่ไหม?”
โฮเวิร์ดไม่มีทางหักล้างคำพูดของพ่อได้เลย
ถึงกระนั้น แซลลี่ก็หมดหวังที่จะจากไปแล้ว ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยว เธอถึงกับร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “โฮเวิร์ดคะ ฉันเจ็บท้อง คุณช่วยพาฉันกลับบ้านก่อนได้ไหม?”
“ถ้าเธอรู้สึกเจ็บปวดจริง ๆ ตอนนี้เราก็อยู่ในโรงพยาบาล เรียกหมอเลยสิ ดีกว่ากลับบ้านตั้งเยอะ” ชารอนทนดูความโป้ปดของแซลลี่ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว จากนั้นเธอถึงหันไปกล่าวคำพูดกับพ่อบ้าน “ช่วยเรียกหมอมาให้ทีค่ะ”
“ได้ครับคุณผู้หญิง” พ่อบ้านหันหลังเดินออกไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO