Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1460

หลินสวินมองทุกอย่างนี้ด้วยสายตาเย็นชา

เพราะกลิ่นอายบนตัวจ้าวหยวนจี๋กับตำหนักเก่าแก่นี้เกิดสัมพันธ์ที่ร้องรับกันโดยเฉพาะ ดังนั้นจึงทำให้เขาตกเป็นเป้าหมายของผู้อื่น

ไม่ว่าจะเป็นค่ายพ่อมดเถื่อนหรือพันธมิตรหมื่นเผ่า รวมถึงสิ่งมีชีวิตน่าสะพรึงเหล่านั้นที่อาศัยอยู่ในป่าต้นหม่อน ต่างไม่ยอมปล่อยจ้าวหยวนจี๋รอดชีวิตเข้าไปในตำหนักเก่าแก่แห่งนั้น

ดังนั้นถึงได้เกิดศึกกึ่งจักรพรรดิดุเดือดหาใดเปรียบเมื่อครู่ขึ้นมา

และยามนี้การมาของหลินสวินแม้ทำให้พวกจ้าวหยวนจี๋คว้าทางรอดเสี้ยวหนึ่งมาได้ แต่ขณะเดียวกันก็เรียกความระแวดระวังของสิ่งมีชีวิตน่าสะพรึงเหล่านั้นที่แต่เดิมเฝ้าดูด้วยสายตาเย็นชาอยู่ไกลๆ ขึ้นมาด้วย

ในความคิดของพวกเขา หลังจากมีหลินสวินและตัวดุร้ายน่าสะพรึงเจ็ดตัวนั้นเข้าร่วมด้วย พลังของพวกจ้าวหยวนจี๋ก็พุ่งทะยานอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ทันทีที่จ้าวหยวนจี๋เลือกเข้าสู่ตำหนักนั่น ไม่ว่าค่ายพ่อมดเถื่อนหรือพันธมิตรหมื่นเผ่า รวมถึงสิ่งมีชีวิตน่าสะพรึงเหล่านั้นที่อาศัยอยู่ที่นี่ ไม่ว่าขุมอำนาจใดก็ไม่อาจต้านทานพวกจ้าวหยวนจี๋ได้

นี่เป็นภัยคุกคามที่ไม่ว่าใครก็ไม่อาจมองข้าม!

และเพราะเป็นเช่นนี้ เวลานี้สิ่งมีชีวิตน่าสะพรึงที่เผ้าดูอยู่ข้างๆ มาโดยตลอดพวกนั้นจึงไม่สามารถอดกลั้นได้อีก เลือกจะร่วมมือกับพวกอูจิ่วฉง หมายจะร่วมกันต่อกรพวกจ้าวหยวนจี๋

นี่ก็คือสาเหตุที่ก่อให้เกิดเหตุการณ์ตรงหน้านี้ขึ้น

หลินสวินมองออกแล้ว พวกจ้าวหยวนจี๋ก็มองออกเช่นกัน ในใจอดหนักอึ้งไม่ได้ รับรู้ได้ว่าเมื่อเทียบกับเมื่อครู่สถานการณ์กลับยิ่งย่ำแย่มากขึ้น

บรรยากาศในลานอึมครึม คลื่นลมกำลังจะมา

สิ่งมีชีวิตน่าสะพรึงเดินออกมาตัวแล้วตัวเล่า ก็เหมือนภัยคุกคามครั้งแล้วครั้งเล่าปรากฏขึ้น ทำให้หลินสวินอดขมวดคิ้วไม่ได้ กำป้ายคำสั่งอันนั้นที่เฒ่าโดดเดี่ยวมอบให้ไว้กลางฝ่ามือ

“จ้าวหยวนจี๋ ข้าจะให้โอกาสเจ้าสักครั้ง ขอเพียงเจ้าถอยออกไป พวกข้าย่อมไม่สร้างความลำบากให้พวกเจ้าแน่นอน”

