Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1271

“ศิษย์พี่ เชิญ!”

“เชิญ!”

หน้าแท่นบูชาพันฉื่อ ร่างทั้งสองตัดผ่านกัน การต่อสู้ปะทุขึ้น

วิธีการที่ง่ายที่สุดในการทดสอบและชี้แนะมรรคา ก็คือการต่อสู้

ตอนนี้ก็เป็นเช่นนี้

ตอนมีชีวิตอยู่ราชันผีเสวียนคงคือมกุฎมหาอริยะที่สยบทั่วหล้า ระยะเวลาในการฝึกปราณไม่อาจสืบรู้ได้

แม้ตอนนี้เขาได้สูญเสียงมรรคาในตอนที่มีชีวิตอยู่แล้ว แต่ด้วยประสบการณ์การฝึกปราณของเขา ถึงขั้นชี้แนะการฝึกปราณให้กับอริยะก็ยังได้!

หลินสวินเองก็เข้าใจจุดนี้

นี่ เป็นโอกาสอันล้ำค่าที่หายากอย่างที่สุด

ถึงอย่างไรตั้งแต่เขาฝึกปราณมาจนถึงตอนนี้ ก็แทบจะพึ่งตัวเองในการแสวงมรรคาทั้งหมด

ตูม!

หลินสวินระเบิดออกมาอย่างสิ้นเชิง ใช้พลังทั้งหมด แสงมรรครอบตัวอึงอล อานุภาพราวกับเทพมาร สำแดงมรรคและกฎเกณฑ์ทั้งหมดออกมา

อย่างเช่นเคล็ดวิชาเก้าหมัดสะเทือนสวรรค์ มังกรเคราะห์เก้ากระบวนแปร หกกระบวนเฉือนวัฏจักรฟ้า

สองกระบวนท่าแรกของดรรชนีมหาอุดมสลายมายาอย่าง วสันต์สารทชั่วพริบตา ใกล้ดุจสุดหล้า…

พร้อมกับสำแดงพลังวิชายุทธ์ ยังสำแดงนัยเร้นลับมหามรรคที่ตนครอบครองไว้อย่าง น้ำ ไฟ เจินหลง ไร้มรณะ ยอดเอกอุออกมาด้วย

ทันใดนั้นที่แห่งนี้เสียงธรรมกึกก้อง เกิดปรากฏการณ์ประหลาดขึ้นอย่างต่อเนื่อง กลิ่นอายการต่อสู้พุ่งทะลวงฟ้า

แต่ว่า…

ไม่ว่าหลินสวินจะสำแดงวิชาชั้นยอดเพียงใด โคจรนัยเร้นลับมหามรรคที่ยิ่งใหญ่เพียงใด ล้วนถูกราชันผีเสวียนคงคลี่คลายทุกกระบวนท่า สลายได้ทั้งหมด

เงาร่างของเขายืดตรงราวกับทวน ท่าทางผ่อนคลาย บนใบหน้าที่หนักแน่นเย็นชานิ่งสงบ ดูความรู้สึกใดๆ ไม่ออก

ตอนแรกหลินสวินยังคาดหวังว่าจะได้รับการยอมรับและคำชื่นชมจากปากราชันผีเสวียนคงบ้าง หรือไม่ก็คำวิจารณ์และการชี้แนะ

น่าเสียดายที่ล้วนไม่มี

ตอนที่ต่อสู้กันราชันผีเสวียนคงราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน จริงจัง เคร่งขรึม ละเอียดรอบคอบ จดจ่อ ไม่เคยปริปากพูดแม้แต่คำเดียว

เห็นเช่นนี้หลินสวินเองก็ปลดปล่อยอย่างสิ้นเชิง ไม่คิดอย่างอื่นอีก สลัดความคิดวุ่นวาย กายใจว่างเปล่า ต่อสู้อย่างเต็มกำลัง

ตูม!

การต่อสู้น่ากลัวกว่าเดิม

ไม่มีการออมมือใดๆ หลินสวินโคจรโทสะหยาจื้อและวิชาอริยะยุทธ์ถึงขั้นสูงสุดไปด้วย

กาย ใจ จิตวิญญาณ ล้วนจดจ่ออยู่ในการต่อสู้!

พูดอย่างไม่เกินจริงเลยว่า หากอยู่ที่อื่น ทอดสายตามองไปในบรรดาคนรุ่นเดียวกัน มีน้อยคนที่จะสามารถต้านทานการโจมตีเช่นนี้ของหลินสวินได้!

บุตรนรกแข็งแกร่งมากแล้ว แต่กลับถูกหลินสวินกำราบข้ามขั้น!

ร่างแยกของกู่ฝอจื่อเองก็แข็งแกร่งอย่างที่สุด แต่ภายใต้การโจมตีเต็มกำลัง ก็ถูกหลินสวินสลายไปได้เช่นกัน!

แต่ตอนนี้ ทุกการโจมตีของเขากลับถูกราชันผีเสวียนคงสลายอย่างง่ายดายทั้งหมด

นี่หากผู้ฝึกปราณคนอื่นๆ มาเห็นเข้าจะต้องตกใจจนอ้าปากอ้างแน่ แต่มีเพียงได้เห็นฝีมือแท้จริงของราชันผีเสวียนคงเท่านั้น จึงจะเข้าใจว่าการควบคุมวิชายุทธ์ของเขาถึงขั้นช่วงชิงศุภโชคทั้งปวง เปลี่ยนสิ่งเป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้นานแล้ว!

