Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1882

คมประกายที่สำแดงออกมาของกู่เจี้ยนสิงก็ไม่ด้อยกว่าฉู่ชิว เอาชนะคู่ต่อสู้คนหนึ่งภายในสิบกระบวนท่าได้!

ในขณะเดียวกันกับที่หลินสวินเอาชนะตงหลิวซื่อ คู่ต่อสู้คนที่สามก็ถูกกระบี่เดียวของเขาซัดกระเด็นออกไปจากสังเวียน

คู่ต่อสู้บาดเจ็บเจียนตาย

เขากลับไม่ได้รับบาดเจ็บ

ทั้งที่นั้นต่างหน้าเปลี่ยนสีเพราะเขา!

บนสังเวียนอื่นก็มีบุคคลที่ความสามารถน่าจับตามองบางคนเช่นกัน

โดยเฉพาะคนรุ่นอาวุโสคนหนึ่งนาม ‘สือหลง’ เพียงครู่สั้นๆ ก็โจมตีมกุฎราชันอริยะรุ่นเยาว์คนหนึ่งให้บาดเจ็บสาหัส ความกล้าแข็งของมรรควิถี ความดุดันของพลังต่อสู้ เรียกเสียงฮือฮาได้ไม่น้อย

ตามที่ปรากฏในข้อมูลที่ได้รับการเปิดเผยทั่วไป สือหลงหยุดอยู่ที่ระดับมกุฎราชันอริยะขั้นต้นมาหกร้อยปีแล้ว นับเป็นเพียงผู้อาวุโสของสำนักซึ่งเป็นขุมอำนาจชั้นรองแห่งหนึ่ง

คนรุ่นอาวุโสเช่นนี้ก็ถูกคนเพิกเฉยได้ง่าย

แต่ตอนนี้ พลังต่อสู้ของสือหลงกลับทำให้ทุกคนตกตะลึงยกใหญ่!

เช่นนี้แล้ว แม้ภาพหลินสวินเอาชนะตงหลิวซื่อจะดึงดูดให้ชายตามองอยู่บ้าง แต่เทียบกันแล้วยังไม่ถือว่าสะเทือนเลื่อนลั่น

อย่างน้อย เถาซงถิงจากสำนักยุทธ์ว่างเปล่าก็คิดเช่นนี้

นี่ทำให้หญิงชุดเขียวถูกเรียกว่า ‘อวี๋ฮูหยิน’ นิ่วหน้าเล็กน้อย แต่นางยังไม่ทันเอ่ยปาก หงอวี่จากสำนักยุทธ์เสวียนจีก็เอ่ยเนิบๆ ขึ้นมาแล้วว่า

“พี่เถา ข้ากลับถือหางจินตู๋อีคนนี้นัก คิดว่าเขาต้องชนะสิบครั้งรวด ผ่านการคัดเลือกรอบแรกได้แน่”

“เช่นนั้นหรือ”

เถาซงถิงยิ้มหยัน “น้องหงอวี่ ข้ายังพูดตามนั้น เกิดจินตู๋อีคนนี้ทำไม่ได้ล่ะ”

ระหว่างเจ็ดสำนักใหญ่มีการประชันอันไร้รูปกันเองอยู่

แต่ในช่วงหลายปีนี้ สำนักยุทธ์ว่างเปล่าอยู่บนบัลลังก์ของสำนักอันดับหนึ่งแห่งแคว้นเมฆาอย่างมั่นคงมาตลอด ดังนั้นจึงทำให้ยามเถาซงถิงเผชิญหน้ากับพวกหงอวี่จึงมีท่าทางเป็นผู้นำผู้สูงส่งอยู่กลายๆ

อวี๋ฮูหยินชื่นชมจินตู๋อีก็ช่างเถอะ หงอวี่ดันมาขัดคอตนเอาตอนนี้อีก นี่ทำให้ในใจเถาซงถิงก็ออกจะไม่ชอบใจอยู่บ้าง

“เหอะๆ แบบนี้ดีไหม ข้ากับพี่เถาก็พนันกันสักตั้งเป็นอย่างไร ถ้าจินตู๋อีถูกคัดออกในการคัดเลือกรอบแรกนี้ ข้าก็จะมอบสิ่งนี้ให้พี่เถา”

หงอวี่พูดพลางพลิกฝ่ามือ แล้วหยกสมบัติสีเทามอซอก้อนหนึ่งก็ปรากฏขึ้น บนนั้นมีสายเลือดเป็นริ้วๆ ปรากฏอยู่รางๆ กลิ่นอายคลุมเครือ

หยกประดับโลหิตจักรพรรดิ!

