Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2111

ตอนที่ 2111 ไม่เสื่อมไม่ดับ เกรียงไกรเพียงข้า

กล่าวพลาง ชิงอิงเล่าเรื่องหนึ่งให้หลินสวินฟัง

ไม่กี่เดือนก่อนหลังจากหลินสวินสังหารมหาจักรพรรดิปาฉี สำนักโบราณจรัสเทพส่งจักรพรรดิกระบี่เทียนฉงออกมา ส่วนแดนกษิติครรภ์ส่งจักรพรรดิธรรมเทียนตูออกมาหมายจะตามฆ่าหลินสวิน

ทั้งสองต่างเป็นพวกน่าสะพรึงที่ถูกเรียกว่า ‘สามยอดนักฆ่า’ พลังต่อสู้ของแต่ละคนล้วนอยู่เหนือกว่ามหาจักรพรรดิปาฉี ซ้ำสิ่งที่เชี่ยวชาญที่สุดก็คือมรรคแห่งการลอบสังหาร

แต่ระหว่างทางทั้งสองต่างถูกหยุดยั้ง

ผู้ที่ลงมือก็คือจักรพรรดิยุทธ์เมี่ยฉยงและต้าหวงที่อยู่ใต้อาณัติของเจ้าหอวิหคทองแดง

เมื่อได้รู้เรื่องเหล่านี้ หลินสวินยังเสียวสันหลังวาบระลอกหนึ่ง เพิ่งตระหนักเอาป่านนี้ ว่าที่แท้ในเงามืดศิษย์พี่รองก็ช่วยตนสลายเคราะห์สังหารล้นฟ้าครั้งหนึ่งตั้งแต่ต้น!

และก็เป็นเวลานี้ หลินสวินถึงรู้ฐานะของชายผีสุราและหมาขนทองที่นำทางตนบนมหาสมุทรเลือดไร้สงบก่อนหน้านี้

และเริ่มเข้าใจเจตนาของศิษย์พี่รองเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อยแล้วเช่นกัน

ไม่ใช่ไม่พบ หากแต่เขาแค่อยากดูว่าตนจะมีศักยภาพมากน้อยแค่ไหนต่างหาก!

และแดนปรินิพพานที่จะปรากฏหนึ่งปีหลังจากนี้ ก็คือบททดสอบอย่างหนึ่ง

คิดๆ แล้วหลินสวินก็เอ่ยถาม “แม่นางเคยบอกว่าหากข้ามาพบเจ้า ก็จะบอกเรื่องที่เป็นประโยชน์ไร้โทษเรื่องหนึ่งแก่ข้า นี่คือเรื่องอะไรเล่า”

ชิงอิงระบายยิ้มกล่าวว่า “ผู้อาวุโสจ้งชิวศิษย์พี่รองของคุณชาย ปีนั้นก็แจ้งมรรคบรรลุจักรพรรดิ ก้าวสู่เส้นทางมกุฎจักรพรรดิในแดนอำพรางแห่งนี้ ยามนี้ปราณของคุณชายก็อยู่ระดับมกุฎกึ่งจักรพรรดิสามชั้นฟ้าแล้ว จำเป็นต้องเตรียมพร้อมเพื่อการแจ้งมรรคบรรลุจักรพรรดิเช่นกัน เรื่องดีที่ว่าก็เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้”

แม้หลินสวินจะเตรียมใจมาแล้ว ก็ยังถูกประโยคนี้ทำให้ตกใจอยู่ดี เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการแจ้งมรรคบรรลุจักรพรรดิหรือ

นี่เป็นถึง ‘เรื่องดี’ ที่เขาคิดไม่ถึงอย่างสิ้นเชิงเรื่องหนึ่ง!

