บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 296

...

ณ ห้องตำราหลวงที่อยู่ห่างออกไปหลายพันลี้ในเมืองจิงตู!

ฮ่องเต้ซิงหลง เสนาบดีฝ่ายซ้าย เสนาบดีฝ่ายขวา และเจ้ากรมทั้งหกคนต่างขมวดคิ้วนิ่งเงียบ!

ศึกครั้งนี้กล่าวได้ว่าส่งผลกระทบต่อชะตากรรมที่เหลือของแผ่นดินต้าเย่!

หากศึกนี้พ่ายแพ้ ทหารม้าของชาวหวงสามารถลงไปทางใต้ และไปถึงเมืองเฉิงโจวได้ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งเดือน

หลังจากโจมตีและเข้ายึดเมืองจิงตูได้แล้ว ทางจะสะดวก ไม่มีสิ่งกีดขวาง

ฮ่องเต้ซิงหลงค่อนข้างรู้สึกเสียใจ

เสียใจที่ไม่ควรเดิมพันตั้งแต่แรก ควรออกคำสั่งให้ปกป้องเมืองเท่านั้นทันที ไม่ทำสงคราม

ตอนนี้สายเกินกว่าจะเสียใจแล้ว!

แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากระดมกองทัพเพื่อปกป้องเมืองเฉิงโจว

...

ณ ค่ายทิศเหนือบนกำแพงเมือง หวังหยวนแต่งกายด้วยชุดพลเรือน ถัดจากเขาคือผิงเจี้ยน นักธนูที่เก่งที่สุดในบรรดาทหารผ่านศึกกองทัพเกราะดำ และต้าหู่ในชุดเกราะ ที่มีดาบราชวงศ์ถังห้อยอยู่ที่เอว พร้อมกับชายหนุ่มหมู่บ้านต้าหวังที่ถือหน้าไม้จูเก่อ!

มีหน้าไม้ซานกงฉวงวางห่างกันสิบก้าว มีทั้งหมดสามสิบคัน เพราะมีกลุ่มนักฝึกหน้าไม้ที่แอบทำการฝึกไว้ สองคนรับผิดชอบหนึ่งคัน!

ทหารที่เหลืออีกหนึ่งพันนายติดอาวุธเป็นหน้าไม้จูเก่อ

ทหารข้างล่างกำแพงเมืองแบ่งออกเป็นห้าชั้น!

ชั้นแรกมีพลหอกสองพันคนจัดเรียงเป็นสามแถวด้านหน้า กลายเป็นวงรีขนาดใหญ่!

เดิมทีหอกยาวหนึ่งจั้ง ตอนนี้ถูกแทนที่ด้วยด้ามจับยาวห้าหมี่ เป็นแนวทแยงมุมลงพื้น เพื่อสร้างแนวป้องกันชั้นแรก

ชั้นที่สองมีหน้าไม้สี่พันคน ใช้ธนูยาวและหน้าไม้ปกติ!

ชั้นสาม มีหน้าไม้ซานกงฉวงจำนวนเจ็ดสิบคัน ถูกจัดเรียงเป็นรูปโค้งขนาดใหญ่ ทั้งหมดถูกปกคลุมไว้ด้วยหนังสัตว์!

ชั้นสี่ อู๋หลิงสวมเกราะดำ โดยมีดาบราชวงศ์ถังห้อยอยู่ที่เอว ในมือถือทวนขนาดใหญ่ ขี่ม้าศึกตัวสูงกำยำ ข้างหลังเขาคือเอ้อหู่ หวังหานซานและทหารผ่านศึกกองทัพเกราะดำเกือบร้อยคน ผู้ถือดาบราชวงศ์ถัง

ชั้นห้า ทหารราบสองพันนายสวมชุดเกราะผ้า ถือดาบและขวาน!