Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1741

วู้ม!

ป้ายคำสั่งเซียนเหินสองป้ายเกิดคลื่นละเทือนประหลาด ละอองแสงลอยล่องปกคลุมร่างของพวกหลินสวินไว้ภายใน

เกือบจะเวลาเดียวกัน ศพร่างหนึ่งเคลื่อนย้ายผ่านห้วงอากาศ ตบฝ่ามือลงบนม่านแสงที่วิวัฒน์จากป้ายคำสั่งเซียนเหินดังตูม

พวกหลินสวินล้วนใจสะท้านอย่างหนักหน่วง หน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย

แค่ฝ่ามือเดียวเท่านั้นกลับมีอานุภาพกดอัดแผ่นฟ้า ซัดภูผาธาราจนแหลกเหลว

ไอมรณะที่พุ่งออกมาจากมือนั้นกลายเป็นพลังกฎเกณฑ์ประหลาดแผ่กระจาย น่ากลัวหาใดเปรียบ!

แต่ฝ่ามือที่น่ากลัวนี้กลับถูกม่านแสงที่วิวัฒน์จากป้ายคำสั่งเซียนเหินสลายไปอย่างไร้สุ้มเสียง ละอองแสงไหววน แค่เกิดระลอกคลื่นชั้นหนึ่งเท่านั้น

พวกหลินสวินต่างเป่าปากโล่งอกพร้อมกัน

เมื่อเงยหน้ามองไปก็เห็นซากศพนั้นรูปร่างคล้ายกับแมวยักษ์ตัวหนึ่ง หลังมีปุ่มกระดูกปูดโปนทั้งแถบ ร่างศพที่ขาดวิ่นอบอวลด้วยไอมรณะซัดโหม นัยน์ตาแดงก่ำแปลกประหลาด

ปึงๆๆ!

มันเหมือนไม่พอใจ ส่งเสียงคำรามเหี้ยมเกรียม ชั่วพริบตาก็ซัดฝ่ามือออกมานับร้อยพัน บ้าระห่ำอำมหิต อานุภาพของทุกการโจมตีล้วนสามารถกำจัดมกุฎมหาอริยะอย่างง่ายดาย

แม้การโจมตีพวกนี้จะถูกม่านแสงเซียนเหินขวางไว้ได้ในท้ายที่สุด แต่ก็ยังทำให้พวกหลินสวินจิตใจว้าวุ่น หนาวสั่นไปทั้งตัว

ความแข็งแกร่งด้านพลังต่อสู้ของซากศพนี้เหนือกว่ามกุฎมหาอริยะอย่างสิ้นเชิง ถึงขั้นน่ากลัวกว่าราชันอริยะด้วย!

หากไม่มีป้ายคำสั่งเซียนเหิน ในหมู่พวกเขาต้องไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของมันได้แน่

“เพิ่งมาถึงทุ่งรกร้างจันทร์โลหิตก็เจอต้นมรณะฝังวิญญาณแล้ว ดูเหมือนว่าโชคของพวกเราจะแย่ไปหน่อยแล้ว…”

เมิ่งอี้สีหน้าไม่น่าดู

ต้นมรณะฝังวิญญาณ ต้นไม้อัปมงคลที่น่ากลัวถึงขีดสุดอย่างหนึ่ง ต้นไม้นี้ก็เหมือนสุสานขนาดใหญ่ ฝังศพของสิ่งมีชีวิตที่เหี้ยมโหดแปลกประหลาดไว้นับไม่ถ้วน

ซากศพพวกนี้ยังถูกเรียกว่า ‘ศพคลั่งฝังวิญญาณ’ พลังต่อสู้ของแต่ละตนล้วนน่าหวาดกลัวหาใดเปรียบ ฆ่าอริยะได้ง่ายเหมือนตัดวัชพืช

ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ในหมู่ผู้แข็งแกร่งที่มายังแดนผนึกแท่นสักการะ มีคนมากมายสิ้นชีพในมือของศพคลั่งฝังวิญญาณ!