“นี่ก็เป็นสิ่งที่ศิษย์พี่รองของข้าจัดเตรียมหรือ” หลินสวินกล่าว

ชิงอิงพยักหน้ากล่าวว่า “เกี่ยวข้องกับผู้อาวุโสจ้งชิวจริงๆ แต่เรื่องนี้ก็เกี่ยวข้องกับคนที่คุณชายคิดไม่ถึงด้วย”

หลินสวินอึ้งไป “โปรดชี้แนะด้วย”

“จักรพรรดิกระบวนลู่” ริมฝีปากชิงอิงชื่อนี้ออกมาเบาๆ เนตรดาราเผยแววเลื่อมใสจากจากใจ

มือที่เพิ่งยกถ้วยชาขึ้นของหลินสวินค้างอยู่ตรงนั้น กล่าวว่า “เจ้าว่าใครนะ”

ชิงอิงกล่าวอย่างจริงจัง “จักรพรรดิกระบวนลู่ หรือก็คือท่านลู่ที่เลี้ยงดูท่านจนเติบใหญ่”

ภายในใจหลินสวินประหนึ่งแม่น้ำพลิกสมุทรคว่ำก็ไม่ปาน แววตาล้วนอึ้งค้างไป แดนอำพรางของเรือนเร้นหมอกแห่งนี้ เรื่องดีที่เกี่ยวข้องกับการแจ้งมรรคบรรลุจักรพรรดิ ไปเกี่ยวข้องกับท่านลู่ได้อย่างไรกันเล่า

ชั่วขณะนี้เขายังอดอึ้งงันอยู่ตรงนั้นไม่ได้

หลายปีมานี้หลินสวินมั่นใจว่าท่านลู่ที่ถูกเหยี่ยนซิงไล่ฆ่ายังไม่ตาย แต่ท่านลู่ไปอยู่ที่ไหนกันแน่เขาเองก็ไม่รู้

ไม่มีเบาะแสใดๆ สักนิด!

เสียงเสนาะหูดึงดูดเป็นเอกลักษณ์ของชิงอิงดังขึ้น “จักรพรรดิกระบวนลู่ถูกผู้แข็งแกร่งทั่วหล้าขนานนามว่าจักรพรรดิไร้มงกุฎ คนทั่วหล้าน้อยคนนักจะรู้ว่าจักรพรรดิกระบวนลู่ยังมีอีกหนึ่งฐานะ นั่นก็คือเจ้าของเรือนเร้นหมอก”

“หากไม่ใช่เพราะแผนการของผู้เฒ่าเช่นเขา พลังของเรือนเร้นหมอกไม่มีทางกระจายอยู่ทั่วทางเดินโบราณฟ้าดาราเช่นปัจจุบันเด็ดขาด”

“แม้แต่ผู้อาวุโสจ้งชิวยังคิดว่า หากไม่ใช่เพราะข้อจำกัดเรื่องพลังปราณ ความสำเร็จในมหามรรคของจักรพรรดิกระบวนลู่ต้องไม่ต่ำกว่าเขาอย่างแน่นอน!”

“ถึงอย่างไรในศึกมรรคของเหล่าจักรพรรดิสมัยบรรพกาล จักรพรรดิกระบวนลู่ซึ่งมีปราณระดับกึ่งจักรพรรดิ ก็สามารถวางกระบวนสังหารไร้ชีพที่เป็นกระบวนอันดับเก้าทั่วหล้า สังหารห้าจักรพรรดิห้าคน ทำร้ายจักรพรรดิบาดเจ็บสาหัสแปดคน ทำให้ทั่วทั้งฟ้าดาราสะท้านสะเทือนเพราะเรื่องนี้”

“สามารถจินตนาการได้ว่าหากจักรพรรดิกระบวนลู่บรรลุจักรพรรดิอย่างแท้จริง พลังที่เขาครอบครองจะแข็งแกร่งขนาดไหน”

เอ่ยถึงตอนท้ายเสียงของชิงอิงยังเจือแววหวนรำพึงเสี้ยวหนึ่งอย่างอดไม่ได้ ไม่ปิดซ่อนความเลื่อมใสในใจสักนิด