อูจิ่วฉงเอ่ยปากเสียงเข้ม ดังก้องทั่วลาน

การห้ำหั่นกับกึ่งจักรพรรดิกลุ่มหนึ่ง ต้องจ่ายค่าตอบแทนมหาศาลเช่นกัน หากไม่แน่ใจว่าจะชนะย่อมไม่มีใครเอาชีวิตมาเดิมพัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ข้างกายจ้าวหยวนจี๋ยังมีหลินสวิน รวมถึงตัวดุร้ายที่พลังต่อสู้น่าสะพรึงอย่างที่สุดเจ็ดตัวด้วย

“ถูกต้อง ขอเพียงเจ้าถอยออกไปคนเดียวก็พอ คนอื่นๆ จะเข้ามาด้วย พวกข้าก็ไม่สนใจแต่อย่างใด”

จวี้เทียนสิงเอ่ยปากเสียงกังวาน ใบหน้าของเขาดุจชายหนุ่มหล่อเหลา บุคลิกสง่าผ่าเผย

“เหลวไหล คิดจริงๆ หรือว่าหลังจากหาพรรคพวกได้แล้วก็จะชี้นิ้วสั่งการอย่างกำแหงได้”

ไม่รอให้จ้าวหยวนจี๋เอ่ยปาก หลินสวินก็ส่งเสียงแค่นหัวเราะออกมา

“สารเลว! ที่นี่มีพื้นที่ให้ไอ้กระจอกอย่างเจ้าปริปากอย่างนั้นเรอะ!”

อูจิ่วฉงสีหน้าขรึมเคร่ง ตวาดเสียงดัง

“เดรัจฉานเฒ่า กล้าออกมาสู้กันสักยกหรือไม่”

หลินสวินสาวเท้าก้าวมาข้างหน้า ทันใดนั้นที่ด้านหลังเขา ตัวดุร้ายน่าสะพรึงเจ็ดตัวนั้นก็ขยับพร้อมกัน

ภาพเช่นนี้อูจิ่วฉงมองจนหนังตากระตุก สีหน้ามืดทะมึนลง

เขาเป็นถึงกึ่งจักรพรรดิคนหนึ่ง!

ที่ผ่านมามดปลวกตัวจ้อยเช่นนี้กล้ากระโดดโลดเต้นต่อหน้าเขา ป่านนี้คงถูกเขาตบตายในฝ่ามือเดียวไปนานแล้ว แต่ตอนนี้…

เขากลับได้แต่อดทนอย่างอดสู

“จิ้งจอกแอบอ้างบารมีเสือ ทำเป็นแต่พึ่งกำลังภายนอก ระวังจิตมรรคไม่เสถียร!”

อูจิ่วฉงกล่าวเสียงเย็นชา

“เหอะๆ”

หลินสวินส่งเสียงเย้ยหยัน “ลองดูไอ้แก่อย่างพวกเจ้าสิ ไม่ใช่หาพรรคหาพวก ยืมอานุภาพคนหมู่มากมากดดันผู้อื่นอยู่หรอกหรือ เจ้ายังมีหน้าพูดจาเช่นนี้ออกมา ไม่รู้สึกไร้ยางอาจบ้างหรือ”

“เจ้า…”

ไอสังหารพวยพุ่งกลางนัยน์ตาอูจิ่วฉง

กึ่งจักรพรรดิคนหนึ่งปรากฏไอสังหาร สภาพดินฟ้าอากาศยังถูกลากมาเกี่ยวข้องด้วย

ตูม!

แต่ไม่รอให้พลังที่ไอสังหารระดับนี้ชักนำมากดดันลงบนตัวหลินสวิน ก็ถูกสลายไปอย่างไร้รูป ทำให้หลินสวินปลอดภัยเป็นปกติดี

สิ่งนี้ทำเอาอูจิ่วฉงอัดอั้นจนแทบกระอักเลือด

กึ่งจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ เวลานี้กลับจนปัญญาไม่อาจแตะต้องมดปลวกที่ไม่เด่นสะดุดตาตัวหนึ่ง รสชาตินี้ช่างทรมานเกินไปแล้วแท้ๆ

เมื่อเห็นเช่นนี้หลินสวินก็อดแค่นหัวเราะออกมาไม่ได้ ทำหน้าดูถูกเหยียดหยาม

หากเป็นก่อนหน้านี้เขาย่อมไม่กล้ามองเหยียดกึ่งจักรพรรดิคนหนึ่งเช่นนี้ แต่ตอนนี้เขาย่อมไม่หวั่นเกรงอยู่แล้ว

