Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1406

การต่อสู้ดุเดือดปะทุขึ้นเหนือห้วงอากาศราวกับเทพสององค์กำลังห้ำหั่นกัน

ต่อให้อยู่นอกทะเลสาบวาโยอสนียังเห็นได้อย่างชัดเจนว่าฟ้าดินแห่งนี้เหมือนถูกทำลาย ถูกปราณกระบี่และกลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์ไร้ที่สิ้นสุดกลบมิด

“การต่อสู้ระดับนี้ไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อนเลย!”

ผู้มีปราณระดับราชันจากจักรวรรดิบางคนตกตะลึง

จ้าวจิ่งเซวียนไม่เอ่ยปาก นางย่อมไม่บอกว่าสมัยอยู่แดนมกุฎ นางเคยเห็นการต่อสู้ทำนองนี้มาหลายครั้ง

มิหนำซ้ำที่อันตรายและน่ากลัวยิ่งกว่าศึกนี้ยังมีนับไม่ถ้วน!

ปึง!

ท่ามกลางเสียงปะทะที่ดังจนหูแทบดับ เงาร่างเทพเถื่อนนั้นถูกซัดกระเด็นถอยหลังไป ร่างกายสั่นระริกเกร็งกระตุกอยู่ครู่หนึ่ง

เขาสีหน้าเคร่งเครียดหาใดเทียบแล้ว คิดไม่ถึงสักนิดว่าคู่ต่อสู้ที่ต่อกรด้วยวันนี้จะเย้ยฟ้าปานนี้ได้อย่างไร ไม่สามารถใช้สามัญสำนึกมาวัดได้โดยสิ้นเชิง

ชิ้ง!

กระบี่ยอดสังหารโฉบขึ้น ซัดแม่น้ำนรกสายหนึ่งขึ้นมา ปรากฏการณ์ประหลาดอย่างเทพมารวายชนม์สำแดงออกมา ปกคลุมฟ้าดิน

หลินสวินในตอนนี้ก็เหมือนมารกระบี่แห่งยุค!

ขณะนี้เขาพอจะชี้ชัดได้แล้วว่าเงามายาเทพเถื่อนที่รวมพลังของราชันพ่อมดสิบสามคนองค์นี้ มีความคล้ายคลึงกับพลังต่อสู้ของอวิ๋นชิ่งไป๋ในตอนนั้นพอสมควร ถึงกับมีจุดแตกต่างเพียงเล็กน้อย

เนื่องเพราะมรรคกระบี่ของอวิ๋นชิ่งไป๋เป็นพลังแห่งขอบเขตมกุฎ เงามายาเทพเถื่อนองค์นี้จึงไม่อาจเทียบได้

เงามายาเทพเถื่อนองค์นี้มีความร้ายกาจที่พลังแกร่งกล้ายิ่งนัก แทบจะแข็งแกร่งที่สุดในหมู่ผู้แข็งแกร่งที่อยู่ต่ำกว่าระดับอริยะที่หลินสวินเคยพบเห็น

แต่พลังส่วนพลัง พลังต่อสู้ส่วนพลังต่อสู้ ทั้งสองอย่างไม่ได้เหมือนกันเสียหน่อย!

ไม่นานนักหลินสวินก็ซัดให้อีกฝ่ายถอยหลังไป ร่วงหล่นจากฟากฟ้า แล้วกระแทกลงบนพื้นดินจนแผ่นดินสะเทือนภูเขาไหวเอนอีกครั้ง

ต่อให้หนังเหนียวก็รับการทำลายล้างชั้นนี้ไม่ได้ เงามายาเทพเถื่อนนั่นส่งเสียงร้องเจ็บปวดออกมาอย่างอดไม่ได้ กระดูกทั้งร่างแทบกระจุยกระจาย

ตูม!

หลินสวินลงมาจากฟ้า เท้าข้างหนึ่งเหยียบลงไป หมายจะเหยียบศีรษะที่เพิ่งเงยขึ้นมาให้แหลกละเอียด

“ไสหัวไป!”

เงามายาเทพเถื่อนคำราม

สัญลักษณ์แน่นขนัดที่ปกคลุมไปทั้งร่างเขาพลันเปล่งประกาย แสงเทพโชติช่วงผุดขึ้น ทำให้พลานุภาพของเขาเพิ่มพูนขึ้นมากมายในทันใด

ส่วนสร้อยกระดูกที่ห้อยอยู่ที่คอก็ลอยขึ้นฉับพลัน แปรสภาพเป็นปากใหญ่เหมือนอ่างเลือดพุ่งไปกลืนกินหลินสวิน

หืม?

หลินสวินนัยน์ตาหดรัด สังเกตเห็นความไม่ชอบมาพากล จึงเรียกเจดีย์มหามรรคไร้สิ้นสุดออกมาโดยไม่ลังเล กำราบลงไปอย่างรุนแรง

โครม!

ทั้งสองปะทะกัน ฟ้าดินอับสี สุริยันจันทราอับแสง

ปากใหญ่ราวอ่างเลือดนั่นเริ่มเพลี่ยงพล้ำไปทีละส่วนระหว่างการประมืออันดุเดือด สุดท้ายก็แปรสภาพเป็นสร้อยคอกระดูกอีกครั้งหนึ่งท่ามกลางเสียงโครมคราม

เพียงแต่ครู่ต่อมาสร้อยคอกระดูกนั้นก็ขาดสะบั้น หล่นกระจายไปทั่ว

“จะ… เจ้าถึงกับทำลายสมบัติอริยะของเผ่าข้า!”