หลินสวินฟังอย่างอึ้งงัน

สิ่งที่นึกถึงในสมอง กลับเป็นสมัยยังเด็กยามอยู่ในคุกใต้เหมือง เฒ่าชราที่นิสัยเกรี้ยวกราดเจ้าอารมณ์ ท่านลู่ที่มีข้อเรียกร้องเข้มงวดต่อการฝึกฝนวิถีสลักวิญญาณของตนคนนั้น…

ที่แท้เขาไม่เพียงเป็นท่านอาจารย์ของจ้าวหยวนจี๋จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิจื่อเย่า ไม่เพียงเปิดสำนักศึกษามฤคมรกต และไม่เพียงทิ้งมรดกมังกรเคราะห์เก้ากระบวนแปรไว้ในภาคีนักสลักวิญญาณ

เขายังเป็นถึง ‘จักรพรรดิไร้มงกุฎ’ ที่เคยชื่อเสียงเลื่องระบือฟ้าดารา เป็นเจ้าเรือนเร้นหมอกในโลกมืดอีกด้วย!

หลินสวินถาม “เจ้าเล่า เกี่ยวข้องอย่างไรกับท่านลู่”

“ข้า?”

ชิงอิงครุ่นคิดคราหนึ่งถึงค่อยเอ่ยว่า “ตั้งแต่ข้าจำความได้ ข้าก็ช่วยเขาจัดการงานทุกอย่างในเรือนเร้นหมอก ข้าเคยกราบเขาเป็นอาจารย์ ทว่าเขาไม่เคยตอบรับ แต่เขาไม่ก็ไม่เคยห้ามยามข้าไปอ่านตำราเกี่ยวกับมรรคสลักวิญญาณบางส่วนที่เขาเขียนเองกับมือ”

เนตรดาราคู่นั้นของนางผุดแววผิดหวังเสี้ยวหนึ่ง “ในใจข้ามองเขาเป็นบิดาหรืออาจารย์เสมอมา แต่เขาดูเหมือนจะปฏิบัติต่อข้าเป็นเพียงหญิงรับใช้ที่จัดการธุระคนหนึ่งมาแต่ไหนแต่ไร…”

หลินสวินเงียบกริบ

สำหรับเรื่องเช่นนี้ เขาเองก็ไม่สะดวกพูดอะไร

“ต่อมาหลังศึกมรรคของเหล่าจักรพรรดิยุคบรรพกาลปิดม่าน เขาก็หายตัวไป ผู้อาวุโสจ้งชิวเคยไปตามหาเขาแล้วแต่ก็หาไม่พบ และไม่กี่ปีมานี้เองที่ข้าเพิ่งรู้ว่าปีนั้นเขาไปสถานที่ที่มีชื่อว่าจักรวรรดิจื่อเย่า”

ชิงอิงกล่าวถึงตรงนี้ก็ทอดสายตามองหลินสวิน “ตอนนี้คุณชายน่าจะเข้าใจบ้างแล้ว หลังจากศึกมรรคของเหล่าจักรพรรดิ จักรพรรดิกระบวนลู่ก็ไปยังสถานที่ที่ท่านจากมาเมื่อสมัยเด็ก”

หลินสวินเองก็อดทอดถอนใจไม่ได้

แต่ส่วนใหญ่ล้วนไม่ลงรายละเอียด ใครก็บอกไม่ได้ว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น

อย่างงานชุมนุมบัวเลิศที่กำลังเปิดฉากอยู่ในเมืองหมื่นดารา จุดประสงค์หลักก็เพื่อจะพูดคุยหารือเรื่องความลับบางส่วนที่เกี่ยวข้องกับแดนปรินิพพาน

ข้อมูลวงในขนาดนั้น ไม่มีทางรั่วไหลสู่โลกภายนอกเป็นอันขาด

และเวลานี้ทุกสิ่งที่ชิงอิงบอกเล่า ก็เป็นข้อมูลวงในอย่างไม่ต้องสงสัย เป็นสิ่งที่หลินสวินไม่รู้มาก่อนเลยสักนิด

