Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1747

แดนผนึกแท่นสักการะ

กลางฟ้าดินในส่วนลึกสุดมีภูเขาใหญ่อยู่ลูกหนึ่ง

ภูเขาลูกนี้สูงเก้าหมื่นจั้ง เชื่อมต่อไปนอกเวิ้งฟ้า สูงตระหง่านโดดเด่นยิ่งใหญ่ ทรงพลังดั่งยอดเขาสวรรค์ลูกแรกที่ยันเปิดจักรวาลแรกกำเนิด!

ลือกันว่าเขาลูกนี้ก็คือใจกลางของแหล่งสถานคุนหลุน ถูกเรียกว่า ‘เขาคุนหลุน’ !

นับแต่โบราณมาผู้ฝึกปราณมากมายต่างสงสัยว่าเขาคุนหลุนไม่ใช่สิ่งที่โลกนี้สมควรมีได้แต่แรก ด้วยงามวิจิตรและทรงพลังเกินไป

ต่อให้เป็นอริยะหลอมกายที่แปลงร่างให้สูงหมื่นจั้งได้ ยามยืนอยู่หน้าเขาลูกนี้ก็ยังมีความรู้สึกว่าตัวเล็กจ้อยเหมือนมดปลวก

แท่นสักการะก็ตั้งอยู่บนเขาคุนหลุน

ยามนี้เมิ่งอี้ยืนอยู่หน้าเขาคุนหลุน หว่างคิ้วเจือความตกตะลึง ‘คุนหลุนยิ่งใหญ่ เกรียงไกรยิ่งนัก!’

ที่นี่ไอคลุมเครืออบอวล ราวกับน้ำตกหลายสายทิ้งตัวลงมาจากฟากฟ้า ก้อนหินต้นไม้ล้วนเปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์แวววาวผุดผ่อง

กลางอากาศพลังกฎระเบียบมหามรรคนานัปการเหมือนคงอยู่จริง กลายเป็นลักษณ์ประหลาดอย่างรุ้งเทพ ละอองแสง ประกายมงคล แสงอุษาเทพไหลวนกลางอากาศ ส่องประกายเพริศแพร้ว ซ้อนสลับลานตา

มหามรรคไร้รูป กว้างใหญ่ไพศาล แต่เขาคุนหลุนนี้กลับราวสัมผัสได้!

นี่ก็คือหนึ่งในแดนสามผนึกของแหล่งสถานคุนหลุน เป็นพื้นที่ลับซึ่งสามารถทำให้ผู้ฝึกปราณคนใดก็ตามคลุ้มคลั่ง

ลือกันว่าที่นี่ซ่อนความลับของการบรรลุจักรพรรดิกลายเป็นบรรพจารย์ไว้!

“ตอนนี้ทางขึ้นเขาคุนหลุนถูก ‘กระแสน้ำหลากมหามรรค’ ปกคลุม อย่างน้อยต้องใช้เวลาเจ็ดวันจึงจะค่อยๆ หายไป นี่ก็หมายความว่าก่อนพวกเราจะขึ้นเขาได้ ยังต้องรออีกเจ็ดวัน”

ข้างๆ เหวินฉิงเสวี่ยกล่าวราบเรียบ

ชายเสื้อนางพลิ้วไหว งามพิสุทธิ์ดั่งเซียน ข้างกายห้อมล้อมด้วยผู้สืบทอดของเรือนมรรคยุทธจักรมากมาย คล้ายดาวล้อมเดือน ขับเน้นให้ฐานะของนางโดดเด่นยิ่งกว่าเดิม

ที่เรียกว่า ‘กระแสน้ำหลากมหามรรค’ คือพลังกฎระเบียบมหามรรคที่เหมือนผนึกอย่างหนึ่ง เพียงแต่ทรงอานุภาพและบ้าคลั่งเกินไป ปกคลุมทางขึ้นเขาคุนหลุนไว้เหมือนน้ำป่าทลายเขื่อน

เมื่ออยู่ต่อหน้าพลังนี้ ไม่ว่าผู้ฝึกปราณคนใดเข้าใกล้ก็จะถูกม้วนกลืนกำจัด!