เงามายาเทพเถื่อนส่งเสียงคำรามสะเทือนฟ้าดินออกมา เผยให้เห็นความกราดเกรี้ยว คล้ายคิดไม่ถึงว่าด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว สมบัติอริยะที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาจะถูกทำลายลงเช่นนี้!

เรื่องนี้ทำให้เขาไม่กล้าเชื่อได้

ควรรู้ว่าสร้อยคอกระดูกของเขาหลอมขึ้นมาจากกะโหลกอริยะหัวแล้วหัวเล่า มีนามว่า ‘สร้อยเศียรอริยะ’ ลึกลับหาใดเทียบ

แต่ตอนนี้แค่การโจมตีเดียวก็ถูกทำลายลงแล้ว!

เรื่องนี้ทำให้เขารับรู้ได้เช่นกัน ว่าเจดีย์มหามรรคไร้สิ้นสุดที่หลินสวินเรียกออกมาต้องเป็นยอดสมบัติอัศจรรย์ชิ้นหนึ่งแน่

“เฉือน!”

หลินสวินไม่ลังเลสักนิด เรียกกระบี่ยอดสังหารออกมาสังหารให้สิ้นซาก

ฟุ่บ!

โดยไม่ทันตั้งตัว เงามายาเทพเถื่อนทำได้เพียงหลบเท่านั้น แต่กลับถูกปราณกระบี่กวาดต้องร่างกาย แล้วก็พบว่าบั้นเอวเขาปรากฏรอยกระบี่ที่เลือดหลั่งรินรอยหนึ่ง เกือบฟันเอวเขาขาด!

“เป็นไปไม่ได้… เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด… ทำไมเจ้าถึงแข็งแกร่งปานนี้…”

เงามายาเทพเถื่อนร้อนรนโดยสมบูรณ์แล้ว เขารับรู้ได้ว่าไม่สู้ดี สังเกตเห็นภัยคุกคาม

“ฟัน!”

หลินสวินคร้านจะพูดพร่ำทำเพลง ควบคุมกระบี่ยอดสังหารจู่โจมไป

เปรี๊ยะ!

เสียงดังกึกก้อง

ทวนยาวกระดูกในมือเงามายาเทพเถื่อนเล่มนั้นถูกคมกระบี่อันแหลมคมของกระบี่ยอดสังหารฟันสะบั้น ภายใต้การปะทะกันอย่างรุนแรง!

ในขณะเดียวกันเงามายาเทพเถื่อนกระอักเลือดออกมาทางปากและจมูก ร่างกายยังหมองลงไปด้วย

“ฟัน!”

หลินสวินไม่หยุดพัก คมกระบี่ราวสายฟ้า ซัดฝนโลหิตคับฟ้าขึ้นมาปกคลุมฟ้าดิน ราวกับแม่น้ำโลหิตใหญ่โตสายหนึ่งม้วนตลบ

พร้อมกับเสียงโครมครามและเสียงร้องโหยหวนระลอกหนึ่ง เงามายาเทพเถื่อนไม่อาจทนได้อีก ร่างของมันระเบิดออกอย่างเลื่อนลั่น กลายสภาพเป็นเงาร่างสิบสามร่าง ล้มลงโซซัดโซเซกลางอากาศ

เห็นได้ชัดว่าเป็นราชันพ่อมดสิบสามคน

เพียงแต่ตอนนี้พวกเขาต่างหน้าซีดเผือด พลังชีวิตเสียหายสาหัส สีหน้าล้วนเจือไปด้วยความพรั่นพรึงและขุ่นเคืองที่ปกปิดได้ยาก

คราวนี้พวกเขาเตรียมตัวมา เดิมคิดว่าอาศัยวิชาลับจะสามารถสังหารหลินสวินได้ง่ายดาย

แต่จะคิดได้อย่างไรว่าสุดท้ายไม่เพียงถูกทำลายสมบัติอริยะสองชิ้น ยังทำให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างยิ่งยวด!

“ไป!”

พวกเขาเลือกหลบหนีไปโดยไม่ลังเล

เพียงแต่หลินสวินจะให้พวกเขาจากไปต่อหน้าต่อตาได้อย่างไร เขาสะบัดแขนเสื้อครั้งหนึ่ง ปราณกระบี่ไท่เสวียนเจ็ดร้อยยี่สิบสายโฉบออกไป กลายเป็นค่ายกลกระบี่สังหารว่างเปล่ากวาดพุ่ง

ฟุ่บๆๆ!

กลางห้วงอากาศราชันพ่อมดคนแล้วคนเล่าถูกสังหาร ร่างกายกลายเป็นเลือดเนื้อระเบิดแหลกร่วงพรูลงมาจากกลางอากาศ

ไม่มีใครโชคดีรอดมาได้!

บัดนี้ฟ้าดินเงียบสงัด มีเพียงกลิ่นคาวเลือดเข้มข้นแผ่กระจาย

นอกทะเลสาบวาโยอสนี ผู้แข็งแกร่งจากจักรวรรดิทุกคนต่างเหม่อลอย ในใจมีเพียงความคิดเดียว คุณชายหลินเขา… แข็งแกร่งแค่ไหนกันแน่

บนเขาวายุดำไกลออกไป เหล่าอสูรมารอย่างราชันผึ้งขาวต่างหวาดผวาจนจิตใจไม่สงบ สีหน้าซีดขาว

ได้เห็นการต่อสู้อันหายากเช่นนี้ ต่อให้พวกเขาโง่เขลาแค่ไหนก็รู้ว่าด้วยพลังต่อสู้ของหลินสวิน ถ้าจะฆ่าพวกเขาต้องง่ายดายเหมือนพลิกฝ่ามือแน่!