BAD NIGHT คืนร้ายคืนรัก นิยาย บท 39

“ทำไมไม่เข้าไปหาฉัน” เสียงเข้มของมาเฟียหนุ่มที่เพิ่งเดินออกมาจากโกดังทันได้ยินคำพูดของเรเวนที่พยายามพูดปั่นประสาทเพตราเกี่ยวกับเขา

“ไม่อยากไปค่ะ” เพตราปรายตามองเจ้าของคำพูดเล็กน้อย แล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“นั่งอยู่กับพวกกูมึงจะกลัวอะไร ไม่มีใครทำอะไรเด็กมึงหรอก” เรเวนกระตุกยิ้มมุมปากส่งให้กับโชแปง เมื่อเห็นสายตาไม่พอใจของเพื่อนรักจ้องมองมายังเขา

“กูลองประกอบปืนแล้วไม่มีอะไรผิดพลาด มึงสามารถนัดส่งของล็อตแรกได้เลย” โชแปงสลัดความหงุดหงิดไปแล้วพูดเป็นการเป็นงาน ก่อนจะเดินมาดึงแขนเพตราให้ลุกจากโซฟา

“มึงจะรีบไปไหน ยัยควีนกับไอ้เนลกำลังจะมา”

“เสร็จงานของกูแล้ว” สิ้นเสียงมาเฟียหนุ่มก็กระชากแขนเล็กเดินตามเข้ามาด้านนอกโดยมีเพื่อนทั้งสามคนตามไปจนลับสายตา

“มึงว่าเด็กคนนั้นก็กลายมาเป็นน้องสะใภ้พวกเราไหม?” ไคเอ่ยถามเพื่อนทั้งสองคนเพื่อฟังความคิดเห็นว่าอีกสองคนจะคิดเหมือนกับเขาหรือเปล่า

“ตั้งแต่รู้จักกันมาพวกมึงเคยเห็นสายตาที่มันใช้มองเด็กคนนั้นไหมล่ะ ถ้าไม่ก็แปลว่าไอ้แปงมันกำลังคลั่งรักเพตราเข้าแล้วจริงๆ”

“กูพนันได้เลยอีกหน่อยมันจะกลายเป็นหมาเดินตามตูดเมียอย่างพวกมึง” เรเวนไม่ลืมที่จะเอ่ยกระแนะกระแหนไคและฮาเดสที่เคยอาบน้ำร้อนเรื่องความรักมาก่อน และเขาก็คิดว่าโชแปงก็จะกลายเป็นแบบทั้งสองคนในไม่ช้า

พรึ่บ! เพตราสะบัดมือโชแปงที่กำลังลากแขนตัวเองออกอย่างแรงเพราะมันเริ่มเจ็บลึกจนถึงกระดูก

“หนูไม่ใช่หมูใช่หมานะ ถึงต้องลากแรงขนาดนี้” เพตราโพล่งเสียงดัง ก่อนจะลูบแขนตัวเองที่ถูกบีบจนเกิดรอยมือสีแดง

“…” มาเฟียหนุ่มจ้องหน้าเด็กสาวนิ่งโดยไม่พูดอะไรออกมา เพตราก็เริ่มไม่พอใจที่เขาไม่ชัดเจนอะไรกับเธอเลยสักอย่าง

“หนูเริ่มจะทนรองรับอารมณ์ของพี่ไม่ไหวแล้วนะ”

“ทนไม่ไหวแล้วเธอจะทำอะไร จะหนีฉันไปรึไง?”

“หนูไม่ใช่คนขี้ขลาดที่จะทำอะไรแบบนั้นหรอกค่ะ หนูต้องอยู่ทำหน้าที่ของตัวเองจนครบเวลาจะได้ไม่มีอะไรค้างคากันอีก” เพตราเป็นฝ่ายพูดเอง แต่ก็เป็นฝ่ายรู้สึกเจ็บขึ้นมาเอง หัวใจดวงน้อยในอกข้างซ้ายกระตุกวูบทุกครั้งเมื่อนึกถึงวันนั้น…วันที่เธอและเขาจบความสัมพันธ์กัน

“งั้นก็มาทำหน้าที่ตัวเอง…มาจูบฉันสิ หน้าที่ของคู่นอนไม่ใช่เหรอ” โชแปงนั่งลงบนกระโปรงรถยนต์ ก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบด้วยท่าทีสบายใจ แต่หารู้ไม่ว่าเขากำลังหงุดหงิดจนแทบบ้ากับท่าทางที่พยายามรักษาระยะห่างของเด็กสาว

“…”

“เดินมา!” เพตราสะดุ้งเฮือกกับเสียงตะคอกของมาเฟียหนุ่ม ดวงตากลมโตสบตากับดวงตาคมกริบ แต่ก็ไม่ยอมเดินเข้าไปหาเขาตามคำสั่ง

“หน้าที่ของคู่นอนต้องยินยอมทั้งสองฝ่ายไม่ใช่เหรอคะ…แล้วหนูก็ไม่ได้ยินยอมตั้งแต่แรก”

“พูดตอนนี้มันจะทันเหรอ ในเมื่อทุกส่วนในร่างกายของเธอมันเป็นของฉัน…จะให้ฉันต้องพูดอีกครั้งไหมว่าผู้ชายคนแรกของเธอคือใคร”

“เพิ่งรู้นะคะว่ามาเฟียยึดติดกับคำว่าผู้ชายคนแรกทั้งที่ก็ไม่ได้สร้างความจำดีๆ ให้กับครั้งแรกของผู้หญิง” เพตราก้าวขาถอยหลังเตรียมเดินเข้ามาหาแดร็กเพื่อขอกุญแจรถขับกลับคอนโดเอง

“คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงอวดดีกับฉัน”

“สมองเสื่อมกะทันหันเหรอคะ ถึงถามอะไรแบบนี้ออกมา” คำพูดยอกย้อนของเพตราทำให้มาเฟียหนุ่มขบกรามแน่น แล้วหยัดตัวลุกจากกระโปรงรถก้าวขาเดินเข้ามาหาเพตราภายในเสี้ยววินาที

พรึ่บ!

“อ๊ะ!” มือหนากระชากผมตรงท้ายทอยของเพตราเข้าหาตัวอย่างแรง ส่งผลให้ใบหน้าสวยเชิดขึ้นมองหน้าเขาทั้งน้ำตาด้วยความเจ็บ

“ในสายตาของเธอฉันดูใจดีมากนักรึไง!”

“ฮึก! หนูเจ็บ” เพตราร้องออกมาเสียงดัง ในขณะที่มีรถยนต์คันหนึ่งขับเข้ามาจอดไม่ใกล้ไม่ไกลจากทั้งคู่มากนัก แสงไฟหน้าดับลงก่อนที่คนในรถจะลงมาแล้วแผดเสียงดังลั่น

“โชแปง!” ควีนรีบวิ่งเข้ามาแยกเพตราออกจากโชแปงที่กำลังจ้องหน้าเด็กสาวด้วยความเกรี้ยวกราดไม่ละสายตา