ดังนั้นหากต้องการขึ้นเขาไปสักการะ ก็ได้แค่รอ

เมิ่งอี้กล่าวอืมออกมาคำหนึ่ง สายตาเขาเหลือบมองไปยังจุดที่ห่างออกไป

ใกล้เขาคุนหลุนไม่ได้มีแค่พวกเขากลุ่มเดียว ยังมีพวกฮว่าซิงหลีแห่งเรือนมรรคเหล่ามาร จอมดาบถังซูแห่งเผ่านักรบดาบคลั่ง เผ่านักรบตะวันแดง เผ่านักรบวารีดำ เผ่านักรบผีสวรรค์ด้วย…

คนพวกนี้เกือบทั้งหมดเป็นผู้สืบทอดของหกเรือนมรรคใหญ่และสิบเผ่านักรบใหญ่ ไม่มีผู้ฝึกปราณทั่วไปคนอื่นเลย

ด้วยพวกเขาไม่มีคุณสมบัติพอ และไม่มีความสามารถมาถึงเขาคุนหลุนได้

ต้องรู้ว่าผู้ฝึกปราณที่เข้ามาในแหล่งสถานคุนหลุนครั้งนี้มีเรือนพันเรือนหมื่น แต่ตอนนี้กลับเหลือคนส่วนน้อยแค่นี้เท่านั้นที่มาถึง

ทว่าคนส่วนน้อยพวกนี้ล้วนเป็นบุคคลร้ายกาจที่รับมือได้ยากยิ่ง

บางคนในนั้นถึงขั้นทำให้เมิ่งอี้หวาดกลัวยิ่งนัก

อย่างซวีหลิงคุนทายาทของเผ่าจักรพรรดิตระกูลซวี บุคคลน่ากลัวคนหนึ่งที่จัดอยู่ในอันดับที่สิบสามของกระดานมหาอริยะฟ้าดารา พลังต่อสู้แข็งแกร่งหาใดเปรียบ

ยังมีจวนอวี๋เหิงทายาทของเผ่าจักรพรรดิตระกูลจวนอวี๋ที่นิสัยป่าเถื่อน ฝีมือแข็งกร้าว ทั้งจัดอยู่ในอันดับสิบของกระดานมหาอริยะฟ้าดาราด้วย!

บุคคลเช่นนี้ บนทางเดินโบราณฟ้าดาราล้วนเรียกได้ว่าเป็นราชันในหมู่คนรุ่นเดียวกัน คือตัวตนที่เหมือนสุริยันผู้กล้า

เมิ่งอี้รู้ดีว่าตนอาจจะไม่กลัวคู่ต่อสู้คนอื่นในที่นั้น แต่หากเจอยักษ์ใหญ่ครองพิภพอย่างซวีหลิงคุน จวนอวี๋เหิง ย่อมถูกลิขิตให้ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบแน่

ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะแลกเปลี่ยนกับเหวินฉิงเสวี่ย ฆ่าหลินสวินเป็นค่าตอบแทน แลกกับการช่วยเหลือของเหวินฉิงเสวี่ย

เมื่อเป็นเช่นนี้ยามก้าวสู่แท่นสักการะไปแย่งชิงศุภโชค ก็ไม่ต้องกลัวพวกซวีหลิงคุน จวนอวี๋เหิงแล้ว

“พี่เมิ่ง เจ้าแน่ใจว่าหลินสวินนั่น… ตายแล้วจริงนะ”

เหวินฉิงเสวี่ยกล่าวขึ้นมาทันใด

เมิ่งอี้เก็บความคิดยิ้มกล่าว “เทพธิดาฉิงเสวี่ย เจ้ายังไม่เชื่อข้าหรือ”

เขาพลิกฝ่ามือ ม่านแสงสายหนึ่งปรากฏ สิ่งที่ฉายบนนั้นคือภาพที่พวกหลินสวินและอาหูถูกยอดเขากักเทพสวรรค์พันธนาการกำราบ

“เจ้าบ้านี่ก็ซวยเกินไปแล้ว ถึงกับถูกยอดเขากักเทพสวรรค์พันธนาการ ความตายนี้ไม่อัดอั้นเกินไปหน่อยหรือ”

“ฮ่าๆ เจ้าหมอนี่บ้าระห่ำร้ายกาจ ช่วงนี้ฆ่าคนไปไม่รู้เท่าไหร่ หยิ่งทะนงกำเริบเสิบสานหาใดเปรียบ ตายไปก็ดีแล้ว”

ผู้สืบทอดของเรือนมรรคยุทธจักรพวกนั้นพากันเอ่ยปาก ล้วนมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นไม่มากก็น้อย