อีกทั้งไม่เพียงข้างกายมีตัวดุร้ายเจ็ดตัว ในมือเขายังมีไพ่เด็ดอยู่ส่วนหนึ่ง ย่อมไม่กลัวว่าเรื่องราวจะบานปลายไปกันใหญ่สักนิด

อีกอย่างเหตุที่ชิงพูดก่อนที่จ้าวหยวนจี๋จะเอ่ยปาก ก็เพราะห่วงว่าจ้าวหยวนจี๋จะตกปากรับคำยอมถอนตัวออกจากการช่วงชิงครั้งนี้

หากเป็นเช่นนั้นหลินสวินไม่มีทางรับได้

นี่ก็คือความโกรธในความอยุติธรรม!

ทุกคนล้วนมาเพื่อช่วงชิงจุดเปลี่ยนใหญ่ทั้งสิ้น แล้วเหตุใดถึงต้องถูกคนอื่นข่มขู่บีบให้ถอนตัวด้วยเล่า

“เฮอะ! ไอ้หนุ่ม อาศัยแค่พลังข้างตัวเจ้าพวกนั้นไม่อาจต้านพวกข้าได้ ขอเตือนเจ้าให้หุบปากเป็นดีที่สุด หาไม่อีกเดี๋ยวคนที่จะตายเป็นคนแรกก็คือพวกที่เหมือนเศษหญ้าอย่างเจ้า”

ทันใดนั้นดอกไม้แปลกประหลาดต้นหนึ่งก็พุ่งแหวกอากาศขึ้นมาปรากฏตัวกลางลาน กลีบดอกไม้แวววาว ละอองแสงที่สาดพรมออกมากลายเป็นปราณกระบี่ขุ่นมัวมหาศาล กลิ่นอายน่าตกใจ

พวกอูจิ่วฉงไม่มีใครไม่ใจสั่น เห็นได้ชัดว่าออกจะเกรงกลัวดอกอสูรมารต้นนี้ แต่จากนั้นก็เผยอาการยินดีทันที

มีดอกอสูรมารต้นนี้ลงมือ การสังหารจ้าวหยวนจี๋ก็ยิ่งมีความมั่นใจมากขึ้น!

และเวลานี้นัยน์ตาพวกจ้าวหยวนจี๋เองก็หดรัดลง สีหน้าเข้มขรึม เห็นได้ชัดว่าต่างรู้ดีว่าฝีมือของดอกอสูรมารนี้น่าสะพรึงถึงขีดสุด

‘นี่คือดอกกระบี่พันปีก สายพันธุ์ประหลาดเก่าแก่ที่เติบโตตามธรรมชาติต้นหนึ่ง มีชื่อเสียงมาตั้งแต่สมัยบรรพกาล ขาดแค่จุดเปลี่ยนเดียวก็สามารถก้าวสู่ระดับจักรพรรดิ พลังต่อสู้น่ากลัวอย่างที่สุด เป็นหนึ่งในสิ่งมีชีวิตที่ไม่อาจท้าทายมากที่สุดในป่าต้นหม่อน’

ตูม!

บนเวิ้งฟ้าเมฆลมเปลี่ยนสี สิบทิศสั่นสะเทือน ฟ้าดินแถบนี้คล้ายไม่อาจแบกรับไอสังหารน่าสะพรึงของบรรดากึ่งจักรพรรดิไว้ได้ ครวญคร่ำไม่สิ้นสุด

ยิ่งมีลักษณ์ต่างๆ ปรากฏขึ้นกลางฟ้าดิน มีสายฟ้าฟาดผ่า ลมไฟไหลทะลวง มีดาราร่วงโรย ภูผาธารามอดไหม้…

แค่ภาพระดับนั้นก็เหมือนพิบัติเคราะห์วันสิ้นโลกกำลังมาเยือน

“ช่างเถิด ข้าถอนตัวจากการช่วงชิงครั้งนี้ก็สิ้นเรื่อง”

จู่ๆ จ้าวหยวนจี๋ก็ถอนหายใจยาวออกมา สีหน้าฉายแววอ้างว้างอย่างบอกไม่ถูก ภายในใจยิ่งปรากฏความรู้สึกคับข้องใจอยู่ลึกๆ

จุดเปลี่ยนใหญ่ครั้งนี้เขาเฝ้ารอมาเนิ่นนาน วางแผนมาแสนนาน!

