ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 186

“แต่นางไม่ทำ จะต้องให้ข้าถูกยกขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า นางถึงแสดงท่าทีเข้าใจ ออกมาขอร้อง”

“เพียงแต่การขอร้องนี้ กลับไม่มีประโยชน์อะไร ในทางตรงกันข้ามจะยิ่งทำให้คนรู้สึกว่าข้าไม่เคารพ ถึงเวลาหากองค์หญิงคนนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้น จะต้องโทษข้าอย่างแน่นอน”

“ต่อมา ขันทีน้อยคนนั้นบอกว่าองค์หญิงซูหรงเชิญข้าไปสระพันมัจฉา ข้าก็ยิ่งระวังตัวมากขึ้น เพียงแต่เมื่อครู่ข้าคิดว่าข้าคิดมากไปเท่านั้น”

“ต่อมา ตอนที่ได้ยินนางเอ่ยถึงหวังรั่วเมิ่ง ความยุยงในคำพูดเห็นชัดเจนมากจริง ๆ ข้าจึงระวังตัวอีกครั้ง”

หากไม่มีความระวังนี้ เกรงว่านางคงถูกคนใส่ร้ายว่าผลักองค์หญิงตกน้ำจริง ๆ

ในเมื่ออีกฝ่ายสร้างเวทีแสดง เช่นนั้นนางก็ต้องเป็นตัวนักแสดงอยู่แล้ว

เพียงแต่เป็นนักแสดงแบบไหน ควรมีนางเป็นคนกำหนด

“ใส่ร้ายเปลี่ยนเป็นบุญคุณช่วยชีวิต อาหน่วนของข้าช่างเก่งกาจจริง ๆ”

“มีความสัมพันธ์บุญคุณช่วยชีวิต อย่างน้อยในช่วงเวลาสั้น ๆ นางจะไม่ลงมือกับเจ้าอีก”

เยี่ยนสวินพูดอยู่ นิ้วมือก็เกี่ยวเส้นผมช่อหนึ่งที่ตรงข้างแก้มของหญิงสาว ม้วนเล่นระหว่างนิ้วที่เรียวยาว

บรรยากาศในรถม้าพลันใจเต้นรัวขึ้นเล็กน้อย

มู่เหยายักคิ้ว ดึงเส้นผมจากนิ้วของชายหนุ่ม ในดวงตามีความหงุดหงิดเล็กน้อย

“เรื่องนี้อาจไม่ใช่การกระทำขององค์หญิงซูหรง มีโอกาสเป็นคนอื่นวางแผนเองอยู่เบื้องหลัง แต่ว่าไม่ว่าแบบไหน ต่อไปคงจะไม่สงบสุขนัก”

พูดถึงตรงนี้ จู่ ๆ มู่เหยานึกถึงสีหน้าตอนที่องค์หญิงซูหรงย้อนระลึกความหลังถึงเยี่ยนสวินวัยเด็กกับนาง

สายตาก็หยุดบนตัวเยี่ยนสวินตามจิตสำนึก

“ความสัมพันธ์ระหว่างท่านกับองค์หญิงซูหรงเป็นอย่างไรบ้าง?”

เยี่ยนสวินชะงัก ตัดขาดความเกี่ยวข้องตามจิตสำนึก “เคยเห็นหน้าครั้งหนึ่งตอนเด็กเท่านั้น ในตอนนั้นข้าติดตามท่านปู่ข้าไปคารวะยามเช้า”

“ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หลังถึงบ้านก็ได้ยินไทเฮาว่าจะกำหนดให้แต่งงานกัน ข้าโวยวายให้ท่านปู่เข้าวังไปปฏิเสธ”

“หลังจากวันนั้น ก็ไม่เคยเจอกันอีกเลย ยิ่งไม่ต้องการติดต่อแล้ว”

มู่เหยาได้ยินก็แปลกใจเล็กน้อย

นางดูท่าทางขององค์หญิงซูหรง ไม่เหมือนกับว่าเคยเจอกันแค่ครั้งเดียว

แต่นางเชื่อคำพูดของเยี่ยนสวิน

ไม่นานรถม้าก็มาถึงหน้าประตูจวนจงซู่โหว เมื่อมู่เหยาลงรถม้า ก็เห็นป้าสะใภ้ใหญ่หยิบเสื้อกันหนาวหนา ๆ เดินเข้ามา

“วันนี้ต้องขอบคุณท่านอ๋องมาก อาหน่วนสุขภาพไม่แข็งแรง ต้องรีบเปลี่ยนชุดที่เปียกออกโดยเร็ว”

เยี่ยนสวินพยักหน้าจะกลับ หลังจากที่ส่งสายตาบอกมู่เหยาหากมีเรื่องอะไรให้ชิงอิ่งไปหาเขา

ก็ขึ้นรถม้าอีกครั้ง เดินทางจากไป

มู่เหยาก็รีบกลับห้อง ได้รับข่าวจากชิงอู้และชิงอิ่งว่าเตรียมน้ำร้อนเอาไว้ตั้งนานแล้ว

หลังจากที่อาบน้ำและแช่น้ำอุ่น มู่เหยาถึงรู้สึกความเย็นบนตัวหายไปหลายส่วน

แต่ว่ายังคงดื่มน้ำขิงเล็กน้อย ภายใต้การขอร้องหนักแน่นของป้าสะใภ้ใหญ่

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน