Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1244

ความตายนั้นใกล้เพียงนี้เอง

เจตจำนงเสี้ยวนี้หลอมรวมกับพลังแห่งจิตวิญญาณ สภาวะจิต และสังขารของเขา ก็เหมือนกับความคิดอย่างหนึ่ง ดูเหมือนจะสามารถลบเลือนหายไปได้ทุกเมื่อ

ทว่าเมื่อเผชิญกับความน่าสะพรึงอันยิ่งใหญ่ระหว่างความเป็นความตาย กลับไม่เคยสั่นคลอนแม้เพียงเสี้ยว!

เพียงแต่ตอนนี้ส่วนลึกของเมฆาเคราะห์นั้นกลับไม่มีสายฟ้าผ่าลงมาอีก แม้แต่เสียงฟ้าร้องก็ยังเงียบสงบ

มีเพียงแสงอสนีคับฟ้าสาดเซ็น สีเงิน สีม่วง สีแดง… หลากสีสันงดงาม

“จบแล้วหรือ”

เจตจำนงเสี้ยวนี้ของหลินสวินอึ้งงัน

จบแล้วจริงๆ เมฆาเคราะห์สีดำทะมึนนั้นยังค่อยๆ เริ่มสลายไปด้วย อานุภาพสวรรค์ที่แผ่ครอบฟ้าดินทั่วทิศกำลังถอยร่นด้วยความเร็วอันน่าตกใจ

แสงอสนีพร่างพราวเต็มฟ้าราวกับได้รับการฉุดดึง แผ่ครอบเจตจำนงเสี้ยวนี้ของหลินสวินเอาไว้

ทันใดนั้นพลังชีวิตมหาศาลที่พลุ่งพล่านไร้ใดเปรียบทะลักขึ้น กลายเป็นแสงรัศมีแพรวพราวทั้งแถบ เจตจำนงเสี้ยวหนึ่งของหลินสวินอาบอยู่ภายในนั้น และกำลังเปลี่ยนแปลงด้วยความเร็วอันน่าอัศจรรย์ใจ…

ถึงตรงนี้หลินสวินถึงได้กล้าเชื่อ ว่าตนข้ามมหาเคราะห์ที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนในประวัติกาลครั้งนี้ได้แล้ว!

แสงอสนีดั่งละออง พร่างพราวพิสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์

ท่ามกลางความเลือนราง กายสังขารของหลินสวินเริ่มก่อตัวขึ้นมาใหม่อีกครั้ง…

จิตวิญญาณของเขาก็เริ่มก่อร่างขึ้นใหม่ตามมาด้วยเช่นกัน…

หลังจากนั้นหนึ่งเค่อ

แสงอนสีเต็มฟ้ามลายหายไป ปรากฏเงาร่างสูงโปร่งองอาจ เด่นตระหง่านขึ้นร่างหนึ่ง เนื้อหนังทุกอณูล้วนเหมือนกับแกะสลักขึ้นมาจากหยกมันแพะน้ำงามไร้ตำหนิ

ในรูขุมขนรายล้อมด้วยแสงมรรค ไหลเวียนแสงเรืองสีอ่อนสายแล้วสายเล่า มีกลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์แฝงอยู่ภายใน

เรือนผมยาวสีดำหนาเข้ม แต่ละเส้นทอประกาย ทิ้งตัวระช่วงเอว กำลังพลิ้วไสวตามสายลม

เมื่อมองไปที่ดวงหน้าของเขา นัยน์ตาดำลุ่มลึกดั่งหุบเหว โครงหน้าคมสันเด่นชัด ในความหล่อเหลานั้นเจือกลิ่นอายมุ่งมั่นเยือกเย็น

ภายในกายของเขาเมล็ดพันธุ์มรรคหยั่งราก ราวกับรากแห่งฟ้าดิน พลังวิญญาณพลุ่งพล่านดั่งมหาสมุทรโหมกระหน่ำ ไหลเวียนในกายตามวงโคจรเร้นลับ ส่งเสียงกู่ก้องประหนึ่งฟ้าร้องออกมา

และในห้วงนิมิต รูปจำลองพลังจิตสามองค์ต่างประทับอยู่ ลักษณะน่าเกรงขาม เหนือศีรษะล้วนปกคลุมด้วยดอกเทพมหามรรค สาดละอองแสงคลุมเครือแตกต่างกันออกมา

และสิ่งที่ต่างจากที่ผ่านมาคือ เบื้องหลังของรูปจำลองพลังจิตสามองค์ปรากฏเหวลึกที่เดี๋ยวรางเลือนเดี๋ยวชัดแจ้งขึ้น เบาหวิวราวกับมหามรรค แต่กลับมีกลิ่นอายที่พาให้ผู้คนใจสะท้าน

รูปจำลองอมตะ!

