Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1682

หุบเขาตะวันคล้อยอลหม่านปั่นป่วน กลิ่นคาวเลือดอบอวล

เหล่ามกุฎอริยะแท้อย่างพวกเจ้าคางคก อาหลู่ เซ่าเฮ่า รั่วอู่จัดการผู้แข็งแกร่งเผ่าอีกาทองทั่วไปพวกนั้นได้ราวกับเด็ดผักหั่นแตง ตลอดทางไม่มีอุปสรรคแม้แต่น้อย

ด้านเจ้านกดำยิ่งละทิ้งการสังหารศัตรูไปนานแล้ว เงาร่างราวกับสายลมคลั่ง ตักตวงสมบัติในหุบเขาตะวันคล้อยอย่างลับๆ ล่อๆ

เห็นท่าทางของมันแล้ว เหมือนกับขุนนางทุจริต แทบอยากจะกวาดสมบัติในที่นี้ให้เรียบ

ทันใดนั้นฟ้าดินสั่นสะเทือน กลิ่นอายน่ากลัวสายหนึ่งระเบิดออกมาจากบริเวณที่ต้นเทพฝูซางตั้งอยู่ ทำให้กฎระเบียบของฟ้าดินแถบนี้บิดเบี้ยวไปหมด

“หืม? นี่คือพลังอะไร มีกลิ่นอายที่ทำลายกฎระเบียบของฟ้าดินราวกับจักรพรรดิมาเยือน!”

“บัดซบ เผ่าอีกาทองใช้พลังมรรคจักรพรรดิแล้วหรือ”

พวกเจ้าคางคกต่างขนพองสยองเกล้า จิตวิญญาณเหมือนถูกภูเขาเทพหมื่นกาลกดทับ รู้สึกเพียงฟ้าดินถูกพลังที่น่ากลัวสายหนึ่งอัดแน่น จิตวิญญาณล้วนมีสัญญาณว่าจะสั่นคลอน

“ฆ่า!”

ขณะเดียวกันหน้าต้นเทพฝูซาง อูเหิงเทียนตวาดลั่น

กลางอากาศ ประกาศิตที่ม้วนแผ่ออกมามีประกายสลัวรางไหลวน พลังเจตจำนงของระดับจักรพรรดิแท้อบอวลเหมือนจักรวาลแรกกำเนิด

ตูม!

ในประกาศิตมีอักษรโบราณมรรคจักรพรรดิแถวหนึ่งพุ่งออกมา แต่ละตัวราวหล่อจากทองเทพ เจิดจรัสส่องประกาย กลายเป็นดาบสวรรค์สีทองเล่มหนึ่ง พิฆาตลงไปที่หลินสวิน

หลินสวินพลันมุ่นคิ้ว เหวี่ยงกระบี่อเวจีในมือขึ้นมาทันที ฟาดผ่าลงไปอย่างดุดันเรียบง่าย

เคร้ง!

กระบี่อเวจีและดาบสวรรค์สีทองปะทะกัน ละอองแสงสาดกระจายสะเทือนทั่วทิศ ทำให้แขนของหลินสวินชาไปหมด ร่างพลันซวนเซถอยหลังไปหลายก้าว

“ฮึ ก็แค่เจตจำนงสายหนึ่งเท่านั้น ข้ากลับอยากลองดูว่าเจ้าจะยืนหยัดได้นานแค่ไหน”

หลินสวินแค่นเสียงเย็นชา

เขาโบกสะบัดกระบี่อเวจี ไม่ถอยไม่หลีกกลับพุ่งขึ้นไปรับ กระบี่อเวจีถูกเขาใช้ฟาดฟันอย่างต่อเนื่อง ทุกกระบวนท่าล้วนเรียบง่ายถึงขีดสุด

แต่ปราณกระบี่แต่ละสายต่างมีอานุภาพสะเทือนฟ้าดิน กำจัดเทพผี แม้แต่ตัวกระบี่อเวจียังดำสนิท ส่องประกายยิ่งกว่าเดิม ส่งเสียงดังกึกก้อง สะท้านทั่วเก้าชั้นฟ้าสิบแผ่นดิน

ทุกคนต่างอึ้งงันแล้ว

ลูกตาของพวกอูเหิงเทียนแทบถลนออกมา นั่นเป็นถึงประกาศิตที่มหาจักรพรรดิอีกามารเหลือทิ้งไว้ ประทับกลิ่นอายสูงส่งของมรรคจักรพรรดิ สามารถสังหารผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งจักรพรรดิได้

แต่ตอนนี้หลินสวินกลับประจัญบานกับมัน กำลังปะทะกับเจตจำนงของมหาจักรพรรดิ นี่น่าเหลือเชื่อเกินไปอย่างไม่ต้องสงสัย!

“เจตจำนงของมหาจักรพรรดิใช่สิ่งที่มดปลวกตัวจ้อยอย่างเจ้าต้านทานได้หรือ ฆ่า!”

อูเหิงเทียนตะเบ็งลั่น

จิตวิญญาณของเขาเชื่อมกับประกาศิต ก็เห็นอักษรโบราณมรรคจักรพรรดิมากมายปรากฏออกมา กลายเป็นทวนศึก กระบี่เทพ ประทับใหญ่ เจดีย์เก่าแก่สีทอง…

พุ่งพิฆาตไปที่หลินสวินพร้อมกัน!