บุคคลระดับกึ่งจักรพรรดิอย่างหญิงชุดเขียวล้วนมีสีหน้าแตกต่างกันไป นี่เป็นสมบัติที่มีโลหิตสมบัติมหาจักรพรรดิอยู่ชิ้นหนึ่ง มูลค่าควรเมือง เพียงพอจะทำให้กึ่งจักรพรรดิใจเต้นและตาลุกวาวได้

เถาซงถิงก็ชะงักไป ในใจยิ่งไม่พอใจ นี่หงอวี่อยากจะขัดคอเขาจริงๆ ใช่ไหม

หงอวี่คล้ายไม่ได้สังเกตเห็นความไม่พอใจของเถาซงถิง ยิ้มเอ่ยว่า “ถ้าข้าชนะแล้ว พี่เถาก็ต้องมอบปิ่นที่ปักผมอยู่ให้ข้าเป็นอย่างไร”

“ได้!”

เถาซงถิงหัวเราะหยันรับปาก

เขาสวมชุดแดงดุจเพลิง ผมขาวดั่งหิมะ ปักปิ่นไม้สีหมึกสลักด้วยลายมรรคเป็นริ้วๆ เก่าแก่ลุ่มลึกเล่มหนึ่ง

ปิ่นไม้เล่มนี้เป็นสมบัติอัศจรรย์ชิ้นหนึ่ง มีนามว่า ‘ปิ่นไม้มงคล’ หากประดับไว้กับตัวจะทำให้จิตวิญญาณใสสะอาด หกรับรู้แจ่มกระจ่าง

ตอนฝึกปราณยิ่งมีคุณประโยชน์ป้องกันมารภายนอก เป็นสมบัติหายากที่ผู้แข็งแกร่งใช้ขัดเกลาจิตใจชิ้นหนึ่ง

เพียงแต่เถาซงถิงกลับคิดไม่ถึง ว่าเจ้าหงอวี่นี่ไม่เพียงขัดคอตน ยังออกความคิดเรื่องปิ่นไม้มงคลเล่มนี้ด้วย นี่ทำให้เขาสีหน้าไม่น่าดูเล็กน้อย

เพราะการพนันนี้ทำให้ระดับกึ่งจักรพรรดิคนอื่นต่างสนใจหงอวี่มากขึ้นอย่างอดไม่ได้ หรือเจ้าหมอนี่จะรู้ตื้นลึกหนาบางบางอย่างของจินตู๋อี

“พี่หงอวี่ ต่อให้สุดท้ายเจ้าชนะ จินตู๋อีคนนี้เจ้าก็แย่งข้าไปไม่ได้”

อวี๋ฮูหยินที่แต่งกายชุดเขียวทั้งตัวยิ้มหวาน พูดแหย่ว่า “ถ้าไม่เช่นนั้นข้าคงต้องสู้สุดตัวกับเจ้า”

หงอวี่ยิ้มละไม

เถาซงถิงยิ่งรู้สึกขัดตาหงอวี่

ละครคั่นฉากนี้ก็ทำให้ผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งจักรพรรดิคนอื่นที่อยู่ในที่นั้นเริ่มปันใจมาสนใจการต่อสู้ของหลินสวินบ้าง

และในตอนนี้ คู่ต่อสู้คนที่สองขึ้นสังเวียนมาห้ำหั่นกับหลินสวินแล้ว

คนผู้นี้เป็นคนรุ่นอาวุโส มีนามว่าหวังเจินหยาง ยอดราชันอริยะขั้นสมบูรณ์ แม้ไม่เคยเหยียบย่างขอบเขตมกุฎ แต่ไม่ว่าจะเป็นมรรควิถีหรือว่าฝีมือการต่อสู้ ล้วนใช้คำว่าเจนจัด ลึกล้ำและน่ากลัวมาบรรยายได้