จีเฉียนและเจียงเหิงต่างสูดหายใจเย็นเยียบ พวกเขาก็เคยได้ยินความน่ากลัวของต้นมรณะฝังวิญญาณมาก่อน อย่าว่าแต่มกุฎมหาอริยะอย่างพวกเขา ต่อให้กึ่งจักรพรรดิมาเองก็ยังหนีความตายไม่พ้น

‘พี่หลิน ข้ารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดแปลกไป แม้ว่าศพคลั่งฝังวิญญาณจะน่ากลัว แต่ไม่เคยบุกโจมตีก่อน’

อาหูกำลังสื่อจิตรวดเร็ว ‘หรือพูดได้ว่าต่อให้เจอต้นมรณะฝังวิญญาณ ขอแค่ไม่ไปหาเรื่องก่อนก็จะหลบหนีได้อย่างไร้อันตราย’

นัยน์ตาดำของหลินสวินวาววาบ กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง

ก็เห็นว่าบนต้นมรณะฝังวิญญาณนั้นมีศพคลั่งฝังวิญญาณกลุ่มหนึ่งพุ่งเข้ามาอีกครั้ง แต่ละตัวไอมรณะล้นฟ้า พุ่งโจมตีเข้าใส่พวกหลินสวิน

ตูม!

แค่ชั่วพริบตาบริเวณที่พวกหลินสวินอยู่ก็ถูกปิดล้อม ทั่วสารทิศล้วนเป็นซากศพน่าหวาดกลัวเหล่านั้น บุกจู่โจมเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง

เมื่อม่านแสงเซียนเหินโคจรละอองแสงหมุนวนราวน้ำตก จึงสลายการโจมตีพวกนี้ได้ทั้งหมด

“ไม่ถูกสิ! นี่มันผิดปกติเกินไปแล้ว เมื่อครอบครองป้ายคำสั่งเซียนเหิน ย่อมสามารถสลายภัยพิบัติตรงหน้านี้ได้ แต่ทำไมพวกเขายังจู่โจมเข้ามาอีก”

จีเฉียนตกใจขุ่นเคือง ยากจะเชื่อ

เจียงเหิงก็ถูกทำให้ตกใจ ตัวสั่นงันงก ใบหน้างามซีดเผือด ซากศพพวกนั้นเหี้ยมโหดและน่ากลัวเกินไป ราวกับผีร้ายที่มาจากนรก

“ในแดนสามผนึกแห่งคุนหลุนนี้ เรื่องผิดปกติอะไรล้วนเกิดขึ้นได้ ทุกท่าน พวกเราคงเจอเรื่องลำบากที่ยากจัดการแล้ว…”

เมิ่งอี้สีหน้าอึมครึม

สิ่งที่ทำให้พวกเขาหวั่นหวาดที่สุดคือ เมื่อเวลาล่วงเลย ซากศพบนต้นมรณะฝังวิญญาณได้ปรากฏตัวมากขึ้นเรื่อยๆ หลั่งไหลกันมาราวกับกระแสน้ำ เข้าปกคลุมฟ้าดินแถบนี้จนสิ้น

แต่ละตนล้วนน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง

แต่พวกเขากลับเหมือนยืนอยู่บนเกาะร้างแห่งหนึ่งที่ถูกน้ำทะเลปิดล้อม ด้วยพึ่งพาพลังของม่านแสงเซียนเหินจึงไม่ถูกรุกราน

แต่หากถูกปิดล้อมเช่นนี้ไปตลอด ไม่ช้าก็เร็วพลังของป้ายคำสั่งเซียนเหินจะถูกใช้ไปหมด ถึงตอนนั้น…

ผลที่ตามมาก็ไม่อยากจะคิด!

