Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1099

ณ เขามายาทมิฬ ภายในคฤหาสน์กว้างขวางแห่งหนึ่ง

หญิงแต่งงานแล้วคนหนึ่งกำลังร้องไห้เสียงสั่นเครือ หันไปร้องทุกข์กับชายชราที่เป็นผู้นำ

นางคือมารดาของโก่วเหยียนเจิน

ส่วนชายชราก็คือโก่วหยางไห่ หัวหน้าเผ่าของเผ่าสุนัขสวรรค์มายาทมิฬ เป็นบุคคลน่าสะพรึงที่เหยียบย่างอมตะเคราะห์ด่านเก้า ขาดอีกแค่ก้าวเดียวก็จะก้าวสู่ประตูระดับอริยะ

“หัวหน้าเผ่า เหยียนเจินเป็นคนที่ท่านชุบเลี้ยงจนเติบใหญ่ ตอนนี้กลับตายที่ชายฝั่งทะเลหมากดารานั่น ข้า… ข้าแค้นใจนัก!”

โก่วหยางไห่กล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “ใต้เท้าเซวี่ยถูออกโรงแล้ว เจ้าเดรัจฉานน้อยอย่างหลินสวินต้องถูกสังหารแน่ นี่ยังไม่พอทำให้เจ้าคลายกังวลอีกหรือ”

พูดตามตรง ตอนที่ได้ยินข่าวการจากไปของโก่วเหยียนเจิน ก็ทำให้เขาเดือดดาลหาใดเปรียบเช่นกัน นี่เป็นถึงยอดผู้กล้าในเผ่าของเขา เป็นคนสมบูรณ์แบบที่มีความหวังในการเหยียบย่างระดับมกุฎราชันยามมหายุคมากที่สุด

แต่ตอนนี้กลับถูกคนฆ่าตายแล้ว!

“แต่ทะเลหมากดารานั่นมีผนึกต้องห้ามไร้เทียมทานปกคลุมอยู่ หากไอ้เด็กเหลือขอนั่นซ่อนตัวอยู่ในนั้น ใต้เท้าเซวี่ยถูเขา…” หญิงแต่งงานแล้วยังคงไม่เต็มใจ

แต่ไม่รอให้พูดจบก็ถูกโก่วหยางไห่ขมวดคิ้วตัดบท “บังอาจ! นี่เจ้ากำลังสงสัยในพลังของใต้เท้าเซวี่ยถูอยู่หรือ ระดับอริยะดุจสวรรค์ ใช่สิ่งที่เจ้าจะประเมินค่าได้หรือ”

หญิงแต่งงานแล้วถูกทำให้ตกใจ ตัวสั่นเทิ้มทั่วร่าง

โก่วหยางไห่พูดเสียงอ่อนลง “วางใจเถิด ครั้งนี้ไม่ได้มีแค่ใต้เท้าเซวี่ยถู ยังมีอริยะอีกห้าคน เดรัจฉานน้อยหลินสวินนั่นมีแต่ต้องตายไร้ชีวิตรอด!”

ตูม!

และตอนนี้เอง เสียงระเบิดรุนแรงก็ดังลอยมาจากเชิงเขา ทั่วทั้งเขามายาทมิฬล้วนสั่นสะเทือน ลามมาถึงในโถงใหญ่แห่งนี้ด้วย

เวลาเพียงชั่วครู่ข้าวของต่างๆ อย่างโต๊ะเก้าอี้ เครื่องประดับ ถ้วยชาภายในห้องโถงใหญ่ก็สั่นกึกกัก ร่วงลงพื้นติดๆ กัน แตกกระจุยกระจาย

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น!?” โก่วหยางไห่ดีดตัวผึง สีหน้ามืดทะมึนในบัดดล นัยน์ตาวาบประกายเลือดชวนหวาดหวั่นสองสาย

“หัวหน้าเผ่า แย่แล้ว มีคนบุกเขามายาทมิฬของเราขอรับ!” นอกโถงใหญ่ ผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งร้องอย่างแตกตื่น

“ช่างกล้านัก! รู้หรือไม่ว่าเป็นขุมอำนาจสำนักไหน คร้านจะมีชีวิตแล้วสินะ!” โก่วหยางไห่เดือดดาล

เผ่าสุนัขสวรรค์มายาทมิฬของพวกเขาอิทธิพลครอบคลุมดินแดนรกร้างโบราณ ขุมกำลังยิ่งใหญ่ มีแต่พวกเขาที่ไปรุกรานผู้อื่น เคยถูกใครบุกเข้ามาถึงที่เมื่อไหร่กัน

ขนาดสำนักโบราณยังไม่กล้าทำเช่นนี้!

“มีแต่ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง เอ่อ ใช่แล้ว ยังมีแกะอีกฝูงหนึ่งด้วย!” ผู้แข็งแกร่งคนนั้นกล่าวรายงาน

“แกะฝูงหนึ่ง?”

โก่วหยางไห่ตั้งตัวไม่ทัน เกือบไม่กล้าเชื่อหูตัวเอง “หรือจะเป็นผู้แข็งแกร่งเผ่าแกะเขียว”

“ไม่ใช่ นะ… นั่นเป็นแค่เดรัจฉานทั่วไปฝูงหนึ่ง!” ผู้แข็งแกร่งคนนั้นทำหน้าเหยเก ไม่รู้เลยว่าควรอธิบายอย่างไรดี

“ไม่ว่ามันเป็นใคร กล้ามาอาละวาดที่เขามายาทมิฬของข้า ไม่ว่าใครหน้าไหนก็อย่าคิดรอดชีวิตออกไป!”

โก่วหยางไห่สีหน้าเยียบเย็น ไอสังหารพลุ่งพล่าน สาวเท้าก้าวยาวๆ เดินออกนอกโถงใหญ่

ตู้ม!

