Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1182

เทพมารหลิน!

สามคำนี้เหมือนมีพลังวิเศษ ทำให้ทุกคนในที่นั้นจิตใจสั่นสะท้าน หน้าเปลี่ยนสีโดยพลัน

ชั่วขณะเดียวบรรยากาศกลับแปรเปลี่ยนเป็นเงียบสงัด

หลินสวินกวาดสายตามองทุกคนแล้วพูดว่า “พวกเจ้าไม่ได้ตามหาข้ามาตลอดหรือ ตอนนี้ข้ามาแล้ว แต่ทำไมถึงไม่ต้อนรับข้าล่ะ”

พวกอู่ลิ่วเทามุมปากกระตุกขึ้นมา ต้อนรับหรือ ไม่ฆ่าเจ้าทิ้งทันทีก็ถือว่าเมตตาแล้ว!

เวลานี้พวกเขาก็จำตัวตนของหลินสวินได้ในที่สุด สีหน้าผิดแผกไปจากความตื่นตระหนกในตอนแรก

ใครก็คิดไม่ถึงว่าเทพมารหลินที่ตามหาอย่างลำบากยากเย็นมาเกือบหนึ่งเดือน ตอนนี้กลับปรากฏตัวขึ้นเองด้วยท่าทีเช่นนี้

นี่…

ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรือ

“ฮ่าๆๆ…” หลายคนดีใจอย่างอดไม่ได้ หัวเราะเสียงดังขึ้นมา

เทพมารหลินตรงหน้าบาดเจ็บไปทั้งตัวจนแทบไม่เหลือเค้าเดิม อนาถเหมือนขอทาน ยังกล้าแจ้นมาท้าทาย สิ่งนี้ดูอย่างไรก็น่าตลกขบขัน

“ข้ายอมรับว่าความกล้าของเจ้ามันมากจนไร้ที่สิ้นสุดจริงๆ บาดเจ็บขนาดนี้แล้วยังกล้าแจ้นมาท้าทาย ไม่ยอมรับคงไม่ได้”

มีคนหัวเราะหยัน

เหล่าผู้แข็งแกร่งระดับราชันอย่างอู่ลิ่วเทาต่างนิ่วหน้า พลางประเมินหลินสวิน พวกเขารู้สึกชอบกลอยู่บ้าง แต่กลับบอกไม่ถูกว่าชอบกลตรงไหน

เพราะกลิ่นอายของหลินสวินถูกเก็บงำไว้อย่างสมบูรณ์ กอปรกับท่าทางน่าอนาถ จึงสัมผัสว่ามีจุดใดที่ผิดปกติไม่ได้เลย

หลินสวินยิ้มน้อยๆ นิ้วชี้ไปที่เขาวิญญาณแล้วพูดว่า “ตั้งแต่วันนี้ไปที่นี่จะเป็นของข้าแล้ว หากพวกเจ้าไม่อยากตายก็เชื่อฟังข้าแต่โดยดี ภายหน้าจะขุดแร่ ปลูกสมุนไพร รินชา เทน้ำหรืออะไรก็ตาม ล้วนจำเป็นต้องมีคนทำ”

ทุกคนอึ้งไป ในใจเดือดดาลนัก เจ้าหมอนี่บาดเจ็บขนาดนี้แล้วยังกล้าคุยโวอย่างหน้าไม่อายเช่นนี้ ละเมอเพ้อพกว่าจะยึดครองอาณาเขตของพวกเขาหรือ

“เทพมารหลิน เจ้าคงไม่ได้คิดว่าที่นี่ยังเป็นแดนเผาเซียนอยู่กระมัง” รุ่ยม่านหรงเอ่ยปาก สงสัยว่าหลินสวินเสียสติไปแล้วหรือไม่

หลินสวินยิ้มพูดว่า “ต่างกันด้วยหรือ”

ยามสนทนา เขาเปิดการสัมผัสรับรู้อยู่ตลอด จึงพบว่าทั้งบนล่างของภูเขาลูกนี้มีผนึกแปดชั้นปูไว้ ไม่ธรรมดานัก

แต่ก็แค่เท่านี้ ยังห่างไกลจากคำว่าภัยคุกคามอยู่โข

“ข้าจะฆ่าเจ้า!”