ในระดับเดียวกัน บรรลุขอบเขตมกุฎหรือไม่ก็เหมือนสวรรค์กับผืนดิน นำมาเทียบกันได้ยาก

แต่ความแข็งแกร่งของพลังต่อสู้ที่หวังเจินหยางสำแดงออกมาเหนือความคาดหมายของหลายคนโดยสิ้นเชิง กระทั่งทำให้หน้าเปลี่ยนสี

สาเหตุก็เพราะหวังเจินหยางควบคุมพลังมหามรรคได้อย่างจัดเจนเกินไ เหมือนเข้าขั้นสมบูรณ์แบบล้ำเลิศเป็นที่สุด

โดยเฉพาะ ‘อาภรณ์สวรรค์ไร้ตะเข็บ’ เขตแดนมรรคที่เขาใช้มือเดียวควบรวมขึ้นมา คล้ายตาข่ายสวรรค์ แผ่กระจายแต่ไม่รั่ว เผยลักษณะสมบูรณ์เป็นหนึ่งเดียว

แม้หลินสวินมีวิธีเอาชนะอยู่ก่อนแล้ว แต่กลับร่ำไรออมมือ สาเหตุก็เพราะขณะที่ต่อสู้แลกเปลี่ยนวิชากับหวังเจินหยาง ทำให้เขาได้เก็บเกี่ยวผลประโยชน์ไปไม่น้อย ในใจเกิดการหยั่งรู้มากมาย

กระทั่งเขายังออกจะคิดไม่ถึงว่าคนรุ่นอาวุโสที่ไม่ได้ทะลวงขอบเขตมกุฎคนหนึ่ง เหตุใดถึงควบคุมมหามรรคได้อย่างอัศจรรย์ถึงขนาดนี้

เวลาหนึ่งถ้วยชาผ่านไป

หวังเจินหยางยิ้มขื่นสายหัว ออกตัวยอมแพ้ “สหายน้อยคนเดียวสามารถกำราบสิบคน ทำลายมรรคและวิชาของข้าได้โดยสมบูรณ์ แต่กลับอ่อนข้อถึงตอนนี้ ข้าคนแซ่หวังสู้ต่อไปก็ไม่รู้ดีชั่วแล้ว”

“วิชาต่อสู้ของผู้อาวุโสอัศจรรย์นัก ถ้ามีพลังขอบเขตมกุฎ เกรงว่าข้าน้อยคงครองความได้เปรียบยากนัก”

หลินสวินเอ่ยพลางกุมมือคารวะ

พอพูดถึงขอบเขตมกุฎ ดวงตาหวังเจินหยางก็ฉายแววหม่นหมอง ถอนหายใจแล้วหันหลังจากไป

นานมาแล้ว เดิมเขาก็เป็นผู้กล้าแห่งยุคที่มีชื่อเสียงเหนือดินแดนแถบหนึ่ง มีคุณสมบัติเพียงพอจะเหยียบย่างขอบเขตมกุฎ แต่เพราะตอนทะลวงระดับถูกศัตรูลอบโจมตีจนสูญเสียมกุฎมรรคา!

ไม่ถึงกับแค้นมากมาย แต่ทุกครั้งที่นึกขึ้นได้ ในใจก็จะเสียใจอย่างเลี่ยงไม่ได้

นี่ก็คือพลาดก้าวเดียวก็พลาดทุกก้าว!

ทั้งสองปะทะกัน พลังฝ่ามือที่ดุจเหนี่ยวนำแดนหิมะน้ำแข็งมาเยือนนั้นก็คล้ายละลายในน้ำ สลายไปโดยสมบูรณ์ภายใต้พลังฝ่ามือหลินสวิน

ปึง!

เงาร่างหญิงงามคนนั้นถูกตบกระเด็นออกจากสังเวียนอย่างจังเหมือนว่าวสายป่านขาด เลือดกบปากจมูก ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง ร่างขาวปลอดดั่งหิมะน่าเย้ายวนกระตุกเพราะเจ็บปวดแสนสาหัส

ทั้งที่นั้นงุนงง

เสียงสูดหายใจเย็นไหวกระเพื่อมขึ้นในตอนนี้

คนงามสะสวยผู้น่าเย้ายวนเช่นนั้นคนหนึ่ง จินตู๋อีคนนี้ดันลงมือได้ลงหรือ

หนำซ้ำยังร้ายกาจปานนี้ ไม่ปรานีสักนิด!

