ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 89

นั่นคงไม่ใช่การตัดสินใจที่ดีหรอกใช่ไหม? ถ้าพนักงานคนอื่นรู้เรื่องนี้ มันจะเกิดอะไรขึ้นกันล่ะ?

ถึงกระนั้น ไซม่อนดูเหมือนจะไม่ได้สนใจเรื่องพวกนั้นเลย เมื่อสังเกตเห็นว่าชารอนกำลังขมวดคิ้ว เขาจึงพูดต่อ “คุณได้ยินที่ผมพูดไหม?” มันเป็นคำสั่งไม่ใช่เหรอ?

ชารอนชำเลืองมองไซม่อน เขาคงไม่ได้ทำตัวมีอิทธิพลเกินไปหรอกมั้ง?

แม้จะคิดอย่างนั้น ชารอนก็พยักหน้าตามสัญชาตญาณ “ก็ได้ค่ะ” เธอตอบรับ

“อ่า...” ชารอนพูดขึ้น เธอนึกถึงเรื่องของโฮเวิร์ด เขามาทำงานที่บริษัทเซ็นทรัลคอร์ปอเรชั่น มันใช่ฝีมือของไซม่อนหรือเปล่านะ?

ไซม่อนรู้สึกได้ว่ากำลังถูกชารอนจ้องมอง “ถ้ามีอะไรจะพูด ก็พูดออกมาเถอะ อย่าเอาแต่แอบมองเลย” เขากล่าว

ชารอนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เธอไม่ได้แอบมองเขาสักหน่อย!

“ฉันอยากจะถามคุณหน่อย คุณได้มอบหมายให้โฮเวิร์ดเข้ารับตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายออกแบบหรือเปล่า?” เธอถาม

ทันใดนั้น คิ้วเข้มของไซม่อนขมวดเข้าหากัน “โฮเวิร์ด? เขามาทำงานที่นี่งั้นเหรอ?” เขาถาม

ดูจากท่าทีของไซม่อนแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้เรื่องนี้เลย

ชารอนพยักหน้า “ตอนแรกฉันคิดว่าคุณรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว” เธอกล่าว

สายตาของไซม่อนมืดลง “ฝ่ายทรัพยากรบุคคลมีหน้าที่จัดหาพนักงาน ผมไม่ได้เข้าไปยุ่งอะไรกับส่วนนั้นเท่าไหร่” เขากล่าว

ถึงกระนั้น ฝ่ายทรัพยากรบุคคลก็ต้องส่งข้อมูลสรุปและรายละเอียดไปให้ไซม่อนตรวจสอบภายหลังอยู่ดี แต่ทว่า ทำไมฝ่ายทรัพยากรบุคคลไม่มารายงานกับไซม่อนว่าโฮเวิร์ดมาทำงานที่บริษัทเซ็นทรัล คอร์ปอเรชั่นล่ะ?

“ถ้าคุณไม่อยากเจอหน้าเขา ผมขอให้แผนกทรัพยากรบุคคลไล่เขาออกได้นะ” ไซม่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบสงบและเป็นกลางราวกับกำลังคุยเรื่องไร้สาระ

ชารอนตกตะลึง อันที่จริง เธอไม่ต้องการพบหน้าโฮเวิร์ดเลย อันที่จริง ชารอนไม่สามารถยอมรับความจริงได้ว่าเขากลายเป็นเจ้านายของเธอไปแล้ว

ชารอนกัดริมฝีปาก เธอสามารถใช้อำนาจของไซม่อนเพื่อเติมเต็มความปรารถนาส่วนตัวของตัวเองได้ไหมนะ?

ทันทีที่สังเกตเห็นท่าทีที่ไม่ค่อยแน่ใจของชารอน ดูเหมือนว่าไซม่อนจะเข้าใจความคิดของเธอดี ดวงตาของไซม่อนพลันส่องประกายภายใต้แสงไฟระหว่างที่กำลังเดินเข้าไปใกล้เธออย่างจงใจ "คุณนายแซคคารี่ คุณช่วยกระซิบคำอธิษฐานของตัวเองกับผมหน่อยได้ไหมล่ะ? ผมจะทำทุกอย่างให้คุณพอใจเอง” ไซม่อนกล่าวพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า

หน้าตาอันหล่อเหลาของไซม่อนปรากฏขึ้นต่อหน้าขารอน ชารอนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอันร้อนแรงตกกระทบที่ผิวหนัง หัวใจของชารอนกำลังเต้นระรัว!

