Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1669

ความว่างเปล่าโดยรอบสั่นสะเทือน ดวงดาวสะท้อนแสง

เงาร่างสูงใหญ่ของเจ้าแห่งมรรคาสวรรค์ราวกับร่างแปลงมหามรรค ทุกอิริยาบถล้วนชักนำอำนาจใหญ่แห่งมรรคที่ลึกลับไม่อาจคาดเดา

แต่ในใจหลินสวินกลับปรากฏการหยั่งรู้มรดกหลายหลาก ดุจดั่งคลื่นน้ำโหมกระหน่ำพุ่งโจมตีจิตใจ

จนกระทั่งสุดท้าย เงาร่างของเจ้าแห่งมรรคาสวรรค์พลันชะงัก แขนขวายื่นออกไปในอากาศแล้วชี้เบาๆ

ดวงดาวร้อยล้านพลันระเบิดหายไป

มหาวัฏจักรราวกับแก้วที่แตกทลาย สลายไปอย่างไร้ร่องรอย

ตูม!

ในเวลาเดียวกันพลังน่ากลัวที่พวยพุ่งออกมาหลังความว่างเปล่าระเบิด ดวงดาวสลาย ล้วนถูกกลืนเข้าไปในร่างของเจ้าแห่งมรรคาสวรรค์ทั้งหมด

อานุภาพของเขาพลันน่ากลัวขึ้นกว่าเมื่อครู่นี้ช่วงใหญ่ ทั้งเงาร่างราวกับหลุมดำจักรวาลขนาดยักษ์

ตรงตำแหน่งที่เขายืนว่างเปล่าทั้งแถบแล้ว ทว่าพอเขาก้าวออกไป

ความว่างเปล่าแถบนั้นก็ถูกกลืนไปด้วย ทลายออกกะทันหัน!

เส้นทางดารานิรันดร์อันลึกลับนั่นพลันปรากฏ

การหยั่งรู้มากมายหยุดชะงักลงแต่เพียงเท่านี้

หลินสวินพลันตกใจตื่น ในสมองประทับมรดกอย่างหนึ่งอย่างชัดเจนแล้ว…

‘กลืนฟ้ากินดิน ช่วงชิงอานุภาพความว่างเปล่าเป็นของตน ความว่างเปล่าไร้สิ้นสุด พลังข้าไร้สิ้นสุด กายข้าไร้ขอบเขต วิชาข้าไร้จำกัด…’

คลื่นมรดกที่คลุมเครือลึกลับมากมายไหลเวียน เปลี่ยนเป็น ‘คัมภีร์กลืนกินไร้สิ้นสุด’ เล่มหนึ่ง!

นี่คือมรดกมหามรรคแกนหลักอย่างหนึ่ง เป็นคัมภีร์มหามรรคที่เจ้าแห่งมรรคาสวรรค์แสวงมรรคา ผ่านการต่อสู้มาเป็นเวลานานและสร้างขึ้นได้ในที่สุด

อีกทั้งแกนหลักของคัมภีร์มรรคนี้ ก็คือพรสวรรค์หุบเหวกลืนกิน!

พูดได้ว่าคัมภีร์กลืนกินไร้สิ้นสุดนี้ เป็นคัมภีร์มรรคไร้เทียมทานที่เจ้าแห่งมรรคาสวรรค์สร้างขึ้นเพื่อหุบเหวกลืนกินโดยเฉพาะ

ในการต่อสู้ที่ผ่านมาของเจ้าแห่งมรรคาสวรรค์ เขาที่ครอบครองคัมภีร์มรรคนี้เคยโจมตีผู้ยิ่งใหญ่คนแล้วคนเล่าจนพ่ายแพ้ยับเยิน!

หากเป็นผู้ฝึกปราณคนอื่น แม้ได้รับคัมภีร์นี้ก็ไม่มีทางหยั่งถึงความเร้นลับภายในได้แน่ เพราะหากไม่มีพรสวรรค์อย่างหุบเหวกลืนกิน ทุกอย่างล้วนเปล่าประโยชน์

ทว่าสำหรับหลินสวิน การฝึกคัมภีร์มรรคนี้ไม่ใช่เรื่องยาก

‘มรดกวิชาทั้งร่าง การหยั่งรู้มรรควิถีทั้งชีวิต ผสานเข้าสู่คัมภีร์มรรคนี้ทั้งหมด ตอนที่เจ้าแห่งมรรคาสวรรค์ยังมีชีวิตอยู่ ช่างสมกับที่เป็นบุคคลโดดเด่นที่สามารถสะเทือนอดีตปัจจุบัน…’

ใคร่ครวญเงียบๆ อยู่นาน ในใจหลินสวินเองก็อดถอนหายใจไม่ได้

คัมภีร์กลืนกินไร้สิ้นสุดเล่มนี้ ไม่ใช่เพียงแค่วิชายุทธ์เล่มหนึ่ง

ภายในมีการวิเคราะห์มหามรรค การหยั่งรู้มรรคา การอธิบายวิชามรรค… เรียกได้ว่าลึกซึ้งกว้างไกล หายากอย่างยิ่ง

ทว่าข้อด้อยก็ชัดเจนมาก

หากไม่มีพรสวรรค์หุบเหวกลืนกิน ก็ไม่สามารถหยั่งรู้ได้!

