Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1709

กู่ฉางซินมาแล้ว เขาแต่งกายชุดดำทั้งตัว ใบหน้าเย็นชากร้าวแกร่ง ยืนตระหง่านกลางห้วงอากาศ ใช้ฝ่ามือจับกระบี่ข้างเอว

องอาจสูงตระหง่านดั่งภูผา!

“เจ้าเป็นคนฆ่าเยี่ยนฉุนจวินหรือ”

กู่ฉางซินเอ่ยปาก เสียงก็เย็นชากร้าวแกร่งดุจหินผา

ประโยคเดียวทำให้ทั้งที่นั้นตกตะลึง รับรู้ได้ในยามนี้ว่าที่พวกกู่ฉางซินมาคราวนี้อาจเป็นเพราะถูกโกรกธารหมอกดำดึงดูดเช่นกัน แต่เป้าหมายที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือแก้แค้นให้เยี่ยนฉุนจวิน

“ใช่แล้ว”

หลินสวินพยักหน้า ดูสบายและเยือกเย็น

ความรู้สึกที่กู่ฉางซินมอบให้หลินสวิน ก็คล้ายคลึงกับเหวินชิงเสวี่ยผู้สืบทอดเรือนมรรคยุทธจักร แข็งแกร่งกว่าพวกมกุฎมหาอริยะอย่างเว่ยจื่อหยากับคุนจิ่วหลินอยู่บ้าง

ชิ้ง!

กระบี่ยักษ์เล่มหนึ่งปรากฏขึ้นเหนือศีรษะกู่ฉางซิน มันมีสีดำราวน้ำหมึก เรียบง่ายไร้คม ด้านบนสลักอักษรมรรคเก่าแก่เรียบง่ายว่า ‘หวนย้ำ’

ห้วงอากาศใกล้เคียงยุบตัวอย่างเงียบเชียบ คล้ายรับน้ำหนักของกระบี่นี้ไม่ไหว!

และในบริเวณนี้ ไอสังหารน่ากลัวไร้สิ้นสุดก็แผ่กระจายออกมาจากร่างของกู่ฉางซิน

หลายคนหายใจติดขัด หน้าเปลี่ยนสีในทันใด

พลานุภาพน่ากลัวนัก!

กู่ฉางซินในขณะนี้เหมือนดั่งนายเหนือหัวแห่งกระบี่ ควบคุมฟ้าดินแถบนี้

ดวงตาดำของหลินสวินหดรัดเล็กน้อย แขนเสื้อปลิวไหวไปตามลม พลังขับเคลื่อนทั้งร่างก็พวยพุ่งไปด้วย

ชั่วขณะเดียวฟ้าดินแห่งนี้ก็เต็มไปด้วยพลานุภาพน่าหวาดหวั่นที่ต่างกันโดยสิ้นเชิงสองสาย พลังทั้งสองประชันกัน ห้วงอากาศต่างปั่นป่วนรุนแรงราวกับมหานทีมีคลื่นใหญ่ซัดสาด!

คนไม่น้อยต่างบีบคั้นในใจ พากันถอยหนี กลัวแต่ว่าจะโดนลูกหลงของศึกใหญ่ที่กำลังจะเกิดขึ้นครั้งนี้

“ผู้ที่ฆ่าผู้สืบทอดแกนหลักเรือนมรรคจักรวาลของข้า ต้องถูกสังหารทั้งสิ้น!”

กู่ฉางซินเอ่ยปากเย็นชา

ฟึ่บ!

พอเอ่ยจบเจตกระบี่เต็มฟ้าก็เกี่ยวกระหวัด ส่งเสียงคำรามพลุ่งพล่าน ถูกกระบี่ยักษ์ที่มีนามว่า ‘หวนย้ำ’ เล่มนั้นเหนี่ยวนำเอาไว้จนหมด แล้วฟันออกมาคราหนึ่ง

ลมหิมะทั่วทิศไหงเคลื่อน ฟ้าดินนี้มีข้าเป็นนาย!

กระบี่นี้ไพศาลเหลือคณา

แต่ที่เหนือความคาดหมายของทุกคนก็คือ ยามนี้หลินสวินพุ่งตัวถอยหนี เคลื่อนผ่านห้วงอากาศไปพร้อมกันอาหู รวดเร็วเกินกว่าทุกคนในที่นั้นจะตอบสนอง

ฉึก!

กระบี่ยักษ์หวนย้ำหยุดชะงักกลางอากาศ เจตกระบี่เต็มฟ้ารวมตัวไม่กระจายออก

เพียงแต่กู่ฉางซินกลับอึ้งไปแล้ว

เขาคิดไม่ถึงว่าคู่ต่อสู้เช่นนี้จะหลบหนีได้ฉับไวเด็ดขาดปานนี้ ยังไม่ทันได้ทักทายก็ไปเสียแล้ว

ข้างกายเขา เหล่าผู้สืบทอดเรือนมรรคจักรวาลก็ชะงักไป

ตามความเข้าใจของพวกเขา หลินสวินเป็นผู้ที่เหิมเกริมไม่หวั่นเกรง ใจกล้าคับฟ้าคนหนึ่ง แม้แต่เยี่ยนฉุนจวินยังไม่อยู่ในสายตา

แต่จะคิดได้อย่างไรว่าการต่อสู้ยังไม่ทันเริ่ม อีกฝ่ายกลับหนีไปทันที!