กระซิบความปรารถนากับเขางั้นเหรอ? อันที่จริง ชารอนไม่กล้าแม้แต่จะจินตนาการถึงการทำแบบนั้นเลย

“เรื่องนั้น...” ชารอนเริ่มพูดออกมา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก... ทันใดนั้น ใครคนหนึ่งก็มาเคาะประตูห้องทำงาน!

ชารอนรู้สึกตรึงเครียดขึ้นมาทันที คงไม่ใช่เลขาของไซม่อนหรอกใช่ไหม? เพราะชารอนไม่อยากให้คนอื่นเห็นพวกเขาอยู่ด้วยกัน!

ชารอนขยับออกไปตามสัญชาตญาณเพื่อให้ระยะห่างระหว่างไซม่อน แต่ทว่า คนที่เคาะประตูก็ดันเปิดประตูเข้ามาโดยไม่รอการอนุญาตจากไซม่อนเลย

ชารอนหันกลับมาทันทีที่ได้ยินเสียงเปิดประตู เมื่อเธอเห็นขายตรงหน้าเข้ามาในห้อง ชารอนก็พลันเบิกตากว้าง...

"คุณลุง..."

คนที่เข้ามาคือโฮเวิร์ด แซคคารี่ ดูเหมือนว่าเขาจะคุ้นเคยกับพื้นที่ภายในสำนักงานไม่น้อย เพราะเขาสามารถเดินเข้ามาในห้องตามที่ใจต้องการโดยไม่ต้องขออนุญาตเลย

เมื่อเข้าไปในห้องทำงาน โฮเวิร์ดก็ได้สบตากับชารอน ดูเหมือนว่าเธอกำลังถูกลุงไซม่อนโอบอยู่ มือของลุงไซม่อนยังคงจับคางของชารอนเอาไว้เลยด้วยซ้ำ ทันใดนั้น สีหน้าตื่นตระหนกปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชารอนทันที เธอเผยหน้าแดงระเรื่อ

พวกเขาจูบกันเหรอ?

โฮเวิร์ดจ้องไปที่ชารอนอย่างมึนงง ความโกรธพลันปะทุขึ้นในใจ เธอกลายเป็นผู้หญิงหน้าด้านแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

“คุณสองคนจะทานข้าวกลางวันด้วยกันไหม? ผมจะมาชวนคุณไปกินข้าวด้วยน่ะ” โฮเวิร์ดพูดกับไซม่อนพร้อมเผยยิ้มที่ปกปิดความเยือกเย็นเอาไว้

ไซม่อนหรี่ตาลงและจ้องไปที่หลานชายอย่างเย็นชาและแข็งกระด้าง เพราะโฮเวิร์ดบุกเข้าไปในห้องทำงานของเขาโดยไม่ขออนุญาตต "ทำไมนายถึงอยู่ที่นี่ด้วยล่ะ?" ไซม่อนถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“อ่า ใช่แล้ว ผมลืมบอกไปเลย พอดีผมได้รับเลือกจากแผนกทรัพยากรบุคคลน่ะครับ ตอนนี้ผมมาทำงานในบริษัทแห่งนี้แล้ว แถมผมก็บอกปู่แล้วด้วย เขาสนับสนุนการตัดสินใจของผมและให้ผมมาช่วยคุณทำงานที่นี่” โฮเวิร์ดกล่าว

ไซม่อนยังคงนิ่งเฉย โฮเวิร์ดได้รับการสนับสนุนจากคุณปู่ มันจึงไม่น่าแปลกใจที่เขาได้เข้ามาทำงานที่นี่โดยที่ไซม่อนไม่รู้เรื่องอะไรเลย

ชารอนเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดทันทีที่ได้ยินคำพูดของโฮเวิร์ด ว่าแต่... ทำไมเขาต้องเลือกมาอยู่ที่แผนกออกแบบด้วยล่ะ?