Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1727

หมัดเดียวสังหารเถาเยา ความนองเลือดที่ก่อขึ้นทำให้ทั้งที่นั้นหวาดหวั่น

ทุกคนรู้สึกได้ถึงไอสังหารคับฟ้าจากตัวหลินสวิน ต่างมีสังหรณ์แรงกล้าอย่างห้ามไม่อยู่

ว่าหลินสวินไม่สนใจรากฐานบรรลุจักรพรรดิอะไรสักนิด เขามาเพื่อฆ่าคน!

“ไป รีบตามไป!”

“กำลังจะมีศึกใหญ่สะเทือนโลกปะทุขึ้นแล้ว!”

ขณะนี้ผู้ฝึกปราณที่อยู่ใกล้เคียงต่างย้อนกลับมา ร้องเสียงดังตื่นเต้น เลือดลมสูบฉีด

ก่อนหน้านี้ไม่ว่าจะเป็นเนี่ยฝู่หรือเถาเยาต่างอหังการถึงที่สุดทั้งสิ้น จองหองอวดดียิ่งยวด การโจมตีของหลินสวินทำให้พวกเขารู้สึกสาแก่ใจนัก ระบายความคั่งแค้นออกมา

พอเห็นหลินสวินบุกขึ้นทางมังกรหมอบไป คนมากมายก็ตามไปอย่างไม่ลังเล ใครก็รู้ดีว่าการปรากฏตัวของหลินสวินต้องชักนำฝนโลหิตคาววายุขึ้นบนภูเขาพญามังกรแน่!

……

ทันทีที่เหยียบย่างบนทางมังกรหมอบ หลินสวินก็พลันรู้สึกได้ว่าในห้วงอากาศเต็มไปด้วยกฎระเบียบต้องห้าม ไม่อาจเคลื่อนตัวเหินทะยานได้

อีกทั้งทางขึ้นเขาอันเลี้ยวลดดั่งมังกรนี้ดูเหมือนกว้างแค่ไม่กี่จั้ง แต่พอเดินอยู่บนนั้นกลับให้ความรู้สึกกว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด

ห้วงอากาศทบทวีหรือ

หลินสวินเดินไปพลางสัมผัสไปพลาง

“ใครน่ะ”

ทันใดนั้นเสียงตะเบ็งดังขึ้นระหว่างทาง “ที่นี่ถูกปิดกั้นไว้แล้ว ไสหัวลงเขาไป!”

หลินสวินยื่นมือออกไป

โครม!

ห้วงอากาศปั่นป่วน ใกล้ๆ หินผาที่อยู่ห่างไปหลายสิบจั้งก้อนหนึ่ง มีเงาร่างหนึ่งถูกคว้าตัวออกมาเหมือนหยิบลูกเจี๊ยบ

คนผู้นี้เป็นพวกร้ายกาจจากเผ่านักรบกิเลนโลหิตคนหนึ่ง แต่ยังไม่ทันดิ้นรน ร่างกายก็ถูกบีบระเบิด ฝนเลือดไหลเชี่ยวดั่งน้ำตก

หลินสวินไม่แม้แต่จะหันหน้ามอง ขึ้นเขาต่อไป

ผู้ฝึกปราณหลายคนที่ตามหลังหลินสวินอยู่เห็นดังนี้ต่างสูดหายใจเย็นออกมาไม่ได้ อหังการเกินไปแล้ว พลังต่อสู้ก็น่าตกตะลึงเกินไปแล้ว

‘นายท่าน สืบได้แล้ว เมื่อสามวันก่อนราชันเผิงปีกทองน้อยกับหยวนฝ่าเทียนปรากฏตัวที่นี่ คนแรกถูกกู่ฉางซินกำราบ คนหลังถูกคุนจิ่วหลินกำราบ’

เสี่ยวอิ๋นสื่อจิตอยู่ข้างหูหลินสวิน เขาเพิ่งกลืนกินเศษเสี้ยววิญญาณบางส่วนของเถาเยาไป จึงจับข้อมูลที่มีค่ามาได้บางประการ

‘แต่พวกเขาไม่ได้ถูกฆ่า บอกว่าต้องการใช้ชีวิตของพวกเขามาขู่ให้นายท่านยอมถูกจับโดยละม่อม’

ดวงตาดำหลินสวินวาววาบ ‘พูดแบบนี้ พวกเขาวางอุบายที่นี่เพื่อหมายหัวข้าดังคาดใช่ไหม’

เสี่ยวอิ๋นพยักหน้าแล้วบอกข้อมูลบางอย่างแก่หลินสวินอีก

ยอดเขาพญามังกรแห่งนี้มีผู้แกร่งกล้ามากมายรวมตัวกันอยู่ ล้วนมาจากขุมอำนาจใหญ่อย่างเรือนมรรคดึกดำบรรพ์ เรือนมรรคจักรวาล เผ่านักรบกิเลนโลหิต เผ่านักรบเถาอู้

พวกเขาวางแผนการที่นี่ เป้าหมายโดยตรงที่สุดก็เพื่อฆ่าหลินสวินชิงเอาป้ายคำสั่งเซียนเหินไป

ในหมู่ผู้แกร่งกล้าเหล่านี้ มีชื่อที่หลินสวินคุ้นเคยอย่างเถาเจี้ยนสิง กู่ฉางซินและคุนจิ่วหลิน และมีบางชื่อที่ไม่คุ้นหู

ไม่น้อยเป็นคนชั้นยอดโดดเด่นสะดุดตาในหมู่มกุฎมหาอริยะ เรียกได้ว่าผู้แข็งแกร่งมากมายเหมือนต้นไม้ในป่า ขุมอำนาจเช่นนี้รวมตัวกัน ก็เพียงพอจะทำให้ไม่ว่าผู้ฝึกปราณคนใดก็ต้องหวั่นใจ!

