Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1686

วันนี้ชายฝั่งทะเลหมากดารายังมีเงาร่างของผู้ฝึกปราณมากมายปรากฏอยู่เหมือนเดิม

มีผู้ฝึกปราณอิสระที่พาดกระบี่มา มีลูกหลานตระกูลที่ขี่นกวิญญาณ และมีผู้สืบทอดสำนักที่เกาะกลุ่มร่วมทางกันมาสั่งสมประสบการณ์

คนพวกนี้เกือบทั้งหมดล้วนมาพบอริยะ แค่มาชื่นชมแหล่งพำนักของมหาอริยะหลินสวินบุคคลในตำนาน ว่าเป็นแดนพิสุทธิ์มงคลระดับใดกันแน่

แต่ส่วนมากกลับเป็นเด็กหนุ่มเด็กสาวที่ติดตามผู้อาวุโสบิดามารดามา คนที่อายุมากก็สิบห้าสิบหกปี คนที่อายุน้อยยังเป็นเด็กเล็กผมกระเซิงห้าหกขวบ

คนพวกนี้มาครานี้ ก็ด้วยหวังว่าคนรุ่นเยาว์ตระกูลตนจะสามารถกราบเป็นศิษย์ฝึกตนในสำนักของหลินสวินได้!

แน่นอนว่าความหวังช่างริบหรี่

ด้วยหลายวันมานี้ไม่รู้ว่ามีลูกหลานตระกูลที่มีความคิดจะฝากตนเป็นศิษย์มาที่นี่เท่าไร แต่สุดท้ายอย่าว่าแต่ฝากตนเป็นศิษย์ แม้แต่หน้าของหลินสวินก็ยังไม่ได้พบ

แต่ต่อให้เป็นเช่นนั้น ก็ยังคงต้านผู้ฝึกปราณแต่ละสายที่มีความคิดหวังจะเห็น ‘บุตรชายกลายเป็นมังกร บุตรสาวกลายเป็นหงส์’ ให้มาที่นี่ไม่ได้

ภายในนั้นไม่ขาดลูกหลานบางส่วนที่เกิดในเผ่าที่มีชื่อเสียงเด่นดัง สำนักใหญ่โต ไม่ว่าพรสวรรค์หรือคุณสมบัติล้วนเรียกได้ว่าคัดสรรมาอย่างดี

เท่านี้ก็รู้แล้วว่า ชื่อเสียงของหลินสวินในดินแดนรกร้างโบราณยามนี้ยิ่งใหญ่แค่ไหน!

พูดอย่างไม่เกินจริง ในใจของผู้ฝึกปราณที่อยู่ใต้ระดับอริยะ หลินสวินราวกับเป็นตัวตนที่เหมือนดั่งเทพไท้บนสวรรค์แล้ว

ตัวคนเดียวก็สู้ขุมอำนาจโบราณแห่งหนึ่งได้!

ทั้งหลินสวินยังเป็นมกุฎมหาอริยะเพียงคนเดียวของดินแดนรกร้างโบราณบนโลกปัจจุบันด้วย!

หากกราบหลินสวินเป็นอาจารย์ได้ ภายหน้ามีหรือจะต้องกังวลว่าจะไม่บรรลุมหามรรค

ดังนั้นช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ จึงเห็นว่าทุกหนแห่งใกล้ทะเลหมากดารามีผู้ฝึกปราณที่มาจากทั่วสารทิศ ร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำพาคนรุ่นเยาว์ตระกูลตนมาด้วย ดูยิ่งใหญ่อลังการนัก

ต่อให้ตอนนี้ยังไม่มีใครได้พบหน้าหลินสวินสักคน แต่ใครจะยอมแพ้ด้วยเรื่องแค่นี้เล่า

ความหวัง ท้ายที่สุดก็ยังมีอยู่ ถ้าโชคดีล่ะ

ใช่แล้ว ถ้ามีวาสนาถูกหลินสวินหมายตาขึ้นมา คนรุ่นเยาว์ตระกูลตนจะไม่กางปีกบินสู่ฟากฟ้า ทะยานขึ้นเหนือเมฆด้วยประการฉะนี้หรือ

ด้วยมีความคิดเช่นนี้ ต่อให้รู้ว่าความหวังริบหรี่ก็ยังมีผู้ฝึกปราณมากมายมาเสี่ยงโชค แม้จะฉุดก็ยั้งหยุดไม่อยู่ ทำให้ใกล้ๆ ทะเลหมากดาราเปลี่ยนเป็นคึกคักหาใดเปรียบ

ทะเลหมากดาราปกคลุมด้วยหมอกควันที่ดูประหนึ่งภาพฝันลวงตา เหมือนมีม่านปริศนาปกคลุมอยู่ชั้นหนึ่ง

