บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2201

บทที่ 2201.1 ครอบครัว

………………..

บทที่ 2201.1 ครอบครัว

เมื่อเฉินซีกลับภพมนุษย์สมัยที่ยังบ่มเพาะพลังอยู่ในภพเซียน เขาจะใช้หม้อกลั่นเก้าทวีปศักดิ์สิทธิ์ของจักรพรรดิอวี่เพื่อเอาโลกรอง โถงโบราณ และนิกายกระบี่เก้าเรืองรองแดนภวังค์ทมิฬไปสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋ากับเขาด้วย

หรือก็คือ สหายและเหล่าคนที่เฉินซีรักจากเมื่อหลายปีก่อนตอนนี้อยู่ในสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า

ตอนนี้บรรยากาศภายในห้องโถงใหญ่ตระกูลเฉินเมืองหมอกสนนั้นเคร่งขรึมมาก

เฉินซีนั่งอยู่ ณ ที่นั่งตรงกลางในห้องโถง ส่วนท่านพ่อกับท่านแม่เขานั่งอยู่ด้านซ้าย

เฉินฮ่าวยืนอยู่ด้านขวาเฉินซี

วันนี้เป็นวันที่สองแล้วที่เฉินซีกลับมา และเฉินฮ่าวก็อยากให้คนทั้งตระกูลเฉินมาพบเฉินซีกับท่านพ่อท่านแม่ด้วย

อย่างไรตั้งแต่ที่เฉินซีจากไปเมื่อคราวก่อนก็ผ่านไปตั้งหลายปี มีคนและศิษย์เข้าตระกูลเฉินมาใหม่ก็หลายคน

ในฐานะคนตระกูลเฉินแล้ว หากจำเฉินซี เฉินหลิงจวิน และจั่วชิวเสวี่ยไม่ได้ก็คงไม่ดี

เฉินซีย่อมไม่ปฏิเสธ เขาอยากรู้ว่ามีหน้าใหม่คนไหนที่เข้าตระกูลเฉินมาในระหว่างนี้บ้าง

แน่นอนว่าเฉินซีรู้เรื่องนี้จากร่างอวตารหมดแล้ว แต่ก็ยังต้องทำตามพิธีการอยู่ดี

หากไม่รักษากฎเกณฑ์ในตระกูลเอาไว้ ก็คงรักษาตระกูลให้อยู่ไปนานไม่ได้

ทั้งยังไม่ต้องกล่าวว่าเฉินหลิงจวินกับจั่วชิวเสวี่ยกลับมาแล้ว ถึงเฉินซีจะเล่าความเปลี่ยนแปลงในตระกูลเฉินให้พวกท่านฟัง แต่พวกท่านก็ไม่ได้เห็นเองด้วยสองตา ดังนั้นเฉินซีกับเฉินฮ่าวย่อมทำตามความต้องการของท่านพ่อท่านแม่

เฉินซีตั้งใจว่า ในเมื่อเฉินหลิงจวินกลับมาแล้ว ก็จะมอบตำแหน่งผู้นำตระกูลให้เขา ทว่าเฉินหลิงจวินกลับปฏิเสธ ถึงขั้นที่ไม่ยอมนั่งตำแหน่งเจ้าภาพแล้วไปนั่งกับเด็ก ๆ ในตระกูลเฉินด้วยซ้ำ

ดังนั้นเฉินซีจึงต้องนั่งตำแหน่งประธานอยู่คนเดียว

“เริ่มเลยเถอะ” เฉินซีโบกมือง่าย ๆ เมื่อเห็นว่าถึงเวลาแล้ว

เฉินฮ่าวจึงก้าวข้างหน้าออกมากล่าวเสียงทุ้ม “ศิษย์ทั้งหลายที่ยืนอยู่ด้านนอก เข้ามาคำนับผู้อาวุโสตระกูลตามลำดับความอาวุโสของตนเองได้!”

