Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1075

พรวด!

ในสนามจินมู่อวิ๋นกระอักเลือด ยอมแพ้อย่างเด็ดเดี่ยว

“เหตุใดจึงต้องยอมแพ้” เยี่ยเฉินขมวดคิ้ว เขาสัมผัสได้ว่าจินมู่อวิ๋นยังไม่ถึงขีดจำกัด

ทุกคนในที่นั้นก็ผิดคาดเช่นกัน

กลับเห็นจินมู่อวิ๋นยิ้ม หันตัวออกจากสนามประลองไปยังแท่นมรรคบนยอดเขา

เพียงแต่เงาร่างของเขาลอยอยู่กลางอากาศ ปะทุพลังน่ากลัวปานทะลวงฟ้า กระบี่พรหมราชในมือก็ส่งเสียงครวญใสราวกับฮึกเหิมเบิกบาน

เจ้าหมอนี่จะบรรลุแล้วหรือ

ทั่วทั้งลานต่างตกใจ สายตาหันขวับไปมองโดยพร้อมเพรียงกัน

บนฟากฟ้า เจตกระบี่ขมุกขมัวมากมายปรากฏขึ้น ก่อตัวเป็นดอกกระบี่ขนาดราวปากถ้วยดอกแล้วดอกเล่า ร่วงหล่นจากฟ้ากะทันหัน

ในดอกกระบี่ทุกดอกราวกับทวยเทพบัญชาการ แผ่กระจายกลิ่นอายน่ากลัวประหนึ่งสยบโลกา

ดอกกระบี่พันหมื่นดอกตกลงจากฟ้า ภาพมายาแห่งเทพมากมายปรากฏขึ้นภายใน สุดท้ายปกคลุมจินมู่อวิ๋นที่อยู่กลางอากาศเอาไว้ ขับเน้นให้เขาดูมืดครึ้มมัวหม่นไปทั้งตัว มีพลานุภาพที่น่ากลัวสายหนึ่งเพิ่มเข้ามา

“ในที่สุดมหามรรคสถูปของมู่อวิ๋นก็บรรลุถึงขั้นแก่นมรรคแล้ว!”

ตรงเชิงเขา ผู้อาวุโสสำนักกระบี่เทียมฟ้าคนหนึ่งตะโกนอย่างดีใจ ใกล้จะคลั่งแล้ว

ทั่วทั้งลานต่างสูดหายใจด้วยความตกใจ ตะลึงอย่างควบคุมไม่อยู่

มหามรรคสถูป กับอีกสามมหามรรค ‘วิเวก’ ‘นิลกาฬ’ และ ‘แดนชำระ’ ถูกเรียกรวมกันว่า ‘สี่ยอดมรรคสังหาร’ อยู่ในกระดานมรรคเทียมฟ้า พลังสังหารเรียกได้ว่าน่าสะพรึง

และที่จินมู่อวิ๋นบรรลุในตอนนี้ ก็คือการหยั่งถึงระดับแก่นมรรค นี่น่าตกใจเกินไปแล้ว

“เยี่ยเฉิน ขอบคุณมาก มีหินลับกระบี่อย่างเจ้า จึงทำให้ข้ากำจัดด่านมารจิตมรรคในเวลาอันสั้นเช่นนี้ บรรลุในคราเดียว! ฮ่าๆๆ!”

กลางอากาศจินมู่อวิ๋นหัวเราะลั่น ท่าทางหยิ่งยโส ดอกกระบี่วนเวียนรอบตัวเขา ในดอกไม้มีเทพบัญชา สะดุดตาและไม่ธรรมดามากจริงๆ

เยี่ยเฉินยิ้มเยาะ “หินลับกระบี่หรือ ไม่สู้เรียกว่าข้าช่วยเจ้าบรรลุเป้าหมายถึงจะถูก!”

“ไม่ว่าอย่างไรการแข่งขันกระดานยอดมกุฎรุ่นเยาว์ แม้ข้าจะสู้สามแพ้สาม แต่บรรลุได้ด้วยเรื่องนี้ก็เพียงพอจะทำให้ข้าไม่เสียดายแล้ว” จินมู่อวิ๋นท่าทางผยอง เสียงสะเทือนไปทั่ว

เหล่าผู้กล้าสีหน้าตะลึง ในใจอดสงสัยไม่ได้ว่าหากจินมู่อวิ๋นที่ผ่านการบรรลุแล้วมีโอกาสประลองกับเยี่ยเฉิน เทพมารหลินและเซี่ยวชางเทียน มีความเป็นไปได้ที่จะชนะหรือไม่

“เด็กคนนี้ช่างเป็นอัจฉริยะไม่ด้อยไปกว่าอวิ๋นชิ่งไป๋จริงๆ ด้วยความสามารถในการหยั่งรู้ระดับนี้ เกรงว่าคงสามารถชนะทุกคนในสนามประลองได้ ไม่มีใครเทียบเคียง”

ผู้อาวุโสคนหนึ่งของสำนักกระบี่เทียมฟ้าถอนหายใจ สีหน้าเต็มไปด้วยความภาคภูมิ

“เจ้าเฒ่า มีใครจะยกยอตัวเองอย่างเจ้ากัน” อาหลู่ที่อยู่ห่างออกไปไม่พอใจ ยิ้มพูดเย้ยหยัน

