Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1311

“คารวะผู้อาวุโส”

หลินสวินโค้งคำนับ

ร่างสูงโปร่งนั้นราวภาพมายา แผ่กลิ่นอายเร้นลับพร่ามัว เป็นยอดหญิงคนนั้นที่เคยใช้วิธี ‘แปลงอริยะเป็นเดรัจฉาน’ สั่นสะเทือนดินแดนรกร้างโบราณ

“อมตะเคราะห์ด่านเจ็ด ไม่เลวนัก เพียงแต่เจ้ามาคราวนี้ช่างไม่ถูกจังหวะเสียเลย ในแดนมกุฎประตูบานนี้ไม่สามารถเปิดได้”

น้ำเสียงหญิงสาวคลุมเครือ นางนั่งขัดสมาธิอยู่ใต้ประตูสวรรค์ ดูเหมือนตัวเล็กจ้อยหาใดเปรียบ แต่กลับทำให้ผู้คนไม่อาจมองข้ามการมีอยู่ของนาง

หลินสวินชะงัก จากนั้นก็กล่าวว่า “ผู้น้อยมาคราวนี้ไม่ได้มาเพื่อเสาะหาวาสนา หากแต่มีเรื่องต้องการให้ผู้อาวุโสชี้แนะ”

“เรื่องใดหรือ”

“เกี่ยวกับเคราะห์มรรคตัดขาดขอรับ”

เมื่อได้ยินคำนี้หญิงสาวก็เข้าใจทันที นางมองหลินสวินคราหนึ่งอย่างอดไม่อยู่แล้วกล่าวว่า “ดูท่าเจ้าคงคิดเสาะหาวิถีหลอมกายแล้ว”

หลินสวินพยักหน้า

เรื่องเกี่ยวข้องกับมรรคาแห่งตน ยามเผชิญหน้า ‘เคราะห์มรรคตัดขาด’ ด่านเคราะห์ที่ราวกับสิ่งต้องห้ามนี้เขาไม่อาจไม่รอบคอบ

“ข้าไม่อาจชี้แนะอะไรเจ้า แต่สามารถเล่าความเป็นมาของเคราะห์มรรคตัดขาดแก่เจ้าได้”

หญิงสาวเงียบไปครู่หนึ่งค่อยกล่าว “ช่วงต้นบรรพกาลทั้งเก้าดินแดนต่างมีวิธีฝึกปราณของขอบเขตมกุฎ สมัยนั้นถูกเรียกว่า ‘ยุคดึกดำบรรพ์’ ”

“สมัยดึกดำบรรพ์ มีเพียงดินแดนรกร้างโบราณที่เคยเกิดเภทภัยประหลาดหาใดเปรียบ หลังจากเภทภัยนั้นดินแดนรกร้างโบราณก็สูญเสียบ่อเกิดแรกกำเนิด ทำให้กฎระเบียบฟ้าดินพร่องไปตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เมื่อจำนวนมหามรรคบกพร่อง ขอบเขตมกุฎก็ไม่เคยปรากฏขึ้นอีก”

“นี่ก็คือสาเหตุที่แท้จริงว่าเหตุใดในกาลเวลาไร้สิ้นสุดตั้งแต่สมัยบรรพกาลจนปัจจุบันถึงไม่เคยมีมกุฎบุคคลปรากฏ”

“และหลังจากยุคดึกดำบรรพ์ ในดินแดนรกร้างโบราณก็ปรากฏด่านเคราะห์ต้องห้ามสามอย่างขึ้น”

“อย่างแรกคือ ‘เคราะห์พิฆาตมรรค’ ที่เพ่งเล็งระดับอริยะ ตั้งแต่นั้นมาอริยะที่ปรารถนาเลื่อนระดับสู่ระดับจักรพรรดิก็ไม่อาจทำได้อีก”

“อย่างที่สองคือ ‘เคราะห์กักขัง’ ที่มีเป้าหมายเป็นสิ่งมีชีวิตทั่วดินแดนรกร้างโบราณ และตั้งแต่นั้นมาดินแดนรกร้างโบราณก็ราวกับกรงขัง กักผู้แข็งแกร่งทุกคนไม่ให้ไปเสาะหาหนทางสู่โลกภายนอก”

“อย่างที่สามคือ ‘เคราะห์ตัดขาด’ ที่มุ่งเป้าไปยังมรรคาสามสายอย่างการหลอมกาย หลอมจิตและหลอมปราณ ตั้งแต่นั้นมาผู้แข็งแกร่งที่คิดฝึกมรรคาสามสายนี้พร้อมกันจะถูกลบหายไปจากโลกก่อนได้บรรลุอริยะ”

หลินสวินใจกระตุกวูบ

เขาเพิ่งเคยได้ยินเรื่องลึกลับที่สะเทือนใต้หล้าเช่นนี้เป็นครั้งแรก!

หลังจากยุคดึกดำบรรพ์บ่อเกิดแรกกำเนิดสาบสูญ ระเบียบฟ้าดินบกพร่อง กระทั่งมกุฎไม่คงอยู่ มหาเคราะห์ต้องห้ามทั้งสามเข้ามาแทน!

