Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1289

คัมภีร์สิบเล่มเป็นตัวแทนแห่งคัมภีร์ธรรมที่หลากหลายอันเป็นเอกอุแห่งยุคสมัยซึ่งสืบทอดต่อกันมา ประหนึ่งน้ำทองแดงสีทองอร่ามหลอมละลาย แปลงเป็นซุ้มธรรมสีทองภายใต้สายตาตื่นตะลึงของหลินสวิน!

รูปลักษณ์ของซุ้มธรรมเหมือนดั่งสามพันสถูปเจดีย์ไม่มีผิดเพี้ยน กระนั้นกลับมีความสูงเพียงแค่หนึ่งฉื่อ ส่องประกายทองอร่ามทั่วเรือน ประหนึ่งทองเทพเทหลอมขึ้นมา พร่างพรมละอองแสงมงคล

และในซุ้มธรรมนี้ กลับบูชาดวงใจดวงหนึ่ง!

ดวงใจเผยให้เห็นสีสันผ่องแผ้ว ราวกับดวงแสงที่ส่องสว่างพร่างพรายและบาดตา

ตุ้บๆๆ!

เมื่อสายตาของหลินสวินกวาดผ่านดวงใจ พลันรู้สึกว่าดวงใจดวงนั้นคล้ายกับกำลังฟื้นคืนชีพ ความแข็งแกร่งระลอกหนึ่งแผ่พุ่งออกมาราวกับฟ้าร้อง พร้อมระเบิดแรงกดดันอันน่าสะพรึงกระทบใบหน้า

ท่ามกลางความเลือนลาง หลินสวินคล้ายแลเห็นมายาภิกษุที่สูงใหญ่ไร้เทียมทาน เต็มแน่นทั่วทั้งผืนจักรวาลอีกหน

เพียงแต่ในครั้งนี้หลินสวินรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเงามายาภิกษุนี้พยักหน้ายิ้มเล็กน้อย พลางเอ่ยว่า “ข้ามีนามว่าซิงเจีย ยินดีที่ได้พบสหายยุทธ์!”

หลินสวินเกิดใจไหววูบ ขณะที่มองออกไป มายาภิกษุตนนั้นกลับเลือนหายไปเสียแล้ว

นี่ทำให้หลินสวินหวนคิดถึงจักรพรรดิสงครามอู๋ยาง นางก็เรียกขานตนแบบเดียวกันนี้ สำหรับนางแล้วตนคือ ‘สหายยุทธ์’ บนมรรคา ด้วยเหตุนั้นจึงไม่มีการแบ่งแยกสถานะสูงต่ำ ต่างเรียกขานว่า ‘สหายยุทธ์’ ทั้งสิ้น!

และในตอนนั้น หลินสวินถึงได้รู้ว่าในสายตาของบุคคลระดับเทียมฟ้าเช่นนี้ ‘สหายยุทธ์’ สองคำนี้มีค่าเพียงใด!

ท่ามกลางการแสวงหามหามรรค สหายยุทธ์ ย่อมถูกมองว่าเป็นมิตรสหาย!

เห็นชัดว่า ‘ซิงเจีย’ อริยพุทธแห่งสมัยบรรพกาลผู้นี้ ก็มองว่าตนเป็น ‘สหายยุทธ์’ คนหนึ่งเช่นเดียวกับจักรพรรดิสงครามอู๋ยาง

ฉะนั้นจึงเรียกขานด้วยคำว่า ‘สหายยุทธ์’

ซุ้มธรรมที่สูงหนึ่งฉื่อ ในเวลานี้เก็บงำท่วงทำนองศักดิ์สิทธิ์และกลิ่นอายลง แปรเปลี่ยนเป็นรูปลักษณ์เรียบง่าย นิ่งสงบ ไม่มีจุดสนใจใดเป็นที่สะดุดตา

และภายในซุ้มธรรมนั้น ดวงใจอันบริสุทธิ์ผุดผ่องดวงนั้นถูกผนึกด้วยอักษรธรรมแน่นขนัดอีกชั้นจนอับแสง

“ปล่อยให้จิตสถูปปลิดชีพของข้า ทลายวิถีเกิดดับในตัวเจ้า!”