ทุกคนที่อยู่ในที่นั้นก็งุนงงกันหมด นี่มันเกิดอะไรขึ้น ก่อนหน้านี้เขาหลินสวินไม่ได้แสดงออกอย่างเหิมเกริมไร้ความกลัวเกรง ไม่สนใจใครหน้าไหนหรอกหรือ

เหตุใดถึงเผ่นไปเช่นนี้ล่ะ

แม้แต่พวกเหยียนซิวที่จับตาดูภาพนี้อยู่ลับๆ ยังตกตะลึงอ้าปากค้าง เจ้าหมอนี่… เจ้าหมอนี่ยอมแพ้เช่นนี้หรือ

เดิมทีพวกเขายังคิดจะนั่งดูเสือสู้กันรอตกลาภลอย แต่พอหลินสวินทำแบบนี้ ทำเอาพวกเขารับมือไม่ทันขึ้นมาทันที

ก่อนหน้านี้สถานการณ์คือการไล่เสือมากินหมาป่า แต่ดูตอนนี้สิ หมาป่าหนีไป แต่เสือมาแล้ว!

“ถุย! ไร้ยางอาย ข้ายังนึกว่าหลินสวินคนนี้คงจะเก่งกล้า ที่แท้ก็เป็นแค่คนขี้ขลาดรังแกผู้อ่อนแอกลัวผู้แข็งแกร่งคนหนึ่ง”

ผู้สืบทอดเรือนมรรคจักรวาลคนหนึ่งเอ่ยดูถูก

หลายคนต่างก็ด่าทอดูแคลนเงียบๆ ไม่ว่างเว้น ไม่มีแม้แต่ความกล้าจะรับคำท้า หลินสวินคนนี้ใจกล้าสะท้านฟ้าที่ไหน ขี้ขลาดอย่างกับหนูชัดๆ!

“ศิษย์พี่กู่ อยากตามไปไหม”

มีคนถาม

ประกายเทพพลุ่งพล่านในดวงตากู่ฉางซิน สุดท้ายก็ส่ายหัว “พลาดโอกาสไปแล้ว ตอนนี้… การเก็บไอมรรคหลอมสมบัติในโกรกธารนี้สำคัญกว่า ขอเพียงเจ้าหมอนั่นยังอยู่ในแหล่งสถานคุนหลุน ภายหน้าไม่ช้าก็เร็วต้องมีโอกาสฆ่าเขา”

ทุกคนต่างพยักหน้า

และเมื่อได้เห็นภาพนี้ หลายคนต่างก็โอดครวญในใจ ความแข็งแกร่งของหลินสวินทำให้พวกเรารู้สึกรับมือได้ยากและปวดเศียรเวียนเกล้าไปแล้ว

แต่ดูตอนนี้สิ พอกู่ฉางซินมา แดนสมบัติแห่งนี้ก็ถูกเขายึดครองไปทันที ใครยังจะกล้าไปงัดข้อกับพวกเขาเรือนมรรคจักรวาล

พวกเหยียนซิวที่ซ่อนอยู่ก็สีหน้าอึมครึมขึ้นมา หน้าเสียหาใดเทียบ อัดอั้นจนอยากกระอักเลือด อุบายที่บรรจงวางไว้อย่างดีสูญเปล่าไปเช่นนี้แล้ว!

‘เหยียนซิว ทำอย่างไรดี’

หญิงสาวผมเขียวงามเย้ายวนร้อนรนแล้ว สื่อจิตซักถาม

‘ยังทำอะไรได้อีก ต้องเลือกจังหวะแล้วลงมืออยู่แล้ว’

เหยียนซิวสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง สีหน้าอึมครึมเอ่ยว่า ‘ยิ่งเป็นไอมรรคหลอมสมบัติคุณลักษณะสูง ก็ยิ่งกำราบได้ยาก ตอนเขากู่ฉางซินกำลังยุ่งเป็นพัลวัน ก็จะเป็นช่วงเวลาที่พวกเราฉวยของดีไป!’

แต่ก็ในตอนนี้เอง กู่ฉางซินเอ่ยปากอย่างเย็นชาว่า

“ตั๊กแตนจับจักจั่น นกขมิ้นอยู่ข้างหลัง[1] ถ้ามีใครอยากเอาเปรียบ ให้ถามตัวเองเสียก่อนว่าจะรับกระบี่ของข้าคนแซ่กู่ได้หรือไม่!”

นี่เป็นทั้งคำเตือนและการข่มขู่อย่างไม่ปิดบัง

หลายคนเริ่มรู้สึกกลัว ถอนตัวจากเรื่องนี้ไป แต่ก็ยังมีคนแววตาฉายวาบ ไม่หวั่นไหวไปตามคำขู่

อย่างเช่นพวกเหยียนซิว ย่อมไม่อาจตกใจถอยหนีเพราะคำพูดนี้

กู่ฉางซินไม่พูดอะไรอีก ทอดสายตามองไปยังโกรกธารหมอกดำ

กาลเวลาผันผ่านไป ไม่นานนักส่วนลึกของหมอกดำนั้นก็มีไอมรรคหลอมสมบัติสายหนึ่งผุดออกมา แปรสภาพเป็นปักษาเหินสีทองเจิดจรัสตัวหนึ่ง ครวญเสียงใสโผนทะยาน ทรงพลังสะดุดตา

หลายคนดวงตาเป็นประกาย

พวกเหยียนซิวก็ปากคอแห้งผาก ไอมรรคหลอมสมบัติเช่นนี้ล้ำค่าเกินไปแล้ว มูลค่าไม่อาจประเมินได้ เย้ายวนใจหาใดเทียบ

ด้านผู้สืบทอดเรือนมรรคจักรวาลเหล่านั้นต่างก็ตึงเครียดขึ้นมา ทั่วทิศนี้มีสายตาไม่รู้เท่าไรจับจ้องที่นี่อยู่ ทำให้พวกเขาเหมือนกับมีหนามแหลมจ่ออยู่ข้างหลัง