BAD RELATIONSHIP สัมพันธ์รัก นิยาย บท 4

ดวงตาคมของนาวินเป็นประกายเมื่อเห็นการกระทำเมื่อกี้ของคนตัวเล็กบนหน้าตักตัวเอง หลังจากถอนจูบออกไปผ้าแพรก็เม้มปากแน่นก่อนจะหายใจเข้าแล้วพูดด้วยเสียงหอบหายใจ

"สะ...สรุปแล้วเป็นแฟนกันไหมคะ"

"เธออยากมีอะไรกับฉันขนาดนั้นเลยหรอ? " นาวินถามคนตัวเล็กด้วยความไม่เข้าใจว่าอะไรถึงทำให้เธอเป็นได้ถึงขนาดนี้

"..." ผ้าแพรพยักหน้าตอบอย่างไร้ความเขินอายแต่ทว่าในใจเธอกับเต้นแรงไม่เป็นส่ำ ทำให้หน้าอกของเธอที่แนบอยู่กับอกแกร่งของนาวินส่งเสียงตึกตักให้คนตัวสูงรับรู้

"ครั้งแรก? "

"..." ผ้าแพรเม้มปากแน่นพยักหน้าตอบ

"เธอควรจะมีกับแฟนของตัวเอง..."

"...หรือไม่ก็คนที่เธอจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยตลอดชีวิต" นาวินพยายามสอนอีกคนที่กำลังคิดจะทำอะไรบางอย่างอยู่ในหัวใจโดยที่เขาก็ไม่รู้เหตุผล

"แต่ฉันอยากมีกับคุณ ถ้าคุณไม่ทำฉันจะทำเอง..."

"ฉันกำลังสอนเธออยู่...เฮ้อออ" นาวินถอนหายใจออกมาหนักๆ เมื่อมือเล็กพยายามปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขา

พรึ่บ! เจ้าของร่างสูงรวบมือเล็กไว้ด้วยมือเดียว ก่อนจะดันเธอลงไปนั่งข้างคนขับ

"ถ้าจะมีอะไรกัน เธอต้องเป็นแฟนฉันก่อน"

"ก็ฉันขอคุณเป็นแฟนไปแล้วก็ตกลงสิ จะได้มี..." หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดที่นาวินเล่นตัว เธออุตส่าห์อ่อยขนาดนี้แล้วแต่ทำไม่ถึงไม่ยอมทำอะไรเธอสักที

"..." นาวินมองใบหน้าสวยด้วยสายตาเหนื่อยใจ

"ทั้งที่คุณก็ต้องการเหมือนกันไม่ใช่หรอคะ" ดวงตากลมโตเลื่อนสายตามองกลางลำตัวของชายหนุ่ม ความแข็งชันผ่านเนื้อผ้ามันทำให้ผ้าแพรกลืนน้ำลายด้วยความประหม่า แค่มองจากด้านนอกเธอก็รู้แล้วว่ามันใหญ่มากจริงๆ

"...! " นาวินเบิกตาตกใจเมื่อมือเล็กยื่นมาสัมผัสตัวตนของเขาผ่านกางเกงทำงานสีเทา

"จะเป็นแฟนฉันไหมคะ..." ใบหน้าสวยยิ้มยั่วก่อนจะเอื้อมมือทั้งสองข้างหมายจะรูดซิบกางเกงเขาลง

"เธอจะเสียใจทีหลัง" ซึ่งนาวินเองก็ไม่ได้ห้ามอะไร เขาปล่อยให้เธอทำไปแบบนั้น

"ไม่ค่ะ ฉันจะไม่เสียใจ..."

"...ฉันชอบคุณ" สิ้นเสียงของคนตัวเล็กนาวินก็กระชากร่างบางขึ้นมาบนตัวเขาก่อนจะจัดการปรับเบาะเอนไปด้านหลังทันที

"อย่าไปทำแบบนี้กับใคร ถ้าไม่ใช่ฉัน..."

"...เข้าใจรึเปล่า" นาวินถามร่างบางเสียงเรียบปนสั่ง

"...? "