BAD NIGHT คืนร้ายคืนรัก นิยาย บท 51

แอดดดดดด~ เพตราเปิดประตูเข้ามาในห้องของเพื่อนรักโดยไม่ได้เคาะขออนุญาตเสียก่อน แต่ทันทีที่ประตูปิดลงเสียงแหลมของใบหม่อนก็แผดดังลั่น

“นังตัวดี!!”

“แกเลิกดูละครได้แล้วหม่อน จะมายืนกอดอกมองฉันเหมือนเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายไปได้” เพตราส่ายหัวน้อยๆ ไม่ได้สนใจท่าทีโกรธเคืองของใบหม่อนเลยสักนิด เธอก้าวเข้าไปหย่อนตัวนั่งบนโซฟาด้วยท่าทางเหน็ดเหนื่อย

“แกอธิบายเรื่องทั้งหมดมาให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้เลย ฉันอยากรู้จนจะบ้าแล้วนะ!” ใบหม่อนวิ่งเข้าไปหยิบซองพัสดุสีน้ำตาลออกมาจากห้องนอน แล้ววิ่งกลับมาโยนลงบนโต๊ะกระจกหน้าเพตราอย่างแรง หญิงสาวคว้ามันขึ้นมาเปิดดูเอกสารด้านในที่เธอพอจะรู้คร่าวๆ แล้วว่าส่งมาจากใคร

“คนที่ส่งของพวกนี้มาให้ฉันก็คือแม่ของโชแปงนั่นแหละ” เมื่อเห็นใบหน้าใคร่รู้ของเพื่อนรักก็ตัดสินใจบอกความจริงออกมาทันที

“แม่ผัวแกน่ะเหรอ”

“อืม”

“เพื่ออะไร? เขาส่งวีซ่ากับตั๋วเครื่องบินให้แกทำไม แกเคยเจอแม่ผัวแล้วเหรอ”

“ฉันเจอแล้วเมื่อไม่นานมานี้ ท่านใจดีกับฉันมากแล้วก็ดูเหมือนจะเข้าข้างฉันและไม่เห็นด้วยที่ลูกเขาเอาฉันมาเป็นคู่นอนตั้งแต่แรก” ไม่ใช่สิ่งที่เพตราสัมผัสได้จากโซเฟีย แต่เป็นโซเฟียที่ยอมบอกความจริงกับเพตราตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน

“สรุปคือแม่ผัวไฟเขียว แล้วผัวแกล่ะ?”

“…”

“อย่าเอาแต่ส่ายหัวค่ะ ขอเป็นคำพูด”

“ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าเขารู้สึกยังไงกับฉัน เขายอมรับว่าหึงหวงฉันเวลาอยู่กับผู้ชายคนอื่น แต่ก็ไม่ยอมชัดเจนกับฉันสักที ยิ่งช่วงนี้เขาชอบแสดงออกว่ารู้สึกกับฉันมากกว่าคู่นอน แต่ก็นั่นแหละ…ฉันต้องการแค่ความชัดเจน” เพตราบอกสิ่งที่อัดแน่นอยู่ในใจให้กับเพื่อนสาวคนสนิทแทนที่จะเป็นโชแปง เพราะเธอไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงกับเธอกันแน่ หากบอกไปแล้วเขาปฏิเสธเธอก็คงจะรับมันไม่ไหว แต่ถ้าเขายอมจบง่ายๆ มันยังดีซะกว่า

“โอเค ฉันเก็ตฟีล…”

“…ที่แม่ผัวแกส่งพวกนี้ให้คือให้แกหนีลูกชายเขาใช่ไหม”

“อืม ถ้าหากว่าเขาตามหาฉันหรือกระวนกระวายกับการหายไปของฉันแล้วยอมรับความรู้สึกตัวเองมันก็ดีไง”

“แล้วแกคิดเผื่อไว้ไหม ว่าถ้าเขาไม่ตามหาแกจะทำยังไง?” ถึงแม้ว่าใบหม่อนจะไม่ได้คิดให้มันเป็นอย่างที่พูด แต่ก็อยากให้เพตราเผื่อใจไว้บ้างหากต้องผิดหวังจากความรักครั้งนี้

“ฉันก็คงเดินหน้าต่อไปอยู่ดี แต่ก็คงอยู่ในที่ของฉัน” เพตราเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะเข้มแข็ง แต่ผ่านแววตาเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด

“ว่าแต่ถ้าฉันไปด้วยได้ปะวะ?”

“แกคิดว่าทำวีซ่าทันอีกสองวันไหมล่ะ”

“ไม่ทัน…” ใบหม่อนเบะปากคว่ำราวกับจะร้องไห้ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มกรุ่มกริ่มแล้วเขยิบเข้าไปใกล้เพตราราวกับต้องการจะอ้อนเอาอะไรบางอย่างจากเธอ

“แกเป็นไบโพล่าเหรอ เดี๋ยวร้องไห้เดี๋ยวอารมณ์ดี”

“เพย์เพื่อนรัก…ฉันเป็นเพื่อนแกมานานแล้วใช่ไหม”

“จะเอาอะไรก็พูดมาเถอะ”

“ช่วยโทรไปอ้อนแม่ผัวให้ฉันหน่อยสิ ท่านน่าจะทำได้อะ ฉันอยากไปด้วย น้าๆ” เพตรากรอกตาไปมาอย่างเอือมระอา ก่อนจะสลัดมือของใบหม่อนออกจากตัวแล้วปฏิเสธเสียงแข็ง

“โนค่ะ แกอยู่นี่แหละ อย่าสร้างภาระให้ฉันเพิ่มเลย”

“หน็อยยยยย! นังเพื่อนตัวดี”

“เดี๋ยวแม่ก็ตบให้เลือดกลบปากเลย อย่าชี้หน้าฉันนะ!” เพตราปัดมือของใบหม่อนที่กำลังชี้หน้าเธอด้วยความไม่พอใจออกอย่างไม่ได้แรงมากนัก

“ตั้งแต่โดนน้ำของมาเฟียนี่นิสัยเหมือนมาเฟียแล้วนะ หยิ่งผยอง”

“อยากโดนบ้างไหมล่ะ มีเพื่อนของโชแปงยังไม่มีแฟนคนนึง แต่ดูไม่ค่อยปกตินะ เขาดูจิตๆ” เพตราพูดไปด้วยพร้อมกับเปิดโทรศัพท์หาไอจีของควีนเพื่อเปิดรูปใบหน้าของเรเวนให้กับเพื่อนรักดู