BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 4

ดวงตาคมของนาวินเป็นประกายเมื่อเห็นการกระทำเมื่อกี้ของคนตัวเล็กบนหน้าตักตัวเอง หลังจากถอนจูบออกไปผ้าแพรก็เม้มปากแน่นก่อนจะหายใจเข้าแล้วพูดด้วยเสียงหอบหายใจ

"สะ...สรุปแล้วเป็นแฟนกันไหมคะ"

"เธออยากมีอะไรกับฉันขนาดนั้นเลยหรอ? " นาวินถามคนตัวเล็กด้วยความไม่เข้าใจว่าอะไรถึงทำให้เธอเป็นได้ถึงขนาดนี้

"..." ผ้าแพรพยักหน้าตอบอย่างไร้ความเขินอายแต่ทว่าในใจเธอกับเต้นแรงไม่เป็นส่ำ ทำให้หน้าอกของเธอที่แนบอยู่กับอกแกร่งของนาวินส่งเสียงตึกตักให้คนตัวสูงรับรู้

"ครั้งแรก? "

"..." ผ้าแพรเม้มปากแน่นพยักหน้าตอบ

"เธอควรจะมีกับแฟนของตัวเอง..."

"...หรือไม่ก็คนที่เธอจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยตลอดชีวิต" นาวินพยายามสอนอีกคนที่กำลังคิดจะทำอะไรบางอย่างอยู่ในหัวใจโดยที่เขาก็ไม่รู้เหตุผล

"แต่ฉันอยากมีกับคุณ ถ้าคุณไม่ทำฉันจะทำเอง..."

"ฉันกำลังสอนเธออยู่...เฮ้อออ" นาวินถอนหายใจออกมาหนักๆ เมื่อมือเล็กพยายามปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขา

พรึ่บ! เจ้าของร่างสูงรวบมือเล็กไว้ด้วยมือเดียว ก่อนจะดันเธอลงไปนั่งข้างคนขับ

"ถ้าจะมีอะไรกัน เธอต้องเป็นแฟนฉันก่อน"

"ก็ฉันขอคุณเป็นแฟนไปแล้วก็ตกลงสิ จะได้มี..." หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดที่นาวินเล่นตัว เธออุตส่าห์อ่อยขนาดนี้แล้วแต่ทำไม่ถึงไม่ยอมทำอะไรเธอสักที

"..." นาวินมองใบหน้าสวยด้วยสายตาเหนื่อยใจ

"ทั้งที่คุณก็ต้องการเหมือนกันไม่ใช่หรอคะ" ดวงตากลมโตเลื่อนสายตามองกลางลำตัวของชายหนุ่ม ความแข็งชันผ่านเนื้อผ้ามันทำให้ผ้าแพรกลืนน้ำลายด้วยความประหม่า แค่มองจากด้านนอกเธอก็รู้แล้วว่ามันใหญ่มากจริงๆ

"...! " นาวินเบิกตาตกใจเมื่อมือเล็กยื่นมาสัมผัสตัวตนของเขาผ่านกางเกงทำงานสีเทา

"จะเป็นแฟนฉันไหมคะ..." ใบหน้าสวยยิ้มยั่วก่อนจะเอื้อมมือทั้งสองข้างหมายจะรูดซิบกางเกงเขาลง

"เธอจะเสียใจทีหลัง" ซึ่งนาวินเองก็ไม่ได้ห้ามอะไร เขาปล่อยให้เธอทำไปแบบนั้น

"ไม่ค่ะ ฉันจะไม่เสียใจ..."

"...ฉันชอบคุณ" สิ้นเสียงของคนตัวเล็กนาวินก็กระชากร่างบางขึ้นมาบนตัวเขาก่อนจะจัดการปรับเบาะเอนไปด้านหลังทันที

"อย่าไปทำแบบนี้กับใคร ถ้าไม่ใช่ฉัน..."

"...เข้าใจรึเปล่า" นาวินถามร่างบางเสียงเรียบปนสั่ง

"...? "

แกร๊ง! มือหนาปลดเปลื้องท่อนล่างของตัวเองโยนไปที่พื้นแล้วพุ่งเข้าไปคร่อมหญิงสาวที่นอนมองเขาด้วยสายตากังวล

"ไม่ต้องกลัว ถ้าเธอมีอารมณ์ร่วมมันจะเจ็บน้อยลง..." ที่เขาพูดแบบนั้นเพราะยังไงต่อให้เป็นครั้งแรกมันก็เจ็บอยู่ดี เพียงแต่มันอาจจะเจ็บน้อยลงได้

"อื้ออออออ~" นาวินโน้มหน้าซุกซอกคอขาวของร่างบางกลิ่นหอมของครีมอาบน้ำอ่อนๆ มันทำให้เขารู้สึกพอใจกับมัน ลิ้นสากลากไล้ลงมาที่เนินนุ่มปลายชมพูทั้งสองก่อนจะดูดมันสลับกับบีบเคล้นตามอารมณ์ของตัวเอง

"อ๊าาาา..." แล้วจึงลากไล้ลงมาที่ท้องน้อยของคนตัวเล็กที่ในตอนนี้เกร็งจนมันแบนราบยิ่งกว่าเดิม เขาขบเม้มมันเบาๆ จนเกิดรอยสีแดงอ่อนๆ จนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่เนินสาวขาวอวบราวกับเด็กน้อย ไรขนอ่อนๆ ขึ้นปกคลุมมันทำให้นาวินอย่างจะลิ้มลองมัน

"อย่าเกร็ง..." เสียงทุ้มนุ่มลึกของนาวินทำให้หญิงสาวคล้ายความกังวลลงได้บ้าง เมื่อเห็นอย่างนั้นชายหนุ่มก็จัดการแยกขาเรียวทั้งข้างออกจากกันแล้วแทรกตัวไปอยู่ตรงนั้น

เขาจ้องมองกลีบกุหลาบอวบนูนก่อนจะเลื่อนมือแยกกลีบสาวออกจากกัน เผยให้เห็นด้านในที่ดูสวยและสะอาดสะอ้านอย่างที่ไม่เคยผ่านชายใดมาก่อน เขาช้อนตามองใบหน้าสวยสีแดงจากความเขินอายไม่ใช่จากฤทธิ์แอลกอฮอล์ของหญิงสาวเล็กน้อย ก่อนจะก้มลงชิมความหวานของมัน

"อ๊าาาาา..." เสียงหวานครางออกมาด้วยความเสียวซ่านเมื่อลิ้นอุ่นชื้นแต่ลงบนร่องสาวของตัวเอง ร่างกายบิดเร่าด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ ช่องท้องหวิวอย่างบอกไม่ถูก เรียวลิ้นสากตวัดเลียดูดกลืนน้ำหวานสีใสที่ไหลออกมาจากช่องทางรักอย่างหิวกระหาย

"อ๊ะ..." ผ้าแพรร้องออกมาเสียงหลงเมื่อนิ้วหนาถูกดันเข้ามาด้านในกายเธอทีละนิด มันรู้สึกเจ็บแต่ทว่ามันก็เสียวมากเหมือนกัน

"อย่าเกร็ง...ผ่อนคลาย" นาวินเลื่อนตัวขึ้นมาด้านบนใบหน้าเขาอยู่ห่างจากผ้าแพรเพียงนิดเดียวแต่นิ้วหนาก็ยังคงแช่อยู่ด้านในของเธอ

"มันเจ็บ..."

"ครั้งแรกของเธอฉันจะทำให้อ่อนโยนที่สุด..."