หลินสวินและอาหูต่างลองถือป้ายคำสั่งเซียนเหินเคลื่อนไปข้างหน้า แต่ไม่อาจก้าวไปได้แม้แต่น้อย

หรือพูดได้ว่าพลังของม่านแสงเซียนเหิน ได้แต่ใช้ป้องกัน ไม่อาจใช้พิฆาตศัตรู!

นี่ทำให้ทั้งสองคนใจจมดิ่งลงทันที

“แดนผนึกแท่นสักการะนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว ถ้ารู้ว่าเป็นเช่นนี้… ข้ายอมทิ้งวาสนาและไม่มีทางมาที่นี่แน่…”

ใบหน้าของเจียงเหิงหม่นแสงลง

เมื่อสอดส่องสายตาไปก็เห็นแต่เทพดุอสูรร้ายเต็มไปหมด การติดอยู่ที่นี่ช่างเหมือนรอรับโทษตายอยู่หน้าประตูนรกจริงๆ

ทำให้ผู้คนขวัญหนีดีฝ่อ และชวนให้รู้สึกสิ้นหวัง

“พี่เมิ่ง เจ้ารีบบอกมาเร็วเข้าว่าพวกเราควรทำอย่างไร”

จีเฉียนกลับฝากความหวังไว้กับเมิ่งอี้ แววตาเจือความเฝ้ารอ

“ข้าก็คิดไม่ถึงว่าพอเข้ามาในแดนผนึกแท่นสักการะแล้ว จะเกิดเรื่องไม่คาดฝันเช่นนี้ขึ้น…”

เมิ่งอี้สีหน้าไม่น่าดู

เขาก็จนปัญญาเช่นกัน

ใครเล่าจะคาดคิดว่าเพิ่งมาถึงทุ่งรกร้างจันทร์โลหิต ก็จะเจอตัวประหลาดและน่ากลัวอย่างต้นมรณะฝังวิญญาณนี้

ตูม ครืน…

ศพคลั่งฝังวิญญาณพวกนั้นยังคงจู่โจมอย่างบ้าคลั่ง ส่งเสียงคำรามเหี้ยมเกรียม เหมือนผีร้ายนับหมื่นพันได้กลิ่นคาวเลือด อยากจะกลืนกินคน

ป้ายคำสั่งเซียนเหินส่งเสียงดังครั่นครืน ละอองแสงลอยล่องกลายเป็นม่านแสงไหลวน ขวางการโจมตีทุกอย่างไว้ ดูน่าอัศจรรย์เป็นอย่างยิ่ง

แต่ใครต่างก็มองออก ว่าพลังของป้ายคำสั่งเซียนเหินกำลังถูกผลาญไปอย่างรวดเร็ว!

“ให้ข้าลองดูหน่อย”

หลินสวินพลันเอ่ยปาก ก่อนหน้านี้มีเพียงเขาที่ไม่พูดจา ยามนี้เมื่อส่งเสียงก็ทำให้ทุกคนหันมองมา

“พี่หลินมีวิธีที่จะทำให้รอดพ้นไปได้หรือ”

จีเฉียนกล่าวอย่างตื่นเต้น

นี่ก็เหมือนคนที่ตกอยู่ในสภาพสิ้นหวังมองเห็นความหวังเสี้ยวหนึ่ง

เจียงเหิงก็เผยสีหน้าวาดหวังอย่างอดไม่ได้ เวลานี้นางมีหรือจะสนเรื่องที่เคยตั้งแง่มองหลินสวินเป็นหัวขโมยก่อนหน้านี้

ขอแค่รอดไปได้ ต่อให้นางติดหนี้บุญคุณหลินสวินครั้งใหญ่ก็ยินดี

เมิ่งอี้ก็อดตะลึงไม่ได้ สายตาเจือแววประหลาด “พี่หลิน หากเจ้ามีวิธีเช่นนั้นก็ย่อมดีที่สุดแล้ว”

“ไม่มี” หลินสวินส่ายหัว