‘จริงสิ ในความทรงจำของวิญญาณเถาเหยานี้ ตอนแรกสุดเคยมีคนถือป้ายคำสั่งเซียนเหินปีนขึ้นยอดเขา เข้าไปในแดนผนึกลึกลับ และยังไม่ใช่แค่คนเดียว’

เสี่ยวอิ๋นเอ่ยฉับไว ‘ผู้แข็งแกร่งที่ร่วมทางมากับพวกกู่ฉางซินบางคนได้อาศัยป้ายคำสั่งเซียนเหินที่ชิงไปจากพวกราชันเผิงปีกทองน้อย บุกเข้าไปในแดนผนึกลึกลับแห่งนั้นแล้ว’

‘ข้าเข้าใจแล้ว’

ไอสังหารผุดขึ้นในใจหลินสวิน

เดินหน้าไม่นานนักบนทางขึ้นเขาก็มีเงาร่างอีกร่างหนึ่งปรากฏตัว แต่งกายชุดสีเขียวเข้มทั้งตัว มือถือทวนยาวสำริดเล่มหนึ่ง สีหน้าเหี้ยมเกรียม

เป็นเนี่ยฝู่ที่เพิ่งไปจากตีนเขาเมื่อครู่!

“หืม? หลินสวิน! เจ้า…”

เนี่ยฝู่อึ้งไปก่อน จากนั้นดวงตาพลันหดรัด หันกายจะพุ่งขึ้นยอดเขาอย่างไม่ลังเล

เขารับรู้ได้ว่าไม่เข้าที หมายจะไปส่งข่าว

ฟุบ!

ดาบหักโฉบออกมาอย่างรวดเร็ว ไหววูบกลางอากาศดั่งแสงทอสายหนึ่ง ขาทั้งสองข้างของเนี่ยฝู่ถูกฟันร่วง ระหว่างที่น้ำเลือดสาดกระเซ็น ร่างกายครึ่งบนของเขาก็กระแทกลงบนทางขึ้นเขาอย่างรุนแรง ส่งเสียงร้องเจ็บปวดอู้อี้

ที่ทางขึ้นเขาตรงตีนเขาในตอนแรก เนี่ยฝู่ตั้งด่านเพียงลำพัง มองเหล่าผู้กล้าเป็นอากาศธาตุ เยาะเย้ยและท้าทายอย่างเหิมเกริม และไม่มีใครกล้าต่อต้านเขา

แต่ตอนนี้เพียงกระบวนเฉือนเดียวเท่านั้นเขาก็บาดเจ็บสาหัส ขาถูกฟันขาด!

ภาพนองเลือดเช่นนั้นทำเอาผู้ฝึกปราณที่ตามหลังหลินสวินอยู่เหล่านั้นตกตะลึงอีกครั้ง หลินสวินคนนี้เหมือนจะน่ากลัวกว่าในข่าวลือเสียอีก!

คราวนี้หลินสวินยังไม่ได้ลงมือสังหารทันที แต่หยิบเอาเชือกสีเงินออกมาเส้นหนึ่ง มัดร่างของเนี่ยฝู่แล้วลากไปกับพื้น

เหมือนลากเดรัจฉานที่มีลมหายใจรวยรินตัวหนึ่ง!

หลายคนต่างหวาดผวา เนี่ยฝู่เป็นถึงผู้สืบทอดเรือนมรรคดึกดำบรรพ์ บนทางเดินโบราณฟ้าดารา เพียงอาศัยฐานะของเขา ใครเล่าจะกล้าเหยียดหยามเขาเช่นนี้

แต่หลินสวินก็ทำแบบนี้แล้ว ตามไม่กะพริบสักนิด

ฉึบ!

ลูกศรสีเทาขมุกขมัวดอกหนึ่งยิงมาจากทางขึ้นเขาเบื้องหน้า เร็วจนน่าเหลือเชื่อ แหวกห้วงอากาศให้เป็นรอยแยกตรงแน่ว

หลินสวินไม่แม้แต่มองดู ยกมือขึ้นคว้าแล้วโยนทิ้งไป ศรที่ยิงมาดอกนี้พุ่งกลับไปยังทางที่เคลื่อนมาอย่างรวดเร็วยิ่งกว่า

ฟุบ!

เสียงทะลุร่างทุ้มๆ ดังขึ้น มีคนส่งเสียงโหยหวน

ที่นั่นมีชายหนุ่มชุดแพรหรูหราคนหนึ่งหน้าอกถูกแทงทะลุ สีหน้าซีดเผือด ร่างกายกระตุกเกร็งกลางกองเลือด

หลินสวินไม่เกรงใจสักนิด มัดชายหนุ่มคนนี้ไว้เช่นกัน ถูกผูกด้วยเชือกเส้นเดียวกับเนี่ยฝู่แล้วลากเดินต่อไป

ขึ้นบันไดหินไปขั้นแล้วขั้นเล่า

เหยื่อทั้งสองถูกลากไป ร่างกายกระแทกกับบันไดหินเป็นพักๆ แม้ไม่ได้ทำให้บาดเจ็บอย่างเห็นได้ชัด แต่กลับดูอัปยศและยับเยินหาใดเทียบ

พวกเขาร้องเสียงแหลม คำราม ด่าทอใหญ่โต แต่ก็ไม่ช่วยอะไร หลินสวินที่เดินอยู่ข้างหน้าไม่หันหน้ากลับมาสักนิด