Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1587

เดือนที่สี่

ในคฤหาสน์อันมืดมิดคลอด้วยเสียงกระบี่ชิ้งๆๆ ระลอกหนึ่ง ก็เห็นกระแสปราณกระบี่ชั้นแล้วชั้นเล่าไหลบ่าออกมากลางห้วงอากาศ

มีทั้งสิ้นสามสิบสามชั้น กระแสปราณกระบี่แต่ละชั้นต่างบรรจุปราณกระบี่ไท่เสวียนหนึ่งหมื่นแปดพันสายไว้ภายใน

กระแสปราณกระบี่สามสิบสามชั้นพากันแผ่ออกกลางอากาศ อัดแน่นไปทั้งคฤหาสน์ ปราณกระบี่เจิดจ้าหนาแน่นขึ้นลงเหมือนกระแสธาร งดงาม ยิ่งใหญ่ น่าหวาดหวั่น

กระบี่สามสิบสามชั้น!

นี่เป็นขีดจำกัดปราณกระบี่ที่หลินสวินบ่มเพาะออกมาได้ในจุดชีพจรทั้งหมดภายในร่างกาย หลังจากบรรลุระดับอริยะแท้ขั้นกลาง

เทียบกับหนึ่งแสนแปดพันกระบี่แล้ว กระบี่สามสิบสามชั้นไม่เพียงมีปราณกระบี่ที่บรรจุไว้มหาศาลยิ่งกว่า อานุภาพยังต่างออกไปโดยสิ้นเชิงด้วย

กระบี่สามสิบสามชั้นเหมือนคลื่นยักษ์กระทบฟ้าสามสิบสามชั้น แต่ละชั้นที่สาดซัดเข้าไป อานุภาพก็จะยิ่งเพิ่มพูนทบทวีตามไปด้วย พลังทำลายล้างน่ากลัวหาใดเทียบ

อีกทั้งปราณกระบี่ที่บ่มเพาะอยู่ในจุดชีพจรภายในร่างหลินสวินเหล่านี้ล้วนเปลี่ยนเป็นประกายกระบี่ รวมเป็นเจตกระบี่ออกมา!

ลองคิดดู กระบี่ชั้นเดียวรวมเจตกระบี่หนึ่งหมื่นแปดพันสาย ความแกร่งกล้าของเจตกระบี่ที่มีสามสิบสามชั้นจะแข็งแกร่งปานไหน

เรื่องที่น่าเสียดายเพียงอย่างเดียวก็คือ คัมภีร์กระบี่ไท่เสวียนเป็นมรดกมรรคจักรพรรดิวิชาหนึ่ง ด้วยพลังตอนนี้ของหลินสวินไม่อาจเข้าใจนัยเร้นรับของคัมภีร์ได้ทั้งหมด

นี่ก็หมายความว่าตอนหลินสวินรังสรรค์วิชาของตัวเอง ทำได้เพียงดึงเอาเจตจำนงแห่งไท่เสวียนแปลงมาใช้ แต่ไม่สามารถหลอมนัยเร้นลับทั้งหมดเข้าสู่วิชาของตัวเองโดยสมบูรณ์

ต่อให้เป็นเช่นนี้ หากว่ากันด้วยพลังสังหารเพียงอย่างเดียว อานุภาพของกระบี่สามสิบสามชั้นก็เรียกได้ว่าโดดเด่นเพียงหนึ่งเดียวในโลก ไม่อาจเทียบกับหนึ่งแสนแปดพันกระบี่ได้

ซ่า!

เมื่อความคิดหลินสวินไหวเคลื่อน มหาสมุทรปราณกระบี่ที่อัดแน่นในคฤหาสน์นี้ก็กลับเข้ามาภายในร่างหลินสวิน เหมือนหมื่นกระแสคืนสู่ต้นกำเนิด ถูกบ่มเพาะไว้ในจุดชีพจรทั้งหมด

ถึงตอนนี้ในเวลาสี่เดือน หลินสวินนำกระบวนเฉือนวัฏจักรฟ้า เคล็ดวิชาเก้าหมัดสะเทือนสวรรค์ มังกรเคราะห์เก้ากระบวนแปรหลอมไว้ในเตาหลอมเดียว แปรยากเป็นง่าย บรรจุไว้ในหนึ่งเดียวตามลำดับ

ระดับของคัมภีร์กระบี่ไท่เสวียนก็ถูกอนุมานถึงขั้น ‘กระบี่สามสิบสามชั้น’!