“ไม่พอใจหรือ เจ้าลองหาดูสิ ทอดสายตามองไปทั่วสนามประลอง ใครทำได้ถึงขั้นนี้บ้าง” ผู้อาวุโสท่าทางเรียบเฉย ภาคภูมิใจและเย่อหยิ่งอย่างมาก

พอคำพูดนี้ออกมา ทั่วทั้งลานต่างเงียบกริบ

เป็นความจริงที่ว่าตั้งแต่การแข่งขันกระดานยอดมกุฎรุ่นเยาว์เริ่มขึ้นจนถึงตอนนี้ ยังไม่มีใครบรรลุระหว่างการต่อสู้เหมือนอย่างจินมู่อวิ๋น และยังทำให้เกิดปรากฏการณ์ประหลาดอันโอ่อ่าเช่นนี้

อาหลู่พูดไม่ออก แต่เขาไม่มีทางยอมรับแต่เพียงเท่านี้ พลันร้องว่า “เทพมารหลิน สหาย ข้าช่วยเจ้าร้องท้าทายจนถึงขนาดนี้แล้ว เจ้ายังไม่รู้สึกรู้สาอีกหรือ”

ทุกคนได้แต่กลอกตา เจ้าคนเถื่อนคนนี้เด็ดจริงๆ แค่คุยโวโอ้อวดก็ต้องหาพวกหรือ ไม่กลัวว่าจะขายหน้าหรือ

“เทพมารหลินหรือ เขามีดีอะไร จะเทียบมู่อวิ๋นได้อย่างไร” ผู้อาวุโสสำนักกระบี่เทียมฟ้าดูถูก ถุยน้ำลายคำหนึ่ง

ตูม!

แต่ตอนนี้เองบนแท่นมรรคยอดเขาที่หลินสวินอยู่ พลังที่ไพศาลจนไม่อาจเปรียบเทียบทะลวงฟ้าขึ้นมา สะเทือนจนชั้นเมฆเหนือฟ้าแหลกละเอียด

ท่ามกลางแรงสั่นสะเทือนที่ราวกับระเบิดสายฟ้า เสียงมังกรครวญอันเก่าแก่และทรงพลังระลอกแล้วระลอกเล่าก็ดังมาจากส่วนลึกของชั้นเมฆที่แตกกระจาย

ฮูม

ชั่วพริบตาเดียว ลมซัดเมฆกรรโชก อานุภาพมังกรอันน่าสะพรึงไม่มีที่สิ้นสุดแผ่กระจายออกมา ปกคลุมฟ้าดินผืนนี้ไว้

ทุกคนรู้สึกเพียงแข็งทื่อไปทั้งตัว กายใจล้วนถูกกดข่ม จิตวิญญาณสั่นระริก รู้สึกถึงความกลัวที่มาจากจิตใจ

ท่ามกลางความมึนงง ในครรลองสายตาของทุกคนราวกับมีมังกรเจินหลงตัวหนึ่งผุดออกมาจากชั้นเมฆ กลืนเมฆคายหมอก เดี๋ยวเลือนรางเดี๋ยวชัดเจน โลดแล่นอยู่ภายในความว่างเปล่าโดยรอบ ไอคลุมเครือบนตัวเดือดพล่าน

ความยิ่งใหญ่นี้ ไม่อาจประเมิน

อานุภาพนี้ ไม่อาจวัด!

ในลานเสียงสูดหายใจด้วยความตกใจดังขึ้นเป็นระลอก ล้วนตะลึงกับเหตุการณ์นี้ หวาดหวั่นอย่างควบคุมไม่อยู่

ไอคลุมเครือแพร่กระจาย เจินหลงปรากฏตัว เสียงมังกรครวญดังก้องไปทั่วเก้าชั้นฟ้าสิบแผ่นดิน!

ปรากฏการณ์ประหลาดระดับนี้เพียงพอจะเรียกได้ว่าตะลึงโลก!

ครืนโครม

บนท้องฟ้าอานุภาพแห่งเจินหลงปกคลุม เมฆลมสั่นไหว สภาพบรรยากาศยิ่งดูยิ่งใหญ่โอ่อ่า

“อ๊าก…!”

จินมู่อวิ๋นที่ยืนอยู่กลางอากาศอย่างเย่อหยิ่ง ตอนนี้จู่ๆ ก็ส่งเสียงกรีดร้องราวกับถูกฟ้าผ่า เงาร่างโซซัดโซเซ ถูกกดข่มจากกลางอากาศจนล้มลงบนยอดเขา สภาพสะบักสะบอม

แม้แต่ ‘ดอกกระบี่’ และ ‘เทพ’ ที่สะท้อนออกมารอบตัวเขาก็จางลงและสลายไปด้วย

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงแค่ปรากฏการณ์ประหลาดสลายไปเท่านั้น ไม่ได้หมายความถึงอย่างอื่น ทว่าแม้จะเป็นเช่นนี้ก็ยังคงทำให้จินมู่อวิ๋นทั้งโกรธทั้งตกใจ

เขาในก่อนหน้านี้บรรลุแก่นมรรคแห่งสถูป ได้ใจอย่างมาก ภาคภูมิและปิติยินดี เป็นที่สนใจของทุกคน มาดฉายประกายส่อง

แต่ยังไม่ทันที่เขาจะดื่มด่ำความรู้สึกที่ถูกชื่นชมเช่นนี้ให้พอใจก็ถูกขวางกลางคัน ปรากฏการณ์ประหลาดสลาย นี่จะไม่ให้เขาโกรธได้อย่างไร

ใครกัน?

เป็นใครกันแน่?