Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1927

สัตว์ประหลาดเฒ่าระดับจักรพรรดิทั้งสี่อย่างพวกเจียงอวี่ถง อานุภาพถูกซีคนเดียวกลบทั้งหมด ไม่กล้าหายใจด้วยซ้ำ

นี่ยิ่งทำให้ซีดูไม่ธรรมดา

เงาร่างของนางสง่างาม ลวงตาดุจภาพความฝัน แม้แต่ป๋อหยาจื่อยังเกิดความรู้สึกอันแรงกล้าว่าผู้หญิงคนนี้…

น่ากลัวเกินไป!

นี่ทำให้เขานึกถึงท่านอาจารย์หลี่เสวียนเวย

เพียงแต่เขากลับไม่สามารถยืนยันได้ว่า หากหญิงผู้นี้เทียบกับท่านอาจารย์ ใครแข็งแกร่งและใครอ่อนแอกว่ากันแน่

เพราะความสำเร็จบนเส้นทางแห่งระดับจักรพรรดิของทั้งสอง ล้วนถึงขั้นที่ลึกล้ำไม่อาจคาดเดาและไม่สามารถวัดได้แล้ว!

หลินสวินเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโส ข้ามาเผ่าจักรพรรดิตระกูลเจียงครั้งนี้เพียงแค่อยากเจอคนผู้หนึ่ง ไม่ได้อยากให้เกิดความวุ่นวายอะไร”

ประโยคเดียวทำให้สีหน้าของพวกเจียงอวี่ถงต่างซับซ้อนขึ้นมา

ภายใต้สถานการณ์ครองความได้เปรียบเช่นนี้ เจ้าหนุ่มนี่กลับไม่คิดเล็กคิดน้อยกับความบาดหมางก่อนหน้านี้ ไม่ได้ฉวยโอกาสโจมตีพวกเขา นี่ทำให้พวกเขารู้สึกประหลาดใจมาก

ซีเองก็ประหลาดใจอยู่บ้างเช่นกัน

เพราะเมื่อก่อนหากหลินสวินถูกรังแก จะต้องโต้ตอบอย่างไม่เกรงใจสักนิดอย่างแน่นอน ตาต่อตา ฟันต่อฟัน

“หากเป็นเรื่องของตัวข้าเอง ครั้งนี้ย่อมไม่ถือสาว่าจะก่อเรื่องพลิกฟ้าคว่ำดิน!”

หลินสวินสูดหายใจลึกคราหนึ่งเอ่ยว่า “แต่ตอนนี้ข้าเพียงไม่อยากให้ศิษย์พี่เสวียนคงผิดหวัง ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่คงไม่อยากเห็นเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่”

เขาไม่สามารถลืมสีหน้าเสียใจและผิดหวัง ยามศิษย์พี่เสวียนคงมอบปิ่นปักผมรูปใบไผ่สีเขียวนั่นให้ตนในปีนั้นที่ ‘เมืองมรณะ’ ได้

เขายิ่งไม่ลืมว่า ศิษย์พี่เสวียนคงเพียงกำชับให้ตนมอบปิ่นปักผมนี้ให้เจียงซิงเชวี่ยเท่านั้น ไม่ได้ให้ตนมาก่อเรื่องที่เผ่าจักรพรรดิตระกูลเจียง

เพราะฉะนั้นตอนนี้หลินสวินจึงข่มกลั้นความโกรธในใจตน ถึงได้เลือกอดทนแม้จะถูกสัตว์ประหลาดเฒ่าระดับจักรพรรดิสี่คนรังแก!

“ได้”

ซีพยักหน้า สายตามองไปยังพวกเจียงอวี่ถง “พวกเจ้ายินยอมหรือไม่”

คำพูดแผ่วเบาประโยคเดียวทำเอาในใจพวกเจียงอวี่ถงต่างบีบรัด สบตากันไปมา สีหน้าอึมครึมไม่อาจสงบ

ในอาณาเขตของเผ่าจักรพรรดิตระกูลเจียง ให้พวกเขาก้มหัวเช่นนี้ในใจย่อมไม่ยินยอมเป็นธรรมดา!

