Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1559

ผู้ที่ได้รู้ข่าวตั้งแต่จังหวะแรกไม่ได้มีเพียงค่ายทัพดินแดนโบราณขุมอุดร

ค่ายทัพอื่นๆ อย่างดินแดนโบราณยอดหยิน ดินแดนโบราณเพลิงสวรรค์ ดินแดนโบราณจิ่วหลี ดินแดนโบราณต้าหลัว ดินแดนโบราณหม่อนบูรพาก็ทยอยรู้ข่าวอย่างต่อเนื่อง

“พวกสวะไร้ค่า!”

โลกจิ่วหลี ตอนที่ชืออู๋ซู่รู้ข่าว เขากำลังปิดด่าน โกรธจนควันออกเจ็ดทวาร ไอสังหารเดือดปะทุ ทำเอาคนใหญ่คนโตมากมายเงียบกริบปานจักจั่นหน้าหนาว

“ขายหน้าครั้งใหญ่นัก…”

โลกยอดหยิน จู๋อิ้งคงสีหน้าอึมครึม เนิ่นนานกว่าจะพ่นลมหายใจหนักหน่วงออกมาเฮือกหนึ่ง

“หลินสวินนี่ถึงกับเป็นถึงนักสลักลายมรรคที่ฝีมือยอดเยี่ยมคนหนึ่งด้วย ช่างเหนือความคาดหมายของผู้คนซะจริงๆ!”

โลกต้าหลัว เจี้ยนชิงเฉินสีหน้าสงบนิ่งเฉกเช่นที่ผ่านมา

แต่ตอนเสียงเขาสิ้นสุด คนใหญ่คนโตทุกคนในที่นั้นล้วนเหมือนนั่งบนพรมเข็ม ราวกับหนามทิ่มหลัง ภายในใจระส่ำระสายไม่มั่นคง

“ตัวคนเดียวก็โค่นทัพใหญ่เจ็ดดินแดนของพวกเราได้หรือ ใช้ได้อยู่นี่!”

โลกอสูรดาว เสียงสือพั่วไห่เย็นชา เตะโต๊ะเบื้องหน้าพลิกคว่ำในคราเดียว ข้าวของเกลื่อนพื้น

นอกจากนี้เลี่ยเฉียนจากดินแดนโบราณเพลิงสวรรค์ ฮว่าหงเซียวจากดินแดนโบราณหม่อนบูรพา ไม่มีใครไม่โกรธจัดเพราะข่าวนี้

ดินแดนที่ถูกพวกเขามองว่าแร้นแค้น เสื่อมถอย เปราะบาง ยามนี้เพียงเพราะมีบุคคลอย่างหลินสวินโผล่ขึ้นมาคนหนึ่ง ก็ทำให้การบุกโจมตีของเจ็ดดินแดนใหญ่ของพวกเขาต้องพ่ายแพ้ยับเยิน ทัพใหญ่สูญสิ้น นี่ก็คือความอัปยศครั้งใหญ่อย่างไม่เคยมีมาก่อนชัดๆ!

ชั่วขณะหนึ่งเจ็ดค่ายทัพต่างสะท้านสะเทือน เกิดความฮือฮาปั่นป่วนเพราะข่าวนี้ไม่รู้เท่าไหร่

“หลินสวินนี่น่ากลัวขนาดนั้นจริงๆ หรือ ตัวคนเดียวก็สังหารมกุฎอริยะเจ็ดสิบคน ทัพใหญ่สองแสนกว่าคนก็ดับสิ้นจนหมด?”

ปฏิกิริยาแรกของคนมากมายก็คือ เป็นไปไม่ได้!

“ในดินแดนรกร้างโบราณ มีพวกกร้าวแกร่งเช่นนี้ปรากฏตัวขึ้นมาได้อย่างไร”

และมีคนตกใจแกมสงสัยไม่หยุด

“พ่ายแพ้ย่อบยับระดับนี้ ทำพวกเราเสียหน้ากันหมดชัดๆ แค้นนี้ต้องชดใช้ด้วยเลือด!”

คนจำนวนมากกว่ากลับเดือดดาลต่อเรื่องนี้ รู้สึกอัปยศอย่างยากจะบรรยาย

เมื่อก่อนพวกเขาพากันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหลินสวินคือของใคร

และตอนที่โลกมารโลหิตประสบการโจมตีรุนแรง อริยะมากมายบาดเจ็บล้มตาย แม้แต่เมืองอารักษ์มรรคยังถูกคนผู้เดียวปิดล้อม หลินสวิน ชื่อนี้ถึงได้อยู่ในสายตาพวกเขาอย่างแท้จริง

แต่ก็แค่นี้เท่านั้น

สำหรับผู้แข็งแกร่งต่างดินแดนเหล่านั้น แม้ดินแดนรกร้างโบราณจะมีพวกร้ายกาจอย่างหลินสวินโผล่มาก็ยากจะเปลี่ยนสภาพการณ์ใดๆ ได้ ยังคงห่างชั้นไม่มีคุณสมบัติต้านทานพวกเขาอยู่ดี

แต่ใครก็ไม่อาจคาดถึง ว่าแค่เพราะหลินสวินเพียงคนเดียว ดินแดนรกร้างโบราณกลับต้านการบุกโจมตีของทัพใหญ่เจ็ดดินแดนเอาไว้ได้!