แม้แต่พลังปราณยังเสถียรขึ้นอีกขึ้น แปรเปลี่ยนเป็นแข็งแกร่งมั่นคงหาใดเทียบ

‘มีมรดกอย่างไปไร้หวนกับดรรชนีมหาอุดมสลายมายา ที่ข้าในตอนนี้ยังควบคุมไม่ได้โดยสมบูรณ์เหมือนกับคัมภีร์กระบี่ไท่เสวียน หากต้องการสรรสร้างวิชาของตนเอง ทำได้เพียงอาศัยเจตจำนง แต่ทิ้งรูปร่างของมัน…’

ในช่วงเวลาต่อมา หลินสวินไม่ศึกษาเจาะลึกวิชายุทธ์อีก แต่เริ่มจัดระเบียบตัวเอง หลอมชำระนัยเร้นลับมหามรรคที่ครอบครอง

การเสาะแสวงระดับอริยะ พลังปราณเป็นพื้นฐาน ส่วนพลังมหามรรคเป็นแก่นกลางของการเสาะแสวง ยิ่งกฎเกณฑ์อริยมรรคที่หยั่งถึงและควบรวมยิ่งแกร่งกล้า ก็หมายถึงความสำเร็จในการควบคุมพลังมหามรรคของอริยะ!

ส่วนความแข็งแกร่งในวิชายุทธ์ก็สะท้อนอยู่บนความแข็งแกร่งของพลังปราณและพลังมหามรรค

ทั้งหมดนี้ประกอบกันถึงเป็นตัวแทนของพลังต่อสู้ที่แท้จริงของระดับอริยะ

แน่นอนว่ายามต่อสู้เข่นฆ่า สภาวะจิต เจตจำนง รวมถึงสมบัติที่ครอบครองก็มีประโยชน์เหลือคณานับ

แต่ไม่ว่าอย่างไร แก่นกลางก็คือพลังปราณและมหามรรคตลอดกาล!

…..

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันที่สมรภูมิเซียนเหินจะมาถึงยิ่งใกล้เข้ามา บรรยากาศทั้งสมรภูมิเก้าดินแดนก็ยิ่งเงียบสงบและเคร่งเครียดตามไปด้วย

พายุฝนกำลังจะมา!

โลกขุมอุดร

ในตำหนักอันโอ่อ่าหลังหนึ่งบนทะเลลมกรด

บุคคลระดับผู้นำเจ็ดคนอย่างคุนเซ่าอวี่ ชืออู๋ซู่ จู๋อิ้งคง เลี่ยเฉียน เซวี่ยชิงอี สือพั่วไห่ ฮว่าหงเซียวมารวมตัวกัน

คราวนี้พวกเขาแต่ละคนนำมกุฎอริยะแปดคนมาด้วย แต่ละคนล้วนเรียกได้ว่าเป็นพวกร้ายกาจสะเทือนใต้หล้า ครอบครองป้ายคำสั่งเซียนเหิน

นอกจากนี้ค่ายทัพดินแดนโบราณต้าหลัวยังมีมกุฎอริยะมาแปดคน นำทัพโดยอริยะกระบี่แห่งยุคคนหนึ่งนามว่า ‘เนี่ยอู๋เหิน’

กิตติศัพท์ในดินแดนโบราณต้าหลัวของคนผู้นี้ก็เป็นรองเจี้ยนชิงเฉินเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เพราะเจี้ยนชิงเฉินถูกฆ่า เนี่ยอู้เหินก็กลายเป็นผู้นำอย่างไร้ข้อกังขา

