บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 51

บทที่ 51 ทั้งหมดเป็นเรื่องเข้าใจผิด

ใบหน้าของหนิงหู่ซีดเซียว เขากำหมัดแน่น เส้นเลือดบนหน้าผากปูดโปน ความโกรธในดวงตาราวกับว่าจะไม่มีวันสิ้นสุด จนกว่าจะได้ฉีกร่างของฉินเฟิงออกเป็นชิ้น ๆ

“พวกเจ้ากำลังทำอะไร!”

เสียงคำรามของหนิงหู่ดังก้องไปทั่วทั้งจวนจี้อ๋อง เสียงคำรามของเขาไม่ต่างจากพยัคฆ์กลางหุบเขา แน่นอนว่า เป็นเช่นนี้เพราะแค้นเคืองเรื่องจับที่ชู้รักได้คาหนังคาเขา

เมื่อเผชิญหน้ากับหนิงหู่ที่โกรธเกรี้ยวเสียจนแทบจะพุ่งเข้ามาฆ่า ฉินเฟิงซึ่งวางท่า ‘บ้าอำนาจ’ ก่อนหน้านี้ เปลี่ยนสีหน้าอีกครั้ง ชายหนุ่มรีบหลบไปด้านหลังเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ทันที นายน้อยฉินทำหน้าประหลาดใจ “เหตุใดถึงมีคนอื่นอยู่ที่นี่? ข้ารู้แล้ว ที่แท้พวกเจ้ากำลังแอบฟังพวกเราอยู่ใช่หรือไม่! ช่างหน้าไม่อายเกินไปแล้ว!”

ทันทีที่ได้ฟังประโยคดังกล่าว หนิงหู่เกือบจะอกแตกตายแล้ว

หากเรื่องหน้าไม่อายแล้ว ทั้งเมืองหลวงหามีผู้ใดเทียบฉินเฟิงได้ไม่!

หนิงหู่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “เจ้าคนแซ่ฉิน หากยังพอมีความสามารถก็จงมาสู้กับข้า จนกว่าจะตายกันไปข้างหนึ่ง ผู้ใดชนะ ผู้นั้นได้อวิ๋นเอ๋อร์ไป!”

สู้จนตายกันไปข้างหรือ? ล้อเล่นรึเปล่า! เขากำลังจะกลายเป็นชายที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองหลวง ชีวิตที่จะได้อยู่กินอย่างหรูหราฟุ่มเฟือย ได้มีสามภรรยาสี่อนุในวันข้างหน้าอยู่ไม่ไกลแล้ว ร่างกายนี้ควรค่าแก่ความมั่งคั่ง สุรา และนารีเท่านั้น! หาใช่การสู้จันตัวตายไม่!

ฉินเฟิงหลบอยู่ด้านหลังเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ หัวของเขาโผล่ออกมาครึ่งหนึ่ง เอ่ยด้วยความประหลาดใจ “ผู้ใดชนะ ผู้นั้นได้อวิ๋นเอ๋อร์ไปอย่างนั้นหรือ?”

หนิงหู่มองไปยังมือทั้งสองข้างของนายน้อยฉินที่กำลังจับเอวของเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ นางไม่ได้ปัดป้องเจ้านี่ด้วยซ้ำ เห็นอย่างนี้แล้ว ท่านโหวน้อยก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแน่นหน้าอก เขาตวาดลั่น “ถูกต้อง! ผู้ใดชนะนางจะเป็นของผู้นั้น!”

เมื่อได้ยินดังนี้ ฉินเฟิงก็ส่ายหัวปฏิเสธอย่างหนักแน่น “ผู้ใดชนะนางก็เป็นของผู้นั้น เจ้าเห็นอวิ๋นเอ๋อร์เป็นสิ่งใดกัน? สินค้าหรือ? อวิ๋นเอ๋อร์เป็นคน นางมีชีวิต และข้าจะไม่ทำสิ่งที่ดูแคลนนางอย่างนั้นเป็นอันขาด”

หนิงหู่เป็นคนตรงไปตรงมา เขาชอบแก้ปัญหาด้วยวิธีที่เรียบง่ายและชัดเจน ซึ่งก็คือการใช้กำปั้น เมื่อได้ยินคำพูดของนายน้อยฉิน ท่านโหวน้อยก็ตระหนักว่า เขาพูดผิดไปเสียแล้ว ถึงอย่างนั้นก็ไม่สามารถแก้ไขในสิ่งที่เอ่ยออกไปแล้วได้ ทำได้เพียงยืนระงบโทสะที่เพิ่มมาขึ้นจนปวดหัว