เขาคนเดียวก็กวาดล้างทัพใหญ่เจ็ดดินแดน พลิกสถานการณ์เป็นฝ่ายชนะ!

นี่มันน่าเหลือเชื่อเกินไปชัดๆ ทำเอาผู้แข็งแกร่งต่างดินแดนเหล่านั้นล้วนหน้าเปลี่ยนสี รู้สึกใจไหวสั่น และรู้สึกอัปยศหาใดเปรียบ

ประกายคมของหลินสวินเด่นชัดเกินไป

ตั้งแต่เขามีชื่อในสมรภูมิเก้าดินแดน ก็เคลื่อนขวางต่อสู้ ไร้พ่ายทุกศึก

ไม่ว่าจะเป็นในโลกมารโลหิต ก็บุกสังหารสามหมื่นลี้ตลอดทาง ปิดล้อมเมืองด้วยตัวคนเดียว หรือจะเป็นในส่วนลึกของทะเลทรายที่สังหารเหล่ามกุฎอริยะ ช่วยชีวิตเซ่าเฮ่าจากคราวเคราะห์

หรือจะเป็นครั้งนี้ที่ใช้พลังแห่งตนพลิกเมฆคว่ำฝน สยบทัพใหญ่เจ็ดดินแดน ผลงานการต่อสู้นองเลือดที่เขาสร้างครั้งแล้วครั้งเล่า จะไม่ให้ผู้คนสะท้านไหวขวัญหนีได้อย่างไร

“หลินสวินนั่นแข็งแกร่งแค่ไหนกันแน่”

นี่คือข้อสงสัยภายในใจของผู้แข็งแกร่งต่างดินแดนมากมาย

“คิดฆ่าเจ้านั่น คาดว่ามีแต่ให้พวกสะท้านโลกอย่างแปดยอดนภาครามลงมือเท่านั้นแล้ว”

และมีคนวิเคราะห์อย่างใจเย็น

หลินสวินสังหารทัพใหญ่เจ็ดดินแดนครั้งนี้ ดูเหมือนพลังต่อสู้ไร้เทียบเทียม ความเป็นจริงกลับหยิบยืมพลังผนึกอริยมรรค มีแผนการเล่ห์กลประกอบอยู่มาก

พลังต่อสู้ที่แท้จริงของตัวเขา แม้จะแข็งแกร่งยิ่ง แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะประกาศตนว่าไร้ทัดเทียมในสมรภูมิเก้าดินแดนแห่งนี้!

“น่าชังนัก แพะสองขาดินแดนรกร้างโบราณที่เชือดสังหารได้ทุกเมื่อพวกนั้น ตอนนี้มีหลินสวินนี่เป็นที่พึ่งต้องได้ใจกันมาก คิดว่ามีคุณสมบัติมาท้าทายอำนาจพวกเราได้แล้วแน่ๆ”

คนมากมายต่างลอบกัดฟัน

“เฮอะ! นั่นเพราะพวกเขาไม่รู้จักความหวาดกลัว แค่หลินสวินคนเดียวก็คิดจะพลิกฟ้าหรือ เพ้อพก!”

“คอยดูเถอะ ความอัปยศครั้งนี้จะต้องเอาคืนเป็นสิบเท่าร้อยเท่าให้ได้! แพะสองขาอย่างไรก็เป็นแพะสองขา ยากจะเปลี่ยนแปลงฐานะ!”

เสียงดาลเดือดและเคียดแค้นดังขึ้นในค่ายทัพต่างๆ ไม่จบไม่สิ้น

แต่ไม่ว่าใครต่างไม่อาจปฏิเสธว่าหลินสวินแข็งแกร่งมาก เป็นพวกร้ายกาจที่สามารถทำให้พวกเขาให้หันมอง ถึงขั้นรู้สึกกริ่งเกรงคนหนึ่ง!

……

โลกมารโลหิต

เมืองอารักษ์มรรค ภายในหอชัยชนะ

สภาวะจิตของเหล่าคนใหญ่คนโตดินแดนโบราณมารโลหิตในเวลานี้แปลกประหลาดยิ่ง มีความรู้สึกเบิกบานอย่างบอกไม่ถูก และรู้สึกละอายไม่สงบอย่างหนึ่งด้วย