ต่อให้ฉินเซียวเซิงผู้อาวุโสหอกระบี่ฟ้าไม่ยินยอม ก็ต้องส่งมอบอำนาจในมือออกไป ให้เนี่ยอู๋เหินมากำกับควบคุมค่ายทัพดินแดนโบราณต้าหลัว

“ทุกท่าน อีกห้าวันสมรภูมิเซียนเหินก็จะมาเยือน คราวนี้ผู้ถือป้ายคำสั่งเซียนเหินทุกคนจะถูกเคลื่อนย้ายเข้าไปภายใน”

ในโถงใหญ่สายตาของคุณเซ่าอวี่กวาดมองทุกคนในโถง ความอาจหาญบังเกิดขึ้นในใจ “คราวนี้มีทุกท่านมาร่วมกันลงมือ การฆ่าหลินสวินนั่นก็ไม่ใช่เรื่องยาก!”

เมื่อมองดูผู้แข็งแกร่งที่รวมตัวอยู่ในห้องโถงนี้ ผู้ใดไม่ใช่ผู้มีอิทธิพลในบรรดามกุฎอริยะ ผู้ใดไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งแห่งยุคที่มาจากดินแดนต่างๆ บ้าง

ด้วยการรวมตัวของกำลังพลชั้นนี้ เขาหลินสวินต้องถูกบดขยี้แน่!

“พี่คุน หลินสวินนั่นไม่ได้ธรรมดานะ ในเมื่อพวกเราเลือกร่วมมือกัน ก็ควรร่วมใจรวมพลังลงมือเต็มกำลัง จะดูถูกหรือประมาทหลินสวินนั่นไม่ได้แม้แต่นิดเดียว”

เซวี่ยชิงอีเอ่ยปากเย็นชา

พบเห็นได้ยากนัก คราวนี้ไม่มีใครหัวเราะเยาะและดูแคลนว่าเซวี่ยชิงอีใจเสาะ ต่างพยักหน้าพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

เพราะไม่ว่าจะเป็นการทำลายล้างกองทัพพันธมิตรเจ็ดดินแดน หรือความพ่ายแพ้ย่อยยับในศึกทะเลผาดำ ต่างพิสูจน์คำพูดของเซวี่ยชิงอีแล้ว

หลินสวินคนนี้ แข็งแกร่งจริง!

“พี่เซวี่ย เจ้าเคยประมือกับหลินสวิน ทั้งยังเข้าใจเขาอย่างลึกซึ้งยิ่งนัก ไม่สู้เจ้ามาอธิบายให้สหายยุทธ์ทุกท่านทีละเรื่องเป็นอย่างไร”

คุนเซ่าอวี่เอ่ยเสียงนุ่มนวล

ทุกคนต่างทอดสายตามองไปที่เซวี่ยชิงอี นี่ทำให้เขารู้สึกดีขึ้นไม่น้อยในทันใด

“ทุกท่านต่างรู้ดี แม้หมอนี่แข็งแกร่งแต่ก็ไม่ได้ไร้ศัตรูเทียบเทียมอย่างแท้จริง ไพ่ตายที่ร้ายกาจที่สุดของเขาก็คือ เชี่ยวชาญการวางกระบวนค่ายกล”

“การฆ่าล้างกองทัพพันธมิตรเจ็ดดินแดน รวมถึงศึกทะเลผาดำคราวก่อน หมอนี่ใช้พลังกระบวนค่ายกลทำให้กองทัพของพวกเราบาดเจ็บล้มตายอย่างอนาถ”

ครู่สั้นๆ คุนเซ่าอวี่พูดก่อนเป็นคนแรก “ได้! ข้าขอเป็นตัวแทนดินแดนโบราณขุมอุดรตอบรับเรื่องนี้ ทุกท่านคิดเห็นอย่างไร”

“ช่างเถอะ ขอเพียงทำเป้าหมาย ‘ตัดรกร้างโบราณ’ ให้เป็นจริงได้ก่อน ข้าไม่มีความเห็นอื่น”

