ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 87

ทว่า ไซม่อนไม่ได้อยู่ในห้อง ในระหว่างที่ชารอนสงสัยว่าเขาไปไหน พยาบาลก็เข้ามาให้บริการอาหารเช้าที่ดีต่อสุขภาพแก่ทั้งสอง

“ตื่นแล้วเหรอคะ? ท่านประธานแซคคารี่เตรียมอาหารเช้าให้พวกคุณทั้งคู่แล้วคะ ท่านฝากมาบอกด้วยว่าท่านไปบริษัทแล้ว” พยาบาลสาวกล่าวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ชารอนตกตะลึง ไซม่อนไปทำงานแต่เช้าตรู่เลยเหรอ?

ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วหัวใจในระหว่างที่เธอจ้องไปยังอาหารเช้าตรงหน้า

ทั้งนี้ ชารอนยังคงต้องดูแลลูกชายอยู่ในโรงพยาบาลต่อไปจนกว่าเขาจะออกจากโรงพยาบาลได้ เมื่อเธอกลับไปที่บ้านของตระกูลแซคคารี่ บาดแผลบนมือของลูกชายส่วนใหญ่ก็หายดีแล้ว ชารอนรู้สึกโล่งใจขึ้นไม่น้อย

เนื่องจากมีคนดูแลเซบาสเตียนแล้ว ชารอนจึงสามารถไปทำงานได้โดยไม่ต้องกังวลอะไรเลย

ทันทีที่ชารอนกลับมาที่ห้องมำงาน เพื่อนร่วมงานของชารอนก็บอกว่ามีผู้อำนวยการฝ่ายออกแบบคนใหม่เข้ามาทำงานในแผนกออกแบบ เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นชายหนุ่มรูปงาม

ชารอนยิ้มให้กับข่าวที่ได้ยิน เธอแอบสงสัยว่าเขาจะสามารถเปรียบเทียบกับไซม่อนได้หรือไม่

เมื่อเธอนำร่างการออกแบบไปที่ห้องทำงาน ชารอนก็พลันประหลาดใจทันทีที่รู้ว่าใครคือผู้อำนวยการออกแบบคนใหม่

“โฮเวิร์ด แซคคารี่? ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่กันล่ะ?" ชารอนโพล่งออกมา เธอตกใจไมน้อย

โฮเวิร์ดนั่งอยู่บนเก้าอี้หมุน เขาเหลือบมองชารอนอย่างขุ่นเคืองด้วยรอยยิ้มที่คลุมเครือบนริมฝีปากจากอีกฟากหนึ่งของโต๊ะ “ชารอน ยีนส์ อยากให้ผมเตือนหน่อยไหมว่าตอนนี้ผมเป็นเจ้านายของคุณ?” เขาถาม

ชารอนไม่เคยคิดเลยว่าโฮเวิร์ดจะมาเป็นเจ้านายของเธอในช่วงเวลาแบบนี้ ไซม่อนรู้เรื่องนี้ด้วยหรือเปล่านะ?

ถึงกระนั้น บริษัทนี้เป็นของตระกูลแซคคารี่ ถ้าโฮเวิร์ดต้องการทำงานในบริษัทนี้ คนอื่นจะขัดค้านอะไรได้ล่ะ?

อันที่จริง ชารอนไม่เข้าใจเลยว่าทำไมโฮเวิร์ดถึงเลือกมาที่แผนกออกแบบ

โฮเวิร์ดมาที่นี่เพราะเธองั้นเหรอ?

หลังจากที่แซลลี่ทำร้ายลูกชายของเธอ ดักลาสก็ได้สั่งให้แซลลี่ย้ายออกจากบ้านใหญ่ไป โฮเวิร์ดเองก็เลยย้ายออกไปพร้อมกับเธอเช่นกัน ดังนั้น ชารอนเลยไม่คาดคิดว่าจะได้พบโฮเวิร์ดอีก

ชารอนจ้องมองโฮเวิร์ดด้วยสายตาเย็นชา “ทำไมจู่ ๆ คุณถึงมาอยู่ที่บริษัทเซ็นทรัล คอร์ปอเรชั่นได้ล่ะ?” เธอถามทันที

ฮาเวิร์ดมองชารอนอย่างเฉยเมย “คุณถามในฐานะที่เป็นป้าของผม? หรือในฐานะที่เป็นลูกน้องกันล่ะ?” เขาถาม

“คุณไม่ต้องมาสนใจตัวตนของฉันหรอก คุณกำลังคิดทำบ้าอะไรอยู่กันแน่? " ชารอนถามพลางขมวดคิ้ว

ฮาวเวิร์ดหัวเราะอบว่า “แน่นอน ผมมาทำงานที่นี่ ผมจะไปทำอะไรได้อีกล่ะ? ทำไมต้องกังวลขนาดนั้นด้วย? คุณคิดว่าผมมาที่บริษัทเซ็นทรัล คอร์ปอเรชั่นเพราะมีคุณงั้นเหรอ คุณป้า?!” วิธีการที่ไซม่อนพูดกับชารอนเต็มไปด้วยการเสียดสี

เมื่อมองดูรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ฉายอยู่บนใบหน้าของไซม่อน ชารอนพลันรู้สึกถึงความเย็นยะเยือกแผ่กระจายไปทั่วแผ่นหลังอย่างอธิบายไม่ได้

เธอสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ “ฉันหวังว่าคุณจะหมายความแบบนั้น และมาทำงานที่นี่จริง ๆ ก็แล้วกันนะ!” เธอตั้งข้อสังเกต

บรรยากาศรอบตัวเริ่มอึดอัดมากขึ้นทันทีที่ทั้งสองสบตากัน

โฮเวิร์ดก็หัวเราะออกมาในทันใด “ชารอน ยีนส์ คุณคิดว่าคุณเป็นป้าของฉันจริง ๆ เหรอ? คุณคิดว่าตัวเองจะสามารถเข้ารับตำแหน่งคุณนายแซคคารี่ได้เพียงเพราะว่าจดทะเบียนสมรสกับลุงของฉันงั้นเหรอ? คุณไร้เดียงสาเกินไปแล้วนะ คิดว่างั้นไหมล่ะ?” เขาถาม

"หมายความว่าไง?"

โฮเวิร์ดตอบกลับ “คุณไร้เดียงสาจริง ๆ เลย คุณไม่รู้ตัวตนของลุงไซม่อนหรือยังไงกัน? คุณคิดว่าเขาจะจัดงานแต่งงานทางการอะไรแบบนั้นขึ้นมาไหมล่ะ? เขาไม่ต้องการจัดพิธีแต่งงานกับคุณด้วยซ้ำ แถมเขายังไม่เต็มใจที่จะให้คนอื่นรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคุณทั้งสองด้วย คุณคิดเหมือนกันไหมล่ะ?" เขาถามขึ้น

ชารอนและไซม่อนได้ลงนามในข้อตกลงร่วมกัน ดังนั้น เธอเลยไม่ได้สนใจว่าพวกเขาจะได้จัดการแต่งงานหรือไม่ นอกจากนี้ ชารอนเองก็ไม่ต้องการให้สาธารณชนรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขาอีกด้วย

“ยังไงก็เถอะ เราทั้งคู่ตกลงกันแล้วที่จะเก็บเรื่องการแต่งงานของเราเป็นความลับ คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่าล่ะ?”