ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 93

ถึงกระนั้น ชารอนน่าจะเป็นคนที่ตกใจมากที่สุดในตอนนี้ เมื่อเห็นทั้งสองกลับมาเจอหน้ากันอีกครั้ง ชารอนรู้สึกตกใจไม่น้อย ผู้หญิงทรงอำนาจคนนั้นคือพี่สาวคนโตของไซม่อนงั้นเหรอ?!

“ท่านประธานแซคคารี่คะ ท่านมาที่นี่เพื่อรับท่านรองประธานแซคคารี่กลับบ้านใช่ไหมคะ? ดิฉันอยากแจ้งว่าผู้หญิงคนนั้นขับรถไม่มองทางเลย สุดท้าย เธอกลับขับมาชนรถของพวกเรา!" เฮเลนบ่นกับไซม่อนทันที

สีหน้าของไซม่อนเปลี่ยนไป "พี่เพเนโลเป้ พี่เป็นยังไงบ้าง?"

“รองประธานไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมากคะ แต่เธอแค่ตกใจ ไม่ต้องกังวลไปหรอกคะท่านประธานแซคคารี่ ทางเราได้หารือเรื่องนี้กับทนายกรีนแล้ว เราจะให้ผู้กระทำผิดจ่ายเงินชดเชยทุกบาททุกสตางค์อย่างแน่นอน!” เฮเลนพูดอีกครั้ง

ชารอนรู้สึกเสียวซ่าไปทั่วหลังทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น พี่สาวของไซม่อนดูทรงอิทธิพลมมาก พวกเขาคงไม่ปล่อยชารอนไปง่าย ๆ หรอกใช่ไหม?

ชารอนชำเลืองมองไปยังไซม่อน เธอคงทำให้เขาเดือดร้อนอีกแล้วแน่

ไซม่อนระงับความตกใจเอาไว้ เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าชารอนจะบังเอิญเจอกับพี่สาวของตนเข้า สีหน้าของไซม่อนพลันเปลี่ยนไปทันที “ไม่บาดเจ็บอะไรก็ดีแล้วครับพี่”

หลังจากนั้น ไซม่อนก็เอื้อมมือไปดึงชารอนมาที่ด้านข้างและแนะนำเธออย่างเป็นทางการ “พี่เพเนโลเป้ครับ นี่คือชารอน ภรรยาของผมเอง”

ชารอนตกใจมาก ไซม่อนควรจะปลอบพี่สาวของตนเพื่อให้เธอใจเย็นลงไม่ใช่หรือ? ทำไมไซม่อนกลับแนะนำเธอแบบนี้ล่ะ?

ชารอนพยายามดึงแขนของตัวเองออก แต่ไซม่อนก็ยังโอบเอวชารอนเอาไว้แน่น ชารอนดิ้นยังไงก็ไม่หลุด สิ่งเดียวที่เธอทำได้ตอนนี้คือเผยรอยยิ้มอันตื่นตระหนกให้เพเนโลเป้เท่านั้น “สวัสดีคะ คุณพี่เพเนโลเป้...”

ทว่า สีหน้าของเพเนโลเป้เปลี่ยนไปทันทีที่ได้ยินคำพูดของไซม่อน เธอหรี่ตาลงและจ้องมองไปยังชารอน นี่หรือคือผู้หญิงที่ไซม่อนแต่งงานด้วยโดยไม่ได้บอกครอบครัวเลย?

ในตอนแรก เพเนโลเป้ไม่ได้สนใจชารอนเลย แต่ทว่า ในตอนนี้ เพเนโลเป้กำลังจ้องมองไปยังชารอนอย่างตั้งใจจนสายตาของเธอแทบจะมองทะลุทลวงเห็นทุกสิ่งได้อยู่แล้ว

เพเนโลเป้กลับสงสัยในตัวเอง 'ผู้หญิงคนนี้มีดีอะไรถึงทำให้น้องชายเรายอมจดทะเบียนสมรสด้วยโดยไม่แม้แต่จะบอกคนในครอบครัวเลย?'

