Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1191

ทั่วทิศทางรอบเขาดารารายถูกเงาร่างผู้ฝึกปราณกลุ่มแล้วกลุ่มเล่าโอบล้อม

ผู้ฝึกปราณแต่ละกลุ่มล้วนมีระดับมกุฎราชันบัญชาการ ไอสังหารทะลวงเมฆ ทำให้เมฆลมที่นี่เปลี่ยนสี ฟ้าดินมืดสลัวไปทั้งแถบ

หน้าประตูทางเข้าภูเขาคือผู้แข็งแกร่งเผ่าอีกาทอง ห้อมล้อมอูหลิงเฟิงองค์ชายเก้าเผ่าอีกาทองที่เป็นผู้นำไว้ราวดาวล้อมเดือน

ในบริเวณอื่นแบ่งออกเป็นผู้แข็งแกร่งของขุมอำนาจอย่างสำนักยุทธ์นครนิล เผ่าวิญญาณสมุทร ลัทธิบูชาจันทร์ เผ่าโบราณแสงทมิฬเป็นต้น

ขุมอำนาจสิบกว่าแห่งซึ่งนำโดยระดับมกุฎราชันโอบล้อมเขาดารารายจนแม้แต่น้ำยังไหลออกมาไม่ได้

อำนาจอิทธิพลเช่นนี้พอที่จะทำให้ใครๆ ต่างสิ้นหวัง!

“ทำไม… ทำไมถึงเป็นเช่นนี้”

บนเขาดารารายพวกอิงเทียนสิงนัยน์ตาหดรัด ท่าทางราวถูกฟ้าผ่า มือเท้าเย็นไปหมด

สามวันก่อนหลินสวินและพวกลี่ซั่งสุ่ยเพิ่งจากไป เท่ากับทำให้พวกอิงเทียนสิงยึดครองเขาดารารายได้โดยไม่เปลืองแรง

เดิมนี่คือเรื่องน่ายินดีอย่างยิ่ง ทำให้พวกเขารู้สึกเบิกบานใจ สามวันมานี้เริ่มทำตัวราวกับเจ้าของเขาดารารายแล้ว

ไหนเลยจะคิดว่าผ่านไปแค่สามวันเขาดารารายจะถูกปิดล้อม!

อีกทั้งขุมอำนาจสิบกว่าแห่งยังออกเคลื่อนพลพร้อมกัน แค่เพียงมกุฎราชันก็มีสิบกว่าคนแล้ว!

นี่ช่างเหมือนหายนะไม่คาดฝัน ทำเอาพวกอิงเทียนสิงแทบพังทลาย

“เทพมารหลิน จนป่านนี้แล้วยังไม่คิดปรากฏตัวอีกรึ”

อูหลิงเฟิงเอ่ยปาก จิตใจฮึกเหิม ทั่วร่างเขาทองอร่าม เรือนกายสูงโปร่งยืน อยู่ตรงนั้นตามอารมณ์ก็มีมาดสง่างามหยิ่งผยอง

เสียงเขาราวฟ้าผ่า ปั่นป่วนทั่วจตุทิศ

ที่แท้ก็มาเพราะเทพมารหลิน!

พวกอิงเทียนสิงต่างแอบเป่าปากโล่งอก รีบร้อนกล่าว “สหายเผ่าอีกาทอง เทพมารหลินจากไปเมื่อสามวันก่อน ที่นี่ได้เปลี่ยนเจ้าของแล้ว”

“แม่งพูดจาเหลวไหล! ตอนพวกข้ามาได้สืบข่าวมาก่อนแล้ว พวกเจ้าล้วนแต่เป็นสุนัขรับใช้ของเทพมารหลินนั่น ตอนนี้ยังกล้ามาโกหก เห็นว่าพวกเราปัญญาอ่อนรึ”

ด้านเผ่าวิญญาณสมุทร ชายหยาบเถื่อนคนหนึ่งโกรธจนผมตั้งตวาดเสียงกร้าว

พวกอิงเทียนสิงถูกด่าจนหน้าเดี๋ยวเขียวเดี๋ยวขาว แต่ท้ายที่สุดก็ทำได้แค่อดกลั้นกล่าวอธิบาย “สหาย นี่คือเรื่องเข้าใจผิด พวกข้าไม่เคยพึ่งพาเทพมารหลิน…”

“หุบปาก!”

ฝั่งสำนักยุทธ์นครนิล หญิงสาวพาดกระบี่วิญญาณคนหนึ่งสีหน้าอึมครึมกล่าว “หากไม่ได้พึ่งพาเทพมารหลิน แล้วพวกเจ้าได้รับการคุ้มครองจากเขาได้อย่างไร”

สีหน้าของพวกอูหลิงเฟิงเปลี่ยนเป็นเย็นชาแล้ว ในใจโกรธแค้นยิ่งนัก เจ้าพวกนี้เห็นพวกเขาเป็นอะไร เด็กสามขวบที่หลอกได้ง่ายๆ รึ

พวกอิงเทียนสิงเกือบจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว ทำไมเจ้าพวกนี้ถึงไม่ฟังคำอธิบาย พวกเขาไม่ได้พึ่งพาเทพมารหลินจริงๆ!

