Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2116

ตอนที่ 2116 ทวนมหามรรคไร้สวรรค์

ป๋อชวนเบิกตาโพลงลืมหายใจ

ไม่มีการต่อสู้ดุเดือดสะเทือนเลื่อนลั่น ไม่มีเสียงปะทะอึกทึกครึกโครม และไม่มีแสงมรรคเจิดจ้าบาดตาม้วนตลบ…

แต่เมื่อหลินสวินลงมือ ผู้แข็งแกร่งคนแล้วคนเล่าคุกเข่าลง เห็นชัดว่าง่ายดาย ตามใจ และลื่นไหลปานนั้น

แต่ป๋อชวนรู้ดีว่านี่เป็นท่าทีบดขยี้เด็ดขาด เป็นความสง่างามไม่เป็นสองรองใครแบบที่ข้าเป็นผู้ไร้ทัดเทียมเพียงลำพัง!

‘หรือว่าสายตาของข้าย่ำแย่เกินไปจริงๆ… จนตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าพี่หลินสวินที่อยู่ข้างกายคนนี้ อันที่จริงเป็นพวกพลิกฟ้าที่ไม่อาจวัดด้วยกฎเกณฑ์ทั่วไปคนหนึ่ง…’

ป๋อชวนจิตใจเหม่อลอย

จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่า ความโกรธ ร้อนรน กังวลใจที่เกิดก่อนหน้านี้ของตนล้วนเห็นชัดว่าไม่มีความจำเป็นยิ่ง!

ทั่วลานเงียบสงัด

เงาร่างเมิ่งซิงจื่อที่เดิมตั้งท่าจะลงมือครั้งที่สามพลันหยุดกึกตรงนั้น สีหน้าเปลี่ยนสลับไปมา สายตาจับจ้องหลินสวินที่อยู่ตรงข้ามเขม็ง เสมือนได้รู้จักกันใหม่อีกครั้ง

พอเห็นภาพนี้ ในใจป๋อชวนรู้สึกขำขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก นี่ก็คือหนึ่งใน ‘เจ็ดยอดมงกุฎ’ ที่ตนกริ่งเกรงและหวาดกลัวหรือ

นี่คือเมิ่งซิงจื่อที่สั่งการคำเดียว ก็ทำให้คนรุ่นเดียวกันในหอวิหคทองแดงต่างก้มหัวหรือ

เขาในตอนนี้… ก็เหมือนถูกทำให้ตกใจแล้วเหมือนกัน…

“เจ้าเป็นใครกันแน่ เหตุใดก่อนหน้านี้ไม่เคยได้ยินมาก่อน ว่าในหอวิหคแดงมีคนเช่นเจ้า”

เมิ่งซืงจื่อเอ่ยปากถาม เสียงต่ำลึก ท่าทีสูงส่งเหนือใครก่อนหน้านี้อันตรธานไปหมดสิ้น สีหน้าเต็มไปด้วยเคร่งขรึมและตกใจปนสงสัย

หลินสวินไม่ได้สนใจ เหินทะยานไปเบื้องหน้า เงาร่างสูงโปร่งผ่าเผยราบเรียบละโลกีย์ มีท่วงท่างามสง่าสะท้านยุค

“คุกเข่า”

เสียงของเขาดังขึ้น ประหนึ่งอสนีบาตฟาดเปรี้ยงลงกลางใจเมิ่งซิงจื่อ เขาเกือบไม่กล้าเชื่อ อีกฝ่าย… ถึงกับกล้าให้ตนคุกเข่าลงเช่นกัน!

ความรู้สึกอัปยศอดสูที่ยากจะเอ่ยกระตุ้นจนสีหน้าเมิ่งซิงจื่อเหยเกอย่างเห็นได้ชัด เขาส่งเสียงคำรามลั่น ซัดพลังทั้งหมดออกโจมตี

“ไสหัวไป!”

กฎเกณฑ์เปลวเพลิงอันน่าสะพรึงราวกับภูเขาไฟระเบิดแผ่ออกจากตัวเมิ่งซิงจื่อ เขาเรียกทวนศึกชำรุดสีเทาขมุกขมัวครึ่งท่อนออกมา กวาดขวางออกไป

ตูมโครม!

ไอขุ่นมัวดั่งเขาถล่มคลื่นยักษ์โหมซัดปลดปล่อยออกมาจากทวนศึก ไอสังหารไร้ทัดเทียมปั่นป่วนฟ้าดินแถบนี้ทั้งหมด ชั่วขณะเดียวถึงกับปรากฏภาพประหลาดน่าสะพรึงที่ฟ้าถล่มดินทลาย ตะวันจันทราแตกดับออกมา

ทวนที่เสียหายอย่างหนักด้ามหนึ่งนี้ เห็นชัดว่าไม่ใช่ของทั่วไปจะเทียบชั้นได้!