พูดจบ เฟยเหลิ่งชุ่ย ชิงซิ่วอี้ และฟ่านอวิ๋นหลานก็เดินเข้ามาด้านใน

“ท่านพ่อ ท่านแม่” ทั้งสามก้าวเข้ามาแล้วคำนับให้เฉินหลิงจวินกับจั่วชิวเสวี่ยด้วยความเคารพ ท่าทางเขินอายและอารมณ์ทั้งหลายปรากฏอยู่บนใบหน้า

เฉินหลิงจวินยิ้มแล้วพยักหน้าให้ ส่วนจั่วชิวเสวี่ยหยิบปิ่นปักผม สร้อยข้อมือหยก และจี้หยกออกมา มอบให้เฟยเหลิ่งชุ่ย ชิงซิ่วอี้ และฟ่านอวิ๋นหลาน

จากนั้นทั้งสามก็เดินออกไปยืนด้านหลังเฉินหลิงจวินกับจั่วชิวเสวี่ย

ถึงทุกคนจะมีพลังบ่มเพาะไม่ธรรมดา มีอุปนิสัยแตกต่างกันไป แต่ตอนนี้ก็ไม่กล้าขัดพิธีการในตระกูล

เฉินซีกับเฉินฮ่าวเห็นเช่นนั้นก็เหลือบมองกันแล้วคลี่ยิ้ม

ในขณะเดียวกันนั้นก็มีคนอีกกลุ่มเดินเข้ามาด้านใน

คนที่เดินนำมาคือเฉินอัน เคียงข้างด้วยภรรยาเว่ยจื่อถง เฉินอวี่เองก็ติดตามมาด้านข้าง เดินมากับภรรยาเยว่เหวินถิงเช่นกัน

“ท่านปู่ ท่านย่า” ทั้งสองคู่สามีภรรยาก้าวขึ้นมาด้านหน้า ก่อนจะทำความเคารพเฉินหลิงจวินกับจั่วชิวเสวี่ย แล้วหันไปคำนับให้เฉินซี

เฉินซีมองบุตรชายตน เฉินอัน ก่อนหันไปมองหน้าหลานชาย เฉินอวี่ นึกย้อนว่าเมื่อหลายปีก่อนเจ้าสองคนนี้ยังเป็นเด็กนักสมัยเขาอยู่ราชวงศ์ซ่ง ตอนนี้กลับดูแลตัวเองได้เติบโตกันจนไปสร้างครอบครัวเองได้แล้ว ทำให้เฉินซีได้แต่ถอนใจ

“ลุกขึ้นเถอะ” เฉินซีโบกมือ ก่อนเอ่ยเสียงขรึม “ในฐานะบุตรชายของตระกูลเฉิน พวกเจ้าต้องดูแลภาระหน้าที่ในตระกูล ทำให้วงศ์ตระกูลเจริญรุ่งเรือง จำคำของข้าไว้ให้ดี”

เฉินอัน เฉินอวี่ และภรรยาของพวกเขารับฟังด้วยใบหน้าเคร่งขรึม ก่อนเดินไปยืนด้านข้างห้องโถง

“เจ้ากลัวอะไรของเจ้า? ท่านพ่อข้าไม่กินเจ้าหรอกน่า!”

“เปล่าหรอก ก็แค่….”

“ถ้าเจ้าลังเลก็เข้าไปคนเดียวแล้วกัน ส่วนข้า เฉินนั่ว จะทำเหมือนว่าไม่รู้จักเจ้าไปเลย!”

“นั่วนั่วใจเย็นก่อน ข้าแค่ประหม่าเท่านั้นเอง…. เอ่อ ไปก็ได้!”

ในขณะเดียวกันนั้น เสียงถกเถียงก็ดังมาจากด้านนอกห้องโถง จากนั้นชายหญิงคู่หนึ่งก็เดินเข้ามาด้านใน

หญิงสาวที่เดินนำเข้ามามีร่างบาง เรือนผมยาวเกล้าขึ้นด้านหลัง งดงามเป็นอย่างยิ่ง หน้าตาเหมือนฟ่านอวิ๋นหลานราวเจ็ดในสิบส่วน มีเพียงคิ้วเท่านั้นที่ดำสนิทดั่งสีหมึกเหมือนเฉินซี

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน