Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1310

“นายน้อย เรื่องนี้… จะปล่อยไปเช่นนี้จริงๆ หรือ”

ออกจากเขาฝนดาวตกมาไม่ทันไร หวั่นอินก็เอ่ยปากอย่างอดไม่ได้

ในการต่อสู้ครั้งนี้ สองพี่น้องเหยียนซาน เหยียนไห่แทบถูกฆ่าสิ้น ส่วนคนอื่นก็ล้วนได้รับบาดเจ็บสาหัส เรียกได้ว่าแพ้ยับเยิน

สายตาของคนอื่นก็มองมาที่เซ่าเฮ่า

ในความคิดของพวกเขา ด้วยรากฐานพลังกับพลังต่อสู้ของเซ่าเฮ่า ไม่เห็นต้องก้มหัวนบนอบขอโทษหลินสวินเช่นนั้นเลย!

เซ่าเฮ่าเงียบไปครู่หนึ่งแล้วเอ่ยว่า “หวั่นอิน เจ้าติดตามข้างกายข้ามานาน วันนี้กระทำการแทนข้าโดยพลการ ข้าไม่โทษเจ้า แต่ข้าไม่อยากให้มีคราวหน้าอีก”

พริบตานั้นดวงหน้างามของหวั่นอินก็ซีดเผือด

นางยังไม่เคยเห็นองค์ชายโกรธขนาดนี้!

“องค์ชาย แม่นางหวั่นอินคิดจะช่วยท่านเอาหนอนกินเทพกลับมา”

ไป๋เฉียนเอ่ย

“หนอนกินเทพ…”

เซ่าเฮ่าหัวเราะเย้ยหยันตัวเอง “เผ่าจักรพรรดิเร้นดาราถูกทำลายไปนานแล้ว ยังต้องมีหนอนเทพพิทักษ์เผ่าอะไรอีก ยิ่งไปกว่านั้นหลินสวินได้หนอนกินเทพไปก็เป็นศุภโชคของเขา ทำไมข้าจะต้องไปชิงของดีของผู้อื่นเล่า”

เขาหยุดไป จากนั้นก็เอ่ยทอดถอนใจว่า “ข้ารู้ว่าพวกเจ้ารู้สึกไม่ยินยอม คิดว่าข้าไม่ควรไปขอโทษหลินสวิน แต่ต่อไปพวกเจ้าก็จะเข้าใจ…”

“อย่างน้อยเมื่อการต่อสู้แห่งเก้าดินแดนมาเยือนก็จะพบว่า ในบรรดาคนยุคปัจจุบันที่สามารถช่วยพวกเราทำการใหญ่ได้ หลินสวินเป็นคนที่ควรค่าแก่การดึงมาเป็นพวกมากที่สุด!”

พวกหวั่นอินต่างอึ้งไป เทพมารหลินผู้นี้มีดีอะไรถึงได้รับความสำคัญจากองค์ชายเช่นนี้

……

‘นายท่าน มีเรื่องหนึ่งที่ข้าต้องบอกท่าน’

ระหว่างทางที่หลินสวินกลับเขาฝนดาวตก จู่ๆ เสี่ยวอิ๋นที่ทำสมาธิอยู่ในห้วงนิมิตมาโดยตลอดก็เอ่ยปาก

‘ทำไมหรือ’

‘เซ่าเฮ่าผู้นั้นเคยใช้วิชาเร้นดาราควบคุมหนอนลองพูดคุยกับข้า’

เสี่ยวอิ๋นกล่าว

หลินสวินนัยน์ตาหดรัดลง ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้สังเกตเลยสักนิด

เสี่ยวอิ๋นเอ่ยว่า ‘แต่ถูกข้าปฏิเสธไปแล้ว ข้าไม่รู้ว่าเขามีเจตนาอะไรกันแน่ เจตนาดีหรือเจตนาร้าย ขอให้นายท่านระวังด้วย’

หลินสวินพยักหน้า

เซ่าเฮ่าทำเรื่องลับหลังเช่นนี้เสียได้ เขาไม่กังวลว่าจะถูกตนล่วงรู้เข้าหรือ

‘นายท่าน แม้บรรพบุรุษเผ่าหนอนกินเทพของข้าจะรับใช้เผ่าจักรพรรดิเร้นดารามาตลอด แต่ข้าไม่เหมือนกัน’

เสี่ยวอิ๋นกล่าวต่อ ‘ไม่ว่าเป็นใคร ถ้าให้ข้าหักหลัง ถึงตายก็ไม่ยอมแน่’

หลินสวินรู้สึกซาบซึ้งใจ กล่าวว่า ‘ไม่ต้องพูดถึงเรื่องพวกนี้ เซ่าเฮ่าอาจจะมีแผนการของเขา แต่ถ้าคิดจะให้ข้ามอบเจ้าไปล่ะก็ ไม่มีทางเด็ดขาด’