มีเพียงเหวินฉิงเสวี่ยที่สีหน้าราบเรียบ นางเอ่ยถาม “ถ้าเขาไม่ตายล่ะ”

เมิ่งอี้อดหัวเราะไม่ได้ “นี่จะเป็นไปได้อย่างไร ตั้งแต่อดีตมา ขอเพียงเป็นผู้แข็งแกร่งที่ถูกยอดเขากักเทพสวรรค์พันธนาการย่อมล้วนตายหมด ภายในนั้นยังรวมถึงตัวตนระดับจักรพรรดิคนหนึ่งด้วย”

คนอื่นพากันพยักหน้า เห็นด้วยกับคำพูดของเมิ่งอี้ ชื่อเสียงของยอดเขากักเทพสวรรค์พวกเขาต่างก็รู้ดี นั่นคือภูเขาแห่งความตายที่ดุร้ายหาใดเปรียบลูกหนึ่ง!

“ข้าพูดว่าถ้าหากเขายังมีชีวิตอยู่ล่ะ”

เหวินฉิงเสวี่ยทวนอีกรอบ

นี่ทำให้เมิ่งอี้ไม่พอใจอยู่บ้าง แต่กลับไม่กล้าบันดาลโทสะ

เหวินฉิงเสวี่ยดูเหมือนอันดับต่ำมากในกระดานมหาอริยะฟ้าดารา ก้าวมาอยู่แค่ในร้อยอันดับแรกเท่านั้น

แต่มีเพียงเมิ่งอี้ที่รู้ดีว่าร้อยปีมานี้ ‘เทพธิดา’ ของเรือนมรรคยุทธจักรคนนี้เคยได้รับศุภโชคใหญ่เป็นประวัติการณ์มาก่อน ทำให้พลังปราณและรากฐานของนางไม่อาจเทียบกับแต่ก่อนได้นานแล้ว

จากข่าวลับที่เมิ่งอี้สืบมาได้ ไม่กี่ปีหลังจากนี้ยามจัดอันดับกระดานมหาอริยะฟ้าดาราใหม่อีกครั้ง เหวินฉิงเสวี่ยต้องทะยานเหนือฟากฟ้า สามารถก้าวขึ้นไปอยู่ในสามสิบอันดับแรกได้อย่างแน่นอน กระทั่งการจะทะลวงขึ้นสู่สิบอันดับแรกก็มีความหวังอยู่มาก!

และเมิ่งอี้ยังต้องการให้เหวินฉิงเสวี่ยคอยช่วย จึงได้แต่อดกลั้น

เขาคิดไปคิดมาจึงกล่าว “ต่อให้เจ้าหมอนี่รอดชีวิต หากเขาคิดจะมุ่งหน้ามายังเขาคุนหลุนจากยอดเขากักเทพสวรรค์ ก็ต้องผ่านที่นี่”

เขาพูดพลางหยิบแผนที่หนังสัตว์ซึ่งเหลืองเก่าคร่ำคร่าออกมากางตรงหน้าเหวินฉิงเสวี่ย ยื่นมือชี้ไปยังจุดหนึ่งที่อยู่บนนั้น

“นี่คือ ‘ธารโลหิตซ่อนผี’ ที่ขวางอยู่ระหว่างทาง ภายในมี ‘ผีราตรีเหินฟ้า’ เกาะกลุ่มปรากฏตัวเป็นระยะ คนที่อยู่ในระดับอริยะไม่มีใครต้านได้ ต่อให้มีป้ายคำสั่งเซียนเหินก็ไม่รอด!”

เมิ่งอี้สีหน้ามาดมั่น พูดจาคล่องปาก

เมิ่งอี้แววตาวาววาบ ชี้ไปบนแผนที่หนังสัตว์อีกครั้งแล้วกล่าว “เทพธิดาฉิงเสวี่ยเจ้าดู นอกจากธารโลหิตซ่อนผีแล้ว ตลอดทางนี้ยังมี ‘ศิลาภูเขาพันทึบ’ ที่สามารถขังสังหารระดับราชันอริยะได้ มี ‘บึงอัคคีเรือง’ ที่ทำให้กึ่งจักรพรรดิเห็นแล้วต้องถอยกลับ มี…”

เขาพูดชื่อสถานที่สองสามแห่งออกมาในคราวเดียว ล้วนเป็นเขตอัปมงคลที่เลื่องชื่อลือนามในแดนผนึกแท่นสักการะ

“ต่อให้เขาหลินสวินฝีมือพลิกฟ้า หนีรอดไปได้ครั้งสองครั้ง แต่มีหรือจะรอกได้สามครั้งสี่ครั้ง”

กล่าวถึงตอนท้ายเมิ่งอี้เองยังรู้สึกว่าไร้สาระเป็นอย่างยิ่ง

สมมติฐานพวกนี้ล้วนไม่มีความหมาย ด้วยยอดเขากักเทพสวรรค์ลูกเดียวก็สามารถคร่าชีวิตของหลินสวินแล้ว!