เมื่อนึกถึงว่ายอดหนทางสู่อมตะนี้ ถึงขั้นเกี่ยวข้องกับกฎเกณฑ์ ‘วัฏจักรกาลเวลา’ ยิ่งกว่านั้นยังสามารถชักนำการโจมตีจากมารสวรรค์นอกดินแดนและต่างฟ้าดารามาอีกด้วย ในใจหลินสวินก็สั่นไหวระลอกหนึ่ง

เพียงแค่ ‘ไม่เสื่อมไม่ดับ เกรียงไกรเพียงข้า’ แปดคำนี้ ก็เย้ยฟ้าเกินไปจริงๆ และทำให้ผู้คนตาลุกและบ้าคลั่งเกินไปแล้ว

“แต่ก่อนหน้าที่เคราะห์จ่อมจมครั้งที่สามจะมาเยือน ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพียงการคาดเดา เพราะแดนปรินิพพานแห่งนั้นไม่เคยปรากฏมาก่อนในกาลเวลาไร้สิ้นสุดที่ผ่านมา ภายในนั้นจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ใครก็ไม่กล้าฟันธง”

ชิงอิงกล่าวว่า “สิ่งเดียวที่สามารถมั่นใจได้คือ ตอนที่แดนปรินิพพานมาเยือน คิดอยากมีคุณสมบัติและโอกาสเข้าไปในภายในนั้น จำเป็นตรงกับเงื่อนไขข้อใดข้อหนึ่งในสองข้อนี้”

“สองข้อไหนบ้าง” หลินสวินถาม

“ข้อแรก เป็นผู้แข็งแกร่งที่เหยียบย่างมกุฎมรรคา ไม่ว่าปราณจะสูงต่ำ ต่อให้เป็นมหายุทธ์ของห้าระดับล่างก็มีคุณสมบัติเข้าไป”

“ข้อสอง เป็นผู้ที่อยู่ในระดับจักรพรรดิ ความแข็งแกร่งขอเพียงอยู่ในขอบเขตระดับจักรพรรดิเก้าขั้นก็สามารถเข้าไปในนั้นได้”

ชิงอิงเพิ่งกล่าวจบ หัวใจหลินสวินก็หนักอึ้งทันที

มหาจักรพรรดิปาฉีเป็นระดับจักรพรรดิขั้นแปด พลังระดับนั้นก็น่าสะพรึงถึงขีดสุดแล้ว ทำเอาเขาต้องงัดฝีมือทั้งหมดเข้าต่อสู้ กว่าจะฝืนกำราบเขาได้

หากมีพวกร้ายกาจระดับจักรพรรดิขั้นเก้าก็เข้าร่วมในการชิงชัยในแดนปรินิพพานด้วย ใครจะสามารถเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขาได้

และบนทางเดินโบราณฟ้าดาราแห่งนี้ สัตว์ประหลาดเฒ่าที่มีปราณระดับจักรพรรดิขั้นเก้าอาจมีน้อยยิ่งกว่าน้อย

แต่เมื่อแดนปรินิพพานปรากฏ สัตว์ประหลาดเฒ่าเหล่านี้มีหรือจะปฏิเสธสิ่งล่อใจของการกลายเป็น ‘ไม่เสื่อมไม่ดับ เกรียงไกรเพียงข้า’ ได้ลง

ต่อให้ผู้แข็งแกร่งคนอื่นเข้าร่วม แล้วจะไปแก่งแย่งได้อย่างไรเล่า

ไม่ต่างอะไรกับการรนหาที่ตายชัดๆ!

ชิงอิงคล้ายมองความกังวลในใจหลินสวินออก กล่าวเสียงเบาว่า “คุณชายไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องพวกนี้ ศักยภาพยิ่งสูง อันตรายที่ต้องพบเจอก็ยิ่งน่ากลัว”

“หากผู้แข็งแกร่งทั่วไปเป็นเพียงหิ่งห้อย เช่นนั้นสัตว์ประหลาดเฒ่าเหล่านี้ก็เป็นตะเกียงสว่างดวงแล้วดวงเล่า มีแต่จะเรียกอันตรายที่น่ากลัวที่สุดมาใส่ตัวพวกเขาเท่านั้น”

——