เพียงพริบตาฟ้าดินแถบนี้ต่างปั่นป่วน อานุภาพกดดันของมรรคจักรพรรดิที่น่ากลัวโหมกระหน่ำ พูดอย่างไม่เกินจริง เวลานี้ถ้ามีอริยะคนไหนกล้าเข้ามาใกล้ง่ายๆ ก็จะถูกฆ่าทันที

พลังเช่นนี้น่ากลัวเกินไป ถึงขั้นทำให้พลังกฎระเบียบของฟ้าดินแถบนี้มีสัญญาณว่าจะแบกรับไม่อยู่

แต่ยามเผชิญหน้ากับการโจมตีดุเดือดเช่นนี้ การตอบสนองของหลินสวินกลับเรียบง่ายมาก

เงื้อกระบี่อเวจีขึ้นมา

ฟาดฟันอย่างหนักหน่วง!

แต่ละกระบี่ล้วนเรียบง่ายถึงขีดสุด แต่ก็ดุดันน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง

ตึง! ตึง! ตึง!

เสียงกัมปนาทอึกทึกสนั่นหูดังก้องขึ้น เสียงปะทะกันแต่ละครั้ง สะเทือนจนในสมองของสัตว์ประหลาดเฒ่าไม่น้อยเหมือนมีเสียงดังหึ่งๆ เบื้องหน้าพร่าเลือน ยากจะรับจนเกือบกระอักเลือด

เพียงแต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาไม่อาจยอมรับ หรือควรบอกว่าเป็นสิ่งที่ทำให้ตกตะลึงก็คือ หลินสวินในยามนี้ถึงกับไม่ถูกกำจัดทันที กลับกลายเป็นว่าส่องประกายไปทั้งตัว ถือกระบี่ฆ่าฟัน มีท่าทางหยิ่งทะนงที่ชักกระบี่ออกมามองโดยรอบแล้วไร้ผู้ต่อกร

ทุกคนต่างขนพองสยองเกล้า

นี่… ยังใช่คนอยู่ไหม

แม้แต่เจตจำนงของมหาจักรพรรดิยังต้านได้ ใครจะกล้าเชื่อ

ถ้ากึ่งจักรพรรดิบนโลกอยู่ที่นี่ เกรงว่าคงละอายจนก้มหน้า ยอมรับว่าสู้ไม่ได้ ด้วยแม้แต่กึ่งจักรพรรดิก็ถูกลิขิตให้ไม่อาจหลบการโจมตีของเจตจำนงมหาจักรพรรดิได้

แต่มกุฎมหาอริยะคนหนึ่งอย่างหลินสวินกลับกำลังสกัดกั้นอยู่ ทั้งท่าทียังแข็งกร้าว เงื้อกระบี่ขึ้นมาฟาดฟันอย่างหนัก ฝีมือดูหยาบกระด้าง แต่กลับมีอานุภาพกระเทือนใจคน

“หรือคนในที่ลับซึ่งคอยช่วยเจ้าหนุ่มนี่… จะเป็นมหาจักรพรรดิคนหนึ่งจริงๆ”

“ไม่! กฎระเบียบฟ้าดินของดินแดนรกร้างโบราณไม่อาจรองรับพลังของมหาจักรพรรดิได้แน่ บนโลกนี้ไม่มีทางมีระดับจักรพรรดิเช่นกัน!”

“ถ้าเช่นนั้น นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

เวลานี้ราชันอริยะอย่างพวกอูเฟิงจื่อ อูหลิงจื่อต่างหน้าเปลี่ยนสี เผยความตกตะลึงให้เห็น ล้วนไม่กล้าเชื่อ

“ฆ่า!”

อูเหิงเทียนตาแทบถลน เกือบจะหลั่งเลือด เหี้ยมเกรียมน่ากลัว

วู้ม!

กลางอากาศประกาศิตมรรคจักรพรรดิซัดโหม อักษรโบราณมรรคจักรพรรดินับไม่ถ้วนแผ่คลุมดั่งแสงเจิดจ้าหลายสาย ปั่นป่วนไปทั่ว ถักทอออกมาเป็นกฎเกณฑ์เจตจำนงมรรคจักรพรรดิ

ในความรางเลือน ราวกับมีร่างสูงตระหง่านผิดธรรมดาร่างหนึ่งปรากฏ นัยน์ตาเยียบเย็นล้ำลึก กลิ่นอายสูงส่งครอบจักรวาล เหมือนนายเหนือหัวผู้ยิ่งใหญ่

มหาจักรพรรดิอีกามาร!

พริบตานี้สัตว์ประหลาดเฒ่าอย่างอูเฟิงจื่อ อูหลิงจื่อต่างตื่นเต้นจนเกือบหลั่งน้ำตา

กี่ปีแล้วที่ไม่ได้เห็นความน่าเกรงขามของบรรพชน ยามนี้ต่อให้เป็นแค่สิ่งที่พลังเจตจำนงสร้างขึ้น แต่ยังคงทำให้พวกเขาจิตใจปั่นป่วนอยู่เหมือนเดิม

ตูม!

มายาของมหาจักรพรรดิอีกามารยื่นมือออกไป พลังปานฟ้าถล่มดินทลายแผ่ออกมา บดขยี้การโจมตีทุกอย่างของหลินสวินจนแหลกละเอียด ซัดร่างเขาลอยออกไปตรงๆ จนมุมปากกระอักเลือด เกือบจะร่วงคะมำกลางอากาศ

“เยี่ยม!”