เฮเลนซึ่งยืนอยู่ข้างหลังเพเนโลเป้พลันพูดอะไรไม่ออก

ใบหน้าของเพเนโลเป้บิดเบี้ยวไป แต่เธอก็ยังไม่พูดอะไรออกมา

บรรยากาศตึงเครียดมากเสียจนชารอนรู้สึกว่ามันกำลังส่งผลกระทบต่อร่างกายกับเธอ

ท้ายที่สุด เพเนโลเป้ก็เป็นคนเริ่มพูดออกมาก่อนด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันไม่ใช่พี่สาวของเธอสักหน่อย!” ทันทีที่พูดจบ เพเนโลเป้ก็เดินออกไปด้วยใบหน้าที่เยือกเย็น

เฮเลนตัวแข็งค้างอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะวิ่งตามเพเนโลเป้ไป "ท่านรองประธานคะ..."

ชารอนหันไปมองไซม่อนอย่างสับสน “เกิดอะไรขึ้นกับพี่สาวของคุณกัน?”

นัยน์ตาของไซม่อนเป็นประกายชั่วขณะ แต่เขาไม่ได้ตอบกลับ เขาเพียงแค่กล่าวคำพูดเล็กน้อย “ไว้เราไปคุยเรื่องนี้กันที่บ้านเถอะ”

“เราออกไปกันได้แล้วเหรอคะ?” ดวงตาของชารอนเบิกกว้าง พี่สาวของไซม่อนจะต้องไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ หรอกใช่ไหม?

ไซม่อนหันไปมองแฟรงกี้ ไม่นานนัก แฟรงกี้ก็รีบพูดออกมา “ท่านประธานพาคุณนายแซคคารี่กลับบ้านไปก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวผมจ่ายค่าปรับและคุยกับทางตำรวจเอง ตอนนี้มันกลายเป็นเรื่องส่วนตัวแล้วนิครับ”

"งั้นเรากลับไปกันก่อนเถอะ" ไซม่อนจับมือชารอนไว้และเดินจากไป

ชารอนก้มศีรษะลงมองที่แขนของตัวเอง มือของไซม่อจับเธอเอาไว้แน่น ชารอนสามารถสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากมือของไซม่อนแทบจะในทันที

ทันใดนั้นเอง ชารอนพลันตระหนักได้ว่ากากระทำเช่นนี้เป็นเครื่องยืนยันว่าความสัมพันธ์ของพวกเขายังคงปลอดภัยอยู่

ถึงกระนั้น ชารอนก็ยังคงประหม่าเล็กน้อย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพี่สาวของไซม่อนต้องมีความรู้สึกอคติกับเธอหลังจากอุบัติเหตุรถชนเป็นแน่

ทันใดนั้น ชารอนก็นึกถึงสิ่งที่โฮเวิร์ดเคยพูดเอาไว้ มันยังมีอีกคนหนึ่งในตระกูลแซคคารี่ที่มีอำนาจมากล้มจนแม้แต่ไซม่อนยังต้องเชื่อฟัง

คน ๆ นั้นจะใช่พี่สาวของไซม่อนไหมนะ?

พวกเขาขึ้นไปในรถ ระหว่างที่ทั้งสองกำลังเดินทางกลับบ้าน ไซม่อนพลันถามขึ้น “ทำไมคุณถึงขับรถประมาทแบบนั้นล่ะ?”

“ฉัน... คือฉันดันไปนึกถึงเรื่องของคุณพ่อระหว่างขับรถน่ะค่ะ หลังจากนั้น ฉันก็เสียสมาธิไป..." ชารอนตอบกลับและก้มศีรษะลง

ชารอนกำลังโทษตัวเอง แต่ทว่า เธอในตอนนี้ก็กำลังตกอยู่ในอารมณ์ที่น่าสยดสยองแล้ว

“พี่สาวของคุณ... เธอคงจะไม่ชอบขี้หน้าและเกลียดฉันไปแล้วใช่ไหม?”