แน่นอนว่าที่น่าสะท้านใจที่สุดก็คือ ฝ่ามือเดียวของหลินสวินไม่เพียงทำให้ผู้หญิงคนนี้บาดเจ็บสาหัส ยังกำราบนางในการโจมตีเดียว แพ้การต่อสู้นี้อย่างราบคาบ!

นี่เป็นสิ่งที่ใครก็คิดไม่ถึง

“เจ้าโหดนัก!”

นอกสังเวียน หญิงสาวผมเผ้ากระเซอะกระเซิง ตาโตๆ ที่เดิมกระจ่างใสไร้พิษสงเต็มไปด้วยความเคียดแค้นชิงชัง กัดฟันแทบแตก

“เป็นเจ้ามากเล่ห์เกินไปต่างหาก”

บนสังเวียน หลินสวินพลิกนิ้วมือ เผยให้เห็นเข็มเทพบางเท่าขนวัว แทบโปร่งใสเล่มหนึ่ง เปล่งประกายพร่าเลือนลวงตา

“ถ้าข้าดูไม่ผิด สมบัตินี้น่าจะชื่อ ‘เข็มวิญญาณพิฆาตจิต’ แปดเปื้อนกลิ่นอายทำลายล้างพิบัติภัย ทันทีที่ถูกทิ่ม อาจจะไม่ตายในเวลาสั้นๆ แต่ไม่เกินสามเดือนพลังจิตจะถูกกัดเซาะ แปรเปลี่ยนเป็นเถ้าธุลีแล้วตายอย่างกะทันหัน”

หลินสวินดวงตาดำลุ่มลึก เอ่ยปากเย็นชาว่า “ตอนเจ้าลงมือก่อนหน้านี้ เอาสมบัตินี้ซ่อนอยู่ที่ปลายผมแล้วแทงออกมาเงียบๆ ถ้าไม่ใช่ว่าข้าป้องกันไว้ก่อน เกรงว่าคงโดนไปแล้ว”

คำพูดเดียวทำให้คนไม่น้อยหน้าเปลี่ยนสี รับรู้ได้ในยามนี้ว่าเหตุใดจินตู๋อีพอลงมือถึงเหี้ยมโหดปานนี้ ที่แท้หญิงสาวงดงามที่ดูบริสุทธิ์ วิธีต่อสู้กลับแทงข้างหลังและชั่วร้ายปานนี้!

บนที่นั่งผู้คุมการทดสอบ พวกเถาซงถิง หงอวี่ต่างก็ประหลาดใจ แววตาที่มองผู้หญิงคนนั้นล้วนเปลี่ยนไปแล้ว

เข็มวิญญาณพิฆาตจิต!

สมบัติชั่วร้ายปานนี้ มีเพียงในโลกมืดเท่านั้นถึงมีคนหลอมโดยเฉพาะ!

“ฝากไว้ก่อนเถอะ!”

หญิงสาวเห็นว่าวิธีของตนถูกเปิดเผย สีหน้าก็คล้ำเขียวขึ้นมา นางกวาดมองหลินสวินอย่างเย็นชาปราดหนึ่งก็หันกายจากไปอย่างรวดเร็ว

‘วิธีการที่ผู้หญิงคนนี้ใช้คงเป็นวิธีต่อสู้ของโลกมืด แต่คงไม่ได้พุ่งเป้ามาที่ข้าโดยเฉพาะ…’

ระหว่างที่มองผู้หญิงคนนี้จากไป หลินสวินก็ตัดสินออกมา

ผู้หญิงคนนี้ถ้าไม่ใช่มาจากโลกมืด เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าไม้ตายที่นางซ่อนไว้อย่างดียิ่งจะถูกเขามองออกและเปิดโปง

ก็เป็นการไปซื้อเข็มวิญญาณพิฆาตจิตมาจากที่ไหนสักที่

——