ชายผู้หนึ่งเก็บกลั้นไว้ไม่ได้แล้ว สีหน้าถมึงทึง ตะโกนขึ้นมาแล้วอ้าปากพ่นแสงสีเขียวผ่าไปยังหลินสวิน

ชิ้ง!

ถึงกระนั้นหลินสวินที่มีบาดแผลเต็มตัว ร่างกายไหม้ดำกลับทำเพียงดีดนิ้วเบาๆ ครั้งหนึ่งก็ซัดการโจมตีนี้ให้กระเจิดกระเจิงไปได้

นี่เป็นดาบวิญญาณสีเขียวเล่มหนึ่ง หลอมขึ้นจากกระดูกสัตว์ที่หายากยิ่ง แหลมคมหาใดเทียบ แต่ตอนนี้กลับถูกโจมตีจนหักเสียงดังกร๊อบเสียแล้ว

ทุกคนต่างตระหนก หน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย

“ข้าพูดคำไหนคำนั้น ขอเพียงพวกเจ้ายอมสวามิภักดิ์ ข้าจะไว้ชีวิตพวกเจ้าสักครั้งก็ได้” หลินสวินเอ่ยปาก กวาดสายตามองทุกคน

นี่ทำให้ทุกคนขุ่นเคืองในใจ เทพมารหลินผู้นี้จะบ้าระห่ำเกินไปแล้วจริงๆ!

“พวกเจ้าถอยไป ให้ข้าจัดการเอง!”

อู่ลิ่วเทาแววตาราวสายฟ้า พลานุภาพมรรคราชันแผ่กระจายออกมาทั่วร่าง แสงมรรคสายแล้วสายเล่าโอบล้อมรอบกาย โชติช่วงหาใดเทียบ

“เทพมารหลิน ตอนอยู่ในแดนเผาเซียนเจ้าหลบอยู่ในเมือง พวกข้าทำอะไรเจ้าไม่ได้จริงๆ แต่ตอนนี้… เจ้าคุกเข่าให้ข้าเสียเถอะ!”

อู่ลิ่วเทาเชื่อมั่นนัก ยื่นมือตะครุบไปทางศีรษะหลินสวิน

ด้วยการโจมตีเดียว นิ้วมือบดบังฟ้า ระเบิดแสงแยงตา เผยให้เห็นความสง่างามของผู้แข็งแกร่งระดับราชันอย่างหมดจด

ทุกคนล้วนรู้สึกฮึกเหิม สายตาที่มองไปยังหลินสวินเหมือนมองดูคนตายคนหนึ่งอยู่

ปึง!

เพียงแต่หลินสวินยืนตระหง่านอยู่ตรงนั้น ไม่ไหวติงสักนิด พลังของการตะครุบนี้กลับแหลกสลายลงกลางทาง แปรสภาพเป็นละอองแสงหลากสีสันกระจัดกระจาย

“เจ้า…”

นัยน์ตาอู่ลิ่วเทาหดรัดอย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็รับรู้ได้ถึงจุดที่เป็นปัญหา

แต่ในตอนนี้หลินสวินก็ลงมือแล้ว กดฝ่ามือออกไปเช่นกัน “คุกเข่าก่อนค่อยพูดกับข้า!”

ประหนึ่งวาจาประกาศิต ภายใต้ฝ่ามือนี้อู่ลิ่วเทาทุ่มพลังทั้งหมดเข้าต่อต้าน แต่เพียงชั่วขณะที่ถูกกระแทกเท่านั้น ตัวเขาก็รับไม่ไหว กระอักเลือดทั้งปากและจมูก