นัยน์ตาดำของหลินสวินยังอดวาบแววแปลกไปไม่ได้ พลังคุ้นเคยนัก… ทวนศึกที่เหลือเพียงครึ่งท่อนนี้คล้ายจะเป็น…

ตูม!

ทวนศึกกวาดเข้าโจมตี ประกายคมกริบทำลายการโจมตีของหลินสวินอย่างง่ายดาย ไอเข่นฆ่าหนาวเหน็บรุกไล่เข้ามา ทำให้หลินสวินไม่อาจไม่ใช้พลังแท้จริงเข้าสลาย

“ฆ่า!”

เมื่อโจมตีสำเร็จ อานุภาพของเมิ่งซิงจือเหมือนบ้าคลั่ง ทวนเสียหายนครึ่งท่อนนั้นหอบม้วนไอขุ่นมัว ยามฟันสังหารประดุจสามารถทลายเวิ้งฟ้า ถล่มทับดารา อานุภาพน่าตกใจหาใดเปรียบ

หลินสวินเบี่ยงหลบ นัยน์ตาดำเผยแววยินดี ในที่สุดเขาก็มั่นใจ ว่าทวนศึกที่เหลือเพียงครึ่งท่อนนั่นน่าจะเป็นศาสตราจักรพรรดิแห่งคุนหลุนชิ้นหนึ่ง!

“เหตุใดต้องหลบ เจ้าไม่ใช่แข็งแกร่งนักหรือไง”

เมิ่งซิงจื่อตะโกน จิตใจฮึกเหิม กวัดแกว่งทวนศึกดุจเทพสงคราม

ตูม!

ทวนศึกแหวกนภา เพียงพริบตาเดียวก็พุ่งมายังเบื้องหน้าหลินสวิน ประกายคมไร้ทัดเทียม

ทว่าเวลานี้เอง

จู่ๆ ฝ่ามือของหลินสวินพลันปรากฏก้อนทองแดงดำมะเมื่อมก้อนหนึ่ง ขวางการโจมตีของทวนศึกเอาไว้

หืม?

สีหน้าเมิ่งซิงจื่อพลันเปลี่ยนไป ทวนศึกในมือของเขาคล้ายถูกแม่เหล็กเกาะยึดไว้แน่น ไม่ว่าเขาจะออกแรงอย่างไรล้วนไม่สามารถดึงกลับมาได้!

ก็เห็นหลินสวินยิ้มบางๆ เมื่อสะบัดมือเบาๆ คราหนึ่ง ทวนศึกครึ่งท่อนที่ชำรุดเสียหายนั่นก็ลอยหลุดจากมือเมิ่งซิงจื่อ ร่วงลงในฝ่ามือหลินสวินพร้อมกับก้อนทองแดงสีดำ

“ไม่…! คืนสมบัติมาให้ข้า คืนสมบัติมาให้ข้า!!” เมิ่งซิงจื่อตกใจจนหน้าถอดสี ดวงตาแดงก่ำ พุ่งโจมตีเข้าไปประหนึ่งสู้สุดชีวิต

เห็นชัดว่าทวนครึ่งท่อนเล่มนี้ สำหรับเขาแล้วสำคัญยิ่งหาใดเปรียบ

น่าเสียดาย เขาที่สูญเสียทวนครึ่งท่อนนี้ไป สำหรับหลินสวินแล้วก็ไม่เป็นภัยคุกคามอีก ก็เห็นหลินสวินโบกแขนเสื้อคราหนึ่ง

ตูม!

เมิ่งซิงจื่อถูกซัดร่วงจากฟ้า คุกเข่าอยู่บนพื้นดินกว้าง ร่างถูกพลังที่ไม่อาจเทียบเทียมกักขัง ไม่สามารถหยัดกายขึ้นมาได้อีกสักนิด

เขาแหงนหน้าจ้องหลินสวินที่ยืนอยู่กลางอากาศ ตาเบิกโพลงพลางคำรามลั่น “เอาสมบัติคืนข้ามา คืนข้า…!”

หลินสวินไม่ได้สนใจเขา

ก้อนทองแดงสีดำนั่นก็คือเศษเตามารดาหลอมสมบัติคุนหลุนหลงเหลือไว้ บรรจุกลิ่นอายต้นกำเนิดของเตามารดา ด้วยเหตุนี้จึงสามารถกำราบทวนครึ่งท่อนนั้นลงได้อย่างง่ายดาย

เวลานี้เมื่อมองสำรวจทวนศึกหักพังด้ามนี้ ก็เห็นว่ามันสีดำวาว แม้จะเสียหายรุนแรง ทว่ายังแผ่ไอสังหารที่ชวนให้คนใจสะท้าน

มันประดุจศาสตราดุดันสะท้านยุค สามารถทะลวงเก้าชั้นฟ้า ทะลุห้วงอากาศหมื่นกาล! เพียงแค่มองมันก็แสบระคายตา จิตใจสั่นสะท้าน!

ในสมองหลินสวินผุดชื่อหนึ่งขึ้นมาอย่างอดไม่ได้