เขามายาทมิฬโคลงเคลงรุนแรง หินผาพังครืน ต้นไม้เก่าแก่แหลกเป็นจุณ น้ำผุวิญญาณสาดกระเซ็นแห้งเหือด เสียงโหยหวนดังขึ้นระลอกแล้วระลอกเล่า

หญิงลึกลับย่างเท้า บุคลิกแปลกแยก รอบกายรายล้อมด้วยรุ้งเทพแวววาว

เบื้องหน้าของนางยังไล่ต้อนแกะหนึ่งฝูงกับสุนัขหนึ่งตัวไปด้วย

ดูเหมือนกับไล่ต้อนขึ้นภูเขาไม่มีผิด

แต่พร้อมๆ กับการเดินมุ่งหน้าของนาง ผู้แข็งแกร่งเผ่าสุนัขสวรรค์มายาทมิฬที่พุ่งกรูเข้ามาตลอดทางยังไม่ทันเฉียดใกล้ก็เหมือนถูกสายฟ้าฟาด พากันล้มคว่ำลุกไม่ขึ้น

สำหรับเรื่องนี้หญิงลึกลับไม่แม้แต่จะมองด้วยซ้ำ ร่างอรชรยังคงปีนขึ้นเขาต่อไป

หลินสวินก็เดินตามอยู่อีกด้าน มองภาพเหตุการณ์ภาพแล้วภาพเล่า ในใจรู้สึกสะใจยิ่ง

ตอนอยู่แดนฐิติประจิม เขาก็ถูกเผ่าสุนัขสวรรค์มายาทมิฬไล่ล่าสังหาร จนกระทั่งมาถึงแดนชัยบูรพา อีกฝ่ายยังคงไม่ยอมเลิกรา จ้องเล่นงานเขาเหมือนวิญญาณร้ายตามติด

และตอนนี้ เรื่องทั้งหมดกลับเกิดจุดพลิกผัน เขาถูกพาตัวมาด้วย มาถึงหน้าประตูใหญ่ของเผ่าสุนัขสวรรค์มายาทมิฬ ตลอดทางดุจดั่งย่างเข้าสู่ดินแดนไร้ผู้คน!

ไม่อาจขวางกั้นอย่างแท้จริง!

“เจ้าเป็นใคร ใจกล้าคับฟ้า ไม่รู้หรือว่าที่นี่คือถิ่นของเผ่าสุนัขสวรรค์มายาทมิฬ!” ไกลออกไป ผู้แข็งแกร่งที่เหยียบย่างระดับราชันคนหนึ่งตวาดลั่น

เพียงแต่ตอนที่สายตาเขาตกไปยังร่างของหญิงลึกลับ กลับเหมือนถูกสายฟ้าฟาดกระหน่ำ ตกใจจนวิญญาณเกือบหลุดออกมา “จะจะเจ้าเป็น… อริยะ…”

น้ำเสียงยังไม่ทันสิ้นสุด จิตวิญญาณของเขาก็เจ็บปวดรุนแรง ทรุดคว่ำกับพื้นอย่างปวกเปียก

ด้านหลังของระดับราชันคนนี้ยังมีผู้แข็งแกร่งตามมาอีกสิบกว่าคน เห็นภาพนี้เข้าต่างพากันงงตาค้าง จากนั้นก็ร่วงกลิ้งเกลื่อนพื้นเสียงดังตุบๆ

หญิงลึกลับดูเหมือนเดินมุ่งหน้าทีละก้าว แต่ความเป็นจริงทุกๆ ย่างก้าวล้วนเหมือนย่อพื้นเหลือเพียงชุ่น ความเร็วว่องไวถึงขีดสุด

เมื่อมาถึงครึ่งไหล่เขา บนเส้นทางด้านหลังนางมีร่างนอนเกลื่อนขวางเต็มพื้น ส่วนใหญ่ล้วนตอบสนองไม่ทันก็ถูกสะเทือนจนสลบเหมือดไป

และมีบางคนตายค่าที่ตรงๆ เลือดย้อมภูเขา สาเหตุเป็นเพราะพวกเขาเคยสบถหยาบคาบ ด่าทอให้เสื่อมเสีย จึงต้องทิ้งชีวิตไป

ระเนระนาดเกลื่อนพื้น น่าสะพรึงอย่างยิ่ง

“สวรรค์ หนีเร็ว!” ไกลออกไป ผู้แข็งแกร่งเผ่าสุนัขสวรรค์มายาทมิฬที่ได้เห็นภาพนี้ตกใจจนขวัญบิน หันหน้าหนีขึ้นเขาไปทันที

พวกเขาต่างรู้ดีว่าไม่เหลือที่ให้โต้กลับเลยสักนิด ห่างชั้นกันลิบลับ

“พวกสวะ ถอยออกไปให้หมด!”

ทันใดนั้นเสียงขึงขังหาใดเปรียบของโก่วหยางไห่พลันดังก้อง สะท้อนกลับไปมาทั่วบนล่างของเขามายาทมิฬ

และขณะเดียวกัน หญิงลึกลับเหยียบย่างบนเส้นทางภูเขา เงาร่างปราฏขึ้นที่บริเวณยอดเขา

บนยอดเขามายาทมิฬเป็นที่ราบกว้างอย่างที่สุด ตึกอาคารเก่าแก่ตั้งเรียงราย ทะเลเมฆแผ่พุ่ง ริ้วเมฆลอยเอื่อยดุจดั่งแดนพิสุทธิ์พ้นโลกีย์แห่งหนึ่ง

ประกายแสงสายหนึ่งส่องกระทบร่างหญิงลึกลับ พาให้ทั้งตัวนางย้อมด้วยกลิ่นอายดุจฝันมายา