ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 92

เมื่อเฮเลนหันกลับมาและเห็นว่าเจ้านายลงมาจากรถแล้ว เธอจึงรีบวิ่งเข้าไปพลางเอ่ยถาม “ท่านรองประธานคะ คุณออกมาทำไมกัน? คุณเป็นยังไงบ้างคะ? เจ็บตรงไหนไหม?”

ใบหน้าของเพเนโลเป้ว่างเปล่า ไม่มีใครเคยเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอมาก่อนเลย

ชารอนที่ยังไม่ได้สติใด ๆ หันไปตามเสียงดังกล่าว หญิงวัยกลางคนลงจากรถ เธอสวมสูทแบบเรียบง่ายและรวบผมหางม้า หน้าตาของเธอบูดบึ้ง นั่นทำให้บรรยากาศรอบตัวเธอมีแต่ความสับสนมึนงงและยากที่จะคาดเดา เมื่อพิจารณาอย่างถี่ถ้วน ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นเจ้านายของผู้หญิงคนนั้น

ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงดูคุ้นจังล่ะ? ทำไมออร่ารอบตัวเธอถึงคล้ายกับไซม่อนแบบนี้กันนะ?

ชารอนบอกได้เลยว่าเธอต้องเป็นเจ้าของรถอย่างแน่นอน ทันทีที่เดินเข้าไป ชารอนพลันกล่าวขอโทษ “ฉันต้องขอโทษนะคะ เมื่อกี้นี้ฉันใจลอยเลยไม่ได้มองดูถนน... แต่ไม่ต้องกังวลนะคะ ฉันจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดเอง”

หลังจากกลับมามีสติแล้ว ชารอนก็ตระหนักได้ว่าอุบัติเหตุทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะเธอเสียสมาธิจนหักเลี้ยวไปผิดเลน

"รับผิดชอบงั้นเหรอ?" เฮเลนถามขึ้น “ถ้าท่านรองประธานของเราได้รับบาดเจ็บ เธอจะยอมจ่ายเท่าไหร่กันล่ะ?”

ไม่นานนัก ตำรวจทางหลวงก็มาถึงและปิดที่เกิดเหตุ

เพเนโลเป้เหลือบมองชารอนชั่วครู่ก่อนพูดจาออกมาอย่างเย็นชา “ถ้าเธออธิบายเหตุการทั้งหมดมาไม่ได้ เราจะต้องแจ้งตำรวจ!” หลังจากนั้น เพเนโลเป้หันไปพูดกับเฮเลน "โทรเรียกทนายกรีนมาที"

“ได้ค่ะ ฉันจะโทรหาเขาเดี๋ยวนี้เลย”

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ขาของชารอนพลันสั่นไหว พวกเขากำลังติดต่อทนายอย่างนั้นหรือ?

แฟรงกี้รีบเข้าไปในห้องทำงานของท่านประธาน “ท่านประธานแซคคารี่ครับ มีเรื่องเกิดขึ้นกับคุณนายแซคคารี่ครับ”

"เกิดอะไรขึ้นกัน?" ไซม่อนยังคงจ้องมองเอกสารตรงหน้า

"อุบัติเหตุรถชน..."

"ว่าไงนะ?!" ไซม่อนหันมามองด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เขารีบวางปากกาในมือและลุกขึ้นเดินออกจากห้องทำงานไปทันที “โรงพยาบาลไหน?”

แฟรงกี้คิดว่าไซม่อนน่าจะเข้าใจผิด เขาจึงรีบตอบ “ไม่ใช่ครับ... คุณนายแซคคารี่ปลอดภัยดี เธอเป็นคนชนน่ะครับ”