เสียงสวดอันยิ่งใหญ่ดังก้องกังวานภายในใจของหลินสวิน

จากนั้นซุ้มธรรมนั่นร่วงหล่นลง โดยมีสองมือของหลินสวินประคองไว้ พริบตานั้นเขาก็รู้ซึ้งถึงคุณค่าแห่งซุ้มธรรมนี้

ยามเผชิญหน้าสถานการณ์เป็นตาย สามารถเปิดผนึกซุ้มธรรม ใช้พลังแห่ง ‘จิตสถูปปลิดชีพ’ มาเกื้อหนุนตน ทลายเส้นทางแห่งความเป็นตาย!

…

ภายในสถูปเจดีย์ อักษรธรรมสีเหลืองอร่ามหายลับไป แม้แต่รอยสลักหินทั้งสิบแปดบนผนังนั้นยังมลายสูญ

เพียงแต่เมื่อรู้ว่าหลินสวินปฏิเสธที่จะรับวาสนาอันเป็นของมรดกตกทอดเช่นนี้ เจ้าคางคกและนกทมิฬต่างเบิกตาอ้าปาก ท่าทางประหนึ่งกำลังมองคนโง่งมอย่างไรอย่างนั้น

“นี่เจ้าโง่ไปแล้วหรือ ข้ากับเจ้าเฒ่าดำทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจ เสียเวลาไปปีกว่าถึงสามารถเปิดทลายศุภโชคใหญ่พลิกฟ้า แต่เจ้ากลับ… ไม่ต้องการ”

เจ้าคางคกท่าทีเจ็บแค้นกับความไม่เอาไหน โมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง

“โง่ โง่เขลานัก”

นกทมิฬทอดถอนใจเช่นกัน

“พวกเจ้าจะไปรู้อะไร”

หลินสวินตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย เขากล้ายืนยันว่าหากตนนำซุ้มธรรมนั้นออกมา เจ้าสองคนนี้ต้องอิจฉาตาร้อนก่อนใครเป็นแน่!

“เหตุใดข้ากลับรู้สึกว่า เขาได้รับประโยชน์แสนมหัศจรรย์บางอย่างมาครอบครอง”

เจ้าคางคกเกิดความสงสัย รู้จักกับหลินสวินมาเนิ่นนาน เขาไม่เชื่อว่าหลินสวินจะยอมคายเนื้อที่เข้าปากไปแล้วออกมาอย่างแน่นอน

“ข้าก็สังหรใจเช่นเดียวกัน”

แววตาของนกทมิฬกวาดมองหลินสวินอย่างลับๆ ล่อๆ

“พูดไร้สาระให้น้อยหน่อย พวกเราควรไปจากที่นี่ได้แล้ว”

หลินสวินเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว

“คงต้องไปแล้วจริงๆ แม่งเอ้ย! เพราะวาสนาครั้งเดียว เสียทั้งเวลาทั้งแรงของข้าไปตั้งปีกว่า ก็ไม่รู้ว่าแดนเก้าบนจะแปรเปลี่ยนไปเช่นไรแล้วบ้าง”

เจ้าคางคกนั่งไม่ติดในทันใด

เมื่อใคร่ครวญอย่างถี่ถ้วน พวกเขาใช้เวลาเกือบสองปีอยู่ที่สถูปเจดีย์

หากอยู่โลกภายนอก เวลาสองปีนี้คงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

ทว่าในแดนเก้าบนนั้น เวลาสองปีย่อมมีเหตุการณ์ผันแปรไปมากมายเลยทีเดียว!

