Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1407

ราชันอินทรีแดงทะยานออกมาขวางหน้ามือใหญ่ที่โผล่ทะลุอากาศมามือนั้น!

ด้วยพลังของหลินสวินย่อมเลือกหลบหนีได้ทันที แต่เขากลับคิดไม่ถึงว่าในช่วงเวลาอันตรายเช่นนี้ ราชันอินทรีแดงจะหยัดกายออกมาอย่างไม่ลังเล

“นายท่านรีบหนีไป!”

เสียงร้อนรนนั้นยังคงดังก้องในห้วงอากาศ แต่หัวใจหลินสวินกลับเหมือนถูกค้อนยักษ์กระแทกเข้าอย่างรุนแรง ความรู้สึกปั่นป่วน

หรือว่า…

ตนจะโทษราชันอินทรีแดงผิดไป

ตูม!

มือใหญ่บดบังท้องฟ้า พลังน่าหวาดหวั่นปานไหน เพียงชั่วพริบตาราชันอินทรีแดงก็ถูกตบจนกระเด็นถอยหลังออกไป กระดูกทั้งร่างแหลกละเอียด เลือดออกตามทวารทั้งเจ็ด

“รีบหนีไปสิ!”

ราชันอินทรีแดงตาแทบหลุดออกจากเบ้า เขาบาดเจ็บหนักเจียนตาย แต่เห็นได้ชัดว่าไม่สนใจเรื่องพวกนี้แล้ว คิดเพียงให้หลินสวินหนีไป

ยามเขาคำรามดาลเดือดก็กระโจนขึ้นอีกครั้ง

“ศิษย์ทรพี!”

เสียงเย็นชากราดเกรี้ยวของบรรพจารย์อสูรมารดังขึ้นจากใต้เขาวายุดำ คล้ายคิดไม่ถึงว่าศิษย์คนสุดท้ายที่ตนรับมาผู้นี้จะสละได้แม้แต่ชีวิตตัวเองเพราะมนุษย์คนหนึ่ง!

โครม!

มือใหญ่บังฟ้านั่นน่าพรั่นพรึงยิ่งขึ้น นิ้วทั้งห้าดุจดั่งยอดเขาค้ำจุนฟ้าดินห้ายอด โอบล้อมไปด้วยรัศมีเทพสีเลือดพิสดารน่าหวาดหวั่น กดอัดลงมาอย่างรุนแรง

ห้วงอากาศปั่นป่วนยุ่งเหยิง เวิ้งฟ้าถูกบังมิดไม่เห็นแสงนภา!

“นายท่าน ข้าไม่เคยทรยศ”

ชั่วขณะนี้ราชันอินทรีแดงคล้ายรู้ดีว่าจะต้องตาย สีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นสงบนิ่งทันตา ร่างกายโชกเลือดของเขากระโจนขึ้นไป แน่วแน่ไม่หวนกลับ

แต่สายตาของเขากลับมองไปยังหลินสวินที่อยู่ไกลออกไป ราวกับกำลังบอกลา

ฮูม!

ก็ในตอนนี้เองเงาร่างของหลินสวินพลันหายลับไปจากที่เดิม ครู่ต่อมากลับปรากฏขึ้นตรงหน้าราชันอินทรีแดง มือข้างหนึ่งจับสาบเสื้อเขาไว้แล้วเหวี่ยงออกไปอย่างรุนแรง

หลินสวินเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ปากส่งเสียงคำรามยาว รอบกายมีปราณกระบี่ไท่เสวียนหนึ่งพันแปดร้อยสายปะทุออกมา แปลงเป็นค่ายกลกระบี่สังหารพิฆาตนรก!

ในขณะเดียวกัน โล่สำริดโบราณย้อมโลหิตอันหนึ่งก็ปรากฎขึ้นในฝ่ามือของเขา

“นายท่าน…” ราชันอินทรีแดงที่อยู่ไกลออกไปนิ่งอึ้ง ตาเบิกกว้าง

ตูม!

ท่ามกลางเสียงปะทะสะเทือนฟ้าดิน ค่ายกลกระบี่สังหารพิฆาตนรกส่งเสียงระเบิดรุนแรงหาใดเทียบ ถูกมือใหญ่บังฟ้ามือนั้นตบกระจุยกระจายอย่างจัง

ร่างหลินสวินสั่นไหว กระอักเลือดออกมา ใบหน้าซีดขาว

เพียงแต่สีหน้าของเขายังดุดันแน่วนิ่งดังเดิม แสงมรรครอบกายกู่ก้อง ตัวเขาราวกับถูกแผดเผาโดยสมบูรณ์

เคร้ง!

โล่สำริดอาบโลหิตส่งเสียงดังจนหูแทบดับ แม้รับการโจมตีจากพลังอันน่ากลัวของมือใหญ่นี้ไว้ได้ แต่ก็กดข่มให้ร่างหลินสวินตกลงจากกลางอากาศทันที ร่างของเขามีเสียงกระดูกเสียดสีกันเพราะไม่อาจรับแรงได้

ขณะนี้ราชันอินทรีแดงสีหน้าเหม่อลอย ขอบตาเรื่อแดง ความรู้สึกถั่งโถมในใจเหมือนน้ำป่าไหลหลาก เขาจะคิดได้อย่างไรว่าหลินสวินจะถึงกับทำเช่นนี้

ตูม!