ชืออู๋ซู่เอ่ยปากเป็นคนที่สอง

พวกเลี่ยเฉียน จู๋อิ้งคง สือพั่วไห่ก็พยักหน้าตอบรับตามมาติดๆ อย่างต่อเนื่อง

เห็นเช่นนี้เซวี่ยชิงอีจึงถอนหายใจโล่งอก ที่เขากังวลที่สุดไม่ใช่หลินสวิน แต่เป็นตอนทุกคนร่วมมือกัน จะระแวดระวังกันเอง ไม่ต้องการลงมือเต็มที่

แต่เห็นได้ชัดว่าความกังวลเช่นนี้ไม่จำเป็นแล้ว พวกคุนเซ่าอวี่ต่างก็รับรู้ได้อย่างลึกซึ้งถึงภัยคุกคามที่หลินสวินชักนำมา

เท่านี้ก็พอแล้ว!

ในสมรภูมิเซียนเหินมีพวกเขาร่วมกันลงมือ ส่วนในสมรภูมิเก้าดินแดนมีกองทัพแปดดินแดนร่วมกันออกโจมตี

ด้วยการทำสองสิ่งพร้อมกันเช่นนี้ ไม่ว่าจะสังหารหลินสวิน หรือพิชิตค่ายทัพดินแดนรกร้างโบราณ ขอเพียงบรรลุเป้าหมายเดียวกัน พวกเขาแปดดินแดนก็จะยืนอยู่ในตำแหน่งผู้ชนะ!

ในขณะเดียวกัน ในเมืองอารักษ์มรรคของโลกรกร้างโบราณ

หลินสวินกำลังสนทนากับพวกเซ่าเฮ่า รั่วอู่ เซี่ยวชางเทียน เยี่ยเฉิน

“หลังข้าจากไปขอให้ทุกคนเฝ้าระวังเมืองให้มั่น อย่าออกไปข้างนอกโดยไม่จำเป็น มีค่ายกลสี่ยอดแปดพิทักษ์อยู่ ด้วยพลังของทุกท่าน ทันทีที่เกิดเหตุไม่คาดฝันก็สามารถตอบโต้ได้ทันที หลีกเลี่ยงไม่ให้มีคนถือโอกาสเข้ามา”

นี่ก็คือการตัดสินใจของหลินสวิน

ทุกคนต่างรับปากอย่างยินดี ใครก็รู้ว่าขอเพียงสมรภูมิเซียนเหินปรากฏขึ้น การต่อสู้ใหญ่ที่มีผลต่อการแพ้ชนะในการต่อสู้แห่งเก้าดินแดนจะต้องเปิดฉากขึ้นที่นี่!

ห้าวันผ่านไป

ท้องฟ้ากระจ่างใส บนกำแพงเมือง หลินสวินกับจ้าวจิ่งเซวียนยืนเคียงกัน

“ข้าจะรอเจ้ากลับมา”

จ้าวจิ่งเซวียนเอ่ยเสียงเบา เนตรงามจับจ้องหลินสวิน ประโยคเดียวกลับเจือความอ่อนหวานและความกังวลไร้สิ้นสุด

หลินสวินจับมืองามของนางแน่น สูดหายใจลึกเฮือกหนึ่งแล้วยิ้มเอ่ยว่า “รอข้ากลับมา เจ้าจะมอบเรื่องประหลาดใจให้ข้าไหม”

จ้าวจิ่งเซวียนชะงักไป ฉับพลันคล้ายเข้าใจอะไรบางอย่าง หน้าพลันแดงขึ้นทันที ค้อนตาดุใส่หลินสวินแล้วพูดว่า “รอเจ้ากลับมาค่อยว่ากัน!”

“ได้!”

หลินสวินเอ่ยอย่างดีใจ

ก็ในตอนนี้เอง เหนือเวิ้งฟ้าเส้นสีทองเส้นหนึ่งปรากฏขึ้นประหนึ่งแสงตัดแหวกท้องฟ้า สะท้อนโลกา

——