“มีแค่ดินแดนรกร้างโบราณที่เป็นเช่นนี้หรือขอรับ”

หลินสวินมุ่นคิ้วถาม

หญิงสาวพยักหน้า “นี่ก็คือสาเหตุที่ดินแดนรกร้างโบราณถูกแปดดินแดนอื่นมองเป็น ‘แผ่นดินขยะ’ และ ‘แดนที่ถูกทอดทิ้ง’ มีด่านเคราะห์ต้องห้ามทั้งสามอยู่ ดินแดนรกร้างโบราณนี่… ก็ไม่ต่างอะไรกับแดนไร้ประโยชน์ที่ถูกจองจำอยู่ในคุก”

หลินสวินอารมณ์ไหวหวั่นโหมซัด ใช้สามด่านเคราะห์ต้องห้ามเป็นเรือนจำ ครอบคลุมอยู่เหนือดินแดนรกร้างโบราณ นี่เป็นฝีมือของใครกันแน่

“กล่าวกันถึงที่สุดแล้วสามด่านเคราะห์ต้องห้ามดูเหมือนมีโจมตีในจุดที่ต่างกัน ความจริงครั้งหนึ่งข้าเคยต้านพลังพิฆาตมรรคมาเนิ่นนาน ชี้ชัดได้นานแล้วว่าเบื้องหลังมหายุคครานี้ พลังของสามด่านเคราะห์ต้องห้ามจะอ่อนกำลังถึงที่สุด”

น้ำเสียงของหญิงสาวดุจห้วงมายาและราบเรียบ กล่าวชี้แนะหลินสวิน “หากเจ้าต้องการหลอมกายจริง ก่อนมหายุคนี้จะปิดฉากบางทีอาจเป็นโอกาสหนึ่ง”

หลินสวินชะงัก จากนั้นก็พลันรู้แจ้ง

หลังยุคดึกดำบรรพ์ ด้วยการมีอยู่ของสามด่านเคราะห์ต้องห้ามทำให้โลกไร้ขอบเขตมกุฎอีกครั้ง และทำให้ดินแดนรกร้างโบราณเสมือนกรงขัง

หากเขาต้องการหลอมกายพร้อมฝึกมรรคาสามสาย บางทีอาจจะมี ‘ปาฏิหาริย์’ ที่คล้ายกันเกิดขึ้น

“นี่คือโอกาสเพียงหนึ่งเดียว หลังจากนี้อาจไม่มีอีกแล้ว…”

หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง และไม่รู้ว่าคิดอะไรขึ้นมาได้ถึงรู้สึกโดดเดี่ยวอย่างบอกไม่ถูก

…

เมื่อหลินสวินก้าวออกมาจากห้องโถงมรรคาสวรรค์ ในใจก็เต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยว

หลอมกาย!

มรรคาของเขาเดิมทีก็ไม่เคยมีมาก่อน ด่านเคราะห์ทบหลายชั้น ตอนนี้มหายุคมาเยือนพอดี โอกาสที่ไม่เคยมีมาก่อนเช่นนี้เขาย่อมไม่อยากพลาด

ริมหน้าผา สนเขียวหยั่งรากลึก หมอกเมฆพวยพุ่ง ไอวิญญาณปกคลุม

หลินสวินนั่งขัดสมาธิ สีหน้าราบเรียบ

ในหัว ‘เคล็ดวิชาร่างอริยะเก้าพิสุทธิ์’ ส่องประกาย ทุกตัวอักษรราวอัดแน่นด้วยมรรค นัยเร้นลับลึกซึ้งและอัศจรรย์แผ่กระจาย

วิชานี้มีทั้งหมดหนึ่งพันแปดร้อยอักษร ทุกตัวอักษรต่างมีความลับไร้สิ้นสุดซ่อนอยู่ หากไม่เข้าใจวิชานี้ ต่อให้หยั่งรู้ก็ไม่อาจหยั่งถึงความเป็นมาของมันได้

ก่อนหน้านี้หลินสวินก็ติดอยู่ที่นี่

แต่หลังฝึกวิชาตามที่หยวนฝ่าเทียนบอกก็เหมือนได้กุญแจดอกหนึ่ง ทำให้หลินสวินมีโอกาสไขปริศนาที่ซ่อนอยู่ได้!

วู้ม…

เมื่อหลินสวินตั้งสมาธิหยั่งรู้ คลื่นแปลกประหลาดหนึ่งแผ่กระจายออกมา ท่ามกลางความเลือนรางพร่ามัวราวกับมีเงาร่างเทพเก้าองค์ปรากฏ

บ้างเก็บดาวคว้าจันทร์ คำรามก้องกลางภูผาธารา ทุกลมหายใจพาให้สรรพสิ่งในจักรวาลสั่นสะเทือน

บ้างพุ่งไปเหนือเก้าชั้นฟ้า กินหมอกดื่มน้ำค้าง ดึงแกนสวรรค์ไอชั่วร้ายมาหลอมกาย

บ้างก็จำศีลอยู่ก้นมหาสมุทร ยืนตระหง่านไม่ไหวติง การขับเคลื่อนพลังทั่วร่างนิ่งสงบดุจหินผา กาลเวลานิรันดร์บุกโจมตีก็ไม่อาจทำให้สั่นคลอน

บ้าง…

แต่ในใจหลินสวินกลับมีเสียงศักดิ์สิทธิ์แผ่กว้างมากมายสะท้อนขึ้น อธิบายถึงแก่นอัศจรรย์ของการฝึกราวกำลังแสดงธรรม

จากนั้นหลินสวินก็หยั่งรู้แล้ว

เล่าลือกันว่าเคล็ดวิชาร่างอริยะเก้าพิสุทธิ์เป็นสิ่งที่ ‘มหาอริยะนภามัว’ บรรพชนของเผ่าวานรจมูกเชิดได้มาจากแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ ความเป็นมาของมันลึกลับยิ่งกว่าข่าวลือบนโลกนัก!

วิชานี้แบ่งเป็นต้นพิสุทธิ์ หยกพิสุทธิ์ ยอดพิสุทธิ์ วิญญาณพิสุทธิ์ แรกพิสุทธิ์ มายาพิสุทธิ์ เลิศพิสุทธิ์ สมบัติพิสุทธิ์ บรรลุพิสุทธิ์รวมเก้าระดับใหญ่