“เจ้าคิดว่าข้าให้ความสำคัญกับคนผู้นี้เกินไปหรือ” เหวินฉิงเสวี่ยย้อนถาม

เมิ่งอี้รีบส่ายหัวกล่าว “เทพธิดาฉิงเสวี่ยอย่าเข้าใจผิด เอาอย่างนี้แล้วกัน หากเขาหลินสวินยังรอดชีวิตมาปรากฏตัวที่หน้าเขาคุนหลุน ให้ข้าเมิ่งอี้ปาดคอฆ่าตัวตายยังได้!”

คำพูดหนักแน่น เสียงกึกก้องมีพลัง

ถึงขั้นดึงดูดความสนใจของผู้ฝึกปราณคนอื่นที่อยู่ใกล้

อย่างถังซูแห่งเผ่านักรบดาบคลั่งก็กล่าวอย่างประหลาดใจ “หลินสวินตายแล้วหรือ ข้ายังคิดจะสู้กับเขาสักตั้งที่หน้าแท่นสักการะนี้อยู่เลย”

ผู้ฝึกปราณคนอื่นก็สีหน้าแตกต่างกันออกไป

บ้างมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น บ้างหน้าตานึกสนุก บ้างก็ท่าทางตื่นเต้นเหมือนความแค้นใหญ่หลวงได้รับการสะสาง

“เจ้าหลินสวินนี่ตายแล้วรึ!”

“น่าชังนัก ทำไมเขาถึงตายล่ะ ข้ายังไม่ได้ไปแก้แค้นเขาเลย”

ในที่นั้นฮือฮาอย่างต่อเนื่อง

เห็นดังนี้เมิ่งอี้ก็ตามน้ำ บอกข่าวที่หลินสวินถูกยอดเขากักเทพสวรรค์สยบสังหารออกมา ทั้งยังพูดจาคล่องปากว่าไม่มีทางเป็นเท็จอย่างแน่นอน

ชั่วขณะเดียวแม้แต่ผู้ฝึกปราณบางส่วนที่อยู่ห่างออกไปก็ถูกทำให้ตกใจแล้ว

อย่างซวีหลิงคุน แววตาเขาราวอสนี ส่องแสงเจิดจ้า ร่างหลั่งชโลมด้วยสีทองส่องประกาย เมื่อได้ข่าวการตายของหลินสวิน เขาก็มุ่นคิ้วอย่างอดไม่ได้ ‘เจ้าหมอนี่ช่างตายได้จังหวะ หากถูกข้าพบเข้า เขาคงตายได้น่าอนาถยิ่งกว่า…’

เดิมเขาคิดจะแก้แค้นให้คุนจิ่วหลิน แต่คิดไม่ถึงว่าหลินสวินจะตายไปอย่างผิดคาดเช่นนี้

ซาหลิวชิงและคูตู้ที่ซ่อนตัวอยู่ในที่ลับต่างก็คาดไม่ถึงเช่นกัน ท่าทางตื่นตะลึง

เหยื่อที่ถูกพวกเขาเพ่งเล็ง ตายไปทั้งอย่างนี้หรือ

ทั้งสองคนต่างใจสะท้าน สีหน้าไม่น่าดู รู้สึกว่าการทุ่มเทกายใจวางแผนก่อนหน้านี้เสียเปล่าไปหมดแล้ว!

“เขาหลินสวินจะตายไปทั้งอย่างนี้ได้อย่างไร”

ซาหลิวชิงสีหน้าเคียดแค้นชิงชัง ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

ในใจของภิกษุจีวรดำคูตู้ก็พลันอึดอัด มีความรู้สึกว่าอยากสบถคำหยาบ เจ้าเมิ่งอี้บัดซบนี่ ถึงกับทำลายงานใหญ่ของพวกเขา!

…………………