จากนั้นก็คุกเข่าอยู่ตรงนั้นดังตุ้บ พื้นดินถูกกระแทกเป็นหลุมใหญ่ ฝุ่นควันตลบอบอวล

ทุกคนงงงวย ตื่นตระหนกจนเกือบสะดุ้ง

อู่ลิ่วเทาเป็นถึงราชันที่แท้จริงผู้หนึ่ง ควบรวมเมล็ดพันธุ์มรรคออกมาได้แล้ว แม้ไม่ได้บรรลุระดับมกุฎราชัน แต่ความแข็งแกร่งของพลังต่อสู้ในตัวเขาก็ไม่อาจดูแคลนได้ง่ายอยู่ดี สามารถปลิดชีพบุคคลที่อยู่ต่ำกว่าระดับราชันผู้ใดก็ได้

แต่ตอนนี้…

กลับถูกฝ่ามือหนึ่งตบให้คุกเข่าลงไปแล้ว!

หลินสวินเลิกคิ้ว พูดกับตัวเองว่า “ดูท่าระดับราชันทั่วไปจะใช้ไม่ได้จริงๆ เสียแล้ว ไม่มีอะไรให้น่าให้ความสำคัญ…”

ก่อนหน้านี้แม้หลินสวินจะเคยเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งระดับราชันหลายครั้ง แต่ยังไม่เคยอาศัยเพียงพลังที่แท้จริงของตัวเองห้ำหั่นกับพวกเขามาก่อน

ตอนนี้หลังจากบรรลุระดับมกุฎราชัน แม้จะรู้ว่าพลังต่อสู้เกิดความเปลี่ยนแปลงชนิดพลิกฟ้าดิน แต่แข็งแกร่งแค่ไหนกันแน่เขาก็ยังไม่เข้าใจแน่ชัด

ดังนั้นตัวเขาก่อนหน้านี้จึงออกจะระมัดระวัง ไม่เลินเล่อยามลงมือ

แต่ในที่สุดตอนนี้เขาก็เข้าใจแล้วว่า บุคคลอย่างอู่ลิ่วเทาไม่มีความจำเป็นซึ่งควรค่าแก่การให้ความสำคัญเลย!

แม้เป็นราชันเหมือนกัน แต่เขากับตนก็ต่างกันราวฟ้ากับดินไปนานแล้ว!

ยามได้ยินคำพูดนี้ อู่ลิ่วเทาที่คุกเข่าอยู่กับพื้นก็หน้าเปลี่ยนสียกใหญ่ คำรามออกมาว่า “เร็วเข้า ร่วมกันลงมือ มันบรรลุเป็นราชันไปแล้ว!”

คนอื่นสังเกตเห็นความไม่ชอบมาพากลอยู่ก่อนแล้ว จะชักช้าได้อย่างไร

“บรรลุแล้วอย่างไร ใครยังไม่ได้กลายเป็นราชันเล่า” ชายหนุ่มสูงล่ำผู้หนึ่งตะโกนดัง ในมือกระชับขวานใหญ่สีดำขลับเล่มหนึ่งผ่าลงมา

อานุภาพของเขาราวราชันเถื่อน ด้วยการโจมตีเดียวพายุสายฟ้าสั่นสะท้าน ห้วงอากาศปั่นป่วน

ในขณะเดียวกันราชันคนอื่นๆ อีกไม่กี่คนก็ร่วมกันเคลื่อนไหวแล้ว พุ่งเข้ามาประกบโจมตีหลินสวิน

หลินสวินบรรลุเป็นราชัน ทำให้ทุกคนรู้สึกตื่นตกใจ แต่กลับไม่หวั่นกลัว เพราะพวกเขาก็เป็นราชัน!

อีกทั้งทั่วร่างหลินสวินมีบาดแผลเต็มไปหมด ทั้งยังไหม้ดำ เห็นได้ชัดว่าได้รับบาดเจ็บสาหัส ทำให้ยามพวกเขาออกโจมตี ในใจจึงไม่รู้สึกหนักหนาอะไรเลย

อย่างพวกเขา จะยังรับมือเทพมารหลินที่บาดเจ็บสาหัสคนเดียวไม่ได้หรือ

“น่าเสียดาย พวกเจ้าไม่รู้จักพลังเลยสักนิด”