ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 461

ฮ่องเต้อวิ๋นโบกมือเป็นเชิงให้ทั้งสองถอยกลับไป

งานชุมนุมกวีจึงจัดดำเนินต่อ

โดยที่ทุกคนพร้อมใจที่จะไม่เอ่ยถึงเรื่องราวของเซี่ยหงเฟยอีก

ส่วนซวีเหย่นั้นกลับมีใบหน้าที่บึ้งตึง พาเซี่ยหงเฟยกับคนอื่นๆ ออกจากงานไปทันที

วันนี้อาจกล่าวได้ว่าเกียรติภูมิของแคว้นอันถูกเหยียบย่ำอย่างหนักหน่วง

บรรดาราชทูตของแคว้นอันที่ติดตามมาด้วยกันต่างมองไปยังบิดาและบุตรคู่นี้ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความตำหนิและรังเกียจเดียดฉันท์

“ใต้เท้าเยี่ยนนี่ร้ายกาจจริงๆ ที่สอนสั่งบุตรชายออกมาให้เป็นคนเยี่ยงนี้ กล้าแม้แต่จะไปเทียบชั้นกับฉู่อ๋องผู้เฒ่าแห่งแคว้นอวิ๋น ไม่ดูฐานะของตนเองเลยหรืออย่างไร!"

สีหน้าของเยี่ยนอวิ๋นเฉินย่ำแย่ถึงขีดสุด

ในขณะนี้ เขากำลังรับฟังวาจาที่ลดทอนศักดิ์ศรีของตน พร้อมกับคำสรรเสริญฉู่อ๋องผู้เฒ่า

ความอับอายและความเสียใจผสมปนเปกันอยู่ในก้นบึ้งของใจ เกือบจะทำให้เขาจมดิ่งลงไป

เพราะเหตุใด

เพราะเหตุใดฉู่อ๋องผู้เฒ่าจึงได้รับการสรรเสริญจากพวกเขา

ส่วนเขากลับต้องทนทุกข์กับการดูถูกเหยียดหยามจากคนพวกนี้!

หากไม่มีรอยแผลเป็นบนใบหน้านี้แล้วละก็...

ความคิดนี้ได้ผุดขึ้นในห้วงความคิดของเขา แผ่นหลังของเยี่ยนอวิ๋นเฉินพลันตึงเครียดขึ้นมาทันใด สายตาของเขาเผลอมองไปยังโรงหมอข้างทางโดยไม่รู้ตัว

บางที รอยแผลเป็นบนใบหน้าของเขาอาจลบเลือนได้

หากรอยแผลหายไป แล้วเขาทำเรื่องที่คล้ายกับเรื่องราวในอดีตขึ้นมาอีกครั้ง จะไม่สามารถกลับไปเป็นฉู่อ๋องผู้เฒ่าที่ผู้คนเคารพเลื่อมใสได้เชียวหรือ!

ซวีเหย่และซวีซีนั่งอยู่ในรถม้า

ซวีซีเบ้ปาก "เซี่ยหงเฟยผู้นี้เสียสติไปแล้วหรืออย่างไร เหตุใดจึงพูดจาพล่อยๆ เช่นนี้ออกมาได้ทุกเรื่อง"

“ดูท่าจะมีผู้ใดคอยชักใยอยู่เบื้องหลัง กลับไปแจ้งเรื่องนี้แก่ฉู่อ๋อง ให้คนของพวกเขาไปสืบสวนเอาเถิด” ซวีเหย่นึกย้อนถึงท่าทางของเซี่ยหงเฟยเมื่อครู่ มองอย่างไรก็รู้สึกว่ามีลับลมคมใน

ว่ากันตามหลักแล้ว แม้เซี่ยหงเฟยจะมิได้เฉลียวฉลาดนัก

แต่ก็ไม่น่าจะโง่งมได้ถึงเพียงนี้!

“อ๊ะ! เสด็จอาคิดว่ามีคนจงใจวางแผนอย่างนั้นหรือ ถ้าเป็นคนของแคว้นอวิ๋นจริง อย่างนั้นก็คงรู้เรื่องของเยี่ยนอวิ๋นเฉินแล้วน่ะสิ”

ในฐานะองค์รัชทายาท ซวีซีย่อมเป็นกังวลว่ามิตรภาพระหว่างสองแคว้นจะถูกทำลายลง

แววตาของซวีเหย่มืดครึ้มลง "ดูท่าว่าพิษนั้นต้องเร่งจัดการให้เร็วขึ้นเสียแล้ว"

ทางด้านงานชุมนุมกวี

มู่เหยาและซวีซงหลิงได้ไปหาหลันซี เมื่อเห็นฮองเฮาเซียวและซูกุ้ยเฟยที่กำลังเดินชมสวนอยู่ ทั้งสามก็สบตากัน ก่อนจะยิ้มแล้วเดินเข้าไปหา