“สหายยุทธ์ ไม่ใช่ว่าพวกข้าใจดำ แต่เรื่องวันนี้ถ้าถูกเปิดเผยออกไป เผ่าจักรพรรดิตระกูลเจียงของข้า… จะต้องประสบเคราะห์ใหญ่อีกแน่”

เจียงหลันสุ่ยเอ่ยปากเสียงขรึม

จู่ๆ ผู้สืบทอดคีรีดวงกมลก็มาเยือนตระกูลของพวกเขา ทั้งยังได้เจอเจียงซิงเชวี่ย นี่ถ้าบรรดาขุมอำนาจที่มองคีรีดวงกมลเป็นศัตรูรู้เข้าจะคิดอย่างไร

“ไม่เปิดเผยก็พอแล้วไม่ใช่หรือ”

ซีพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หรือควรพูดว่าในใจพวกเจ้ายังคงไม่ยินยอม เพียงแค่กำลังหาข้ออ้างอยู่”

เจียงหลันสุ่ยใจสะท้านกล่าวว่า “สหายยุทธ์ พวกเราไม่ค่อยจำยอมจริงๆ”

ซีขานรับว่าอ้อคราหนึ่งก็เอ่ยว่า “ข้าให้โอกาสเจ้าแสดงความไม่ยินยอมได้ แต่แค่ครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากหนึ่งครั้ง หากพวกเจ้ายังดื้อดึงข้าไม่ถือว่าจะสังหารสักคนสองคน”

พวกเจียงหลันสุ่ยสบตากัน ต่างพยักหน้า

“ที่แห่งนี้เป็นสถานที่สำคัญของตระกูลข้า ประทับพลังเจตจำนงเสี้ยวหนึ่งของจักรพรรดิเพลิงดึกดำบรรพ์ บรรพชนต้นตระกูลเรา หากสหายยุทธ์สามารถต้านการเข่นฆ่าของพลังนี้ได้ พวกข้าก็ไม่กล้ามีใจต่อต้านอีก”

เจียงหลันสุ่ยพูด

ป๋อหยาจื่อหรี่ตา ทนไม่ไหวอีกต่อไป กล่าวว่า “ทุกท่าน อาจารย์อาเล็กของข้าและ… สหายยุทธ์ท่านนี้ยอมอ่อนข้อให้มากพอแล้ว พวกเจ้ากลับยังยื่นข้อเสนอเช่นนี้ เกินไปหรือไม่!”

พลังแห่งเจตจำนงของจักรพรรดิเพลิงดึกดำบรรพ์ นั่นจะน่ากลัวขนาดไหน

ทว่าตอนนี้กลับเห็นซีตาเป็นประกาย ถึงขั้นเผยสีหน้าสนใจออกมา กล่าวว่า “ถึงว่า ตอนที่ข้าปรากฏตัวสัมผัสได้ว่าที่นี่ซ่อนพลังผิดปกติไว้ ดูท่าคงจะเป็นพลังเจตจำนงของบรรพชนต้นตระกูลพวกเจ้ากระมัง”

พวกเจียงหลันสุ่ยอดตกตะลึงไม่ได้ หญิงผู้นี้สัมผัสได้ตั้งแต่แรกเลยหรือ

“รีบคลายผนึกพลังนั่น ข้าอยากลองดูสักหน่อย ว่าตอนนั้นคนผู้นี้หยั่งถึงนัยเร้นลับ ‘แปลงบรรพชน’ ในระหว่างเสาะแสวงมรรคจักรพรรดิหรือยัง”

แปลงบรรพชน!

คำที่ลึกลับนี้ ทำเอาในใจเหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าระดับจักรพรรดิอย่างป๋อหยาจื่อและพวกเจียงอวี่ถงต่างหวาดกลัว

มรรคจักรพรรดิเก้าชั้นฟ้า ระดับขั้นแปลงบรรพชน นั่นเป็นระดับขั้นชั้นยอดที่พวกเขาไม่กล้าคิดด้วยซ้ำ!

