ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 85

ชารอนตกใจและพยักหน้าทันที ใช่แล้ว ไซม่อนเองก็ต้องรับผิดชอบ ไม่ว่าเขาจะยุ่งแค่ไหน ถ้าลูกชายป่วย เขาก็ไม่สามารถเพิกเฉยได้

ชารอนหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาเช็ดเหงื่อให้ลูกชาย เธอคอยดูอุณหภูมิร่างกายของเขาอยู่ตลอดเวลา

ทว่า เซบาสเตียนกลับสะดุ้งตื่น เขาลืมตาขึ้นมาและเห็นว่าทั้งพ่อและแม่อยู่ตรงหน้า เขารู้สึกโล่งใจมาก

“เซบาสเตียน ลูกเป็นยังไงบ้าง? รู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?” ชารอนยังไม่สบายใจ

เซบาสเตียนพยักหน้า “นิดหน่อยครับแม่”

“ลูกยังเจ็บมืออยู่หรือเปล่า?”

“ผมยังทนได้ครับ แต่... ท้องผมร้องไม่หยุดเลย ผมหิว”

ความวิตกกังวลของชารอนหายไปลงทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เด็กน้อยกำลังหิวนั้นเอง

“แม่ขอให้พ่อครัวที่บ้านเตรียมโจ๊กให้ลูกไว้แล้ว ตอนนี้ลูกยังกินอะไรได้ไม่มาก แต่ถ้าอาการบาดเจ็บของลูกหายดีและไม่มีไข้ พ่อครัวจะเตรียมอาหารดี ๆ เพื่อชดเชยให้ลูกเยอะแยะเลยล่ะ ตกลงไหม?”

เซบาสเตียนขมวดคิ้ว ตอนนี้เขาอยากกินเนื้อ เนื้อทุกชนิด แต่ทุกครั้งที่เขาป่วย แม่จะเตรียมโจ๊กให้เสมอ เด็กน้อยไม่มีทางเลือกมากนัก

“ก็ได้ครับ แต่สัญญาก่อนนะแม่ ถ้าดีขึ้น ผมอยากกินเนื้อ”

“ได้เลยจ่ะ” ชารอนเคาะจมูกลูกชาย เธอตักโจ๊กออกมาจากกระติกน้ำร้อนแล้วป้อนเข้าปากเซบาสเตียน

ไซม่อนพิงหน้าพร้อมซุกมือข้างหนึ่งในกระเป๋ากางเกงและมองดูแม่กับลูกชาย เขามีความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก ในฐานะพ่อ ไซม่อนยังเข้าสู่โลกของทั้งสองได้ไม่เต็มที่เลยด้วยซ้ำ

ชารอนดูเหมือนเคยชินกับการดูแลเด็กน้อยที่กำลังป่วยมาก เธอเก่งมากในการดูแลเด็กและเตรียมทุกอย่างให้พร้อม