ที่แห่งนี้วาสนามากมายนับไม่ถ้วน เหล่าผู้กล้าแก่งแย่งความเป็นใหญ่ มกุฎปรากฏขึ้นตลอด ทุกช่วงเวลาหนึ่งย่อมปรากฏคนที่เจิดจรัสผงาดกร้าวประหนึ่งดาวหางก็ไม่ปาน

สามารถคาดเดาได้ว่า แดนเก้าบนในยามนี้ เมื่อเทียบกับสองปีก่อนหน้าต้องแปรเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

“ไม่รออวิ๋นชิ่งไป๋แล้วหรือ”

นกทมิฬถามขึ้นมาทันที

มันรู้ดีว่าการที่หลินสวินรั้งอยู่ที่นี่ นอกจากเพื่อเคี่ยวกรำพลังปราณเพิ่มพูนพลังต่อสู้ ที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือ รอคอยอวิ๋นชิ่งไป๋ปรากฏตัวอีกครั้ง!

“ไม่รอแล้ว”

หลินสวินส่ายหน้า การรอคอยย่อมหมายถึงเป็นผู้ถูกระทำอยู่ฝ่ายเดียว

เมื่อเทียบกับการสังหารอวิ๋นชิ่งไป๋ เขากลับให้ความสนใจในข่าวคราวของอาหลู่มากกว่า

บัดนี้ระยะเวลาที่ตกลงไว้กับธิดาเทพหลิ่นเสวี่ยเหลืออีกไม่ถึงสองเดือน หากไม่มีเรื่องเหนือความคาดหมาย แดนโบราณหมื่นคชาที่อยู่ในแดนอสนีบูรพานั่น พลังผนึกของมันจะสลายไปอย่างหมดสิ้น

กล่าวถึงตรงนี้ ในสมองเขาก็อดนึกถึงภาพเหตุการณ์ต่างๆ ขณะอยู่ที่ ‘ยอดเขาดาราโรย’ ในแดนฐิติประจิมขึ้นมาไม่ได้

ครานั้น ‘เซ่าเฮ่า’ นายน้อยเผ่าจักรพรรดิเร้นดาราเก็บงำจำศีลอยู่ภายใน ‘ไข่แห่งกลุ่มดาว’ รอบทิศมีกระบวนผนึกอริยมรรคคุ้มกันเอาไว้ น่าทึ่งเป็นอย่างยิ่ง

เขาเคยพูดคุยกับเซ่าเฮ่าครั้งหนึ่ง แม้เป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่กลับทำให้เขารับรู้ได้อย่างรุนแรง ว่าเซ่าเฮ่าผู้นี้เป็นพวกเลิศล้ำที่เด็ดเดี่ยว องอาจ และมีความทะเยอทะยานสูงคนหนึ่ง

หากวันใดปรากฏตัวสู่โลก คนผู้นี้ย่อมไม่มีทางไร้ชื่อเสียงเป็นแน่!

มาบัดนี้การคาดเดาของหลินสวินได้รับการพิสูจน์แล้ว เซ่าเฮ่าไม่เผยตัวยังไม่เท่าไร แต่เมื่อสำแดงตนออกมาก็ครองอันดับหนึ่งในกระดานทองคำผู้กล้า ชื่อเสียงระบือไกลทั้งแดนเก้าบน!

นี่ ทำให้หลินสวินเกิดความประทับใจ

เมื่อได้รู้ที่มาของเซ่าเฮ่าจากปากหลินสวิน นัยน์ตาของเจ้าคางคกและนกทมิฬต่างหดรัดลง

“เผ่าจักรพรรดิเร้นดารา เฮ้อ นี่คือเผ่าที่แข็งแกร่งเกรียงไกรในสมัยต้นบรรพกาล ควบคุมขุมอำนาจบรรพกาลนับพันไว้ในมือ สมกับเป็นหนึ่งใน ‘เผ่าจักรพรรดิ’”

นี่คือปฏิกิริยาของเจ้าคางคก น้ำเสียงมีความตกตะลึงและความซับซ้อนด้วยเช่นกัน

“เฮอะ ขอเพียงสามารถเรียกขานด้วยคำว่า ‘เผ่าจักรพรรดิ’ สองคำนี้ได้ ย่อมไม่ใช่เผ่าธรรมดาอยู่แล้ว อย่างน้อยก็พิสูจน์ได้ว่า ภายในเผ่านี้ได้ให้กำเนิด ‘จักรพรรดิ’ ที่แท้จริงขึ้นมา!”

