Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1582

จู๋อิ้งคงสีหน้าปนเปไปด้วยความรู้สึกต่างๆ

การแพ้อย่างน่าอนาถของพวกเซวี่ยชิงอีช่างเหมือนสายฟ้าฟาด ทำให้จิตใจเขาสั่นสะท้าน ไม่อาจสงบนิ่งได้ และไม่อาจจินตนาการได้สักนิดว่าเหตุใดถึงเกิดเรื่องน่าตกใจเช่นนี้ขึ้นมาได้

สายตาเขามองไปยังกำแพงเมืองที่ตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์สีทองนั้น นิ่งเงียบไปครู่ใหญ่ ในที่สุดถึงพูดลอดไรฟันออกมาว่า

“ไป!”

เขาพูดจบก็หันกายจากไป

ตลอดทางจู๋อิ้งคงไม่ได้หันหน้ากลับไปอีก

ตั้งแต่ชั่วขณะที่พวกเซวี่ยชิงอีแพ้ยับเยินนั้น เขาก็รู้ว่าเรื่องเหยียบย่ำทำลายเมืองอารักษ์มรรคของโลกรกร้างโบราณแห่งนี้ไม่สำคัญอีกแล้ว

เพราะเป็นไปได้สูงที่ความพ่ายแพ้ยับเยินคราวนี้จะเปลี่ยนสถานการณ์ทั้งสมรภูมิเก้าดินแดน!

ลองคิดดู พวกเซวี่ยชิงอีคว้าน้ำเหลวกลับมา ผู้แข็งแกร่งแปดดินแดนที่เดินทางไปแดนลับสนามแม่เหล็กคราวนี้ จะยังมีโอกาสบรรลุมกุฎอริยะได้อย่างไร

ส่วนผู้แข็งแกร่งดินแดนรกร้างโบราณ กลับสามารถถือโอกาสนี้ดื่มด่ำกับวาสนาในแดนลับสนามแม่เหล็กได้ มีมกุฎอริยะมากมายผุดขึ้นมาในคราเดียว!

แต่ก่อนค่ายทัพดินแดนรกร้างโบราณก็เหมือนแพะสองขา อ่อนแอจนถูกฆ่าแกงอย่างไรก็ได้เท่านั้น ไม่อยู่ในสายตาของค่ายทัพแปดดินแดนสักนิด

แต่หลังจากนี้ย่อมไม่เหมือนเดิม!

ไม่เพียงเพราะมีบุคคลร้ายกาจแกร่งกล้าอย่างหลินสวินผุดขึ้นมา แต่ที่ยิ่งกว่านั้นคือค่ายทัพของพวกเขากำลังจะครอบครองรากฐานพลังที่สามารถชิงชัยกับค่ายทัพแปดดินแดนได้!

พูดอย่างไม่เกินจริงก็คือ พวกเซวี่ยชิงอีดูเหมือนพ่ายแพ้ย่อยยับแค่ครั้งเดียว แต่ความจริงกลับส่งผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ของทั้งสมรภูมิเก้าดินแดนไปแล้ว

นี่จึงจะเป็นสิ่งที่ทำให้จู๋อิ้งคงตกตะลึงที่สุด!

ตลอดทางจู้อิ้งคงดูเงียบงันหาใดเทียบ ไม่พูดไม่จาสักคำ เหล่าผู้แข็งแกร่งดินแดนโบราณยอดหยินอย่างจู๋อิ้งเสวี่ยเดินตามหลังเขา ในใจก็ไม่อาจสงบได้

พวกเซวี่ยชิงอีเคลื่อนกำลังมากมาย อานุภาพยิ่งใหญ่ปานนี้ ยังถูกหลินสวินคนเดียวเล่นงานจนพ่ายแพ้กระเจิดกระเจิง เรื่องนี้น่าหวาดหวั่นเพียงไหนกัน

มองไปทั้งสมรภูมิเก้าดินแดน ยังมีใครเป็นคู่ต่อสู้เขาได้อีก

ยิ่งคิดก็ทำให้พวกเขายิ่งตื่นตะลึง

จู่ๆ เสียงทะลวงอากาศระลอกหนึ่งก็ดังขึ้น เป็นบุคคลระดับอริยะแท้กลุ่มหนึ่ง เพียงแต่แต่ละคนสีหน้าซีดเผือด ตื่นตระหนกเสียสติ เห็นได้ชัดว่าหนีตายมา

“เกิดอะไรขึ้น”

จู๋อิ้งคงขวางชายวัยกลางคนที่ดูค่อนข้างเยือกเย็นคนหนึ่งเอาไว้

พอชายวัยกลางคนถูกรั้งไว้ได้ ตอนแรกก็ตกใจสะดุ้งโหยง แต่คราเห็นชัดว่าเป็นผู้แข็งแกร่งดินแดนโบราณยอดหยินก็ถอนหายใจโล่งอกในทันใด

ทันใดนั้นเขาก็เล่าเรื่องการต่อสู้ที่เกิดขึ้นที่ริมฝั่งทะเลผาดำก่อนหน้านี้อย่างหมดเปลือก ความหวาดผวาที่ข่มไว้ไม่อยู่เจืออยู่ในเสียง