ไม่ว่าใครก็ตามที่ข้ามด่านอมตะเคราะห์ เมล็ดพันธุ์มรรคงอกราก กลางจิตวิญญาณก็จะควบรวมรูปจำลองอมตะขึ้นมาองค์หนึ่ง!

“ขอบเขตอมตะเคราะห์ด่านสาม…”

ท่ามกลางเสียงงึมงำ หลินสวินเงยสายตาขึ้นขวับ สายตานั้นราวกับประกายสายไฟที่คมกริบไร้ใดเปรียบ ฉีกทึ้งห้วงอากาศเป็นทางยาว

และบนตัวหลินสวินก็แผ่อานุภาพยิ่งใหญ่ไร้ใดเปรียบออกมา ทำให้เมฆาเคราะห์ที่ยังไม่สลายจนหมดสิ้นจากเวิ้งฟ้ากลุ่มนั้นถูกบดขยี้ลงในชั่วพริบตา!

ห้วงอากาศแปดทิศล้วนหวีดร้องโหยหวนขึ้นมาในยามนี้ ราวกับกำลังสวามิภักดิ์

ถูกจองจำมาสี่ปี และยามนี้พอได้หลุดพ้นก็ทะลวงด่านอมตะเคราะห์สามด่าน เกิดใหม่จากความตาย ก็เหมือนกับมัจฉาโจนข้ามประตูมังกร กลายร่างเป็นมังกรโดยสมบูรณ์!

ในใจหลินสวินก็อดสั่นสะท้านไม่ได้เช่นกัน ส่งเสียงคำรามทอดยาวออกมาอย่างอดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป

เสียงของเขาราวกับมังกร ก้องกังวานสะท้านโลกหล้า!

ทอดสายตามองออกไปไกล ชายหนุ่มที่ยืนตระหง่านกลางห้วงอากาศประหนึ่งเทพที่มาเกิดอีกครั้งหลังนิพพาน โดดเด่นสะท้านโลก เปล่งรัศมีที่พาให้ฟ้าดินยังดูหม่นมัว

“กู่ฝอจื่อ อวิ๋นชิ่งไป๋… พวกเจ้าคงคิดว่าข้าผู้แซ่หลินตายไปแล้วกระมัง…”

เนิ่นนานหลินสวินค่อยเก็บกลิ่นอายรอบตัว กลับสู่สภาพสันโดษไม่แปดเปื้อนโลกีย์อีกครา

นัยน์ตาดำของเขาราบเรียบ กวาดมองไปยังที่ไกลๆ

“สี่ปีแล้ว ในแดนเก้าบนจะเปลี่ยนแปลงเป็นสภาพไหนบ้างนะ”

สวบ!

ทันทีที่หลินสวินย่างเท้าก้าวออกไป เงาร่างก็หายวับไปในอากาศ

ในปีที่ห้าที่แดนมกุฎปรากฏในดินแดนรกร้าโบราณ หลินสวินหลุดพ้นพันธนาการจากก้นแม่น้ำนรก และกลับมาเยือนโลกหล้าอีกครา!

……

ส่วนลึกของป่าทึบอันมืดสลัว

เงาร่างของผู้แข็งแกร่งกลุ่มหนึ่งปรากฏขึ้น ผู้นำขบวนคือชายหนุ่มชุดดำที่มีคิ้วกระบี่เนตรดารา เป็นหวังจื่ออิงผู้สืบทอดสำนักกระบี่ศาลเหลืองแดนกาฬทักษิณนั่นเอง

“หยุด”

ทันใดนั้นชายหนุ่มชุดดำคนนี้พลันโบกมือ มุมปากผุดแววเย็นชาขึ้นมาเสี้ยวหนึ่ง กล่าวว่า “ก่อนเคลื่อนไหว ข้ามีเรื่องบางอย่างจะพูดหน่อย”