เสี่ยวอิ๋นเหมือนยกภูเขาออกจากอก ‘เช่นนั้นข้าก็วางใจแล้ว’

หลินสวินพลันหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก ตอนนี้ถึงรู้ว่าที่แท้เจ้าหมอนี่กังวลว่าตนจะขายมันไปอยู่ตลอด

“พี่หลิน ข้าสองคนก็ต้องลาแล้ว”

เมื่อหลินสวินกลับมายังที่นั่ง ราชันเผิงปีกทองน้อยก็ลุกขึ้นเอ่ยปาก

“เอ่อ เจ้าสองคนมาเขาฝนดาวตกคราวนี้ไม่ใช่อยากแลกเปลี่ยนวิถียุทธ์กับข้าหรอกหรือ”

หลินสวินอึ้งไป

“เจ้าคิดว่าพวกเราโง่หรือไง”

หยวนฝ่าเทียนน้ำเสียงแข็งกระด้าง “ประลองกับเจ้าจะไม่ถูกทรมานแย่หรือ ข้าไม่ใช่พวกชอบโดนทรมานเสียหน่อย จะสู้ทำไม”

ความจริงแล้วเขาไม่ยินยอมนัก เรื่องในตอนนั้นยังปล่อยวางไม่ได้ แต่สถานการณ์ไม่เป็นใจ ทำให้เขาต้องล้มเลิกแผนหาเรื่องหลินสวินอย่างช่วยไม่ได้

“เรื่องตอนนั้นผู้อาวุโสที่อยู่ข้างกายเจ้าก็เข้าใจแล้ว เคล็ดวิชาร่างอริยะเก้าพิสุทธิ์ไม่ใช่ข้าไปแย่งชิงมา แต่เป็นผู้อาวุโสผู้นั้นมอบให้ต่างหาก”

หลินสวินกล่าวอธิบาย

หยวนฝ่าเทียนสีหน้าแปรผันไม่ว่างเว้นไปครู่หนึ่ง ในที่สุดก็เอ่ยอย่างจนใจว่า “ข้าย่อมรู้อยู่แล้ว มิเช่นนั้นเจ้าคิดว่าข้าจะมาพูดกับเจ้าดีๆ ได้หรือ”

หลินสวินยิ้มพูด “ดังนั้นเจ้าไม่ควรแค้นข้าถึงจะถูก”

หยวนฝ่าเทียนแค่นหัวเราะแล้วกล่าวว่า “ต่อให้แค้นเจ้าก็ทำอะไรไม่ได้หรอก ใครให้ข้ารู้ตัวว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้ากัน แต่จะว่าไปเจ้าได้รับเคล็ดวิชาร่างอริยะเก้าพิสุทธิ์ไป เกรงว่ากระทั่งตอนนี้คงยังดูวิธีฝึกฝนที่อยู่ในนั้นไม่ออกกระมัง”

พูดถึงตรงนี้เขาออกจะได้ใจอย่างห้ามไม่อยู่

หลินสวินเอ่ยอย่างจริงใจว่า “ก็จริง คราวนี้ได้พบพี่หยวนพอดีเลย ไม่ทราบว่าจะชี้แนะข้าสักหน่อยได้ไหม”

หยวนฝ่าเทียนตะลึง ออกจะงุนงง คล้ายคิดไม่ถึงว่าหลินสวินจะมีความคิดเช่นนี้ได้

“ข้า…”

เขากำลังจะพูดอะไรก็ถูกหลินสวินจับไหล่ไว้ แล้วเอ่ยว่า “มาๆๆ พวกเราเหล้าก็ดื่มกันมาแล้ว ความเข้าใจผิดก็คลี่คลายแล้ว ถือโอกาสนี้นั่งถกเรื่องมรรคกันไม่ดีหรือ”

“แต่…”

หยวนฝ่าเทียนยังดิ้นรน ก็ถูกอาหลู่กับเจ้าคางคกยิ้มตาหยีเข้าประชิด เอ่ยเชิญอย่างกระตือรือร้น

“โธ่ พี่หยวน ทำไมต้องเห็นเป็นคนอื่นไกล นี่ดูถูกพวกเราพี่น้องหรือ”

“บรรพบุรุษเผ่าวานรจมูกเชิดเป็นมหาอริยะที่มีฉายา ‘นภามัว’ ผู้หนึ่ง ลือกันว่าต่อมายังได้บรรลุระดับจักรพรรดิ มีชื่อสะเทือนเหล่าเทพธรรมบาล พวกข้าก็เคารพถึงที่สุด ไม่สู้พี่หยวนเล่าความลับบางอย่างให้พวกเราฟังดีๆ ไม่ดีกว่าหรือ”

ภายใต้การต้อนรับอย่างกระตือรือร้นหาใดเทียบ ตัวหยวนฝ่าเทียนสับสนงงงวย มึนหัวไปหมด