ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 91

แซลลี่ขมวดคิ้วอย่างทนไม่ไหว “เมื่อกี้ฉันพูดออกไปแล้ว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ! อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!”

ชารอนคว้าตัวแซลลี่ไว้เพราะต้องการความกระจ่าง แต่ทว่า ลูอิส เพื่อนร่วมงานของชารอนก็พลันปรากฏตัวขึ้น “ชารอน อยู่นี่เอง! ฉันตามหาเธอตั้งนาน”

ในระหว่างที่ที่ชารอนกำลังสติหลุด แซลลี่ยักไหล่และจ้องมาที่ชารอนพร้อมกับตะโกน “เงียบปากไว้หน่อยก็ดีนะ ไม่อย่างนั้น ฉันจะบอกให้โฮเวิร์ดสั่งงานเธอให้ตายเลย!” หลังจากนั้น แซลลี่ก็ก้าวเท้าออกไปอย่างเย่อหยิ่ง

ทว่า ชารอนไม่ได้หยุดแซลลี่ เธอรู้ว่าแซลลี่ตั้งใจกระตุ้นโทสะของตนโดยไม่ยอมบอกรายละเอียดเรื่องพ่อที่ล่วงลับไป!

ลูอิสแจ้งชารอนว่าผู้อำนวยการต้องการให้เธอนำแบบโครงร่างไปที่ไซต์ก่อสร้างและนำเสนอให้ผู้รับเหมาดู

ดังนั้น ชารอนจึงพยายามควบคุมสติและกลับไปทำงาน

ระหว่างที่ชารอนขับรถออกจากสำนักงานไปยังไซต์ก่อสร้าง เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้เลยทันทีที่นึกถึงคำพูดของแซลลี่

ชารอนจำครั้งสุดท้ายที่ตนได้พบคุณพ่อได้ ในวันนั้น เธอสวมชุดแต่งงานและบอกพ่อว่าเธอกำลังจะได้แต่งงาน

ในตอนนั้น พ่อของชารอนยังคงสบายดี คุณพ่อยังให้พรกับเธอและโฮเวิร์ดเลยด้วยซ้ำ...

ทันทีที่คิดเช่นนั้น ทุกอย่างก็ดูเหมือนเป็นเรื่องตลกไปเสียหมด

แซลลี่หลุดปากออกมาว่าพ่ออาจได้รับยาผิดชนิดระหว่างการรักษา จะต้องมีเรื่องผิดปกติกับยาพวกนั้นแน่?

บางที คุณหมอประจำตัวของคุณพ่ออาจจะรู้เรื่อง แต่ทว่า คุณหมอคอลลินส์ก็มักจะเลี่ยงที่จะพูดถึงอาการบาดเจ็บของคุณพ่ออยู่ร่ำไป

ยิ่งชารอนคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกว่ามันมีบางอย่างไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้น ความคิดของชารอนยุ่งเหยิงจนแทบลืมไปเลยว่าตัวเองกำลังขับรถอยู่และต้องมองถนน

สติของเธอกำลังหลงวนเวียนอยู่กับภาพเหล่านั้น แต่ทว่า รถคันหนึ่งก็พลันพุ่งตรงมาหาชารอนจากทางโค้ง!

เสียงเบรกฉุกเฉินดังมากเสียจนข้ามไปยังถนนอีกฝั่ง!

ทันทีที่หันศีรษะไปมองและเห็นว่ารถคนนั้นกำลังจะพุ่งเข้ามาชนเธอ ชารอนตกใจกลัว สติของเธอว่างเปล่าพร้อมทั้งหมุนพวงมาลัยอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า!

ตู้ม!

รถสองคันชนกันเสียงดัง!

...

รถของชารอนถูกชนจนกระเด็นไปข้างหน้าและชนเข้ากับแนวกั้นในระหว่างที่รถคันอื่นขับผ่านเธอไป

ชารอนกระแทกศีรษะ แต่โชคยังดีที่ถุงลมนิรภัยพองขึ้นมาปกป้องเธอเอาไว้ ชารอนไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสอะไร แต่เธอหวาดกลัวจนขาสั่น

ชารอนใช้เวลาอยู่สักพักในการเรียกสติคืนมา ไม่นานนัก ใครคนหนึ่งก็มาเคาะหน้าต่างรถของเธอ

คนขับที่ชารอนชนท้ายรถออกมาอยู่ข้างนอกแล้ว

ชารอนตัวสั่นไปทั้งตัวในระหว่างที่เธอบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์และเปิดประตูลงจากรถ

คนที่เคาะหน้าต่างรถเป็นผู้หญิงที่สวมสูทธุรกิจ ทันทีที่ชารอนลงมาจากรถ ผู้หญิงคนนั้นก็โวยวายใส่ชารอน “เธอขับรถไม่เป็นหรือยังไงกัน? อยากตายหรือยังไง? ถ้าอยากตายมากนัก ก็อย่าลากคนอื่นไปด้วยสิ!”

ชารอนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความคิดเรื่องพ่อที่ถูกฆ่าตาย ชารอนเพิ่งกลับมารู้สึกตัวระหว่างที่เธอไปชนท้ายรถคนอื่น

“ฉัน... ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” ความคิดของชารอนยังคงสับสนในระหว่างกล่าวคำขอโทษออกไปตามสัญชาตญาณ

“ไม่ได้ตั้งใจงั้นเหรอ? ดูสภาพรถฉันสิ! ยังกล้าพูดว่าตัวเองไม่ได้ตั้งใจอีกเหรอ?” ผู้หญิงคนนั้นดุด่าชารอนด้วยโทสะ

ชารอนหันกลับมามองดูสภาพรถทั้งสองคันที่ชนกัน ชารอนตัวสั่น ความกลัวเริ่มครอบงำเธอ ถ้าชารอนไม่ยอมหมุนพวงมาลัยหักหลบ ป่านนี้เธอก็คงตายไปแล้ว!

เมื่อหญิงคนนั้นสังเกตเห็นว่าชารอนไม่ยอมพูดอะไรและเธอกำลังหน้าเสีย ผู้หญิงคนนั้นจึงตะโกนขึ้นมาอีกครั้งอย่างโกรธเคือง “เธอขับรถเป็นรึเปล่าล่ะเนี่ย? ถ้าขับไม่เป็น...”

“เฮเลน” ทันใดนั้นเอง เสียงหนึ่งก็ดังออกมาจากรถ