“น่าเสียดาย เท่าที่ข้ารู้ในสมัยบรรพกาลเผ่าจักรพรรดิเร้นดารานี้ประสบเภทภัยครั้งใหญ่กะทันหัน แทบจะภายในหนึ่งปีสั้นๆ ก็พินาศย่อยยับ จมหายไปท่ามกลางกาลเวลาอันเนิ่นนาน ประวัติความเป็นมาและบันทึกที่เกี่ยวข้องต่างๆ ยามนี้ล้วนไม่มีอยู่แล้ว!”

นี่คือปฏิกิริยาของนกทมิฬ คล้ายว่าเขาไม่มีความรู้สึกดีๆ ต่อคำว่า ‘เผ่าจักรพรรดิ’

ทันใดนั้นไม่ว่านกทมิฬหรือเจ้าคางคกล้วนแต่มีสีหน้าเคร่งขรึม เปลี่ยนเป็นคร่ำเคร่งขึ้นมา กล่าวเตือนหลินสวินว่าหากเซ่าเฮ่าคือทายาทสายตรงของเผ่าจักรพรรดิเร้นดาราจริงๆ ซ้ำยังมีสถานะเป็น ‘นายน้อย’ ด้วย นั่นย่อมเป็นตัวตนที่น่ากลัวอย่างที่สุด จะต้องระวังให้ดี

“ตอนนั้นความรู้สึกของข้าที่มีต่อคนผู้นี้ก็ไม่เลวทีเดียว ตามความเห็นของข้า หากผูกมิตรได้ย่อมเป็นเรื่องน่ายินดีไม่น้อย”

หลินสวินกล่าวออกไป

จะว่าไปเสี่ยวอิ๋นราชันหนอนกินเทพผู้นี้ ก็เป็น ‘หนอนเทพอารักษ์’ ของเผ่าจักรพรรดิเร้นดาราด้วยเช่นกัน!

“จริงสิ พวกเจ้าเคยได้ยินชื่อเผ่าจักรพรรดิตระกูลเจียงบ้างหรือไม่”

หลินสวินถามขึ้นมาในทันที

เขานึกขึ้นได้ว่าศิษย์พี่เสวียนคงเคยมอบจี้หยกรูปใบไผ่สีเขียวอ่อนแก่ตน ในภายภาคหน้าเมื่อตนมีโอกาสพบเจอคนของเผ่าจักรพรรดิตระกูลเจียง ให้นำของสิ่งนี้ส่งคืนพร้อมบอกแก่พวกเขาว่าสิ่งนี้เป็นของเจียงซิงเชวี่ย

“ไม่เคยได้ยิน”

นกทมิฬและเจ้าคางคกต่างส่ายหน้าพร้อมกัน แสดงให้เห็นว่าแม้พวกเขามีชีวิตมาตั้งแต่ครั้งบรรพกาล กระนั้นเรื่องที่รู้กลับมีไม่มาก

โดยเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับ ‘เผ่าจักรพรรดิ’ ยังเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในสมัยต้นบรรพกาล ยามพวกเขาถือกำเนิดมาก็ไม่รู้ว่าห่างจากช่วงต้นบรรพกาลมากี่หมื่นปีแล้ว!

นี่ทำให้หลินสวินตกตะลึง ทันใดนั้นก็รับรู้ได้ว่า หากเซ่าเฮ่าเป็นนายน้อยของเผ่าจักรพรรดิเร้นดาราจริงๆ นั่นย่อมหมายความว่าเขาเกิดขึ้นมาในช่วงต้นยุคบรรพกาลไม่ใช่หรือ

……………….