ทุกคนรู้สึกเสียววาบ

“เป้าหมายที่พวกเราหมายหัวในครานี้ คือจ้าวจิ่งเซวียนผู้สืบทอดแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณ หญิงผู้นี้มีความสัมพันธ์ชู้สาวกับเจ้าหลินสวินนั่น ไม่เชื่อข่าวการตายของหลินสวินตลอดมาถึงได้ปักหลักอยู่ที่นี่ เฝ้าคอยนานถึงสี่ปีเต็ม”

มีคนอดหัวเราะเยาะขึ้นมาไม่ได้ “หญิงนางนี้ช่างยึดมั่นคุณธรรมเสียนี่กระไร ครองตัวเพื่อคนตายคนหนึ่ง ไม่สู้ตามข้าไปเสวยสุขด้วยกันดีกว่า”

คนอื่นๆ ล้วนหัวเราะผสมโรงไม่ขาด

หวังจื่ออิงเอ่ยปากเนิบช้า “หน้าที่ของพวกเราก็คือจับเป็นหญิงคนนี้ไปมอบให้บุตรนรก พวกเจ้าก็รู้ ถึงแม้หลินสวินจะตายไป แต่ก็ยากจะขจัดความแค้นในใจของนายท่านบุตรนรกได้ จับตัวผู้หญิงคนนี้ไป ก็พอจะทำให้บุตรนรกระบายเพลิงโทสะได้อยู่บ้าง”

“เพียงแต่ข้าได้ยินว่าผู้หญิงคนนี้เป็นบุคคลทรงอิทธิพลคนหนึ่งในแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณ ทั้งเป็นที่เคารพยำเกรง หากทำเช่นนี้เกรงว่าจะล่วงเกินแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณเอาได้”

มีคนเอ่ยปากอย่างลังเล

หวังจื่ออิงกล่าวไม่ยี่หระ “ในแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณก็มีแต่เยี่ยนจั่นชิวคนเดียวที่ทำให้ผู้คนกริ่งเกรง นอกนั้นไม่พอเป็นพิษเป็นภัยได้หรอก”

คราวนี้ทุกคนถึงถอนหายใจโล่งอก

“เช่นนั้นก็ค่อยยังชั่วแล้ว พี่หวัง พวกเราเร่งเคลื่อนไหวกันเถอะ ข้าชักจะอดใจรอไม่ไหวแล้ว ผู้หญิงคนนี้เป็นถึงโฉมงามคนรู้ใจของเทพมารหลินเชียว! หลังจากจับตัวนางได้แล้ว ถ้าหากสามารถ…”

ชายหนุ่มใบหน้าตอบยาวคนหนึ่งฉายรอยยิ้มครึ้มใจปนชั่วช้าออกมา

เทพมารหลินยิ่งใหญ่เพียงใด

ถึงเขาจะตายไปแล้ว แต่หากได้ย่ำยีหยามเกียรติผู้หญิงของเขาเสียหน่อย รสชาตินั่น…

แค่คิดก็พาให้ผู้คนตื่นเต้นขึ้นมาแล้ว!

คนอื่นๆ เห็นดังนี้ ต่างพากันอดหัวเราะผสมขึ้นมาอีกครั้งไม่ได้

หวังจื่ออิงขมวดคิ้วมุ่น โพล่งผรุสวาทว่า “ระวังหน่อย! ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่มอบให้บุตรนรก ใครกล้ายื่นมาเข้ามาวุ่นวายส่งเดช ก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ!”

“เฮ้อ หากผู้หญิงคนนี้ตกสู่มือบุตรนรกจริงๆ เกรงว่าคงมีแต่ถูกปู้ยี่ปู้ยำจนตาย ควรรู้ว่าในตอนนั้นหลินสวินนั่นทำลายแผนการของบุตรนรกยับเยิน แม้แต่กาหลอมจิตยังถูกช่วงชิงไป จะไม่ให้บุตรนรกเคียดแค้นได้อย่างไร”

“น่าเสียดาย หลินสวินนั่นตายไปตั้งแต่สี่ปีก่อนแล้ว”

มีคนพึมพำ