พลังของมือใหญ่นั้นน่าหวาดหวั่นจนไม่อาจจินตนาการได้ กดหลินสวินให้จมลงไปกระแทกกับเขาวายุดำ

จากนั้นตัวภูเขาต่างยุบตัวระเบิดออก หินผาระเบิดแหลกเป็นจุณ

ในระหว่างนี้ผิวกายหลินสวินแตกระแหงไปทุกกระเบียด สีหน้าเขาดูเหี้ยมเกรียมและกินแรงหาใดเทียบอยู่รางๆ

“เฉือน!”

เขาคำรามกราดเกรี้ยว ผมดำปลิวสยาย ดาบหักพุ่งออกไป ใช้นัยเร้นลับของพลังแห่งมรรคดับดารากลืนกินซึ่งบรรจุพลังทั้งหมดของตนไว้ ระเบิดออกโดยสมบูรณ์

กระบวนเฉือนไม่เที่ยงแท้!

การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของหกกระบวนเฉือนวัฏจักรฟ้า

ปึงๆๆ!

ชั่วพริบตาต่อมาฟ้าดินแห่งนั้นต่างถูกแสงมรรคน่ากริ่งเกรงกลบมิด แสบตาหาใดเทียบ เห็นเพียงเขาวายุดำสูงใหญ่ตั้งตระหง่านแห่งนั้นระเบิดกระจุย กลางฟ้าดินถูกสะเทือนจนเกิดร่องเหวลึกมองไม่เห็นก้นเส้นหนึ่ง

ในบริเวณใกล้เคียงฟ้าดินต่างแตกระแหง เกิดเสียงระเบิดโครมคราม

โครม!

ราชันอินทรีแดงถูกคลื่นพลังที่เหลืออยู่กวาดต้อง ร่างกายถูกซัดจนกระเด็นออกไปอย่างจัง อาการบาดเจ็บรุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก แต่เขากลับไม่สนใจเรื่องเหล่านี้ ดึงดันลุกขึ้นกระโจนไปที่นั่น

“นายท่าน! นายท่าน…!”

เขาคล้ายเสียสติ ไม่สนใจความเป็นความตาย ถลาไปในจุดที่ห้ำหั่นกันอยู่

ตรงนั้นฝุ่นควันตลบอบอวล ไอพิฆาตหวีดหวิว ห้วงอากาศยังหลงเหลือปราณกระบี่กับพลังฝ่ามือดุดันน่าครั่นคร้ามอยู่

หากผู้ฝึกปราณทั่วไปเข้ามาใกล้ก็จะถูกปลิดชีพในชั่วพริบตา

แต่ราชันอินทรีแดงไม่สนใจโดยสิ้นเชิง กระโจนเข้าไปข้างใน เสาะหาอย่างบ้าคลั่ง ในที่สุดก็เห็นหลินสวินที่ด้านล่างร่องเหวมหึมาใต้ฟ้าดินนั้น

“นายท่าน!”

ราชันอินทรีแดงใจกระตุกเกร็งขึ้นมา ริมฝีปากสั่นระริก

หลินสวินนอนอยู่ตรงนั้น ร่างกายแตกระแหงโชกเลือด ใบหน้าซีดเผือดแทบไร้สี ดูน่าอนาถยิ่งเหมือนกับสิ้นชีพไปแล้ว

“นายท่าน…!” ราชันอินทรีคุกเข่าลงตรงนั้น น้ำตาร่วงรินออกมาจากขอบตาแดงเรื่ออย่างไม่เอาไหน

เขาคิดไม่ถึง

เขาคิดไม่ถึงจริงๆ!

เดิมทีตอนถูกหลินสวินมองว่าเป็นผู้ทรยศ เมื่อเกิดความเข้าใจผิดนั้นราชันอินทรีแดงก็ใจหล่นวูบ รู้สึกเจ็บปวดและทรมานหาใดเปรียบ

ตอนนั้นเขาสิ้นหวังไปแล้ว จึงฮึกเหิมไม่กลัวตาย หมายจะใช้ความตายของตนแลกกับการอภัยให้ของหลินสวิน

แต่จะไปคิดได้อย่างไรว่าสุดท้ายเขากลับถูกหลินสวินช่วยไว้!

กลับเป็นหลินสวินที่ประสบเคราะห์เพราะเรื่องนี้!

ขณะนี้ราชันอินทรีแดงสติแตกไปหมด สะอื้นไห้ตรอมตรม

“ข้ายังไม่ตายเสียหน่อย จะร้องไห้เสียใจทำไม”

ก็ในตอนนี้เองหลินสวินที่นอนอยู่บนพื้นลืมตาขึ้น เอ่ยเสียงแหบแห้ง

ราชันอินทรีแดงตัวแข็งทื่อ ขยี้ตาแรงๆ คล้ายไม่กล้าเชื่อ จากนั้นพลันยินดีปรีดาพูดเสียงสั่นเครือว่า “ยังไม่ตายจริงๆ ยังไม่ตายจริงๆ…”