“เจ้าฟื้นแล้วหรือ”

เสียงที่เย็นยะเยือกดังขึ้นข้างหู ทำให้หลินสวินได้สติจากภวังค์ เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นหญิงลึกลับมายืนตรงหน้าตัวเองไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่

เขตสุสานว่างเปล่า ป้ายสุสานตั้งเด่นราวกับผืนป่า แสงมรรคมากมายวนเวียนอยู่รอบๆ เงาร่างของหญิงลึกลับ ร่างของนางสง่าสูงเพรียว ราวกับเซียนมาเยือนโลก รูปลักษณ์ไม่สามารถถูกมองทะลุได้

ทว่าแม้จะเป็นเช่นนี้ ก็ยังให้ความรู้สึกศักดิ์สิทธิ์จนไม่อาจล่วงเกินได้

“เจ้าสลบไปหนึ่งเดือนแล้ว”

หญิงลึกลับพูดอีกประโยค

หลินสวินอึ้ง ประสบการณ์ที่ราวกับความฝัน พอตื่นมากลับผ่านไปหนึ่งเดือนแล้วหรือ

“ผู้อาวุโส ท่านมิได้ถูกความยึดมั่นของเจ้าแห่งมรรคาสวรรค์ฆ่าหรือ”

หลินสวินจำได้แม่น ตอนนั้นเพราะหญิงลึกลับเตือน ทำให้เขาไม่ได้ตอบรับข้อเสนอ ‘รับศิษย์’ ของเจ้าแห่งมรรคาสวรรค์

ทว่าก็เพราะเหตุนี้ หญิงลึกลับจึงถูกเจ้าแห่งมรรคาสวรรค์โจมตีจนกระเด็นออกไปในคราเดียว และหายไปไร้ร่องรอย

ตอนนั้นหลินสวินคิดว่าหญิงลึกลับประสบเคราะห์เสียแล้ว

“ห้องโถงมรรคาสวรรค์นี้เดิมก็เป็นสมบัติที่เขาทิ้งไว้ แม้เขาจะเป็นความยึดมั่นเสี้ยวหนึ่ง ทว่าอยู่ที่นี่กลับประหนึ่งนายเหนือหัว ต่อให้เป็นข้าก็ถูกกำหนดให้ไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้ ทว่าหากเขาอยากฆ่าข้าก็ยากมากเช่นกัน”

เสียงของหญิงลึกลับเย็นเยียบ ไม่มีคลื่นอารมณ์สักนิด ราวกับสิ่งที่พูดเป็นเรื่องเล็กที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับตน

หลินสวินโล่งอก กล่าวว่า “ผู้อาวุโส โลกหลังประตูสวรรค์นี้ทำให้ท่านผิดหวังมากใช่หรือไม่”

หญิงลึกลับเอ่ย “สุขทุกข์เป็นสิ่งไม่เที่ยง ผ่านความยากลำบากครั้งนี้ กลับทำให้ข้าจำเรื่องราวบางอย่างเมื่อนานมาแล้วขึ้นมาได้”

สายตาของนางมองมายังหลินสวิน “ส่วนเจ้า ผ่านความยากลำบากครั้งใหญ่นี้ มีหรือจะไม่ได้รับมหาวาสนา”

หลินสวินเงียบไปครู่หนึ่งแล้วถอนหายใจพยักหน้า

เปิดประตูสวรรค์ออกครั้งนี้ แม้เกือบตาย แต่ก็ทำให้เขาได้รับประโยชน์ที่คิดไม่ถึงเช่นเดียวกัน

ในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่า ชื่อเดิมของเจ้าแห่งมรรคาสวรรค์คือลั่วทงเทียน เป็นบรรพบุรุษฝั่งมารดา มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดที่ใกล้ชิดกับตน

มรดกวิชาที่เจ้าแห่งมรรคาสวรรค์ทิ้งเอาไว้ นามว่าคัมภีร์กลืนกินไร้สิ้นสุด ตอนนี้ถูกตนได้มาแล้ว

เพียงแต่ไม่ว่าหลินสวินจะนึกอย่างไรก็จำไม่ได้ ว่าเจตจำนงความยึดมั่นของเจ้าแห่งมรรคาสวรรค์ถูกกำจัดอย่างไร

เขาจำได้เพียงรางๆ ว่ามรรคคาถาที่สืบทอดมาจากคีรีดวงกมลบทนั้นเคยดังก้องในใจ…

‘ใช่เจดีย์มหามรรคไร้สิ้นสุดหรือไม่’

ในใจหลินสวินงุนงงเล็กน้อย