พอจู๋อิ้งคงฟังจบก็ถอนใจยาวอย่างอดไม่ได้ สีหน้าเปลี่ยนไปมาไม่แน่นอน ตัดสินข้อเท็จจริงของข่าวได้แล้ว

‘ตัวคนเดียวก็สามารถทำให้ค่ายทัพดินแดนรกร้างโบราณกลับมามีชีวิตได้อีกหรือ หลินสวินคนนี้… เป็นปีศาจร้ายกาจคนหนึ่งจริงๆ’

จู๋อิ้นคงอารมณ์อึมครึมนัก

เขาไม่ร่ำไรอีก พาเหล่าผู้แข็งแกร่งดินแดนโบราณยอดหยินออกไปอย่างรีบร้อน

……

ในขณะเดียวกันบนหอกำแพงเมืองอารักษ์มรรค เซ่าเฮ่ากับรั่วอู่ต่างอึ้งงัน

จู๋อิ้งคงจากไปเช่นนี้จริงๆ หรือ

เรื่องนี้ดูผิดปกตินัก!

‘เมื่อกี้ตอนพวกเขาพูดคุยกันสีหน้าดูสับสนกระวนกระวาย โดยเฉพาะจู๋อิ้งเสวี่ยคนนั้นเหมือนตกใจมากเกินไป จะเป็นเพราะเกิดเรื่องผิดปกติอย่างยิ่งบางอย่างที่แดนลับสนามแม่เหล็กหรือไม่’

รั่วอู่ไหวหวั่นในใจ

เซ่าเฮ่านิ่งเงียบไปครู่สั้นๆ แล้วตัดสินใจออกมา “ข้าไปดูหน่อย”

“ไม่ได้!”

รั่วอู่รีบร้อนขัดขวาง “ถ้าเกิดเป็นกับดักล่ะ”

เซ่าเฮ่ายิ้มน้อยๆ “อย่างมากหนีกลับมาก็พอแล้ว หรือเจ้าคิดว่ากระทั่งรักษาชีวิตตัวเองข้าก็ยังทำไม่ได้”

เขาพูดพลางทะยานอากาศไป

รั่วอู่คิดดูแล้วก็วางใจ

ตอนนั้นเซ่าเฮ่าสามารถพาเหล่าผู้แข็งแกร่งดินแดนรกร้างโบราณหนีการตามล่าครั้งแล้วครั้งเล่าของเหล่ามกุฎอริยะได้ ความแข็งแกร่งในพลังต่อสู้ของเขาย่อมไม่อาจเป็นที่กังขา

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คัมภีร์สมบัติมรรคจักรพรรดิในมือเขา สิ่งนี้เป็นถึงมหาอาวุธสังหารที่ปกป้องชีวิตได้

ไม่นานนักเซ่าเฮ่าก็กลับมา เพียงแต่สีหน้ากลับดูประหลาดหาใดเทียบ ท่าทางอึ้งงันไม่เข้าใจ ทำใจเชื่อได้ยาก

“ทำไมไวขนาดนี้”

รั่วอู่ถามอย่างอดไม่ได้

เสียงตุ้บดังขึ้น เงาร่างหนึ่งถูกโยนลงกับพื้น นี่คือชายชราที่หนวดเคราเผ้าผมเป็นสีขาว มาจากดินแดนโบราณอสูรดาว

“ระหว่างทางข้าจับตาแก่นี่ได้ สอบสวนเล็กน้อยเขาก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นหน้าแดนลับสนามแม่เหล็กตามความจริง”

เซ่าเฮ่าจัดระเบียบความรู้สึกนึกคิดครู่หนึ่ง สูดหายใจลึกเฮือกหนึ่งแล้วพูดว่า “เพียงแต่ข้าคิดไม่ถึงว่า เกิด… เกิดเรื่องน่าเหลือเชื่อเช่นนี้ได้อย่างไร”

ประโยคเดียวก็ปลุกจิตใจสงสัยใคร่รู้ของรั่วอู่ มือนางตบให้ชายชราผู้นั้นตื่นขึ้นมา เริ่มเข้าสู่การสอบสวน

ไม่นานนักรั่วอู่ได้รู้เรื่องราวทั้งหมด ตัวนางก็ชะงักอยู่ตรงนั้นไปครู่หนึ่งเช่นกัน ความตกตะลึงที่ควบคุมได้ยากปรากฏขึ้นบนใบหน้างดงามเหนือธรรมดา

“นี่… นี่จะดุร้ายเกินไปแล้วกระมัง”

รั่วอู่ยังพูดติดอ่างขึ้นมา เห็นได้ว่าในใจนางไม่สงบปานไหน

“ถามทุกท่านว่ามีหัวอริยะเท่าไหร่… ฮ่าๆๆ เจ้าหลินสวินนี่นะ มีโอกาสงามก็สังหารสะท้านโลก เยี่ยม!”

เซ่าเฮ่าหัวเราะร่า เสียงสะเทือนเมฆา