บนชายฝั่งผู้ฝึกปราณมากมายกำลังเฝ้ารอ ชะเง้อคอมอง

“เฮ้อ พวกเรามาจากเมืองจรัสแสงแห่งแดนกาฬทักษิณ ตลอดทางห้อตะบึงมาหลายแสนลี้ เฝ้าตรากตรำอยู่ที่นี่มาสี่สิบเก้าวันแล้ว จนถึงตอนนี้ยังไม่มีโอกาสได้เจอผู้อาวุโสหลินสวินเลย”

ชายวัยกลางคนที่แต่งกายหรูหราคนหนึ่งทอดถอนใจ

ข้างกายเขามีเด็กหนุ่มคนหนึ่งตามมาด้วย ท่าทางสง่างามไม่ธรรมดา ความสามารถโดดเด่นเหนือใคร

“หึ สี่สิบเก้าวันนับเป็นอะไร ข้ารออยู่ที่นี่มาสามเดือนแล้ว ขอแค่หลานชายคนนั้นของข้าได้มีหวังกราบเป็นศิษย์ฝึกตนในสำนักของผู้อาวุโสหลินสวินเสี้ยวหนึ่ง ต่อให้ข้าต้องรออยู่ที่นี่อีกสามปีห้าปีก็คุ้มค่า”

ชายชราชุดม่วงคนหนึ่งที่เห็นได้ชัดว่ามั่งคั่งร่ำรวยยิ้มหยันกล่าว ข้างกายเขายังมีบ่าวรับใช้ที่ทรงพลังมากมายติดตามมาด้วย ทั้งมีเด็กอายุเจ็ดแปดขวบคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆ

“ไม่ผิด ผู้อาวุโสหลินสวินเหมือนเทพบนสวรรค์ คิดจะฝากตนเป็นศิษย์ในสำนักของผู้อาวุโสหลินสวินมีหรือจะเป็นเรื่องง่ายดายเช่นนั้น พวกเราก็รออยู่เงียบๆ เถอะ มีเพียงเช่นนี้จึงจะสะท้อนให้เห็นถึงความจริงใจของพวกเราได้”

ผู้คนไม่น้อยพยักหน้า เห็นด้วยกับคำพูดของชายชราชุดม่วงยิ่งนัก

“แต่นี่เป็นแค่ความคิดของพวกเราฝ่ายเดียว ถ้าหาก… ผู้อาวุโสหลินสวินไม่มีความคิดจะรับศิษย์เล่าควรทำอย่างไร”

มีคนกล่าวขึ้นมาทันใด

ประโยคเดียวทำเอาทุกคนมองหน้ากันไปมา เงียบกริบแล้ว

“แต่ถ้าถูกผู้อาวุโสหลินสวินหมายตาล่ะ”

และมีคนอดกล่าวไม่ได้

ถ้าหาก!

คำนี้ก็เหมือนความหวังที่เลือนรางหาใดเปรียบ แต่ต่อให้เป็นเช่นนั้นก็สามารถดึงดูดผู้คนมากมายให้พยายาม ไม่ยอมแพ้

เพียงพริบตาทุกคนในที่นั้นล้วนมีความคิดมากมาย

การรอคอยทำให้คนทรมาน แต่จะยอมแพ้แค่นี้ใครก็ไม่ยินยอม

เหล่าผู้ฝึกปราณ ณ ที่นั้น ไม่ขาดแคลนบุคคลสำคัญที่ชื่อเสียงสะเทือนฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ฐานะสูงส่ง อำนาจล้นฟ้า สามารถสร้างคลื่นลมได้

แต่บนชายฝั่งทะเลหมากดารานี้กลับได้แค่เฝ้ารอแต่โดยดี ไม่มีใครกล้าหุนหันพลันแล่น ทั้งไม่มีใครกล้าล่วงล้ำ

เปรียบเทียบกับหลินสวินแล้ว พวกเขาก็เป็นแค่มดปลวกกลุ่มหนึ่งเท่านั้น!

ความเข้าใจนี้ ผู้ฝึกปราณในที่นั้นต่างรู้ดี

ไม่เห็นหรือว่าเผ่าอีกาทองแข็งแกร่งระดับใด แต่ผู้อาวุโสหลินสวินบอกจะทำลายก็ทำลายได้แล้ว

“ซูไป๋ ทำไมเจ้าไม่เดินล่ะ”

ห่างออกไปเด็กสาวคนหนึ่งเอ่ยถามเพื่อนร่วมทางที่หยุดเดินไม่ก้าวไปข้างหน้า

เด็กสาวสวมชุดกระโปรงสีพื้น มวยผมยาวสีม่วงอ่อนไว้สองข้าง ปล่อยปลายยาวไว้ข้างหูเล็กเรียบเนียน นัยน์ตาดั่งคลื่นใบไม้ร่วงใสสะอาดบริสุทธิ์ หน้าตางดงามไร้เดียงสา