ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 906

ตำหนักที่แต่เดิมเต็มไปด้วยความสนุกสนานนั้นตกอยู่ในความเงียบงันทันที หยุนหยินและแม่นมหยางสบตากันแล้วก็เผยสีหน้าที่ไม่เป็นมิตรออกมา

พวกนางไม่เห็นด้วยกับวิธีที่กวนปี้อวี้ใช้เพื่อได้มาซึ่งตำแหน่ง และตอนนี้นางยังมีหน้ามาเยี่ยมเยียนถึงตำหนัก

มันเป็นกิริยาเพื่อโอ้อวดว่าตนได้สิ่งที่ต้องการแล้ว

หลวนอี๋ขมวดคิ้วแล้วเอ่ย "พระชายารองของพี่แปดของข้าหรือ"

เมื่ออ๋องเซ่อเจิ้งจัดงานแต่งงานนั้นหลวนอี๋ไม่ได้ไป

ตอนนี้อาการของหลวนอี๋ยังไม่หายดี บางครั้งก็จะแสดงอาการออกมา ทำให้ในช่วงงานแต่งของอ๋องเซ่อเจิ้งนั้นนางจึงล้มป่วยลง โดยมีคุณชายหวู่ค่อยอยู่เคียงข้าง

และจักรพรรดิเองก็ห้ามคุณชายหวู่ว่า ช่วงนี้ห้ามหลวนอี๋ร่วมงานที่มีความคึกคัก ดังนั้นเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นในจวนอ๋องเซ่อเจิ้งนั้นหลวนอี๋ก็รู้เพียงผิวเผินเท่านั้น

ไป๋ชิงหลิงพยักหน้าและพูดว่า "ใช่ นางเป็นพระชายารองของพี่แปดเจ้า"

"ข้าจำได้ว่า พี่แปดมีพระชายาแล้ว แต่พระชายารองนี้มันโผล่มาจากไหนหรือ" หลวนอี๋เอ่ยถาม

แม่นมหยางเอ่ยตอบหลวนอี๋ว่า "องค์หญิง เรื่องนี้ให้ข้าน้อยเป็นคนเล่าให้ฟังเถิด หรือไม่เราเข้าไปดูข้างในก่อนเพค่ะ"

ในสถานการณ์แบบนี้ ทางที่ดีคือไม่ต้องให้หลวนอี๋เจอหน้ากับกวนปี้อวี้ อาการป่วยของนางอาจจะเกิดอาการกะทันหันแล้วสร้างเรื่องใหญ่ก็เป็นไปได้

ไม่กลัวนางจะเผลอทำไป แต่กลัวว่าจะมีคนแอบใช้นางทำ

"ข้าอยากจะอยู่ตรงนี้ดูพระชายารองคนนี้ว่าเป็นใครกันแน่ ถึงทำให้พี่แปดที่มีเสด็จพี่สะใภ้แปดแล้วยังรับพระชายารองเพิ่มเข้าจวนอีกคน" หลวนอี้พูดไปด้วยพร้อมกับอุ้มอาหวงนั่งลงเก้าอี้ข้างๆ

แม่นมหยางมองไปที่ไป๋ชิงหลิง

ไป๋ชิงหลิงแอบส่ายหัวให้นางแล้วโบกมือส่งสัญญาณให้นางออกไปก่อน

แล้วจึงเอ่ย "วั่นฝู เชิญพระชายารองอ๋องเซ่อเจิ้งเข้ามาเถิด"

วั่นฝูเดินออกจากตำหนักทันที

หลังจากนั้นไม่นาน กวนปี้อวี้ก็เดินเชิดเข้ามา

เดินเชิดเข้ามาอย่างไรหรือ ก็เพราะตอนที่นางเดินเข้ามานั้นมีบ่าวรับใช้เดินตามหลังกว่าสิบคนเพื่อคอยอารักขา ความสง่างามนั้นแทบจะเปรียบได้กับนางที่เป็นฮองเฮาได้แล้ว

บ่าวรับใช้ที่เดินตามนางนั้นคุกเข่าลงทันที

กวนปี้อวี้เองก็ทำตามธรรมเนียมของคนเป็นชายารอง ทักทายฮองเฮา " หม่อมฉันขอคารวะฮองเฮาเหนียงเหนียง"

คำทักทายอันพร้อมเพรียงของบ่าวรับใช้ดังก้องท้องพระโรงตำหนักเฟิงอี๋

เมื่อหลวนอี๋เห็นฉากนี้ก็รู้สึกไม่ชอบชายารองคนนี้ขึ้นมาทันที " มีนางสนมไหนล่ะที่มาทักทายฮองเฮาแล้วยังพาบ่าวรับใช้มามากขนาดนี้ คนที่ไม่รู้ก็คงจะคิดว่า คนที่มานั้นไม่ใช่พระชายารอง แต่เป็นสนมเอกของจักรพรรดิ"

กวนปี้อวี้ตกใจและหันไปมองหลวนอี๋ ชั่วครู่ต่อมา นางแสดงสีหน้าน้อยเนื้อต่ำใจพร้อมเอ่ย "ข้าก็ไม่ได้ต้องการจะพาคนมามากมายขนาดนี้ แต่ว่า...แต่ว่าไทเฮารับสั่งไว้ กลัวว่าข้าจะไม่ได้ระวังแล้วหกล้มทำให้ร่างกายได้รับบาดเจ็บ เพื่อความปลอดภัยจึงรับสั่งให้แม่นมเลี่ยวเลือกคนเหล่านี้ตามข้ามา รอข้ากลับตำหนักฮุ่ยหนิง ข้าจะขอไทเฮาทรงโปรดลดคนลง เพื่อไม่เป็นการรบกวนไทเฮาเหนียงเหนียง"

"นี่เจ้า..."คำพูดของกวนปี้อวี้ทำให้หลวนอี๋โกรธจนพูดไม่ออก

และไป๋ชิงหลิงก็ต้องชื่นชมวิธีการของกวนปี้อวี้เสียจริง คำพูดเพียงไม่กี่คำนางก็เอาตัวเองอยู่หมัด และยังลากไทเฮามาเกี่ยวด้วย

หากหลวนอี๋มีปัญหากับนางในเรื่องนี้ ไทเฮาก็จะรู้สึกว่าหลวนอี๋เป็นคนวู่วาม สวนนางที่เป็นเสด็จพี่สะใภ้ก็จะถูกหาว่าไม่ทำหน้าที่

"องค์หญิง" ไป๋ชิงหลิงขัดจังหวะหลวนอี๋ " นี้คือพระชายารองของพี่แปดของเจ้า อย่าได้เสียมารยาทกับนาง"

"แต่ว่า ข้า..."

"ในเมื่อไทเฮาทรงเห็นชอบ ไทเฮาก็ต้องมีเหตุผลที่วางคนมากมายเหล่านี้ไว้ข้างกายพระชายารอง เจ้านี่ เป็นคนที่ใจร้อน และคอยคิดเผื่อไทเฮาตลอด กลัวว่าพระองค์จะไม่มีคนคอยดูแล เจ้าวางใจเถิด หลังจากนี้ พี่สะใภ้คนนี้จะหาบ่าวรับใช้ส่งไปยังตำหนักฮุ่ยหนิงเพื่อไปดูแลไทเฮาเอง"