ทุกกระบวนท่าล้วนง่ายดายเป็นธรรมชาติ แต่กลับเต็มไปด้วยอานุภาพที่ลึกลับไม่อาจคาดเดา มักสามารถสลายทุกการโจมตีในเวลาสั้นๆ

แม้แต่เสื้อผ้ายังไม่เคยถูกหลินสวินแตะต้อง!

ถ้าเป็นคนอื่นคงหมดกำลังใจยอมแพ้ไปตั้งนานแล้ว เพราะเหมือนเผชิญกับภูเขาใหญ่ที่ไม่สามารถสั่นคลอนได้ ไม่ว่าจะโจมตีจากทิศใดก็ไม่สามารถทำอะไรได้ พาให้สิ้นหวัง

แต่หลินสวินไม่!

เขาจมอยู่ในการต่อสู้อย่างสิ้นเชิงแล้ว ลืมท้องฟ้า ผืนดิน และตนเอง!

เขาไม่ได้ปลดปล่อยพลังของตนตามใจและเต็มที่เช่นนี้มานานแล้ว และไม่เคยโจมตีอย่างจดจ่อเช่นนี้มาก่อน

ความรู้สึกเช่นนี้ทำให้เลือดลมของเขาราวกับลุกโหม จิตต่อสู้เดือดพล่าน สะใจอย่างที่สุด!

นัยน์ตาดำของเขาเปล่งประกายขึ้นเรื่อยๆ จิตใจกลับนิ่งสงบและว่างเปล่ามากขึ้นเรื่อยๆ ความเข้าใจต่อการต่อสู้ วิชยุทธ์ ล้วนกำลังยกระดับขึ้นอย่างรวดเร็วอยู่รางๆ…

สีหน้าของราชันผีเสวียนคงยังคงหนักแน่นเย็นชาเหมือนก่อนหน้านี้ นิ่งสงบไร้คลื่น

แต่ในใจเขากลับเกิดความรู้สึกมากมาย!

หรือพูดอีกอย่างว่า ตั้งแต่ตอนที่เริ่มต่อสู้ ศิษย์น้องหลินสวินที่อยู่ตรงหน้าก็สร้างความแปลกใจและประหลาดใจให้เขาแล้ว

การควบคุมวิชายุทธ์ การใช้วิชามรรค รวมถึงฝีมือต่อสู้ที่ช่ำชอง ประสบการณ์หลากหลายในการต่อสู้ของหลินสวิน เหนือความคาดหมายของเขาอย่างสิ้นเชิง

ยากจะจินตนาการว่า ในระดับอมตะเคราะห์ด่านสาม คนผู้หนึ่งจะถึงขั้นมีรากฐานและพลังต่อสู้ที่น่ากลัวขนาดนี้ได้!

ยามราชันผีเสวียนคงแสวงหามรรคาอมตะ ก็เคยดวลกับผู้กล้าและบุคคลระดับปีศาจในยุคเดียวกัน หากเทียบกันตัวต่อตัว กลับไม่มีใครแข็งแกร่งได้อย่างหลินสวิน

ความแข็งแกร่งเช่นนี้มาจากพลังต่อสู้โดยรวมในตัว! วิถียุทธ์ พลังปราณ พลังมหามรรค ประสบการณ์การต่อสู้… ขาดไม่ได้แม้แต่อันเดียว!

และเมื่อการต่อสู้ดำเนินไปเรื่อยๆ ราชันผีเสวียนคงก็ยิ่งตกตะลึง เมื่อพบว่าพลังต่อสู้ที่ศิษย์น้องหลินสวินซึ่งอยู่ตรงหน้าสำแดงออกมา เปลี่ยนเป็นแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

ทุกครั้งที่คิดว่านี่เป็นขีดจำกัดของเขาแล้ว แต่ครู่ต่อมาเขาก็จะแข็งแกร่งขึ้นอีก ทำลายการรับรู้และการคาดการณ์ของตน ทุกสิ่งล้วนเหนือความคาดหมาย!

นี่ เหมือนสัตว์ประหลาดน้อยพลิกฟ้าคนหนึ่ง!

จู่ๆ ราชันผีเสวียนคงก็นึกขึ้นได้ว่า ยามที่ตนฝึกปราณในสำนัก ตอนที่เหล่าศิษย์พี่อยู่ในพลังปราณระดับเดียวกันนี้ ก็มีน้อยคนมากที่จะสามารถเก่งอาจได้อย่างศิษย์น้องหลินสวิน

‘มกุฎราชัน ไม่ธรรมดาดังคาดจริงๆ…’

ราชันผีเสวียนคงลอบถอนหายใจ

และเมื่อหลินสวินสำแดงมรรคดับดารากลืนกิน โจมตีด้วยกระบวนเฉือนไม่เที่ยงแท้ ราชันผีเสวียนคงไม่ทันระวัง เกือบจะถูกประกายคมกวาดเข้าใส่!

ฟึ่บ

เสื้อผ้าชิ้นหนึ่งถูกกรีด ลอยลงราวกับผีเสื้อ จากนั้นแหลกละเอีอดเป็นฝุ่นผง

และเป็นตอนนี้เองที่ราชันผีเสวียนคงถอยออกจากการต่อสู้ เอ่ยว่า “ศิษย์น้อง พอแล้วล่ะ”