แต่สุดท้ายยังไม่ทันได้เห็นจุดเปลี่ยนใหญ่นี้ กลับจำต้องเลือกละทิ้งอย่างเสียไม่ได้ รสชาตินี้ช่างฝืนใจเหลือเกิน!

แต่เทียบกับจุดเปลี่ยนใหญ่ครั้งหนึ่ง เขายินดีเลือกถอนตัวเพื่อรักษาชีวิตทุกคนเอาไว้มากกว่า

ไกลออกไปพวกอูจิ่วฉงต่างอดส่งเสียงแค่นหัวเราะออกมาไม่ได้ นี่ก็คือกระแสของสถานการณ์ เจ้า จ้าวหยวนจี๋ไม่ยอมก้มหัวเห็นทีจะไม่ได้!

“รู้ว่าจะเป็นเช่นนี้แต่แรก เมื่อครู่ไยต้องเอะอะให้วุ่นวายเช่นนั้นด้วย” จวี้เทียนสิงเอ่ยปากเนิบนาบ แต่คำพูดกลับเจือแววเยาะเย้ย

“เสด็จพี่! เหตุใดถึงยอมแพ้”

จ้าวไท่ไหลโกรธจนถลึงตาโต

เจ้าสำนักมฤคมรกตทอดถอนใจยาว จักรพรรดินีกลับเผยสีหน้าขื่นขม

เดิมทีหลินสวินวางแผนจะใช้ป้ายคำสั่งที่เฒ่าโดดเดี่ยวมอบให้ อีกทั้งหากจวนตัวจริงๆ ถึงขั้นที่แม้แต่ตัวดุร้ายเจ็ดตัวที่อยู่ข้างหลังยังไม่อาจพิทักษ์ตนได้ เขาย่อมไม่ลังเลที่จะเชิญไม้เด็ดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของตนออกมาอยู่แล้ว

แต่ใครเลยจะคาดคิด จ้าวหยวนจี๋กลับบอกว่าจะยอมถอย

เวลานี้มองเห็นสีหน้ากึ่งจักรพรรดิแต่ละคนที่อยู่ไกลๆ เห็นท่าทางกำชัยอยู่ในมือของพวกเขา ในใจหลินสวินก็มีความรู้สึกอัดอั้นอย่างบอกไม่ถูกล้นละทักออกมา

“อยากถอนตัวงั้นรึ”

ทันใดนั้นบรรพจารย์บัวโลหิตที่ขี่บนหลังวัวขาวก็ส่งเสียงเย็นชาออกมา “ง่ายมาก เจ้าจัดการตัวเองซะ พวกข้าย่อมไม่ถือสาเอาความพวกเจ้าอีก”

ประโยคเดียวทำให้บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมาอีก

สีหน้าจ้าวหยวนจี๋มืดทะมึน นัยน์ตามีลำแสงเทพพวยพุ่ง เห็นได้ชัดว่าเดือดดาลสุดขีด กำลังระงับไว้สุดกำลัง

“ไม่ได้!”

จ้าวไท่ไหล จักรพรรดินี เจ้าสำนักมฤคมรกตต่างเปลี่ยนทีท่า ส่งเสียงห้ามปราม

และฟันของหลินสวินก็ถูกขบด้วยความเคียดแค้น ยอมถอยแล้วอย่างไรเล่า คนอื่นรังแต่ได้คืบจะเอาศอก!

นัยน์ตาดำของเขาวาบประกายเย็นเยียบ กำลังตั้งท่าบีบป้ายคำสั่งในมือให้แหลก แต่เวลานี้เองแสงเลือดงดงามแถบหนึ่งพลันพุ่งมาจากที่ไกลๆ ราวกับครอบฟ้าคลุมดิน

พลานุภาพน่าทึ่ง ทำเอากึ่งจักรพรรดิทั่วลานอดเหลือบมองไม่ได้!