ชั่วขณะนั้นพวกเจียงหลันสุ่ยต่างลังเลเล็กน้อย ยิ่งรู้สึกถึงความลึกลับไม่อาจคาดเดาของซี

“เป็นอะไรไป”

ซีเหลือบมองพวกเขาคราหนึ่ง

เจียงหลันสุ่ยพลันกัดฟันกล่าวว่า “ลงมือเถอะ”

ทันใดนั้นเขากับเจียงหลิวหั่ว เจียงอวี่ถง และเจียงรุ่ยสี่คน ต่างคนต่างเรียกแผนภาพลายมรรคเปลวเพลิงที่แปลกประหลาดภาพหนึ่งออกมา พุ่งทะยานขึ้นไป

ตอนที่แผนภาพลายมรรคทั้งสี่ภาพรวมตัวกัน ในห้วงอากาศส่องแสงสว่างไสว ปรากฏแสงเพลิงบาดตาไร้ขอบเขต

กลิ่นอายสูงส่งที่เก่าแก่น่ากลัวก็แผ่ออกมา

ป๋อหยาจื่อสีหน้าเปลี่ยนไปทันที พลันโคจรพลังปกป้องหลินสวิน

ซีเสื้อผ้าโบกสะบัด เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย มองตรงไปที่แสงเพลิงบาดตานั่น ละอองแสงศักดิ์สิทธิ์ที่งดงามราวกับภาพความฝันไหลเวียนทั่วตัว

นางเหมือนดูอะไรออก เอ่ยพึมพำว่า “ไม่ผิด กลิ่นอายเช่นนี้แหละ…”

ตูม!

ในแสงเพลิงที่รุนแรงน่าตกตะลึง เงาร่างกำยำอาบเพลิงศักดิ์สิทธิ์สายหนึ่งปรากฏตัว หลังศีรษะสะท้อนลักษณ์แห่งธารดาราจักรวาลที่มอดไหม้ ราวกับนายเหนือหัวผู้ควบคุมเพลิงเทพ ครอบครองจักรวาล!

กลิ่นอายชั้นนั้นน่ากลัวจนสามารถทำให้ฟ้าดาราสั่นสะเทือน หมื่นโลกก้มกราบ!

ด้วยพลังสายตาและจิตใจของหลินสวิน มองเงาร่างนี้ไม่เห็นด้วยซ้ำ เพราะสูงส่งและสว่างไสวเกินไป

ต่อให้มีป๋อหยาจื่อปกป้อง แต่ยังคงทำให้เขาขนลุกไปทั้งตัว รู้สึกกดดันปานจะหายใจไม่ออก

‘พลังของจักรพรรดิเพลิงดึกดำบรรพ์เชียวนะ…’

ในใจป๋อหยาจื่อก็สะท้านสะเทือนเช่นกัน นี่เป็นถึงบุคคลสูงส่งในตำนาน เคยเปล่งประกายสะเทือนหมื่นกาล ทั่วหล้าล้วนตะลึง!

ตอนนี้พวกเจียงหลันสุ่ยเองก็สีหน้าตื่นเต้น เผยความคลั่งไคล้เลื่อมใส

นี่คือกลิ่นอายของบรรพชนต้นตระกูลของพวกเขา!

แววตาซีมองไปยังพวกเจียงอวี่ถง

เจียงหลันสุ่ยเอ่ยเสียงขมขื่น “สหายยุทธ์มีวามสามารถมหัศจรรย์ พวกข้าชื่นชมถึงที่สุด เลื่อมใสอย่างสุดใจ”

ซีเหมือนทำเรื่องเล็กตามใจอย่างไม่ใส่ใจ พยักหน้าให้หลินสวิน จากนั้นเงาร่างพลันกลายเป็นละอองแสงที่ราวกับหมอกเพลิงมัวหม่น ก่อนจะสลายหายไป

ตอนที่นางจากไป ไม่ว่าจะเป็นพวกเจียงหลันสุ่ยหรือป๋อหยาจื่อต่างผ่อนลมหายใจ ราวกับยกภูเขาเทพที่ทับตัวพวกเขาอยู่ออก

ช่วยไม่ได้ แรงกดดันและการคุกคามที่ซีมอบให้พวกเขายิ่งใหญ่เกินไป!