“สหายยุทธ์ทุกท่าน พวกข้าไม่คิดหลอกลวง ว่ากันตามตรงหากไม่ใช่เทพมารหลินนั่นหนีไปเร็ว พวกข้าคงลงมือขุดรากถอนโคนมันไปแล้ว”

อิงเทียนสิงสูดหายใจลึกกล่าวเสียงขรึม วาจากึกก้อง

ทว่ายิ่งเขาอธิบายเช่นนี้สีหน้าพวกอูหลิงเฟิงก็ยิ่งอึมครึม รู้สึกว่าอีกฝ่ายกำลังดูถูกเชาวน์ปัญญาของพวกเขา!

คำโกหกเส็งเคร็งเช่นนี้ยังพูดออกมาได้ ช่าง… ทำให้คนไม่อาจอดกลั้น

“แม่งพูดไร้สาระให้น้อยหน่อย บอกพวกเจ้าเลยว่าพวกข้ามาคราวนี้เดิมก็ไม่คิดปล่อยให้พวกเจ้ารอดไปสักคน!”

ชายหยาบเถื่อนเผ่าวิญญาณสมุทรตวาดลั่น ไอสังหารแผ่ซ่าน “ในเมื่อเทพมารหลินไม่ยอมเสนอหน้า เช่นนั้นพวกข้าก็จะขยี้เขาลูกนี้ ทำลายที่นี่ทิ้งซะ!”

พวกอิงเทียนสิงอึ้งงันโดยสมบูรณ์ อัดอั้นจนเกือบกระอักเลือด อยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน โคลนเหลืองตกใส่เป้ากางเกงไม่ใช่ ‘ขี้’ ก็กลายเป็น ‘ขี้’ แล้ว!

“ช่างเถอะ พูดมากก็เปล่าประโยชน์ คนพวกนี้โง่เขลาดึงดัน พวกเราไม่จำเป็นต้องเกรงใจแล้ว รีบรบรีบจบ กวาดที่นี่ให้ราบ!”

อูหลิงเฟิงแววตาดุจสายฟ้าแลบสีทอง น่าหวาดกลัวหาใดเปรียบ เขาโบกมือเปิดฉากล้อมโจมตีทันที

ฟุ่บๆๆ

ระดับมกุฎราชันมากมายจู่โจมจากทั่วสารทิศ แผ่อานุภาพร้ายกาจประหนึ่งทวยเทพ ทำเอาห้วงอากาศในฟ้าดินแถบนี้ทรุดตัวลง

“ฆ่า!”

“ซัดภูเขานี้ให้ราบ!”

“พวกสุนัขรับใช้บัดซบของเทพมารหลินเห็นพวกเราโง่เขลาหลอกง่าย จะต้องฆ่าให้หมด!”

ท่ามกลางเสียงตวาดต่อเนื่องเป็นระลอก เหล่าราชันออกโจมตี

พริบตานั้นการจู่โจมมืดฟ้ามัวดินราวมหาสมุทรพร่างพรายเจิดจรัส ก็ม้วนแผ่ไปยังเขาดารารายที่อยู่ตรงกลาง

ฉากนี้สะเทือนใต้หล้าโดยไม่ต้องสงสัย!

สีหน้าของพวกอิงเทียนสิงพลันซีดเผือดราวตกสู่ถ้ำน้ำแข็ง นี่จะสู้ได้อย่างไร

น่าแปลกที่ตอนนี้พวกเขาต่างนึกถึงหลินสวินขึ้นมาพร้อมกัน หากเทพมารหลินยังอยู่คงออกมากอบกู้สถานการณ์แล้วกระมัง

น่าเสียดาย เสียใจตอนนี้ก็สายไปแล้ว

พวกเขาทำได้แค่สู้!

“ทุกท่าน ได้แต่สู้ตายถึงที่สุดจึงอาจฝ่าวงล้อมออกไปได้!”

อิงเทียนสิงเองก็ถูกยั่วโทสะแล้ว ส่งเสียงคำรามลั่น

“ฆ่า!”

“ฆ่ากันให้ตายไปข้าง!”

คนอื่นๆ ต่างดวงตาแดงไปหมด พวกเขารู้ดีว่าสถานการณ์อันตรายหาใดเปรียบ ใครจะกล้าเพิกเฉย ล้วนใช้ความสามารถที่มีทั้งหมดเริ่มสู้สุดชีวิตแล้ว

ศึกใหญ่ถูกจุดชนวนโดยสมบูรณ์

ว่ากันตามจริงนี่น่าจะเป็นฉากเข่นฆ่านองเลือดที่เกิดจากความเข้าใจผิด

น่าเสียดาย เวลานี้ต่อให้อธิบายไปก็ไม่มีคนเชื่อแล้ว

เวลาผ่านไปราวหนึ่งถ้วยชา

โลหิตแดงสดอาบทั่วเขาดาราราย ตัวภูเขาพังทลายไปเกินครึ่ง ก้อนหินเกลือกกลิ้ง ต้นไม้ใหญ่หักโค่น โอสถวิญญาณและวัตถุดิบวิญญาณที่เติบโตบนภูเขาล้วนถูกทำลายอย่างหนัก

เดิมที่นี่เป็นแดนมงคลบำเพ็ญเพียรที่ราวแดนพิสุทธิ์แห่งหนึ่ง แต่ชั่วพริบตากลับพังพินาศนองเลือดทั่ว

การต่อสู้นี้พวกอิงเทียนสิงถูกสังหารหมด ไม่เหลือรอดสักคน!

ผู้สืบทอดคนอื่นในขุมอำนาจของพวกเขาล้วนถูกขุดรากถอนโคนสิ้น!