หลี่รุ่ยและเฉิงฟาที่อยู่ด้านข้างสบตากัน อดจะส่ายหัวไม่ได้ และเผยรอยยิ้มแห้ง ๆ ออกมา

หลี่รุ่ยรีบเตือนเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “เจ้านี่ปากคอแหลมคมมาโดยตลอด เรื่องปากเรื่องลิ้นไม่มีบุตรหลานบ้านใดในเมืองหลวงเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้ ข้าว่าท่านอย่ามัวพูดจาไร้สาระกับเขาเลย เข้าไปทุบสักรอบก็เป็นอันสิ้นเรื่อง! จริงเท็จเป็นอย่างไร หมัดเดียวเดี๋ยวก็รู้!”

เฉิงฟาตีเหล็กตอนยังร้อนเช่นกัน “ใช่แล้ว หรือท่านโหวน้อยจะมองคุณหนูตระกูลเซี่ยถูกแย่งชิงไปโดยไม่แยแส? ท่านรู้หรือไม่ว่า ฉินเฟิงผู้นี้เคยเป็นลูกค้าประจำของเรือสำราญ? ในอนาคตเขาต้องทำให้เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์เสียใจอย่างแน่นอน”

เมื่อมีหลี่รุ่ยกับเฉิงฟาคอยสุมไฟอยู่ด้านข้าง เป็นไปไม่ได้ที่หนิงหู่จะไม่ ‘ระเบิด’

ท่านโหวน้อยขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน รีบวิ่งไปที่ศาลา ทว่าหลังจากก้าวไปได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องหยุดลง เพราะร่างกายที่สั่นเทาอย่างรุนแรงของเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์

ในที่สุดเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ที่สับสนกับคำพูดเกี้ยวพาราสีเมื่อครู่ก็ได้สติ นางรู้สึกได้ถึงสัมผัสแปลก ๆ บริเวณเอวของตน เมื่อมองลงไปก็พบกับตัวต้นเหตุ มือฉวยโอกาสคู่นี้ ข้างหนึ่งอยู่ทางซ้ายและอีกข้างหนึ่งอยู่ทางขวา

เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์เป็นกุลสตรีที่ยังไม่ได้ออกเรือน หากเรื่องนี้เล่าลือออกไป ย่อมทำให้นางเสียหายรุนแรงกว่าข่าวลือเรื่องไฝที่เอวหลายเท่า! แม้แต่เอวก็ถูกบุรุษแตะต้องแล้ว ในอนาคตนางจะแต่งงานได้อย่างไร?

เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ทั้งโกรธทั้งอับอาย นางยกแส้ขึ้นตีเขา น่าเสียดายที่ฉินเฟิงหลบอยู่ด้านหลังนางโดยตลอด เมื่อนางหันกาย ฉินเฟิงก็หันกายตาม จึงไม่สามารถโจมตีเขาได้

เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์กัดฟันแน่น นางหันหลังกลับไปหาชายหนุ่มกะทันหัน ฉินเฟิงไม่ทันระวัง เดิมทีเขาเกาะเอวคนงามหน้าโหดอยู่ ท่าทางของชายหนุ่มจึงอยู่ในลักษณะที่กำลังค้อมตัวไปด้านหน้า เมื่อเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์หันกลับมากะทันหัน หน้าของนายน้อยฉินจึงแทบจะแนบไปกับหน้าอกของนาง! ทำให้คุณหนูเซี่ยรู้สึกอัปยศอดสูอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“เจ้าสารเลว เร็วเข้า… รีบปล่อยมือ ที่นี่มีคนอื่นอยู่นะ!” เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ตื่นตระหนกเสียจนพูดผิดพูดถูก

ในฐานะกุลสตรีที่ผ่านการอบรมมาเป็นอย่างดี เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ไม่เคยใกล้ชิดกับบุรุษขนาดนี้มาก่อน นางรู้สึกว่าเรี่ยวแรงที่มีค่อย ๆ เหือดหายไปจนหมด ไม่ว่าจะยกแส้ขึ้นกี่ครั้ง เมื่อตวัดมันลงมาก็เป็นได้แค่การสะบัดเบา ๆ เท่านั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน