Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1408

ศึกทะเลสาบอสนีวาโยทำให้สถานการณ์จักรวรรดิเปลี่ยนไป เหมือนได้เปรียบเบ็ดเสร็จในการต่อต้านขุมอำนาจอสูรมาร

ตอนนี้ใครก็รู้ว่าภัยพิบัติสัตว์อสูรมารมารจะต้องแตกกระสานซ่านเซ็นไปแล้วแน่นอน!

มีคนทำสถิติออกมา ตั้งแต่หลินสวินปรากฎตัวในนครต้องห้ามกระทั่งสังหารราชันอสูรมารในใต้หล้า ตั้งแต่เริ่มจนจบยังไม่ถึงสามเดือนเท่านั้น

ทว่าสถานการณ์วุ่นวายสั่นคลอนจักรวรรดิกลับเปลี่ยนแปลงไปเพราะเขาคนเดียว เรียกได้ว่ามือเดียวพลิกฟ้ากลับจักรวาล

และเมื่อในจักรวรรดิกระจายข่าวพ่อมดเถื่อนเก้าสายถอยทัพ จักรวรรดิที่เดิมอึกทึกครึกโครมหาใดเทียบก็ยิ่งสะเทือนเลื่อนลั่นขึ้นไปอีก

ศึกในเพิ่งคลี่คลาย ศึกนอกก็มลายหายไปด้วย สำหรับจักรวรรดิแล้วเป็นเรื่องประหลาดใจที่คาดไม่ถึงเรื่องหนึ่งชัดๆ

ใครก็รู้ดีว่าทั้งหมดนี้เป็นเพราะผู้ใด!

หลินสวิน!

ชื่อนี้เหมือนตำนานบทหนึ่งที่แพร่กระจายไปทั้งจักรวรรดิ ผู้ฝึกปราณนับไม่ถ้วน ปุถุชนคนธรรมดามากมายเหลือประมาณต่างจำชื่อนี้ได้ขึ้นใจ

คนผู้เดียวมีพลังต้านคลื่นคลั่ง กอบกู้จักรวรรดิจากสถานการณ์ยากลำบาก การกระทำยิ่งใหญ่เช่นนี้เพียงพอที่จะทิ้งชื่อไว้ในบันทึกประวัติศาสตร์ จารึกไว้ชั่วลูกชั่วหลาน

ยามโลกภายนอกกำลังอื้ออึง หลินสวินได้กลับมาบนภูเขาชำระจิตแล้ว ใช้เวลาไปครึ่งเดือนถึงฟื้นอาการบาดเจ็บของตนได้

นี่ทำให้เขาตื่นตระหนกไม่หยุด

เพราะได้รู้จากปากราชันอินทรีแดงว่าบรรพจารย์อสูรมารตนนั้นถูกขังอยู่ในคุกเทพว่างเปล่า พลังลดลงไม่หยุดจนแทบหมดลงแล้ว

แต่ต่อให้เป็นเช่นนี้ พลังฝ่ามือเดียวของเขายังทำให้ตนบาดเจ็บสาหัสได้ เพียงคิดก็รู้ว่าถ้าเป็นช่วงเฟื่องฟูเต็มที่ พลังปราณของบรรพจารย์อสูรมารมาตนนี้จะน่าหวาดหวั่นเพียงไหน!

“นายท่าน”

ณ ยอดเขา เมฆเคลื่อนพร่าเลือน ต้นสนเขียวขจีดั่งร่มกาง

ยามหลินสวินกำลังหยั่งรู้คัมภีร์กระบี่ไท่เสวียนเงียบๆ ราชันอินทรีแดงก็มาคารวะ

“ทำไมหรือ”

หลินสวินเงยมองพลางเอ่ยถาม

เขาได้รู้ฐานะของราชาอินทรีแดงรวมถึงต้นสายปลายเหตุที่ ‘ทรยศ’ แล้ว

ที่แท้ตั้งแต่ราชาอินทรีแดงฝึกปราณ ภายในร่างของเขาก็ถูกบรรพจารย์อสูรมารร่ายคาถาผนึกอันพิสดารไว้คาถาหนึ่ง และด้วยเหตุนี้จึงได้รับความไว้ใจจากบรรพจารย์อสูรมาร

ทว่าราชาอินทรีแดงไม่ยอมถูกบรรพจารย์อสูรมารควบคุม ตอนนั้นหลังจากถูกหลินสวินพิชิต ราชันอินทรีแดงก็เลือกยกย่องหลินสวินเป็นเจ้านาย ทั้งยังคิดอาศัยโอกาสนี้สลัดการควบคุมของบรรพจารย์อสูรมาร

เดิมเขาคิดว่ายิ่งฝึกปราณลึกซึ้งขึ้นเท่าไร ก็จะมีความหวังที่จะทำลายพลังคาถาผนึกภายในร่างมากขึ้นเท่านั้น แต่สุดท้ายเขากลับพบว่าตนคิดตื้นเกินไป!

พลังคาถาผนึกนั้นยิ่งเขาฝึกปราณได้ลึกซึ้ง กลับยิ่งน่ากลัวยิ่งขึ้น!

หลังหลินสวินจากไป ราชันอินทรีแดงต้องเลือกรับใช้บรรพจารย์อสูรมาร กลายเป็น ‘ราชันอาภรณ์ดำ’ ที่เป็นที่รู้จักไปทั้งใต้หล้า

แต่หลายปีมานี้เขากลับไม่เคยทำเรื่องที่ส่งผลเสียต่อจักรวรรดิแต่อย่างใด

เดิมทีราชันอินทรีแดงวางแผนว่าหากบรรลุเป็นอริยะได้ ต้องมีโอกาสทำลายพลังคาถาผนึกที่อยู่ในร่างแน่ แต่พอสถานการณ์ดำเนินไป เขาก็ควบคุมไม่ได้โดยสมบูรณ์แล้ว…

หลังจากรู้ที่มาที่ไปเหล่านี้เข้า ตอนนั้นหลินสวินก็ถอนหายใจอย่างอดไม่ได้ ด้วยรู้ว่าตนเข้าใจราชันอินทรีแดงผิดไป

พอนึกดูก็เป็นจริง ถ้าราชันอินทรีแดงหักหลัง ในช่วงสิบกว่าปีนี้จะไม่เคยทำเรื่องที่ส่งผลร้ายต่อจักรวรรดิได้อย่างไร

“พลังคาถาผนึกจางลงไม่น้อยแล้ว!”

ราชันอินทรีแดงเอ่ยอย่างดีใจ

หลินสวินก็ลอบถอนหายใจอย่างอดไม่ได้ กล่าวว่า “งั้นก็ดีแล้ว”

หลังจากกลับมาภูเขาชำระจิต เขาได้ตรวจสอบพลังคาถาผนึกแปลกประหลาดที่อยู่ในร่างราชันอินทรีแดงแล้ว ทว่าแม้แต่เขายังไม่รู้จะทำอย่างไร

เพราะคาถาผนึกเช่นนี้ถูกร่ายลงในจิตวิญญาณของราชันอินทรีแดง!

ทว่าปัญหายากเท่าฟ้าข้อนี้กลับได้เสี่ยวอิ๋นคลี่คลายลงอย่างมีประสิทธิภาพ ฝ่ายหลังเป็นลูกหลานเผ่าหนอนกินเทพ ทั้งยังบรรลุมกุฎมรรคาอมตะแล้ว สิ่งที่ถนัดที่สุดก็คือวิชาลับจิตวิญญาณ

ตอนนี้พอได้รู้ว่าวิธีของเสี่ยวอิ๋นได้ผลก็ทำให้หลินสวินดีใจไม่ว่างเว้น

“รอหลังจากพลังคาถาผนึกถูกขจัดไปโดยสมบูรณ์ เจ้าก็อยู่ฝึกปราณที่ภูเขาชำระจิตเถอะ”

หลินสวินเอ่ยกำชับ

ราชันอินทรีแดงพยักหน้า

บนภูเขาชำระจิตตอนนี้ยังไม่มีใครรู้ว่าราชันอินทรีแดงก็คือราชันอาภรณ์ดำ หลินสวินจึงไม่คิดจะบอกความลับนี้ไป เพื่อหลีกเลี่ยงคำวิพากษ์วิจารณ์ที่ไม่จำเป็น

ไม่นานนักหลินจงก็มา พร้อมกับนำข่าวคราวบางข่าวที่เกิดขึ้นในจักรวรรดิในช่วงใกล้ๆ นี้มาด้วย

หลินสวินได้รู้โดยกระชับ ใจก็เต้นระส่ำ

พูดง่ายๆ ก็คือ จักรวรรดิในตอนนี้คลี่คลายศึกในที่รับมือได้ยากที่สุดโดยสมบูรณ์แล้ว ขุมอำนาจสัตว์อสูรมารเหล่านั้นถูกทำลายกระเจิดกระเจิง แม้จะยังเหลือศัตรูที่รอดชีวิตอยู่บ้าง แต่ก็ไม่สามารถสร้างภัยคุกคามให้อาณาจักรได้อีก

ขณะเดียวกันกำลังพลของพ่อมดเถื่อนเก้าสายก็ถอยทัพออกจากพื้นที่ชายแดนจักรวรรดิไปแล้ว นี่เท่ากับสลายศึกนอกของจักรวรรดิครั้งนี้ไปด้วย!

“นายน้อย หลายวันนี้มีคนมากมายมาเยี่ยมท่าน…”

หลินจงเอ่ยปาก แต่ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกหลินสวินขัดคอ “ก็บอกไปว่าข้าปิดด่านอยู่ ใครก็ไม่พบทั้งนั้น”

หลินจงยิ้มเจื่อน แต่ยังรับคำสั่งแล้วจากไป

เขารู้ว่าด้วยฐานะและพลังปราณของนายน้อยในตอนนี้ เรื่องมากมายทางโลกเหล่านี้ไม่อยู่ในสายตาเขาไปนานแล้ว

ทว่าหลินจงไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรไม่ถูกไม่ควร

ในจักรวรรดิตอนนี้ ตำแหน่งของหลินสวินพิเศษเหนือธรรมดาอย่างยิ่ง ต่อให้เป็นท่านอ๋อง แม่ทัพและขุนนางเหล่านั้นยังต้องเคารพนอบน้อมเขาอยู่บ้าง

ขณะนี้มีเพียงมิตรสหายเก่าแก่สมัยก่อนบางคนจึงจะมีโอกาสได้พบหน้าหลินสวิน สำหรับคนอื่น…

ก็อย่าได้คิดเลย

ความจริงแล้วหลินสวินก็คิดจะเริ่มปิดด่านเพื่อเตรียมบรรลุระดับจริงๆ

‘โชคชะตา… โชคชะตา… ตอนนี้ข้าได้รู้เรื่องราวชีวิตตัวเองแล้ว ว่ากันถึงแก่น… ล้วนเป็นเพราะห้องโถงมรรคาสวรรค์…’

หลินสวินจมสู่ภวังค์

วันนั้นเขาตัดสินใจว่าจะเข้าไปในห้องโถงมรรคาสวรรค์อีกครั้ง

……

และในวันนั้นเช่นกันที่จ้าวจิ่งเซวียนมาที่ภูเขาชำระจิต แต่พอได้ยินว่าหลินสวินปิดด่านแล้วก็ออกจะผิดหวังอย่างเลี่ยงไม่ได้

“กลับไปบอกหลินสวินว่าข้ารวบรวมข้อมูลที่เขาต้องการบางอย่างได้แล้ว รอหลังเขาออกด่าน ให้เขาไปหาข้าที่พระราชวัง”

ทว่ามีเพียงความสงสัยเดียวที่รุมเร้าอยู่ในใจหลินสวิน แล้วหญิงลึกลับคนนั้น… เป็นใครกัน

“ผู้อาวุโส”

สุดทางเดินเมฆาหยก หลินสวินได้พบกับหญิงลึกลับคนนั้นอีกครั้ง นางนั่งขัดสมาธิอยู่ใต้ประตูสวรรค์ที่ปิดสนิทนั้น

“เจ้าอยากรู้เรื่องอะไร”

หญิงลึกลับลืมตาขึ้นราวกับคาดเดาได้ก่อนแล้วว่าหลินสวินจะมา ไม่ได้ประหลาดใจแต่อย่างใด

“ท่านเป็นใครกันแน่”

หลินสวินสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง เอ่ยถามจริงจัง

“แค่ผีเร่ร่อนตนหนึ่งเท่านั้น เจ้าจะมองข้าเป็น… คนเฝ้าประตูก็ได้”

หญิงลึกลับกล่าว

“ท่านรู้จักลั่วชิงสวินใช่ไหม”

หลินสวินถาม

หญิงลึกลับนิ่งเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “รู้จัก นานมาแล้วลู่ป๋อหยาเคยเข้ามาที่นี่แล้วพูดถึงเรื่องราวบางอย่างกับข้า”

หลินสวินใจสั่นสะท้าน ในดวงตาเจือความหวัง เอ่ยว่า “ข้ารู้ได้หรือไม่”

“ตอนนั้นลู่ป๋อหยาก็เคยฝ่าด่าน น่าเสียดาย เขาเปิดประตูบานนี้ไม่ได้ ตอนจากไปเขาบอกข้าว่าสักวันหนึ่งจะมีคนเปิดประตูนี้ออกในที่สุด คนผู้นั้นก็คือลูกหลานของลั่วชิงสวิน หรือก็คือเจ้า”

หญิงลึกลับเอ่ยปาก “หลังจากนั้นเขาก็จากไปแล้ว”

“เท่านี้หรือ” หลินสวินออกจะผิดหวัง

หญิงลึกลับเอ่ยว่า “ข้าเป็นเพียงคนเฝ้าประตูคนหนึ่ง แม้กล่าวว่าก่อนหน้านี้นานมาแล้วก็เคยท่องไปในโลกนี้ ได้พบเห็นผู้คนและเรื่องราวต่างๆ แต่ก็ไม่ได้รู้เรื่องที่เจ้าอยากรู้”

หลินสวินยิ้มเจื่อนไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโส เช่นนั้นท่านรู้ไหมว่าในห้องโถงมรรคาสวรรค์แห่งนี้ซ่อนความลับอะไรไว้กันแน่”

เขาสงสัยจริงๆ ตอนนั้นท่านแม่ลั่วชิงสวินถูกตามฆ่า ซัดเซพเนจรจากฟากฝั่งฟ้าดารามาโลกนี้ ทั้งหมดล้วนเกิดขึ้นเพราะห้องโถงมรรคาสวรรค์ เขาจะไม่สงสัยได้อย่างไร

หญิงลึกลับไม่ได้ตอบตรงๆ เพียงแต่พูดว่า “ภายในประตูบานนี้มีอะไรกันแน่ ต้องให้เจ้าไปเปิดออก ไปพบเห็น ไปรับรู้ด้วยตัวเอง”

พูดถึงตรงนี้นางก็ช้อนตามองหลินสวินแล้วกล่าวว่า “ทางเดินเมฆาหยกเก้าด่าน เจ้าฝ่ามาแล้วหกด่าน คราวก่อนตอนอยู่แดนมกุฎข้าก็เคยพูดแล้วว่าเจ้ามีโอกาสเปิดประตูบานนี้แล้ว”

หลินสวินเงยหน้าขึ้นทันควัน ทอดสายตามองไปยังประตูสวรรค์ที่อยู่ไกลออกไป พูดว่า “ตอนนี้ก็ทำได้แล้วหรือ”

หญิงลึกลับเอ่ย “ด้วยพลังของเจ้าสามารถฝ่าสามด่านสุดท้ายได้นานแล้ว และเพียงทำได้ถึงขั้นนี้ก็จะมีคุณสมบัติเปิดประตูนี้ออก”

นางหยุดไปแล้วพูดต่อว่า “แต่ว่า คิดจะเปิดประตูนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนั้น ลู่ป๋อหยาในตอนนั้นมีพลังปราณระดับมหาอริยะแล้ว แต่ตอนลองเปิดประตูนี้กลับล้มเหลว”

หลินสวินอึ้งไป นิ่วหน้าเอ่ย “ความหมายของผู้อาวุโสคือ ต่อให้เป็นมหาอริยะก็ใช่ว่าจะเปิดประตูนี้ได้หรือ”

หญิงลึกลับส่ายหน้า “ไม่ใช่ ระดับสูงต่ำไม่ได้สลักสำคัญ ที่สำคัญก็คือได้รับการยอมรับจากประตูนี้หรือไม่”

“ยอมรับหรือ”

หลินสวินเลิกคิ้ว

——