ตอนที่สายตามองไปยังหลินสวินอีกครั้ง แววตาของพวกเจียงหลันสุ่ยต่างซับซ้อนมาก ไม่หลงเหลือความดูถูกและมองข้ามเหมือนก่อนหน้านี้อีกแล้ว

“เจ้าตามข้ามาเถอะ”

เจียงหลันสุ่ยถอนหายใจยาว ตัดสินใจพาหลินสวินไปพบเจียงซิงเชวี่ย

“ขอบคุณมาก”

หลินสวินผ่อนคลายไปทั้งตัว

……

ในส่วนลึกของเมืองจักรพรรดิเพลิง มีเส้นทางกลางอากาศที่เชื่อมสู่เขตหวงห้ามลึกลับเส้นหนึ่ง เจียงหลันสุ่ยพาหลินสวินเคลื่อนเข้าไปอย่างไร้สุ้มเสียง

ภายในเขตหวงห้ามลับเป็นโลกหินหนืดแห่งหนึ่ง บนพื้นดินปกคลุมด้วยทะเลเพลิงไร้ขอบเขต คลื่นเพลิงเดือดพล่าน สาดแสงเพลิงขึ้นหมื่นจั้ง

หมอกควันที่ร้อนระอุหาที่เปรียบไม่ได้พวยพุ่ง ทำให้โลกทั้งใบราวกับเตาเพลินใหญ่ กำลังลุกโชนร้อนแรง คล้ายจะหลอมละลายทุกสิ่ง

นี่ก็คือสถานที่กักขังเจียงซิงเชวี่ย!

“ซิงเชวี่ย มีแขกมา อยากจะเจอเจ้า”

เจียงหลันสุ่ยเอ่ยปาก เสียงก้องไปมาในโลกดินหนืดทั้งใบนี้

“หลายปีแล้ว ข้ายังนึกว่าพวกเจ้าลืมนักโทษของตระกูลอย่างข้าไปแล้ว…”

เสียงเนิบช้าดังขึ้น ราวกับกำลังพึมพำ เผยความผิดหวังอันไร้สิ้นสุด

เจียงหลันสุ่ยสีหน้าอึมครึมไม่นิ่ง เขาถอนหายใจยาวคราหนึ่งก่อนพูดว่า “ข้าพาแขกมาแล้ว พวกเจ้าคุยกันเถอะ”

ว่าแล้วเขาก็หมุนตัวจากไป

หลินสวินมองไปรอบๆ ก็เห็นทะเลเพลิงไพศาล หมอกเพลิงคละคลุ้มทั้งฟ้าดิน มองไม่เห็นเงาใดๆ

ตอนที่ในใจเขาเกิดความประหลาดใจ บนทะเลเพลิงอันกว้างใหญ่พลันปรากฏเรือเล็กสีดำลำหนึ่ง หญิงผู้หนึ่งนั่งอยู่บนเรือเพียงลำพัง

นางอยู่ในชุดขาวเรียบง่าย ผมที่ดำราวกับหมึกสยายลง เมื่ออยู่บนผิวทะเลสีแดงเพลิงนั่น นางกลับให้ความรู้สึกเย็นเยียบเสียดกระดูกปานหิมะน้ำแข็งบนหน้าผา

ยามสายตาของหลินสวินมองไป หญิงผู้นี้ก็เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย เคลื่อนสายตามองมา

ชั่วขณะเดียวหญิงผู้นั้นราวกับสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง พลันลุกขึ้นพูดว่า “เป็นกลิ่นอายของ ‘ยอดนิรันดร์ไร้รั่ว’! เสวียนคง เจ้าใช่ไหม… ในที่สุด… เจ้าก็กลับมารับข้าแล้ว!”

น้ำเสียงแฝงความตื่นเต้นที่ปิดไม่อยู่!

………………………..